Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-316/13/SK
z 20 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 29 marca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 04 czerwca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków na nabycie produktów rolnych poniesionych przez podatnika prowadzącego księgi rachunkowe, udokumentowanych zastępczymi dowodami księgowymi, o których mowa w ustawie o rachunkowości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków na nabycie produktów rolnych poniesionych przez podatnika prowadzącego księgi rachunkowe, udokumentowanych zastępczymi dowodami księgowymi, o których mowa w ustawie o rachunkowości. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 24 maja 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-316/13/SK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 04 czerwca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu płodami rolnymi, takimi jak bakalie, orzechy włoskie, mak, orzechy laskowe, fasola, ziarna zbóż, nasion itp.; również skup owoców i warzyw bezpośrednio od rolników. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w księgach rachunkowych. Wnioskodawca zamierza nabywać ww. towary również na targowisku od różnych osób, które nie są zainteresowane dokumentowaniem transakcji fakturą VAT-RR. W takich sytuacjach Wnioskodawca wystawia sprzedawcy dowód KW, a w dokumentacji działalności gospodarczej, wystawia zastępczy dowód księgowy o nazwie "dowód przyjęcia skupu". Dokument ten, zawiera wszystkie elementy dowodu księgowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości. Często zdarza się, że w przypadku transakcji w gospodarstwie rolnym lub na targowisku, czyli z osobami nieprowadzącymi działalności gospodarczej, Wnioskodawca nie może pozyskać danych kontrahenta. W takim przypadku Wnioskodawca wystawia zastępczy dowód księgowy oznaczając stronę sprzedającą „klient detaliczny” zamieszczając w pozycji "Uwagi" oświadczenie, że dokonał określanego zakupu w danej wartości, a strona sprzedająca odmówiła zgody na udostępnienie swoich danych osobowych. Zwykle w takich przypadkach zapłata jest uiszczana gotówką, na potwierdzenie czego wystawiany jest dokument KW, zawierający między innymi podpis sprzedawcy (osoby odbierającej gotówkę).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatek udokumentowany zastępczym dowodem księgowym, zgodnie z art. 22 ust. 1 i ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi koszt uzyskania przychodu w okresie rozliczeniowym w którym nastąpiła sprzedaż towaru w ten sposób udokumentowanego?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadząc skup płodów rolnych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i niebędących rolnikami ryczałtowymi, może dokumentować taki zakup zastępczym dowodem księgowym. Sytuacja powyższa dotyczy osób (kontrahentów), którzy nie podają swoich danych osobowych. Zgodnie z przepisami art. 24a ust. 4 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r., Nr 51 poz. 307 ze zm., winno być Dz. U z 2012 r., poz. 361 ze zm.), Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe.

Na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r., nr 152, poz. 122 ze zm., winno być Dz. U. z 2013 r. poz. 330), podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej „dowodami źródłowymi”:

1. zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów,
2. zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom,
3. wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.
   
   

Przepis art. 20 ust. 4 ustawy o rachunkowości w swojej treści zezwala kierownikowi jednostki, a więc Wnioskodawcy, jako osobie prowadzącej działalność gospodarczą, dokumentować operacje gospodarcze za pomocą zastępczych dowodów księgowych. Dowód taki będzie zatem właściwy do wprowadzenia określonej kwoty do ksiąg rachunkowych, więc będzie również stosownym dokumentem do celów podatkowych. Wnioskodawca uważa, że w sytuacjach, kiedy nie można pozyskać danych kontrahenta, strona sprzedająca może być oznaczana na "dowodzie przyjęcia skupu" jako "klient detaliczny" lub "detal", a wydatek udokumentowany takim "dowodem przyjęcia skupu" jest prawidłowo udokumentowany w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 28 maja 2013 r., Wnioskodawca doprecyzował swoje stanowisko w sprawie wskazując, iż „zakup towaru udokumentowany takim „dowodem przyjęcia skupu” (…) stanowi koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 i ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w okresie rozliczeniowym, w którym nastąpiła sprzedaż ww. towaru”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki, wydatek winien:

• być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie znajdować się wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności i nie mogą być wymienione w katalogu wydatków nie uznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki związane z zakupem towarów handlowych są bezsprzecznie związane z uzyskaniem przychodu z działalności gospodarczej, jednocześnie nie znajdują się w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów. O ile zatem, ich zakup jest prawidłowo udokumentowany, stanowią co do zasady, koszty uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zauważyć należy, iż niezależnie od rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych, dokumentem będącym podstawą do ujęcia zakupu towarów handlowych w księgach podatkowych, co do zasady, jest faktura (faktura VAT, faktura VAT-RR - w przypadku zakupu dokonywanego od rolników ryczałtowych).

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na handlu płodami rolnymi. Zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą ewidencjonuje w księgach rachunkowych. Wnioskodawca zamierza nabywać towary handlowe m.in. na targowiskach oraz w gospodarstwie rolnym od osób niezainteresowanych wystawieniem faktury VAT-RR, nieprowadzących działalności gospodarczej. Ww. transakcje Wnioskodawca udokumentuje zastępczym dowodem księgowym, wystawianym na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 330).

Mając na względzie, że dla celów ewidencyjnych Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe, w sytuacji, gdy rolnicy (producenci rolni) nie chcą podać danych do wystawienia faktur VAT-RR, to o ile w świetle przepisów ww. ustawy o rachunkowości, nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, prawnie dopuszczalne jest dokumentowanie ww. transakcji zastępczymi dowodami księgowymi - wydatki stwierdzone tymi dowodami mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do kwestii momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodu wskazać należy, iż zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

W myśl art. 22 ust. 5a ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

-są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 5b cyt. ustawy, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie.

Jednakże koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 22 ust. 5c ww. ustawy).

Z powyższego wynika, iż w przypadku podatników ewidencjonujących zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością w księgach rachunkowych, ustawodawca, co do zasady, podzielił koszty uzyskania przychodu na koszty bezpośrednio oraz pośrednio związane z uzyskaniem przychodu. Za koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu należy uznać te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika (np. zakup towarów handlowych). Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej (np. koszty administracyjne). Koszty bezpośrednie potrącalne są, co do zasady, w momencie uzyskania przychodu, z którym ich poniesienie było związane, tzn. pomniejszają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym dopiero w momencie, w którym zostanie uzyskany przychód, w celu uzyskania którego zostały poniesione, chyba że zachodzą przesłanki wskazane w cytowanym art. 22 ust. 5b ww. ustawy. W takim przypadku, stanowią koszty uzyskania przychodu w roku następnym.

Z ww. zastrzeżeniem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Nadmienić należy, iż w zakresie możliwości udokumentowania wskazanego we wniosku nabycia produktów rolnych tzw. zastępczym dowodem księgowym wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.