INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2012 r. (data wpływu 6 lutego 2012 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 6 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.) i z dnia 19 kwietnia 2012 r. (data wpływu 23 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług krótkotrwałego zakwaterowania PKWiU 55.20 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług krótkotrwałego zakwaterowania PKWiU 55.20. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 6 kwietnia 2012 r. o przedstawienie zdarzenia, sformułowanie pytania oraz własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedmiotowego zdarzenia w zakresie zadanego pytania oraz pismem z dnia 19 kwietnia 2012 r. o doprecyzowanie jakiego zakresu dotyczy wniosek (stan faktyczny/zdarzenie przyszłe).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe, ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 6 kwietnia 2012 r.

Mąż Wnioskodawczyni posiada budynek mieszkalny, całkowicie należący do niego (własność), w którym wynajmuje pokoje jako najem prywatny. Zainteresowana chciałaby rozpocząć działalność gospodarczą w tym samym budynku, w zakresie najmu pokoi, sklasyfikowaną w PKWiU pod symbolem 55.20; rozliczać się na zasadach ogólnych, prowadząc księgę przychodów i rozchodów. Małżonkowie zawrą pisemną umowę, w której będzie określona powierzchnia budynku, której mąż użycza Wnioskodawczyni w celu prowadzenia działalności gospodarczej.

Zainteresowana do swoich kosztów będzie zaliczać: podatek od nieruchomości (proporcjonalnie do powierzchni przeznaczonej pod działalność w umowie), rachunki za media czyli prąd, wodę, gaz (proporcjonalnie), ubezpieczenie budynku (w części przeznaczonej pod działalność gospodarczą), faktury za środki czystości potrzebne do utrzymania porządku, faktury za papier toaletowy i mydło, usługi pralni.

Podatek od nieruchomości płacony jest na nazwisko męża, ubezpieczenie budynku również, faktury za media będą również na nazwisko męża (tak jak do tej pory).

Przy pokojach będzie przygotowana również kuchnia do dyspozycji gości. Wnioskodawczyni nie będzie przygotowywała posiłków ale, aby zachęcić gości będzie częstować ich kawą, herbatą, ciasteczkami.

Przyszła działalność Wnioskodawczyni nie będzie działalnością hotelarską, nie jest to pensjonat, motel, tylko obiekt krótkotrwałego zakwaterowania z podatkiem VAT 8%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatek VAT naliczany przy usługach krótkotrwałego zakwaterowania, sklasyfikowanych w PKWiU pod nr 55.20, to 8%...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi krótkotrwałego zakwaterowania sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 55.20, podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zatem dla prawidłowego określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług od czynności, których przedmiotem są poszczególne towary lub usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT, jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU), wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), którą dla celów podatku od towarów i usług stosuje się od dnia 1 stycznia 2011 r.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Z ww. przepisu wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

1. świadczenie usługi na własny rachunek,
2. charakter mieszkalny nieruchomości,
3. mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na zastosowanie zwolnienia.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku VAT korzysta czynność najmu lokali o charakterze mieszkalnym, natomiast nie korzysta ze zwolnienia najem lokali mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe oraz najem lokali użytkowych.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Pod pozycją 163 przedmiotowego załącznika, stanowiącego „Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%”, wymieniono usługi z grupowania PKWiU 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem”.

Jak wynika z powyżej powołanego art. 146a pkt 2 wymienione w załączniku nr 3 do ustawy usługi podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że mąż Wnioskodawczyni posiada budynek mieszkalny, całkowicie należący do niego (własność), w którym wynajmuje pokoje jako najem prywatny. Zainteresowana chciałaby rozpocząć działalność gospodarczą w tym samym budynku, w zakresie najmu pokoi, sklasyfikowaną w PKWiU pod symbolem 55.20; rozliczać się na zasadach ogólnych, prowadząc księgę przychodów i rozchodów. Małżonkowie zawrą pisemną umowę, w której będzie określona powierzchnia budynku, której mąż użycza Wnioskodawczyni w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Przy pokojach będzie przygotowana również kuchnia do dyspozycji gości. Wnioskodawczyni nie będzie przygotowywała posiłków ale, aby zachęcić gości będzie częstować ich kawą, herbatą, ciasteczkami. Przyszła działalność Wnioskodawczyni nie będzie działalnością hotelarską, nie jest to pensjonat, motel, tylko obiekt krótkotrwałego zakwaterowania z podatkiem VAT 8%.

Jak wynika z powyższego Zainteresowana zamierza świadczyć usługi zakwaterowania, które klasyfikuje pod symbolem PKWiU 55.20, tj. „Usługi obiektów noclegowych i turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania”.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż jeżeli usługi zakwaterowania, które zamierza wykonywać Zainteresowana zostały prawidłowo zaklasyfikowane do grupowania PKWiU 55.20 „Usługi obiektów noclegowych i turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania”- na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy w związku z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy - podlegają opodatkowaniu obniżoną do 8% stawką podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie podkreślenia wymaga fakt, że najistotniejszym elementem pozwalającym stwierdzić jaka jest właściwa stawka podatku, jest dokonanie prawidłowej klasyfikacji towaru wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Organ podatkowy nie jest organem uprawnionym do klasyfikowania danych usług lub towarów do odpowiednich symboli PKWiU. W świetle zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zaliczenie danego towaru lub usługi do odpowiedniego grupowania tej klasyfikacji należy do obowiązków zainteresowanego podmiotu (producenta, importera, usługodawcy). W przypadku trudności w ustaleniu przez podmiot właściwego grupowania według PKWiU w odniesieniu do sprzedawanych towarów i świadczonych usług jednostką uprawnioną do wydawania opinii klasyfikacyjnych jest Urząd Statystyczny w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź. Opinie są wydawane na wniosek zainteresowanego podmiotu.

Zgodnie z 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym należy zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o grupowanie statystyczne wskazane przez Wnioskodawczynię w opisie zdarzenia przyszłego.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług krótkotrwałego zakwaterowania PKWiU 55.20. Kwestia związana z klasyfikacją prowadzonej działalności gospodarczej i możliwością zawarcia umowy użyczenia pomiędzy małżonkami została załatwiona podstawieniem o odmowie wszczęcia postępowania z dnia 29 marca 2012 r., nr ILPB1/415-134/12-2/AG, ILPP1/443-107/12-2/KG. Natomiast odpowiedź na pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie udzielona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.