INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2013 r. (data wpływu 25 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika:

• w części dotyczącej obowiązku pobrania oraz wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy organowi podatkowemu od przychodu powstałego u aktualnych i byłych pracowników z tytułu zapłacenia za nich przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne – jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z przeprowadzoną w Spółce kontrolą ZUS (w terminie od 7 lipca 2010 do 15 października 2010 z przerwami), m.in. pod kątem dysponowania środkami z ZFŚS w latach 2007-2009, zakwestionowane zostały wypłaty wszystkich pracowników, które zdaniem ZUS dokonane zostały bez zachowania kryterium dochodowego, tj. sytuacji rodzinnej i materialnej oraz życiowej uprawnionych do świadczeń z ZFŚS. Decyzją Sądu i późniejszą ZUS, wszystkie świadczenia podlegają odprowadzeniu składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Zakład pracy tych składek nie naliczył i nie odprowadził w kontrolowanym okresie, dlatego w 2012 roku po ostatecznym wyroku sądowym i decyzjach ZUS, skorygowano raporty imienne „A” pracowników oraz deklaracje „B”, w których stwierdzone zostały podczas kontroli nieprawidłowości. Po wysłaniu korekt, w maju 2012, dokonano wpłaty wszystkich zaległych składek wraz z odsetkami na konto Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Składki opłacone w wyniku korekt (należne od pracownika), zarówno osób nadal pracujących, jak i byłych pracowników, nie zostały jeszcze pokryte przez pracowników i zostaną w całości przeniesione w ciężar kosztów pracodawcy.

Jeżeli chodzi o podatek dochodowy od tych świadczeń, nie został on jeszcze uregulowany, gdyż ostatecznie wyrok uprawomocnił się w listopadzie 2012 roku. Ze względu na zmiany kadrowe i aktualny czas, już po zakończeniu 2012 roku oraz zbliżający się termin wydania pracownikom informacji PIT-11 – cały podatek należny od świadczeń socjalnych – ale nie pobrany od pracownika – Spółka chce przenieść rozliczeniem rocznym do uregulowania samodzielnie przez pracownika. W związku z powyższym u wszystkich pracowników powstanie zobowiązanie do uregulowania w urzędzie skarbowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy należy dokonać korekty PIT-11 każdemu pracownikowi aktualnie zatrudnionemu, oddzielnie za poszczególne lata 2007, 2008, 2009 – korygując przychód ze stosunku pracy (zwiększając go o odpowiednie kwoty pobranych świadczeń) i naliczając od tego podatek dochodowy...
2. Czy w związku z tym, że składki (należne od pracownika) nie zostały i nie zostaną przez aktualnie zatrudnionych pokryte lub zwrócone pracodawcy, całość tych składek społecznych i zdrowotnej – potraktować jako przychód pracownika w 2012 roku i jako od takiego świadczenia naliczyć podatek dochodowy, który zgodnie z informacją PIT-11 za 2012 pracownik zobowiązany będzie uregulować samodzielnie w wyniku korekty zeznania rocznego za 2012 rok...
3. Czy dokonać korekt informacji PIT-11 za lata 2007-2009 byłych pracowników – jako korektę za każdy rok z osobna... Czy może całość potraktować jako przychód roku 2012 i łącznie ze składkami należnymi od pracownika, a wchodzącymi w ciężar kosztów pracodawcy oraz składkami zdrowotnymi – dać jako przysporzenie majątkowe po stronie byłego pracownika w roku 2012 i naliczyć odpowiednio podatek od obu świadczeń (korygowanego świadczenia socjalnego oraz składek pracownika) – w jednym PIT-11 za 2012 rok...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro składki na ubezpieczenie społeczne (należne od pracownika) i zdrowotne zostały opłacone w 2012 roku, wykazania tego przychodu i odpowiednio obliczenia podatku Spółka powinna dokonać w informacji podatkowej za 2012 rok. Ze względu na to, że podatek ten na obecny moment nie został jeszcze naliczony (nie został pobrany od pracownika) i nie został opłacony przez pracodawcę (nie będzie zatem widniał w rocznej informacji PIT-4R) – podsumowania wszystkich przychodów z ww. świadczeń socjalnych Spółka powinna ostatecznie dokonać w informacji rocznej, dodając kwoty pobranych świadczeń do przychodu pracownika i obliczając od tych kwot podatek (wyjdzie podatek do zapłaty przez pracownika lub byłego pracownika), powinna również do przychodu za 2012 rok doliczyć kwoty składek za pracownika na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne – w części należącej do pracownika, a opłacone przez pracodawcę – i od tych kwot również obliczyć podatek należny i wykazać go w informacji rocznej za 2012 rok. Podobna interpretacja, jednakże dla Spółki niewiążąca została juz wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (IPTPB1/415-70/12-4/ASZ), dlatego Wnioskodawca prosi o wydanie wiążącej dla Spółki indywidualnej interpretacji w sprawie. Zainteresowanemu zależy na możliwie jak najszybszym opracowaniu tego wniosku, być może udałoby się wystawić PIT-11 za 2012 rok bez korekt na bazie tej interpretacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązków płatnika:

• w części dotyczącej obowiązku pobrania oraz wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy organowi podatkowemu od przychodu powstałego u aktualnych i byłych pracowników z tytułu zapłacenia za nich przez pracodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne – uznaje się za nieprawidłowe,
• w pozostałej części – uznaje się za prawidłowe.
  
  

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania.

W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu – odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych – obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z przepisu art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Jeżeli nie jest możliwe określenie, jaka część tych świadczeń przypada na jeden miesiąc, a doliczenie całej wartości w miesiącu ich uzyskania spowodowałoby niewspółmiernie wysoką zaliczkę w stosunku do wypłaty pieniężnej, zakład pracy, na wniosek podatnika, ograniczy pobór zaliczki za dany miesiąc i pobierze pozostałą część zaliczki w następnych miesiącach roku podatkowego.

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przy czym przez pojęcie „otrzymane” należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń, należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika.

Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik – wykazując określoną aktywność – ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Zatem do przychodu należy zaliczyć każdy rodzaj świadczenia, które dana osoba (podatnik) otrzymuje kosztem majątku innej osoby. Takim świadczeniem jest m.in. wykonanie zobowiązania danej osoby przez inny podmiot (np. zapłacenie składki przez pracodawcę środkami z jego majątku w sytuacji, gdy winno ono być sfinansowane środkami pracownika).

Z definicji pojęcia przychodu jako świadczenia otrzymanego czy też w niektórych przypadkach postawionego do dyspozycji wnosić można również o momencie jego uzyskania. Określenie momentu uzyskania przychodu ma bardzo istotne znaczenie, przede wszystkim z tego powodu, że podatek dochodowy od osób fizycznych rozliczany jest w danym czasie. Konieczne jest zatem określenie momentu uzyskania przychodu, by przyporządkować przychód do danego okresu rozliczeniowego – roku podatkowego, a w niektórych przypadkach również – miesiąca (w przypadku zaliczkowego rozliczania podatku).

Dlatego też zapłacone do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) przez Wnioskodawcę z własnych środków składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne w części, w której powinny być one pokryte z dochodu pracowników (byłych i aktualnych), w świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będą stanowić dla tych osób przysporzenie majątkowe (przychód) mające swoje źródło w przychodach ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ww. ustawy. Użyty bowiem przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika (również byłego pracownika) z pracodawcą (byłym pracodawcą) stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Będzie to przychód miesiąca, w którym Spółka dokona ich zapłaty. Pracownicy (aktualni i byli) otrzymają bowiem nieodpłatne świadczenie od pracodawcy, gdyż pracodawca zapłaci z własnych środków składki (składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne), które powinny być finansowane ze środków pracowników. Tym samym inny podmiot (tutaj Wnioskodawca) wykona kosztem swego majątku zobowiązanie, które winno być sfinansowane z majątku pracowników (aktualnych i byłych). Przychód powstanie więc u wszystkich pracowników. Przy czym należy jeszcze raz podkreślić, iż przychód wszystkich pracowników (tj. aktualnych i byłych) powstaje w dacie zapłaty ww. składek przez Wnioskodawcę do ZUS. Zatem zaległe składki zapłacone przez Wnioskodawcę do ZUS z własnych środków będą przychodami pracowników (aktualnych i byłych) osiągniętymi w dacie ich zapłaty. Od ww. przychodu płatnik obowiązany będzie do obliczenia i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód ten dla obecnych i byłych pracowników jest przychodem ze stosunku pracy, gdyż ma on źródło w umowie o pracę łączącą obecnie i w przeszłości Wnioskodawcę z byłym pracownikiem.

W świetle powyższego Wnioskodawca winien wystawić za rok podatkowy, na podstawie art. 39 ust. 1 ww. ustawy informację PIT-11.

W informacji PIT-11 za dany rok podatkowy, o której mowa w art. 39 ust. 1 ww. ustawy, należy więc wykazać jako przychód ze stosunku pracy zapłacone do ZUS za pracownika ww. składki, bez względu na to czy jest on aktualnym czy byłym pracownikiem.

Wskazać należy, że przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu, o czym stanowi art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa.

Przepis art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej stanowi, iż płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonał wpłaty wszystkich zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne wraz z odsetkami na konto Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Opłacone składki należne od pracownika zarówno osób nadal pracujących jak i byłych pracowników nie zostały jeszcze pokryte przez pracowników i zostaną w całości przeniesione w ciężar kosztów pracodawcy. Podatek dochodowy od tych świadczeń nie został jeszcze uregulowany. Zainteresowany – cały podatek należny od świadczeń socjalnych ale nie pobrany od pracownika – chce przenieść rozliczeniem rocznym do uregulowania samodzielnie przez pracownika. W związku z tym u wszystkich pracowników powstanie zobowiązanie do uregulowania w urzędzie skarbowym.

W kontekście powyższych informacji wyjaśnić należy, że Wnioskodawca w informacji PIT-11 za 2012 r. zarówno u obecnych jak i byłych pracowników winien wykazać jako przychód ze stosunku pracy zapłacone do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. W informacji tej Zainteresowany nie wykaże wysokości pobranej zaliczki na podatek dochodowy – gdyż jak wynika z opisu sprawy cały podatek należny od świadczeń socjalnych nie został pobrany ze środków pracownika.

Jednocześnie podkreślić należy, iż Wnioskodawca występując w niniejszej sprawie w roli płatnika nie ma podstaw aby obowiązek rozliczenia się z zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od przedmiotowych świadczeń przenieść rozliczeniem rocznym do uregulowania samodzielnie przez pracownika. Jak wynika bowiem z wyżej cytowanego art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych „zakłady pracy” są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku pracy – co ma miejsce w rozpatrywanej sprawie. Ponadto treść art. 8 Ordynacji podatkowej jednoznacznie wskazuje, iż ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno – technicznych. Dlatego też płatnik pobiera podatek od podatnika i wpłaca go do organu podatkowego pełniąc rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym. Obowiązki płatnika wynikają z ustawy i to ustawy podatkowej. Brak jest zatem możliwości swobodnego decydowania, który podmiot przejmie na siebie obowiązki płatnika zaliczek na podatek dochodowy.

W odniesieniu do obowiązku dokonania korekt informacji PIT-11 wyjaśnić należy, że ustawodawca nałożył na płatnika obowiązek prawidłowego obliczenia, poboru i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń i innych świadczeń wypłaconych lub postawionych do dyspozycji pracownika, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji oraz deklaracji według ustalonego wzoru.

Zagadnienia związane z korektą deklaracji regulują przepisy ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach – rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Natomiast z § 2 tego artykułu wynika, iż skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści powyżej powołanych przepisów wynika zatem, że korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym, poprawnym wypełnieniu formularza, z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Jak wskazano powyżej korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, z kolei ustawodawca nałożył na płatnika obowiązki prawidłowego obliczenia, pobrania i odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczek na podatek dochodowy, a także sporządzenia i przekazania podatnikowi i urzędowi skarbowemu w ustawowym terminie informacji według ustalonego wzoru.

Zatem, sytuacja opisana we wniosku nie upoważnia Wnioskodawcy do dokonania korekt informacji PIT-11 wystawionych za lata 2007-2009, bowiem informacje te sporządzone były prawidłowo, odzwierciedlały one zaistniały w tamtych latach stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika składek, a nie wysokość składek należnych. Zatem w przedmiotowej sprawie nie zaistniała sytuacja, w której płatnik w informacjach dokonał błędnego wykazania wysokości pobranych składek. Tym samym brak jest podstaw prawnych do ich korygowania.

W związku z powyższym, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz przytoczone powyżej przepisy wyjaśnić należy, że nie ma podstaw prawnych do korekty informacji PIT-11 za lata 2007-2009 wystawionych przez Wnioskodawcę (płatnika) aktualnie zatrudnionym pracownikom jak i byłym pracownikom, gdyż informacje te wystawione za dane lata odzwierciedlały stan faktyczny, a więc wysokość pobranych przez płatnika składek, o których mowa we wniosku oraz zaliczek na podatek dochodowy.

Natomiast w momencie opłacenia przez Wnioskodawcę składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za byłych i obecnych pracowników, zapłacone składki stają się przychodem ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla nadal zatrudnionych pracowników prawidłowym będzie doliczenie do przychodu wartości składek w momencie ich zapłacenia, a w konsekwencji – stosownie do obowiązku nałożonego na płatnika art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa – obliczenia i pobrania oraz wpłacenia zaliczek na podatek dochodowy organowi podatkowemu oraz ujęcia tych dochodów w informacji PIT-11 za 2012 r.

Zainteresowany powinien wystawić dla byłych pracowników informacje PIT-11 za 2012 r., wykazując wysokość uzyskanego przez nich przychodu.

Jednocześnie, w odniesieniu do przywołanego przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcia i stanowiska organu podatkowego, tut. Organ informuje, że wydane i zajęte zostało ono w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania, ani konsekwencji wiążących, w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.