Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-71/13-4/JSK
z 29 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 28 stycznia 2013 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 29 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2013 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Poznaniu 22 marca 2013 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 26 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 21 marca 2013 r. o informacje doprecyzowujące przedstawiony opis zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem kamienicy, w której znajdują się lokale mieszkalne, handlowe i usługowe. Współwłasność powstała w drodze dziedziczenia.

Zainteresowana nie jest płatnikiem podatku VAT (od roku 2012) z tytułu przychodów uzyskiwanych z najmu lokali handlowych i usługowych.

Wnioskodawczyni zamierza zbyć swoje udziały w kamienicy (wraz z częścią pozostałych współwłaścicieli).

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

W piśmie z dnia 21 marca 2013 r. będącym uzupełnieniem przedmiotowego wniosku, Zainteresowana poinformowała, że:

1. nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT,
2. kamienica, jako całość nigdy nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Na dzień dzisiejszy część mieszkań podlega wynajmie na podstawie kwaterunku, a część udostępniana jest na podstawie umów najmu. Lokale handlowe i usługowe udostępniane są na podstawie umów najmu,
3. nigdy nie prowadziła pozarolniczej działalności gospodarczej. Od roku 2012 nie jest płatnikiem podatku VAT, gdyż uzyskiwany z najmu dochód nie przekracza wartości sprzedaży uprawniającej do zwolnienia podmiotowego od VAT, tj. kwoty 150 000 zł (art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, t. j. Dz. U. Nr 54, poz. 535),
4. dostawa udziału w kamienicy nie odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia,
5. w kamienicy były i są prowadzone jedynie bieżące remonty, których wartość nie przekroczyła 30% wartości początkowej obiektu,
6. w kamienicy nie były ponoszone wydatki na jej ulepszenie,
7. udziały w kamienicy są własnością Wnioskodawczyni od roku 1977, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego o dziale spadku.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy Wnioskodawczyni (wraz z częścią pozostałych współwłaścicieli) sprzeda swoje udziały w kamienicy, powstanie dla Niej obowiązek zapłaty podatku VAT od uzyskanego przychodu?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie będzie Ona zobowiązana do zapłaty podatku VAT, albowiem jednorazowa transakcja sprzedaży całości Jej udziałów w kamienicy, dokonana bez zamiaru dokonywania takich transakcji w przyszłości, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie zatem z ww. przepisami, zarówno grunty, jak i budynki i budowle na nich posadowione spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Wskazać należy, że towarem jest również udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. UE L Nr 347.1 ze zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195–221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy (ruchomej bądź nieruchomej) przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Każdemu ze współwłaścicieli przysługują atrybuty prawa własności, ma on względem swojego udziału pozycję wyłącznego właściciela ze względu na charakter udziału.

Stosownie do treści art. 198 Kodeksu cywilnego, współwłaściciel może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w świetle art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem mając na uwadze przytoczone powyżej przepisy należy wskazać, iż Wnioskodawczyni dokonując czynności zbycia udziałów w kamienicy będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem przedmiotowa kamienica była przez Zainteresowaną wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na najmie lokali mieszkalnych, handlowych i usługowych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z treści ww. przepisu wynika, iż dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku lub budowli kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Według art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Użyte w art. 2 pkt 14 ustawy sformułowanie „w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu” wskazuje na katalog czynności wymienionych w art. 5 ustawy, czyli dana czynność musi podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, choć nie jest konieczne, aby faktycznie był naliczony podatek od tej czynności – może to być czynność zwolniona od podatku.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m. in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez właściciela (dokonującego dostawy) czynności podlegających opodatkowaniu.

Z powyższej definicji wynika, iż oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy rozumieć nie tylko umowę sprzedaży, ale także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Należy jednakże zauważyć, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności nie dochodzi do pierwszego zasiedlenia, gdyż czynność ta nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b – zgodnie z zapisem art. 43 ust. 7a ustawy – nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Podkreślenia wymaga, że dla rozstrzygnięcia, czy możliwe jest skorzystanie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy ważne jest, czy Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Ponadto, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, o czym stanowi art. 29 ust. 5 ustawy.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni jest współwłaścicielem kamienicy, w której znajdują się lokale mieszkalne, handlowe i usługowe. Współwłasność powstała w drodze dziedziczenia. Udziały w kamienicy są własnością Zainteresowanej od roku 1977, na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego o dziale spadku.

Wnioskodawczyni nie jest płatnikiem podatku VAT (od roku 2012) z tytułu przychodów uzyskiwanych z najmu lokali handlowych i usługowych, gdyż uzyskiwany z najmu dochód nie przekracza wartości sprzedaży uprawniającej do zwolnienia podmiotowego od VAT, tj. kwoty 150 000 zł (art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług). Zainteresowana nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nigdy nie prowadziła i nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Wnioskodawczyni zamierza zbyć swoje udziały w kamienicy (wraz z częścią pozostałych współwłaścicieli). Kamienica, jako całość nigdy nie była udostępniana osobom trzecim na podstawie umów cywilnoprawnych. Na dzień dzisiejszy część mieszkań podlega wynajmie na podstawie kwaterunku, a część udostępniana jest na podstawie umów najmu. Lokale handlowe i usługowe udostępniane są na podstawie umów najmu. Dostawa udziału w kamienicy nie odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia. W kamienicy były i są prowadzone jedynie bieżące remonty, których wartość nie przekroczyła 30% wartości początkowej obiektu, nie były ponoszone wydatki na jej ulepszenie.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, że Wnioskodawczyni w związku ze sprzedażą udziałów w kamienicy, wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem wykorzystywała przedmiotową kamienicę do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na najmie lokali mieszkalnych, handlowych i usługowych. Zatem czynność zbycia udziałów w przedmiotowej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, planowana dostawa udziałów w kamienicy nie nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, bowiem, jak wskazała Zainteresowana, kamienica przeznaczona jest pod wynajem, tak więc pierwsze zasiedlenie miało miejsce z momentem oddania do użytkowania lokali mieszkalnych i użytkowych najemcom. Tym samym, jeśli dostawa opisanych budynków mieszkalnych nastąpi po upływie 2 lat od momentu pierwszego zasiedlenia, to będzie spełniała przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Reasumując, w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni sprzeda swoje udziały w kamienicy po upływie 2 lat od momentu pierwszego zasiedlenia, czynność ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Zatem, Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku zapłaty podatku VAT od ww. czynności.

Zaznaczyć jednak należy, że Zainteresowana we własnym stanowisku w sprawie wskazała, iż „(…) nie będzie Ona zobowiązana do zapłaty podatku VAT, albowiem jednorazowa transakcja sprzedaży całości Jej udziałów w kamienicy, dokonana bez zamiaru dokonywania takich transakcji w przyszłości, nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy (…)”.

Stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego należało zatem uznać za nieprawidłowe, bowiem Zainteresowana wywiodła wprawdzie identyczny skutek podatkowy (brak obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu zbycia udziałów w kamienicy), jednakże w oparciu o błędne założenie, tzn. że czynność sprzedaży posiadanych udziałów w kamienicy nie stanowi działalności gospodarczej, co w konsekwencji oznacza, że Wnioskodawczyni nie wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Tut. Organ zaznacza, iż w rozpatrywanej sprawie, z uwagi na fakt, iż Zainteresowana uzyskiwała przychody z tytułu wynajmu lokali mieszkalnych i użytkowych, dokona sprzedaży majątku pozostającego w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, co skutkuje uznaniem Jej za podatnika podatku od towarów i usług z tytułu tej czynności. Natomiast brak konieczności zapłaty podatku VAT wynika z możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Tut. Organ informuje, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla Wnioskodawczyni, a nie dla pozostałych współwłaścicieli kamienicy.

Należy wskazać, iż organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawno-podatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny lub projektowane zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze zdarzeniem opisanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.