Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-24/13-2/ŁM
z 29 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 31 stycznia 2013 r. (data wpływu 01 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania potrącenia wzajemnych wierzytelności za uregulowanie ceny nabycia w rozumieniu art. 15b ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania potrącenia wzajemnych wierzytelności za uregulowanie ceny nabycia w rozumieniu art. 15b ustawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest osobą prawną - Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca zamierza nabyć nieruchomości (zwane dalej łącznie: „Nieruchomości”) wraz z posadowionym na nich budynkiem oraz składnikami majątkowymi związanymi z funkcjonowaniem budynku (dalej: „Budynek”) od spółki komandytowo - akcyjnej (dalej: „Zbywający”). Zarówno Wnioskodawca, jak i Zbywający są czynnymi podatnikami VAT.

Budynek posadowiony na Nieruchomościach został już oddany do użytkowania i obecnie wykorzystywany jest do wykonywania czynności opodatkowanych, w szczególności do świadczenia usług w zakresie wynajmowania powierzchni handlowych, usługowych i biurowych.

Zbywający nie ponosił wydatków na ulepszenie Budynku w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej Budynku. Dlatego też, w związku ze zbyciem Budynku, Wnioskodawca oraz Nabywca złożą przed dniem dokonania dostawy tego Budynku właściwemu dla Nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie o wybraniu opodatkowania dostawy tego Budynku, spełniające warunki określone w art. 43 ust. 11 ustawy VAT.

W konsekwencji, Zbywający wystawi na rzecz Wnioskodawcy fakturę VAT stwierdzającą w szczególności cenę netto oraz kwotę podatku należnego obliczonego według właściwej stawki.

Jednocześnie, Wnioskodawca dokona podwyższenia kapitału zakładowego oraz wyemituje nowe udziały, które zostaną objęte przez Zbywającego w zamian za wkład pieniężny stanowiący co najmniej równowartość określonego na w/w fakturze wynagrodzenia przysługującego Zbywającemu z tytułu sprzedaży Nieruchomości.

Tym samym, po stronie Zbywającego powstanie w stosunku do Wnioskodawcy roszczenie o zapłatę wynagrodzenia z tytułu sprzedaży Nieruchomości, natomiast po stronie Wnioskodawcy powstanie roszczenie w stosunku do Zbywającego z tytułu wpłaty wkładu pieniężnego na pokrycie kapitału zakładowego. Obie wierzytelności będą miały charakter pieniężny, będą wymagalne, nieprzedawnione oraz będą mogły być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. W celu uregulowania wzajemnych wierzytelności pieniężnych, Wnioskodawca oraz Zbywający mogą w szczególności dokonać potrącenia wzajemnych wierzytelności pieniężnych, zgodnie z art. 498 § 1 Kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy zapłata ceny nabycia Nieruchomości w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności pieniężnych stanowi uregulowanie ceny nabycia tej Nieruchomości w rozumieniu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej nabytego Budynku oraz od wartości początkowej podlegających amortyzacji składników majątkowych związanych z funkcjonowaniem Budynku, od momentu dokonania potrącenia?

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłata ceny nabycia wynikającej z faktury dokumentującej nabycie Nieruchomości w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności pieniężnych, należy uznać za jej uregulowanie w rozumieniu w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej nabytego Budynku oraz od wartości początkowej podlegających amortyzacji składników majątkowych związanych z funkcjonowaniem Budynku, od momentu dokonania potrącenia.

1.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w szczególności od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 w zw. z ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia. Natomiast za cenę nabycia uważa się w szczególności kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług.

2.

Z kolei, zgodnie z art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.

Zgodnie z ust. 2 powyższego przepisu, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Stosownie do art. 15b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach.

Z kolei, w myśl art. 15b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ust. 1 - 5 (art. 15b ustawy - przyp. Wnioskodawcy) stosuje się odpowiednio, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15b ust. 7. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli termin, o którym mowa w ust. 1 lub 2, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków trwałych lub wartości niematerialnych prawnych w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia wynikający z dokumentów, o których mowa w ust. 1, zostały uregulowane w terminie określonym w ust. 1 lub 2. Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie zdania pierwszego.

3.

Używane przez ustawodawcę pojęcie „uregulowanie” nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, dlatego też, w pierwszej kolejności należy odwołać się do wykładni językowej tego pojęcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, termin „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca w powołanych powyżej przepisach, jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin „uregulowanie”, o którym mowa w powołanych wyżej przepisach, należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującym wygaśnięciem zobowiązania.

Na powyższe rozumienie terminu „uregulowanie” wskazuje jego literalne brzmienie. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, „uregulować” znaczy m.in. „uiścić jakąś należność”. Z kolei, „uiścić – uiszczać” oznacza „uregulować należność za coś”. Natomiast „uiszczać się”, zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza „wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego”. W konsekwencji należy uznać, iż „uregulować”, zgodnie z literalnym brzmieniem, oznacza spełnienie świadczenia skutkującego wywiązaniem się z zobowiązania finansowego, a w konsekwencji - wygaśnięciem zobowiązania.

Na powyższe rozumienie pojęcia „uregulowanie” wskazuje też wykładnia systemowa wewnętrzna. Przykładowo, zgodnie z art. 15a ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3 niniejszego przepisu, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 - dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Również art. 26 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odnoszący się do wypłat należności w szczególności z tytułu dywidendy, odsetek, należności licencyjnych, wskazuje na możliwość wykonania zobowiązania w jakiejkolwiek formie. Zgodnie bowiem z powyższym przepisem, wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c i 1d (art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - przyp. Wnioskodawcy), oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

Tym samym, również wykładnia systemowa wewnętrzna wskazuje, że pojęcie „uregulowanie”, którym posługuje się ustawodawca w szczególności w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powinno być interpretowane szeroko, w konsekwencji powinno obejmować każdą prawnie dopuszczalną formę wykonania zobowiązania przez podatnika, w tym również potrącenie.

4.

Zgodnie z art. 498 KC, w sytuacji gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelnością drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia, obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej. W konsekwencji, dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania na skutek spełnienia świadczenia.

5.

W przedmiotowej sprawie, należy więc uznać, że Wnioskodawca, poprzez potracenie ceny nabycia Nieruchomości z wierzytelnością o zapłatę wkładu pieniężnego na kapitał zakładowy, dokona uregulowania, w rozumieniu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, płatności wynikającej z faktury wystawionej przez Zbywającego ponieważ:

• Wnioskodawca oraz Zbywający będą jednocześnie względem siebie wierzycielem i dłużnikiem,
• przedmiotem obu wierzytelności będą pieniądze,
• obie wierzytelności na moment potrącenia będą wymagalne oraz nieprzedawnione,
• obie wierzytelności będą mogły być dochodzone przez sądem lub innym organem państwowym,
• wskutek potrącenia dojdzie do rozliczenia wzajemnych wierzytelności i w konsekwencji do zapłaty faktury wystawionej przez Zbywającego z tytułu sprzedaży Nieruchomości i tym samym do wygaśnięcia zobowiązania do zapłaty całego wynagrodzenia określonego na fakturze wskutek spełnienia w/w zobowiązania. Jak wskazano bowiem w stanie faktycznym, wkład pieniężny będzie stanowił co najmniej równowartość określonej na fakturze ceny nabycia Nieruchomości.

W konsekwencji, ponieważ nabyty przez Wnioskodawcę Budynek oraz podlegające amortyzacji składniki majątkowe związane z funkcjonowaniem Budynku, najpóźniej w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym Wnioskodawca i Zbywający dokonają potrącenia, zostaną ujęte w ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy z wartością początkową wynoszącą co najmniej cenę nabycia określoną na fakturze (z wyłączeniem podatku VAT naliczonego ujętego na tej fakturze, ponieważ zarówno Wnioskodawca, jak i Zbywający są podatnikami VAT czynnymi), a Wnioskodawca ureguluje, w rozumieniu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kwotę wynagrodzenia za nabyte Nieruchomości w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności, Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tego Budynku, od momentu dokonania potrącenia.

6.

Pogląd dotyczący pojęcia „uregulowany” analogiczny do przedstawionego przez Wnioskodawcę znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie. Przykładowo, NSA, w wyroku z 15 marca 2012 r. (sygn. akt II FSK 3024/11), powołując się również na inne orzeczenia wydane przez ten Sąd, wskazał, że: „Ubocznie Naczelny Sąd Administracyjny wskazuje na mnogość form zapłaty funkcjonujących chociażby w prawie bankowym (nie wspominając już o innych sferach życia gospodarczego), w obrocie prawnym gotówkowym (gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy) i bezgotówkowym (polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza). W obrocie gospodarczym częstą i uznaną formą zapłaty w orzecznictwie sądowoadministracyjnym jest kompensata wzajemnych należności i zobowiązań, która może być dokonana na podstawie potrącenia zgodnie z art. 498 Kodeksu cywilnego, jeśli kontrahenci nie zawarli umowy dotyczącej kompensaty wzajemnych rozrachunków (tzw. potrącenie umowne). Za dopuszczeniem różnorodności dopuszczalnych form zapłaty opowiedział się NSA w wyroku z 8 lipca 2010 r. II FSK 359/09, w którym stwierdził, że „Swobodne przeniesienie prawa do dysponowania przychodem, to jest odsetkami z tytułu korzystania z pożyczonego kapitału należy traktować jako formę zapłaty odsetek w momencie ich kapitalizacji”. Podobnie w wyroku z 9 czerwca 2009 r. II FSK 256/08 LEX nr 563452 NSA uznał, że dokonywanie rozliczeń wzajemnych należności z kontrahentami zagranicznymi w formie kompensat (potrąceń) jest formą zapłaty (otrzymaniem przychodu) dokonywanej z pominięciem banku, o jakiej mowa w art. 2 ust. 3 i art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. i nie wiąże się z operacjami, dla których możliwe byłoby zastosowanie faktycznego kursu wymiany walut. (...) W innym orzeczeniu Naczelny Sąd Administracyjny twierdził, że potracenie jest formą zapłaty (wyrok NSA z 18 grudnia 2009 r. II FSK 1183/08 LEX nr 603691)”.

Powyższy pogląd potwierdzają również organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z 24 sierpnia 2012 r. (sygn. IPPB3/423-323/12-2/AG), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że: „W sytuacji przedstawionej we wniosku (tj. w sytuacji, w której podatnik dokonał zapłaty wkładu pieniężnego poprzez potrącenie wzajemnych wierzytelności - przyp. Wnioskodawcy), polegającej na objęciu udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym i zapasowym (ewentualnie) Spółki w wyniku wniesienia na te kapitały wierzytelności pożyczkowych D oraz T dojdzie do uregulowania istniejącego zobowiązania Spółki z tytułu tychże wierzytelności pożyczkowych wobec D oraz T wraz z przysługującymi odsetkami. Tak więc sformułowanie „poniesione wydatki” będzie odnosiło się do wydatków zarówno pieniężnych jak i niepieniężnych bezpośrednio poniesionych na wypełnienie istniejącego zobowiązania podatnika”.

Analogiczny pogląd został przedstawiony w interpretacji indywidualnej z 8 sierpnia 2012 r., w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził poniższe stanowisko podatnika przedstawione we wniosku: „W opisanym zdarzeniu przyszłym na skutek potrącenia wzajemnych wierzytelności pieniężnych dochodzi do efektywnego uregulowania zobowiązania przez Spółkę (potracenie jest formą wykonania zobowiązania, do którego, w myśl art. 503 KC, stosuje się przepisy o zaliczeniu zapłaty) wobec jej wierzyciela, tj. T. Konsekwentnie na moment rozliczenia wkładu pieniężnego (umownego potrącenia przez strony ich wzajemnych wierzytelności pieniężnych dojdzie do zapłaty odsetek, będących przedmiotem tego rozliczenia”.

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, w interpretacji indywidualnej z 30 października 2012 r. wskazał, że: „Powyższe oznacza, iż potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie, pomimo iż dotyczy zobowiązań do świadczeń tego samego rodzaju (z reguły pieniężnych), prowadzi do zaliczenia jednej wierzytelności na poczet drugiej. Dochodzi w ten sposób do zaspokojenia wierzyciela i osiągnięcia tym samym celu zobowiązania”.

Z kolei, w interpretacji indywidualnej z 6 marca 2012 r. (sygn. IPPB3/423-1069/11-2/GJ), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził stanowisko podatnika, że zapłata należności poprzez potrącenie będzie stanowić koszt uzyskania przychodu. We wniosku o wydanie powyższej interpretacji podatnik wskazał, że: „W ocenie Wnioskodawcy koszty poniesione na zapłacenie kar umownych mieszczą się w dyspozycji art. 15 ust. 1 UPDOP, tzn. odpowiadają one wszystkim wskazanym wyżej pozytywnym przesłankom uznania określonego kosztu za koszt uzyskania przychodów (warunek pozytywny uznania kosztu za koszt uzyskania przychodów). Nie ulega wątpliwości, że Wnioskodawca poniesie ciężar kosztu zapłaty za kary umowne w momencie potrącenia wierzytelności. Potrącenie wierzytelności będące zapłatą kar umownych będzie dokonane wyłącznie przez Wnioskodawcę, bez zwrotu całości lub części kary przez jakikolwiek inny podmiot (osobę trzecią), zatem będzie to również koszt poniesiony definitywnie”.

Reasumując, z momentem potrącenia wzajemnych wierzytelności, tj. wierzytelności Zbywającego względem Wnioskodawcy o zapłatę wynagrodzenia z tytułu sprzedaży Nieruchomości oraz wierzytelności Wnioskodawcy względem Zbywającego o dokonanie wpłaty wkładu pieniężnego na pokrycie kapitału zakładowego, dojdzie do uregulowania wzajemnych zobowiązań Wnioskodawcy i Zbywającego w rozumieniu art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od wartości początkowej nabytego Budynku, od momentu dokonania potrącenia.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie przedstawionego powyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, iż są one rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszących, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Ponadto należy wskazać, iż wskazane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa, należy stwierdzić, iż zdaniem Organu podatkowego, tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, nadmienia się, iż w zakresie opisu zdarzenia przyszłego dotyczącego podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.