Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-83/13/AA
z 17 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura – 15 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie prawa do ulgi mieszkaniowej wynikającej z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie prawa do ulgi mieszkaniowej wynikającej z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 31 grudnia 2004 r. zmarł Pan X. Na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 13 maja 2011 r. spadek nabyła jego żona i córka, po ½ części każda. W skład spadku wchodził udział wynoszący ½ części w nieruchomości położonej w miejscowości Y. Zatem, żona i córka zmarłego są współwłaścicielami ww. nieruchomości w udziałach odpowiednio: żona – ¾ części, i córka – ¼ części.

Decyzją naczelnika urzędu skarbowego z dnia 18 lipca 2011 r. został ustalony podatek od nabycia spadku oraz została zastosowana ulga wynikająca z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponieważ obie spadkobierczynie zadeklarowały, że będą zamieszkiwać na nabytej nieruchomości (nabytych udziałach) przez co najmniej 5 lat.

Wnioskodawczyni wskazuje, że zgodnie z ww. decyzją do nabycia własności tejże nieruchomości zastosowano przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Przedmiotową nieruchomość stanowi budynek mieszkalny, w którym istnieje możliwość dokonania wyodrębnienia dwóch samodzielnych lokali. Spadkobierczynie zamierzają dokonać ustanowienia odrębnej własności lokali w tymże budynku i następnie zamierzają podarować oba lokale swoim zstępnym, tj. wnuczkom (dla żony zmarłego) i jednocześnie córkom (dla córki zmarłego). Przy czym spadkobierczynie nadal będą mieszkać w tej nieruchomości, bo zostaną ustanowione dla nich prawa użytkowania nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zbycie nieruchomości (z wyodrębnionymi lokalami) w formie darowizny na rzecz zstępnych przed upływem 5 lat od daty stwierdzenia nabycia spadku, przy założeniu, że spadkobierczynie nadal będą mieszkać na przedmiotowej nieruchomości, spowoduje utratę ulgi wynikającej z art. 16 ww. ustawy i spowoduje obowiązek zapłacenia podatku wraz z odsetkami?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku zbycia nieruchomości (udziałów) przez obie spadkobierczynie, nabytej na podstawie dziedziczenia, przed upływem 5 lat od jej nabycia – z jednoczesnym zamieszkiwaniem przez spadkobierczynie w tej nieruchomości – nie spowoduje utraty prawa do ulgi wynikającej z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni uważa, że przepis art. 16 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., nie nakładał obowiązku utrzymania tytułu prawnego do nieruchomości nabytej w drodze spadku. Zamieszkiwanie przez okres 5 lat na nabytej nieruchomości powoduje utrzymanie ulgi z art. 16 cyt. ustawy. Dopiero zmiana brzmienia przepisu art. 16 ww. ustawy po dniu 01 stycznia 2007 r. w przesłankach ulgi ustawodawca wprowadził ograniczenie zbycia nieruchomości.

Na poparcie swego stanowiska Wnioskodawczyni powołała interpretację indywidualną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768, z późn. zm.), podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. tytułem dziedziczenia.

Należy wskazać, że spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Zaś powołanie do spadku, jak stanowi art. 926 Kodeksu cywilnego, wynika z ustawy albo z testamentu. Z kolei na podstawie art. 1012 przytoczonej ustawy spadkobierca może bądź przyjąć spadek bez ograniczenia odpowiedzialności za długi (przyjęcie proste), bądź przyjąć spadek z ograniczeniem tej odpowiedzialności (przyjęcie z dobrodziejstwem inwentarza), bądź też spadek odrzucić, przy czym w myśl art. 1015 § 1 Kodeksu oświadczenie o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku może być złożone w ciągu sześciu miesięcy od dnia, w którym spadkobierca dowiedział się o tytule swego powołania.

W świetle natomiast art. 1025 § 1 Kodeksu sąd na wniosek osoby mającej w tym interes stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę, zaś notariusz na zasadach określonych w przepisach odrębnych sporządza akt poświadczenia dziedziczenia. W związku z tym istnieje domniemanie, o czym mowa w § 2 ww. artykułu, że osoba, która uzyskała stwierdzenie nabycia spadku albo poświadczenie dziedziczenia, jest spadkobiercą. Istotnym jest również, że stwierdzenie nabycia spadku oraz poświadczenie dziedziczenia nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od otwarcia spadku, chyba że wszyscy znani spadkobiercy złożyli już oświadczenia o przyjęciu lub o odrzuceniu spadku.

W związku z tym, Wnioskodawczyni nabyła spadek w dniu śmierci spadkodawcy, tj. 31 grudnia 2004 r. Ponieważ nabycie przez Wnioskodawczynię ½ części spadku (w tym ¾ części z ½ części udziału w odziedziczonej nieruchomości) nastąpiło przed 1 stycznia 2007 r., w niniejszej sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.

Zgodnie bowiem z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 222, poz. 1629), do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Z wniosku wynika, że została zastosowana ulga wynikająca z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponieważ obie spadkobierczynie, tj. Wnioskodawczyni i jej córka zadeklarowały, że będą zamieszkiwać na nabytej nieruchomości (nabytych udziałach) przez co najmniej 5 lat.

Stosownie do art. 16 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. – w przypadku nabycia budynku mieszkalnego lub jego części, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym:

1. w drodze spadku lub darowizny przez osoby zaliczane do I grupy podatkowej,
2. w drodze spadku przez osoby zaliczane do II grupy podatkowej,
3. w drodze spadku przez osoby zaliczane do III grupy podatkowej, sprawujące przez co najmniej dwa lata opiekę nad wymagającym takiej opieki spadkodawcą, na podstawie umowy zawartej z nim przed organem gminy,

-nie wlicza się do podstawy opodatkowania ich wartości do łącznej wysokości nieprzekraczającej 110 m² powierzchni użytkowej budynku lub lokalu.

Według zapisu art. 16 ust. 2 ww. ustawy, z omawianej ulgi mogą skorzystać nabywcy, którzy łącznie spełniają następujące warunki:

1. spełniają wymogi określone w art. 4 ust. 4;
2. nie są właścicielami innego budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość bądź będąc nimi przeniosą własność budynku lub lokalu na rzecz zstępnych, Skarbu Państwa lub gminy;
3. nie dysponują spółdzielczym lokatorskim prawem do lokalu lub nie są właścicielami spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego oraz wynikających z przydziału spółdzielni mieszkaniowych: prawa do domu jednorodzinnego lub prawa do lokalu w małym domu mieszkalnym, a w razie dysponowania tymi prawami przekażą je zstępnym lub przekażą do dysponowania spółdzielni, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia zeznania podatkowego;
4. nie są najemcami lokalu lub budynku lub będąc nimi rozwiążą umowę najmu,
5. będą zamieszkiwać w nabytym lokalu lub budynku przez 5 lat:
1. od dnia złożenia zeznania podatkowego – jeżeli w chwili złożenia zeznania nabywca mieszka w nabytym lokalu lub budynku,
   
2. od dnia zamieszkiwania w nabytym lokalu lub budynku – jeżeli nabywca zamieszka w ciągu roku od dnia złożenia zeznania podatkowego.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że zasadniczym celem ustawodawcy jest zwolnienie bliskich spadkodawcy lub darczyńcy od obciążeń podatkowych z tytułu nabycia nieruchomości mieszkaniowej, gdy nie dysponują innym mieszkaniem czy domem i będą mieszkać w uzyskanej nieruchomości przez 5 lat. Należy nadmienić, że wymóg zamieszkiwania w nabytym budynku (lokalu) oznacza faktyczne przebywanie w nim i nie ma związku z zameldowaniem.

W myśl art. 16 ust. 7 omawianej ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. – nie stanowi jednak podstawy do wygaśnięcia decyzji zbycie udziału w budynku lub lokalu na rzecz innego ze spadkobierców lub obdarowanych oraz zbycie budynku lub lokalu, jeżeli było ono uzasadnione koniecznością zmiany warunków mieszkaniowych, a nabycie innego budynku lub uzyskanie pozwolenia na jego budowę albo nabycie innego lokalu nastąpiło nie później niż w ciągu sześciu miesięcy od dnia zbycia.

Na tle powyższego stwierdzić należy, że wśród enumeratywnie wymienionych warunków art. 16 ust. 2 ww. ustawy, nie wymieniono zakazu zbycia nabytego w drodze dziedziczenia udziału w budynku mieszkalnym.

Zatem jeżeli spadkobierca – nabywca budynku lub lokalu (udziału w budynku mieszkalnym) nadal będzie w nim zamieszkiwał, pomimo zbycia tytułu prawnego do tego budynku lub lokalu (udziału w budynku mieszkalnym), to zostanie spełniony warunek, o którym mowa w art. 16 ust. 2 pkt 5 ustawy.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni wskazała, że przedmiotową nieruchomość stanowi budynek mieszkalny, w którym istnieje możliwość dokonania wyodrębnienia dwóch samodzielnych lokali. Spadkobierczynie, tj. Wnioskodawczyni i jej córka, zamierzają dokonać ustanowienia odrębnej własności lokali w tymże budynku i następnie zamierzają podarować oba lokale swoim zstępnym, tj. wnuczkom (dla żony zmarłego – Wnioskodawczyni) i jednocześnie córkom (dla córki zmarłego). Przy czym spadkobierczynie (również Wnioskodawczyni) nadal będą mieszkać w tej nieruchomości, bo zostaną ustanowione dla nich prawa użytkowania nieruchomości.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni, która daruje – nabyty w drodze spadku – udział w budynku mieszkalnym, t.j. ¾ części z ½ odziedziczonego udziału w nieruchomości, nie utraci z tego powodu prawa do ulgi przewidzianej w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r.), jeżeli będzie nadal w tym budynku mieszkała przez okres 5 lat od dnia określonego w ust. 2 pkt 5 lit. a) lub lit. b) tego artykułu. Należy zgodzić się z Wnioskodawczynią, że przepis art. 16 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r. nie nakładał obowiązku utrzymania tytułu prawnego do nieruchomości nabytej m.in. w drodze spadku.

Jednocześnie należy nadmienić, że w sytuacji gdy z objętego ulgą budynku mieszkalnego zostaną wyodrębnione lokale – tak jak w przypadku Wnioskodawczyni – a następnie zostaną zbyte (np. w drodze darowizny), ww. ulga mieszkaniowa będzie przysługiwała nadal, o ile Wnioskodawczyni będzie nadal zamieszkiwać w budynku, w którym wyodrębniono lokale. Zatem, czynność wyodrębnienia lokali i ich darowizna nie spowoduje utraty ulgi mieszkaniowej.

Reasumując, zbycie udziału w przedmiotowych nieruchomościach (wyodrębnionych lokalach) w drodze darowizny na rzecz zstępnych przed upływem 5 lat od daty stwierdzenia nabycia spadku – przy założeniu, że Wnioskodawczyni nadal będzie mieszkać w przedmiotowej nieruchomości – nie spowoduje utraty prawa do ulgi wynikającej z art. 16 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż Minister Finansów, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), została wydana wyłącznie dla Wnioskodawczyni i tylko dla niej wywołuje skutki prawne. Druga spadkobierczyni (tj. córka Wnioskodawczyni) aby uzyskać interpretację w swojej indywidualnej sprawie winna wystąpić z odrębnym wnioskiem.

Odnosząc się natomiast do wskazanej przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca przy wydaniu przedmiotowej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.