Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-1065/12/MCZ
z 8 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 03 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 18 lutego 2013 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania z Francji zasiłku z tytułu wdowieństwa - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 grudnia 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania z Francji zasiłku z tytułu wdowieństwa.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 08 lutego 2013 r. znak: IBPB II/1/415-1065/12/MCZ wezwano o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono w dniu 18 lutego 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 10 sierpnia 2012 r. instytucja francuska przyznała Wnioskodawczyni świadczenie, tj. zasiłek z tytułu wdowieństwa. Zasiłek ten został przyznany po śmierci męża Wnioskodawczyni i obejmował okres od czerwca 2011 r. W dniu 15 października 2012 r. zasiłek został Wnioskodawczyni wypłacony - wpłynął na jej konto bankowe w banku polskim. Bank naliczył i pobrał od francuskiego zasiłku podatek dochodowy w wysokości 18% tak jak od renty czy emerytury. W dniu 19 października 2012 r. instytucja francuska dokonała anulowania ww. zasiłku ze względu na to, ze zasiłek ten jest wypłacany tylko do wieku 55 lat. Po osiągnięciu wieku 55 lat Wnioskodawczyni może starać się o świadczenie rentowe. Na obecną chwilę Wnioskodawczyni nie otrzymuje żadnego świadczenia z francuskiej instytucji.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

• zasiłek z tytułu wdowieństwa przyznała i wypłaciła instytucja francuska ... - według informacji uzyskanych telefonicznie przez Wnioskodawczynię - instytucja będąca odpowiednikiem polskiego ZUS-u,
• ww. świadczenie jest świadczeniem wypłacanym w ramach systemu ubezpieczeń społecznych Francji,
• zasiłek dla wdowy jest zaliczany do świadczeń rodzinnych wypłacanych na podstawie francuskich przepisów o świadczeniach rodzinnych, tj. jest zasiłkiem rodzinnym.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy świadczenie, które wypłacono Wnioskodawczyni podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym?
2. Czy od zasiłku z tytułu wdowieństwa słusznie został Wnioskodawczyni naliczony i potracony przez bank podatek dochodowy?
3. Jeśli niesłusznie został pobrany ww. podatek dochodowy, to kto ma obowiązek zwrotu tego podatku?
   
   

Wnioskodawczyni uważa, że niesłusznie został pobrany podatek dochodowy, gdyż był to zasiłek przyznany na pewien okres czasu a nie świadczenie rentowe, uzależniony jest od sytuacji materialnej. Według wiedzy Wnioskodawczyni ww. zasiłki nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zasiłek z tytułu wdowieństwa jest zaliczany do świadczeń rodzinnych i jako taki nie podlega opodatkowaniu na podstawie polskich przepisów podatkowych, bowiem w przeciwnym razie zasiłek ten podlegałby opodatkowaniu według francuskich przepisów podatkowych i zastosowanie znalazłaby umowa o zapobieżeniu podwójnego opodatkowania. W dokumentach otrzymanych od instytucji francuskiej i ich tłumaczeniu na język polski nie widnieje żadna wzmianka o odliczeniu podatku jak również o tym, że świadczenie to podlega opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012, poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Ze względu na to, że Wnioskodawczyni ma miejsce zamieszkania w Polsce, a otrzymany w 2012 r. zasiłek wypłacany został jest przez instytucję francuską, zastosowanie w tej sprawie będą miały przepisy umowy polsko-francuskiej.

Zgodnie z art. 18 umowy sporządzonej w dniu 20 czerwca 1975 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5), z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ustęp 2 renty, emerytury i podobne wynagrodzenia z tytułu poprzedniego zatrudnienia, wypłacane osobie zamieszkałej w jednym Umawiającym się Państwie (w Polsce), podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce).

Przepis art. 19 ust. 2 tejże umowy stanowi, że:

1. Renty i emerytury przekazywane przez Umawiające się Państwo (Francję) albo przez jedną z jego jednostek samorządu lokalnego, albo przez jedną z ich osób prawnych prawa publicznego, bądź wprost, bądź w ciężar tworzonego przez nie funduszu osobie fizycznej z tytułu usług o charakterze publicznym świadczonych temu Państwu, albo tej jednostce samorządu, albo tej osobie prawnej podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (we Francji).
2. Jednakże te renty i emerytury podlegają opodatkowaniu tylko w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce), jeżeli ich odbiorca ma w tym Państwie miejsce zamieszkania i posiada jego obywatelstwo.
   
   

W myśl art. 21 ww. umowy polsko-francuskie części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w jednym z Umawiających się Państw (w Polsce), bez względu na to skąd pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (w Polsce).

Na podstawie powołanych regulacji, francuski zasiłek z tytułu wdowieństwa otrzymany przez osobę mającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terenie Polski podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Oznacza to, że do jego opodatkowania w Polsce stosuje się przepisy polskiego prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Biorąc pod uwagę opisany we wniosku i jego uzupełnieniu stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy zatem stwierdzić, iż zgodnie z ww. postanowieniami umowy polsko-francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku świadczenie (zasiłek) z tytułu wdowieństwa z Francji wypłacane w 2012 r. osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce podlega opodatkowaniu tylko w Polsce.

Jednocześnie jednak, zasiłek z tytułu wdowieństwa, który jest – jak wskazała Wnioskodawczyni - świadczeniem rodzinnym wypłacanym w ramach systemu ubezpieczeń społecznych Francji, tj. jest zasiłkiem rodzinnym - jest zwolniony od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do odprowadzenia od tego zasiłku podatku w Polsce, co oznacza, że w przypadku uzyskiwania innych dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek doliczenia do tych dochodów zasiłku otrzymanego z Francji.

W związku z tym bank jako płatnik nie powinien był pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od tego zasiłku. Skoro jednak bank pobrał w 2012 r. ww. zaliczkę na podatek dochodowy to nienależnie pobraną kwotę podatku Wnioskodawczyni odzyska poprzez odpowiednie wypełnienie zeznania podatkowego za rok 2012. W zeznaniu tym (w kolumnie zatytułowanej „Należna zaliczka, w tym zaliczka pobrana przez płatnika”, w poz. 81 formularza PIT-36) Wnioskodawczyni winna wykazać kwotę pobranej przez bank zaliczki. Natomiast w zeznaniu tym nie należy wykazywać kwot otrzymanych tytułem ww. zasiłku. W ten sposób zostanie wykazana kwota nadpłaconego podatku, którą urząd skarbowy zwróci jako nadpłatę.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe, choć z innych przyczyn niż wskazała Wnioskodawczyni.

Nadmienić należy, że jeżeli jednak przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od tanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła kserokopie dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny (weryfikacji); jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.