INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2013 r. (data wpływu do Organu – 19 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń otrzymanych przez członka Powiatowej Rady Zatrudnienia w związku z udziałem w szkoleniu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2013 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń otrzymanych przez członka Powiatowej Rady Zatrudnienia w związku z udziałem w szkoleniu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Członkowie Powiatowej Rady Zatrudnienia, zgodnie z art. 23 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) są przedstawicielami działających na terenie powiatu organizacji związkowych, organizacji pracodawców, organizacji rolników, jednostek samorządu terytorialnego oraz organizacji pozarządowych. Jako organ opiniodawczo-doradczy Starosty uczestniczą w szkoleniach, które zgodnie z art. 108 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy finansowane są w ramach limitu środków Funduszu Pracy. Szkolenia obejmują tematy związane z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Powiatowy Urząd Pracy organizuje szkolenia dla członków Powiatowej Rady Zatrudnienia (członkowie nie mają statusu pracownika Powiatowego Urzędu Pracy). Na łączny koszt szkolenia składają się koszty wyżywienia, a ponadto, w przypadku szkoleń zamiejscowych - zakwaterowania i dojazdu członka rady do miejsca szkolenia.

Członkowie Rady Zatrudnienia nie otrzymują wynagrodzenia za posiedzenia rady, pracodawca zobowiązany jest zwolnić pracownika od świadczenia pracy w celu wzięcia udziału w posiedzeniu rady zatrudnienia, za ten czas pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia ustalonego według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy u macierzystego pracodawcy – art. 23 ust. 8 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Powiatowy Urząd Pracy pełni funkcję płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych dla pracowników Urzędu oraz innych osób fizycznych pozostających z Urzędem w stosunkach cywilnoprawnych. Członkowie Rady zatrudnienia nie pozostają z Urzędem Pracy w stosunku zatrudnienia, ani w stosunku cywilnoprawnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy łączny koszt szkolenia (wraz z kosztem zakwaterowania, wyżywienia i dojazdu) finansowany w całości ze środków Funduszu Pracy dla członka Powiatowej Rady Zatrudnienia stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych...
2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej, kto jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych (Powiatowy Urząd Pracy czy członek Powiatowej Rady Zatrudnienia)...
3. Jaka powinna być forma powiadomienia członka Powiatowej Rady Zatrudnienia o osiąganym przychodzie...
4. Czy i kiedy Powiatowy Urząd Pracy powinien pobrać od członka Powiatowej Rady Zatrudnienia zaliczkę na podatek dochodowy obliczoną od wartości szkolenia oraz wystawić informację o dochodach PIT- 11 z załącznikiem PIT- R, czy wartość szkolenia podlegającą opodatkowaniu wykazać w PIT-8C...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, nie istnieje obowiązek pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od nieodpłatnego świadczenia z tytułu szkolenia członków Powiatowej Rady Zatrudnienia, gdyż świadczenie to wolne jest od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obowiązek szkolenia członków Powiatowej Rady Zatrudnienia został ustawowo uregulowany, co wynika z art. 23 ust. 7 w zw. z art. 108 ust. 1 pkt 6 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i wydanego na jej podstawie rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 06 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia.

Zarówno organizacja szkolenia jak i jego finansowanie następuje na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Bezspornym jest fakt, że Powiatowa Rada Zatrudnienia działa na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, a jej członkowie szkolą się zgodnie z jej zapisami. Ponieważ w tekście art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest wyraźnego zastrzeżenia, że zwolnienie podatkowe dotyczy wyłącznie bezrobotnych, zasadnym jest odniesienie tego przepisu do innych grup uczestniczących w szkoleniach w tym członków Powiatowej Rady Zatrudnienia.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Na gruncie prawa podatkowego pod pojęciem „świadczenia nieodpłatnego” rozumieć należy te wszystkie zdarzenia prawne i gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Stosownie do art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator, na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Art. 41 ust. 7 ww. ustawy stanowi, że jeżeli przedmiotem:

1. wygranych (nagród), o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 2,
2. świadczeń, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 4,
3. świadczeń, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18

-nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. (art. 42 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Z kolei na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych oraz wartość świadczeń rzeczowych, z tytułu:

1. studiów podyplomowych,
2. szkoleń i przygotowania zawodowego dorosłych,
3. egzaminów lub licencji,
4. badań lekarskich lub psychologicznych,
5. ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków

-otrzymanych na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca (Powiatowy Urząd Pracy) organizuje szkolenia dla członków Powiatowej Rady Zatrudnienia (członkowie nie mają statusu pracownika Powiatowego Urzędu Pracy). Na łączny koszt szkolenia składają się koszty wyżywienia, a ponadto w przypadku szkoleń zamiejscowych zakwaterowania i dojazdu członka rady do miejsca szkolenia. Szkolenia, zgodnie z art. 108 ust. 1 pkt 6 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy finansowane są w ramach limitu środków Funduszu Pracy i obejmują tematy związane z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Powiatowa Rada Zatrudnienia jest organem opiniodawczo-doradczym w sprawach polityki rynku pracy. Rada działa na podstawie ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 6 października 2004 r. w sprawie rad zatrudnienia (Dz. U. Nr 224, poz. 2281). Stosownie do treści art. 23 ust. 4 powołanej ustawy o promocji zatrudnienia i instrumentach rynku pracy, członków Naczelnej Rady Zatrudnienia powołuje minister właściwy do spraw pracy, członków wojewódzkich rad zatrudnienia - marszałek województwa, a członków powiatowych rad zatrudnienia - starosta, spośród kandydatów zgłoszonych przez organy i organizacje, o których mowa odpowiednio w ust. 1-3.

Wskazane natomiast powyżej rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy w sprawie rad zatrudnienia w § 8 stanowi, iż rada zatrudnienia może ustalić w formie uchwały, roczny plan potrzeb szkoleniowych jej członków lub podjąć uchwałę o potrzebie zorganizowania dla zainteresowanych członków szkolenia na określony temat, związany z realizacją przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zgodnie z § 9 tegoż rozporządzenia, szkolenia członków Naczelnej Rady Zatrudnienia są finansowane przez ministra ze środków Funduszu Pracy. Szkolenia członków Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia są finansowane przez Marszałka województwa, a Powiatowej Rady Zatrudnienia przez Starostę – w ramach limitu ze środków Funduszu Pracy, pozostających w ich dyspozycji. Istotą szkoleń dla członków Powiatowych Rad Zatrudnienia jest rozwój poprzez osobiste i grupowe doświadczenie oraz jego analiza.

W świetle powołanych powyżej przepisów należy stwierdzić, iż członkowie powiatowej rady zatrudnienia wykonują czynności zlecone przez starostę, na podstawie powołania, dlatego też bez względu na to czy są pracownikami czy też nie przychody uzyskiwane przez nich w związku z pełnieniem funkcji członka rady zatrudnienia należy zaliczyć do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Członkowie rad zatrudnienia z tytułu udziału w szkoleniach uzyskują nieodpłatne świadczenia, których wartość nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 118 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż szkolenia, o których mowa we wskazanej w tym przepisie ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, dotyczą szkoleń dla osób bezrobotnych.

Jednakże w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby nie będącej pracownikiem

-do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przy czym jak stanowi art. 21 ust. 13 ww. ustawy zwolnienie to stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

W powołanym przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy dla określenia warunków do zwolnienia świadczeń przekazywanych osobom niebędącym pracownikiem ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia dla tychże osób jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że wypłacone diety i inne należności nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorców oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów i przekazywane świadczenia z tytułu podróży mieszczą się w limicie określonym w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.), do którego odsyła powołany art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem, do świadczeń otrzymanych przez członków Powiatowej Rady Zatrudnienia w związku ze szkoleniem, obejmujących koszty zakwaterowania, wyżywienia i dojazdu może mieć zastosowanie ww. przepis. W tym zakresie nie mieści się jednak wartość samego szkolenia będącego nieodpłatnym świadczeniem, które otrzymują członkowie rady zatrudnienia.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa należy zatem stwierdzić, iż członkowie Powiatowej Rady Zatrudnienia uzyskują nieodpłatne świadczenie w postaci uczestnictwa w szkoleniu, przy jednoczesnym nieponoszeniu wydatków z tego tytułu. W konsekwencji też, powstaje u nich w tym przypadku przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, którego zasady ustalania określa art. 11 ust. 2a ww. ustawy.

Płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest Wnioskodawca (Powiatowy Urząd Pracy), który stosownie do postanowień art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wartości szkolenia jest obowiązany pobierać zaliczkę na podatek, z uwzględnieniem dyspozycji art. 41 ust. 1 i ust. 7 ww. ustawy i wpłacić ją do 20 następnego miesiąca do właściwego urzędu skarbowego, a w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym ma obowiązek wystawienia informacji o dochodach oraz o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.

W informacji PIT-11 Wnioskodawca nie jest zobowiązany uwzględniać kosztów zakwaterowania, wyżywienia i dojazdu korzystających ze zwolnienia na warunkach określonych w art. 21 ust.1 pkt 16 cyt. ustawy, gdyż w informacji tej nie ujmuje się m.in. tych dochodów, które są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 powyższej ustawy.

Z uwagi na to, że Powiatowy Urząd Pracy jest zobowiązany do wystawienia informacji o dochodach PIT-11 z załącznikiem PIT-R (w którym wykazuje się m. in. świadczenia wypłacane osobom uzyskującym przychody określone w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnione z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) tejże ustawy), nie wykazuje wartości szkolenia w PIT-8C.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.