Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-236/13/ŚS
z 24 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 25 lutego 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład otrzymanego w drodze darowizny przedsiębiorstwa oraz możliwości zaliczenia dokonywanych od ww. wartości początkowych odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 lutego 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład otrzymanego w drodze darowizny przedsiębiorstwa oraz możliwości zaliczenia dokonywanych od ww. wartości początkowych odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim, w którym stosunki majątkowe małżeńskie reguluje ustrój wspólności ustawowej. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedsiębiorstwo prowadzone przez męża stanowi majątek wspólny. W najbliższym czasie Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierzają zawrzeć w formie aktu notarialnego umowę ustanawiającą między nimi rozdzielność majątkową, a następnie umowę o podział majątku wspólnego. Na mocy powyższych umów całe przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, tj. wszystkie jego składniki materialne i niematerialne staną się własnością męża Wnioskodawczyni, który następnie zamierza je podarować żonie. W skład przedsiębiorstwa, oprócz innych elementów składających się funkcjonalnie na przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, wchodzą towary, urządzenia, wartości niematerialne i prawne, wyposażenie i środki trwałe, w tym między innymi nieruchomości i samochody. Wartość przedsiębiorstwa (w tym poszczególnych jego składników), wskazana w umowie darowizny będzie odpowiadała wartości rynkowej z dnia nabycia. Wnioskodawczyni zamierza amortyzować nabyte środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne w otrzymanej firmie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni będzie miała prawo amortyzować środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne wchodzące w skład nabytego w drodze darowizny przedsiębiorstwa, od wartości początkowej ustalonej na nowo, według wartości rynkowej z dnia nabycia wskazanej w umowie darowizny?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w myśl art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. Natomiast zgodnie z art. 22g ust. 15 ww. ustawy, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią a wartością składników mienia, niebędących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn. Zastosowanie znajdzie tu również art. 19 ust. 3 ww. ustawy, który stanowi, iż przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, wykorzystuje się ceny rynkowe stosowane w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia. Natomiast zgodnie z art. 5a pkt 3 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

Określenie wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnych i prawnych ma zatem kluczowe znaczenie dla prawidłowego wyliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodu, gdyż stanowi podstawę obliczania tych odpisów. Natomiast podstawowym wyznacznikiem przy wycenie wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest wartość rynkowa. Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawczyni, z ww. przepisów jednoznacznie wynika, że w przypadku otrzymania przedsiębiorstwa w drodze darowizny, podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość rynkowa środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych określona w umowie darowizny. Reasumując, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wartość początkową środka trwałego i wartości niematerialnych i prawnych uzyskanych w drodze darowizny, ustala się dla celów amortyzacji na nowo, według wartości rynkowej z dnia nabycia. W razie nabycia środka trwałego w drodze darowizny jego wartość początkowa, od której poprzednik dokonywał odpisów amortyzacyjnych, nie ma znaczenia. Obdarowany ustala ją na nowo. Odpisy amortyzacyjne dokonywane od ustalonej w powyższy sposób wartości początkowej przedmiotowych składników majątku, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Na poparcie stanowiska Wnioskodawczyni powołała:

• interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 czerwca 2011 r., Znak: IBPBI/1/415-313/11/AB, z dnia 14 października 2011 r., Znak: IBPBI/1/415-724/11/ZK,
• interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 października 2012 r., Znak: IPPB1/415-1010/12-2/JB,
• wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 sierpnia 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 374/09.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zauważyć należy iż stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny).

Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą, zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Ustawowy ustrój majątkowy między małżonkami może ulec zniesieniu lub ograniczeniu na skutek zawartej między nimi umowy (art. 47 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), na skutek orzeczenia sądu (art. 52 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego) albo z mocy prawa np. ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków (art. 53 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zarówno w wypadku umownego wyłączenia wspólności ustawowej w czasie trwania małżeństwa, jak i w przypadku zniesienia tej wspólności przez sąd, między małżonkami (byłymi małżonkami) ustaje wspólność ustawowa, a do majątku, który był nią objęty stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Natomiast w myśl art. 501 Kodeksu w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Zgodnie z art. 5a pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o przedsiębiorstwie oznacza to przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 wyżej powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Zgodnie z art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości. v

W przypadku jednak nabycia na cele prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej składników majątku, które wcześniej stanowiły środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne w pozarolniczej działalności gospodarczej prowadzonej indywidualnie przez małżonka podatnika, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje wyjątek od powyższej zasady. W myśl bowiem art. 22g ust. 12 ww. ustawy, w razie zmiany formy prawnej, a także połączenia albo podziału podmiotów dokonywanych na podstawie odrębnych przepisów - wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się w wysokości wartości początkowej określonej w ewidencji (wykazie) podmiotu o zmienionej formie prawnej, podzielonego albo połączonego. Przy czym, zgodnie z art. 22g ust. 13 pkt 5 ww. ustawy, przepis ust. 12 stosuje się odpowiednio w razie zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków jeżeli przed przerwą lub zmianą składniki majątku były wprowadzone do ewidencji (wykazu).

Stosownie natomiast do treści art. 22h ust. 3 ww. ustawy, podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim, w którym stosunki majątkowe małżeńskie reguluje ustrój wspólności ustawowej. Mąż Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Przedsiębiorstwo prowadzone przez męża stanowi majątek wspólny. W najbliższym czasie Wnioskodawczyni wraz z mężem zamierzają zawrzeć w formie aktu notarialnego umowę ustanawiającą między nimi rozdzielność majątkową, a następnie umowę o podział majątku wspólnego. Na mocy powyższych umów całe przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, tj. wszystkie jego składniki materialne i niematerialne staną się własnością męża Wnioskodawczyni, który następnie zamierza je podarować żonie. Wnioskodawczyni zamierza ustalić wartość początkową ww. środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wchodzących w skład nabytego od męża w drodze darowizny przedsiębiorstwa na podstawie ich wartości rynkowej, która wynikać będzie z umowy darowizny.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż Wnioskodawczyni, przyjmując do swojej działalności gospodarczej środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne wykorzystywane uprzednio w prowadzonej przez Jej małżonka pozarolniczej działalności gospodarczej (wchodzące w skład przedsiębiorstwa), winna ustalić ich wartość początkową w wysokości wartości przyjętej wcześniej przez Jej męża oraz kontynuować stosowaną przez niego metodę amortyzacji tych środków. Przy dokonywaniu amortyzacji przedmiotowych środków trwałych (wartości niematerialnych i prawnych) powinna także uwzględnić dokonane już przez męża odpisy amortyzacyjne.

Reasumując, wskazać należy, iż w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym zostały spełnione przesłanki wskazane w cyt. powyżej art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem Wnioskodawczyni na podstawie art. 22g ust. 12 w zw. z art. 22g ust. 13 pkt 5 ww. ustawy, zobowiązana będzie ustalić wartość początkową nabytych w drodze darowizny środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, uprzednio wykorzystywanych w prowadzonej przez Jej męża pozarolniczej działalności gospodarczej, w wysokości ich wartości przyjętej wcześniej przez Jej męża, kontynuując stosowaną przez niego metodę amortyzacji tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do wskazanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, iż orzeczenia sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Również powołane przez Wnioskodawczynię interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące przy wydaniu przedmiotowej interpretacji. Co istotne powołany wyrok i interpretacje indywidualne zostały wydane na gruncie odmiennego stanu faktycznego, niż przedstawiony we wniosku ORD-IN z dnia 20 lutego 2013 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.