Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-97/13-4/AW
z 9 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2013 r. (data wpływu 5 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 12 kwietnia 2013 r. (data wpływu 15 kwietnia 2013 r.) oraz z dnia 30 kwietnia 2013 r. (data wpływu 9 maja 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami: z dnia 12 i 30 kwietnia 2013 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (dalej Wnioskodawca lub S.A.) prowadzi działalność w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i odprowadzania ścieków.

S.A. zamierza sprzedać w drodze przetargu nieruchomość, tj. działkę gruntu stanowiącą przedmiot prawa użytkowania wieczystego, zabudowaną trzema budynkami stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności. Budynek straży przemysłowej został oddany do użytku w roku 1990, drugi budynek magazynu chemikaliów ze stacją paliw w roku 1992, natomiast trzeci budynek kompresorowni – trafo nie został oddany do użytkowania, nakłady na niego zostały poniesione w latach 1992-1993, w roku 1996 inwestycja została zaniechana. W trakcie realizacji i oddania do użytku inwestycji brak było uregulowań w zakresie podatku od towarów i usług. Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie wyżej wymienionych budynków. Budynki, które zostały oddane do użytkowania były wykorzystane do prowadzenia działalności gospodarczej przez Spółkę.

W uzupełnieniu z dnia 12 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca wskazał, iż budynki powstały w ramach budowy Systemu Wodociągowego będącego elementem budowy Okręgu. Inwestycja została uruchomiona Uchwalą Rady Ministrów z dnia 28 maja 1968 r. i Uchwałą Rady Ministrów z dnia 17 maja 1978 r. Decyzją z dnia 11 października 1982 r. Wojewoda upoważnił ówczesny Wojewódzki Zarząd Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich (później przekształcony w Wojewódzką Dyrekcję Inwestycji) do pełnej koordynacji zadań inwestycyjnych planu centralnego i terenowego. Realizacja Systemu rozpoczęła się w roku 1975 i na dzień 31 styczeń 1993 r. nie została zakończona. Od roku 1987 do dnia 31 grudnia 1992 r. przyjęto środki trwałe na podstawie PT od Wojewódzkiej Dyrekcji Inwestycji (inwestora zastępczego) na majątek S.A. obiekty Systemu, w tym:

1. budynek straży przemysłowej (przyjęty w roku 1990),
2. budynek magazynu chemikaliów ze stacją paliw ( przyjęty w roku 1992).
   
   

Z powodu niezakończenia robót budowlano-montażowych, braku dokumentów terenowo-prawnych, technicznych i finansowych nie przyjęto od Wojewódzkiej Dyrekcji Inwestycji realizowanego budynku kompresorowni – trafo w ramach Systemu. Inwestycja została zaniechana.

W trakcie realizacji i oddania do użytku inwestycji brak było uregulowań w zakresie podatku od towarów i usług.

Budynki o których mowa we wniosku nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych lub innych umów o podobnym charakterze.

W uzupełnieniu z dnia 30 kwietnia 2013 r. Zainteresowany poinformował, iż przy nabyciu budynku straży przemysłowej, budynku magazynu chemikaliów ze stacją paliw oraz inwestycji niezakończonej nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z uwagi na brak uregulowań prawnych w tym zakresie (ustawa z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży nieruchomości przysługuje Spółce zwolnienie od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 29 ust. 5 i art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego w świetle art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy, traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo ich części, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że w przypadku sprzedaży gruntu, na którym trwale są posadowione budynki czy budowle, grunt przyjmuje stawkę (albo zwolnienie) właściwą dla sprzedaży budynku (budowli).

Zwolnienia od podatku VAT wynikające z uregulowań art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy wskazują, ze dostawa budynków wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ponieważ S.A. spełnia warunek wskazany w tym przepisie, tj. od tych towarów nie przysługiwało Spółce obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego ze względu na fakt, że w okresie tym nie istniały przepisy w zakresie podatku od towarów i usług oraz fakt, że usługi sprzedaży wody i odprowadzania ścieków świadczone przez S.A. do roku 1999 objęte były zwolnieniem od podatku VAT, a ww. budynki aktualnie przeznaczone do sprzedaży służyły wykonywaniu tej działalności. W związku z powyższym przy sprzedaży budynków, które będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT, to zwolnienie znajdzie zastosowanie także do dostawy gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, iż sprzedaż nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie zaznacza się, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki obniżone, jak również zwolnienie od podatku VAT.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

I tak, w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, iż dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego wynika, że przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie należy rozumieć sprzedaż, aport, a także najem oraz dzierżawę.

Ponadto, należy wskazać, iż sformułowanie „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” – dotyczy czynności wymienionych w art. 5 obecnie obowiązującej ustawy i dokonanych w okresie jej obowiązywania, jak również dokonanych pod rządami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.). Zatem nie dotyczy dostaw dokonywanych przez podmioty wykonujące działalność przed dniem 5 lipca 1993 r.

Wskazać należy, iż w sytuacji, gdy nie ma zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należy sprawdzić zakres zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w 43 ust. 1 pkt 10a lit. b – stosownie do art. 43 ust. 7a – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy podkreślić, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, po spełnieniu określonych warunków, możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Powyższe prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy wskazać, że treść art. 29 ust. 5 ustawy stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Powyższego przepisu nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29 ust. 5a ustawy).

Natomiast, na mocy § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży (w tym zbycie użytkowania wieczystego) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać w drodze przetargu nieruchomość, tj. działkę gruntu stanowiącą przedmiot prawa użytkowania wieczystego, zabudowaną trzema budynkami stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności.

Budynek straży przemysłowej został oddany do użytku w roku 1990, drugi budynek magazynu chemikaliów ze stacją paliw w roku 1992, natomiast trzeci budynek kompresorowni – trafo nie został oddany do użytkowania, nakłady na niego zostały poniesione w latach 1992-1993, w roku 1996 inwestycja została zaniechana. Od roku 1987 do dnia 31 grudnia 1992 r. przyjęto środki trwałe na podstawie PT od Wojewódzkiej Dyrekcji Inwestycji (inwestora zastępczego) na majątek Zainteresowanego, w tym:

1. budynek straży przemysłowej (przyjęty w roku 1990),
2. budynek magazynu chemikaliów ze stacją paliw ( przyjęty w roku 1992).
   
   

Z powodu niezakończenia robót budowlano-montażowych, braku dokumentów terenowo-prawnych, technicznych i finansowych nie przyjęto od Wojewódzkiej Dyrekcji Inwestycji realizowanego budynku kompresorowni – trafo. W trakcie realizacji i oddania do użytku inwestycji brak było uregulowań w zakresie podatku od towarów i usług.

Przy nabyciu budynku straży przemysłowej, budynku magazynu chemikaliów ze stacją paliw oraz inwestycji niezakończonej nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Ponadto, Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie wyżej wymienionych budynków.

Budynki, o których mowa we wniosku nie były udostępniane osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych lub innych umów o podobnym charakterze.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż za spełniającą definicję pierwszego zasiedlenia, o której mowa w art. 2 pkt 14 ustawy, należy dopiero uznać planowaną sprzedaż nieruchomości w drodze przetargu, gdyż w tym momencie przedmiotowe budynki zostaną oddane do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi po ich wybudowaniu. Bowiem, w rozpatrywanej sprawie pierwsze zasiedlenie nie miało jeszcze miejsca, gdyż nabycie budynków, nie spełnia przesłanki pierwszego zasiedlenia, ponieważ w tym okresie, tj. w latach 1990-1992 nie obowiązywały przepisy ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż dostawa budynków nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ z uwagi na treść przepisu art. 2 pkt 14 ustawy, planowane zbycie dokonywane będzie w ramach pierwszego zasiedlenia.

Analizując kolejny przepis dotyczący zwolnienia, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy przy nabyciu przedmiotowych budynków nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, bowiem w czasie gdy były one przejmowane podatek od towarów i usług w Polsce nie obowiązywał, ponadto nie ponosił On wydatków na ulepszenie ww. budynków, zatem zbycie przedmiotowej nieruchomości będzie korzystało ze zwolnienia od podatku, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Natomiast, jak wynika z cyt. wyżej § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia, zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu podlega opodatkowaniu analogicznie jak związane z tym gruntem budynki, budowle lub ich części. Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem zapytania należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, iż dostawa budynków będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu, z którym obiekty te są trwale związane będzie objęte zwolnieniem od tego podatku.

Reasumując, sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Tym samym – na podstawie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia – ze zwolnienia od podatku od towarów i usług będzie korzystała także sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu, na którym przedmiotowe nieruchomości są posadowione.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie rozstrzygał prawidłowości wydania budynków, gdyż ta kwestia jest uregulowana w przepisach niepodatkowych. Jednocześnie wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.