INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.).) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 29 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w części dotyczącej ustalenia obowiązków Wnioskodawcy z tytułu wykonywania na jego rzecz pracy przez osobę fizyczną - nierezydenta, za którą wynagrodzenie wypłaca również nierezydent – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego m.in. w zakresie ustalenia obowiązków Wnioskodawcy z tytułu wykonywania na jego rzecz pracy przez osobę fizyczną - nierezydenta, za którą wynagrodzenie wypłaca również nierezydent.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem dla celów podatkowych. Rolę członka zarządu wnioskodawcy pełni obywatel niemiecki, nierezydent. Zatrudniony jest przez spółkę niemiecką. Pracodawca oddelegował go do pracy na terytorium Polski w celu pełnienia funkcji członka zarządu Wnioskodawcy. Podstawą pobytu nierezydenta w Polsce jest umowa o pracę zawarta z niemieckim pracodawcą. Nierezydent przebywa w Polsce jedynie czasowo, tylko w celu piastowania funkcji członka zarządu. W czasie pobytu w Polsce pracodawcą pozostaje podmiot zagraniczny, z którym wiąże go umowa o pracę i który co miesiąc wypłaca mu wynagrodzenie. Należności z tytułu pełnienia funkcji członka zarządu wypłacane są w całości przez spółkę niemiecką. Wszelkie ekonomiczne koszty zatrudnienia nierezydenta ponosi również spółka niemiecka. Po zakończeniu ww. okresu nierezydent będzie kontynuował zatrudnienie na terenie Niemiec.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy nierezydent, pełniący funkcję członka zarządu – Wnioskodawcy jest objęty obowiązkiem podatkowym w Polsce...
2. Czy na spółce – Wnioskodawcy z racji wykonywania na jej rzecz pracy przez nierezydenta zatrudnionego przez nierezydenta ciążą jakieś obowiązki...
   
   

Ad.1

Zdaniem Wnioskodawcy pobierane w okresie pełnienia funkcji członka zarządu wynagrodzenie nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce. Zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nierezydent (osoba nie posiadająca miejsca zamieszkania w Polsce) podlega obowiązkowi podatkowemu jedynie od dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski. Dochody te podlegają jednak opodatkowaniu w Polsce z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Postanowienia tych umów mają pierwszeństwo przed przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym, że nierezydent-członek zarządu spółki Wnioskodawcy dla celów podatkowych jest rezydentem niemieckim zastosowanie będzie mieć umowa miedzy Rzeczypospolitą Polska a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. W części dotyczącej pracy najemnej stanowi ona, że wynagrodzenie, które rezydent jednego państwa (Niemiec) otrzymuje z pracy najemnej, podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim umawiającym się Państwie (Polsce). Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie. Ust. 2 stanowi, że w razie spełnienia określonych warunków rezydent niemiecki mimo wykonywania pracy w na terenie Polski może podlegać opodatkowaniu jedynie w Niemczech.

Dla zastosowania tego rozwiązania konieczne jest, by :

1. przebywał w drugim Państwie (tu: w Polsce) przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie (Polsce) i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, która pracodawca posiada w drugim Państwie (Polsce).
   
   

Wynagrodzenie z tytułu pełnienia członka zarządu jest wynagrodzeniem za pracę na rzecz niemieckiego pracodawcy z racji oddelegowania, a podstawą jego wypłacania stanowi stosunek pracy między nierezydentem a niemieckim pracodawcą. Ekonomiczne koszty wynagrodzenia ponosi spółka niemiecka, która nie posiada w Polsce zakładu ani stałej placówki. W ocenie Wnioskodawcy nie obejmuje go obowiązek podatkowy, ponieważ spełnione zostały warunki przewidziane umową w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków spowodowałoby, że wynagrodzenie podlegałoby opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Polsce) oraz w państwie zamieszkania podatnika (w Niemczech). W takim przypadku obowiązek podatkowy powstanie z chwilą przekroczenia 183 dni pobytu w Polsce. Nawet po przekroczeniu przepisanego terminu i powstaniu obowiązku podatkowego u nierezydenta Wnioskodawca niewypłacający wynagrodzenia nie będzie płatnikiem podatku dochodowego. W ocenie Wnioskodawcy obowiązek odprowadzenia stosownych zaliczek, zgodnie z art. 44 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie ciążył na nierezydencie.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy jako, że nie występuje w opisanym przypadku w roli płatnika podatku od wynagrodzenia nierezydenta, spoczywa na nim jedynie obowiązek przekazania do urzędu skarbowego informacji podatkowej. Zgodnie z art. 82a Ordynacji podatkowej podmioty prowadzące działalność gospodarczą, informują organy podatkowe o wynagrodzeniach wypłacanych przez nierezydentów za usługi realizowane na rzecz polskich podatników przez osoby fizyczne, które także są nierezydentami w rozumieniu prawa dewizowego, w sytuacji kiedy w związku z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innymi ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których stroną jest Polska, może to mieć wpływa na powstanie obowiązku podatkowego lub wysokość zobowiązania podatkowego osób otrzymujących wynagrodzenie. W ocenie Wnioskodawcy w opisanym przypadku na spółce ciąży jedynie obowiązek złożenia informacji (druk ORD-W1) do Naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania nierezydentów będących osobami fizycznymi (właściwego ze względu na miejsce pobytu nierezydenta).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ustalenia jego obowiązków z tytułu świadczenia na jego rzecz pracy przez osobę fizyczną - nierezydenta, za którą wynagrodzenie wypłaca również nierezydent. Natomiast ocena stanowiska w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego dla tego nierezydenta została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 744 z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Źródłem obowiązków płatnika mogą być wyłącznie przepisy prawa podatkowego. Stosownie do art. 3 pkt 2 cyt. ustawy do przepisów prawa podatkowego zaliczamy przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W świetle powyższego nałożenie na określony podmiot zadań płatnika musi wynikać z ww. przepisów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że podstawą pobytu w Polsce obywatela niemieckiego – nierezydenta jest umowa o pracę zawarta z niemieckim pracodawcą, który oddelegował go do Polski w celu pełnienia funkcji członka zarządu Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie dokonuje żadnych wypłat na jego rzecz a wszelkie koszty związane z zatrudnieniem ponosi niemiecki pracodawca. W tej sytuacji należy stwierdzić, że w opisanym przypadku Wnioskodawca nie pełni funkcji płatnika.

Pomimo, że Wnioskodawca nie pełni w tym przypadku funkcji płatnika to należy wskazać na inne obowiązki, które nakładają na niego przepisy ustawy Ordynacja podatkowa. Zgodnie z art. 82a § 1 cyt. ustawy osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą obowiązane są do gromadzenia, sporządzania i przekazywania, bez wezwania przez organ podatkowy, informacji o wynagrodzeniach za świadczone na ich rzecz usługi (wykonywaną pracę), wypłacanych przez podmiot będący nierezydentem osobom fizycznym będącym nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego, świadczącym te usługi (wykonującym pracę), jeżeli:

1. w związku z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innymi ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, może to mieć wpływ na powstanie obowiązku podatkowego lub wysokość zobowiązania podatkowego osób otrzymujących wynagrodzenie;
2. podmiot będący nierezydentem bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu lub kontroli podmiotu, którego dotyczy obowiązek informacyjny, albo posiada udział w kapitale tego podmiotu uprawniający do co najmniej 5% wszystkich praw głosu.
   
   

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. prawo dewizowe (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 826) nierezydentami są osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą oraz osoby prawne mające siedzibę za granicą, a także inne podmioty mające siedzibę za granicą, posiadające zdolność zaciągania zobowiązań i nabywania praw we własnym imieniu; nierezydentami są również znajdujące się za granicą oddziały, przedstawicielstwa i przedsiębiorstwa utworzone przez rezydentów.

Stosownie do § 7 rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2002 r. w sprawie informacji podatkowych (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 190) informacja, o której mowa w art. 82a § 1 ustawy, powinna zawierać:

1. dane identyfikujące: podmiot przekazujący informację, nierezydenta i podmiot wypłacający nierezydentowi wynagrodzenie
2. datę rozpoczęcia świadczenia usług (wykonywania pracy) przez nierezydenta w kraju i przewidywany czas pobytu
3. informacje o wypłacie wynagrodzenia: przewidywaną wysokość, rodzaj, formę i termin wypłaty wynagrodzenia.
   
   

Ust. 2 tegoż przepisu stanowi, że przepisy ust. 1 pkt 2 i 3 stosuje się w zakresie, w jakim podmiot obowiązany do sporządzenia i przekazania informacji, przy zachowaniu należytej staranności, posiadał lub mógł posiadać takie informacje.

Zgodnie z ust. 3 ww. przepisu informację ORD-W1 przesyła się naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla opodatkowania nierezydentów, będących osobami fizycznymi, w terminie do końca miesiąca następującego po miesiącu, w którym nierezydent rozpoczął świadczenie usług (wykonywanie pracy).

Na podstawie ww. przepisów oraz przedstawionego stanu faktycznego podstawowe znaczenie dla ustalenia obowiązku składania przez Wnioskodawcę informacji ORD-W1 ma wskazanie czy w związku z świadczeniem usług (wykonywaniem pracy) na rzecz Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane przez podmiot będący nierezydentem osobom fizycznym będącym nierezydentami w rozumieniu przepisów prawa dewizowego może mieć wpływ na powstanie obowiązku podatkowego lub wysokość zobowiązania podatkowego osób otrzymujących wynagrodzenie w związku z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innymi ratyfikowanymi umowami międzynarodowymi, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90), z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 17, 18 i 19 uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Niemczech) otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce). Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże w myśl art. 15 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Niemczech) otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce), podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:

1. odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
2. wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3. wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
   
   

W świetle powyższych przepisów należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. umowy, wynagrodzenie pracownika mającego miejsce zamieszkania w Niemczech podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech, chyba, że praca wykonywana jest na terytorium Polski. Natomiast art. 15 ust. 2 umowy określa wyjątek od powyższej zasady, zgodnie z którym wynagrodzenia pracownika podlega opodatkowaniu w państwie rezydencji, czyli w Niemczech, o ile łącznie zostaną spełnione określone w tym artykule warunki. Niespełnienie któregokolwiek z tych warunków powoduje, iż wynagrodzenie pracownika podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 umowy, czyli w państwie, w którym praca jest wykonywana (w Polsce) oraz w państwie miejsca zamieszkania podatnika (w Niemczech).

W przypadku więc wykonywania przez osoby fizyczne będące nierezydentami pracy najemnej w Polsce, której ekonomiczne koszty ponosi nierezydent, to obowiązek informacyjny u podmiotu, na rzecz którego ta praca będzie wykonywana, co do zasady, zaistnieje pod warunkiem, że osoba fizyczna będzie przebywała w Polsce więcej niż 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym.

Obowiązek informacyjny powstanie również wówczas, gdy nierezydent wypłacający wynagrodzenie bezpośrednio lub pośrednio bierze udział w zarządzaniu lub kontroli podmiotu, którego dotyczy obowiązek informacyjny, albo posiada udział w kapitale tego podmiotu uprawniający do co najmniej 5% wszystkich praw głosu.

W oparciu o powyższe należy stwierdzić, iż wykonywanie pracy na terytorium Polski przez niemieckiego rezydenta może mieć wpływ na powstanie obowiązku podatkowego lub wysokość zobowiązania podatkowego osoby otrzymującej wynagrodzenie. Na tej podstawie na Wnioskodawcy ciąży obowiązek złożenia informacji ORD-W1 z tytułu świadczenia na jego rzecz usług (wykonywania pracy) przez nierezydenta niemieckiego, za które wynagrodzenie będzie wypłacał nierezydent.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto tut. Organ wskazuje, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja wywołuje skutki prawne tylko dla Wnioskodawcy, który może się do niej zastosować i oczekiwać z tego tytułu ochrony prawnej. Wydana interpretacja nie rozciąga ochrony prawnej dla członka zarządu Wnioskodawcy lecz dla samego Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.