2013.03.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1162/12-2/AJ
z 22 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, , przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2012 r. (data wpływu: 24 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego przez pracowników z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia otrzymywanego przez pracowników z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

„A” Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest międzynarodową firmą deweloperską i inwestycyjną, wyspecjalizowaną i skoncentrowaną na obrocie nieruchomościami o przeznaczeniu użytkowym (komercyjnym). W przedmiot działalności Spółki wpisana jest zarówno budowa, jak i wynajem budynków/powierzchni (magazynowych/logistycznych/ przemysłowych/biurowych) w ramach parków biznesowych/przemysłowych, a także ich nabywanie i zbywanie.

Budynki, którymi zarządza Spółka położone są w kilku miejscach w Polsce. Wnioskodawca ma centra logistyczne w: P. (dokładniej w miejscowości Y i Z), G., Ł., S., N., G., T., W., O., W. (w trakcie akwizycji) oraz biura w: W., P. i K.

W celu sprawnego zarządzania flotą, Spółka zawarła umowy leasingu (dalej: umowa leasingu) z zewnętrznym dostawcą, na podstawie której użytkuje samochody. Umowa leasingu zawiera m.in. następujące informacje: indywidualne dane dotyczące danego samochodu, okres przez jaki pojazd będzie eksploatowany przez spółkę, liczbę kilometrów fakturowanych miesięczne, stałą miesięczną opłatę leasingową, koszt kilometra powyżej wskazanego miesięcznego limitu. Poza miesięczną opłatą z tytułu leasingu samochodu, Spółka ponosi również koszty związane z ubezpieczeniem samochodów oraz opłaty serwisowe wynikające z umowy zarządzania flotą (dalej: „umowa zarządzania”) - określone odrębnie za każdy leasingowany przez spółkę pojazd.

Do korzystania z samochodów służbowych upoważnieni są wyłącznie pracownicy kadry menadżerskiej, których charakter pracy wymaga od nich częstego przemieszczania się pomiędzy siedzibą spółki, a innymi miejscami, w których bądź znajdują się pozostałe biura/centra logistyczne bądź są budynki/tereny, które Wnioskodawca zamierza kupić/zaadaptować dla potrzeb prowadzonej działalności.

W związku powyższym, samochody służbowe są generalnie wykorzystywane w celach służbowych oraz w interesie i na rzecz Wnioskodawcy.

Istotną kwestią w zakresie użytkowania samochodów służbowych jest fakt, że pracownicy spółki mogą zostać w każdej chwili wezwani do którejś z lokalizacji w związku z zaistniałą tam awarią, problemem technicznym i innymi problemami, które utrudniają, albo uniemożliwiają najemcom korzystanie z wynajmowanych od Spółki powierzchni magazynowych i biurowych.

Spółka zamierza uregulować kwestię związaną z używaniem samochodów służbowych. W tym celu Wnioskodawca zamierza przygotować specjalną dokumentację (obowiązującą wewnątrz Spółki), w której zostaną określone zasady korzystania z samochodów służbowych w celach realizacji powierzonych obowiązków służbowych (dalej: regulamin). Wspomniane powyżej zasady, każdorazowo będą określone w umowie przechowania zawieranej z pracownikiem (pracownikowi będzie przypisany jeden samochód).

Umowa będzie nakładała na pracowników m.in. obowiązek:

używania samochodu zgodnie z jego przeznaczeniem oraz dbałości o jego estetykę i stan techniczny,
należytego zabezpieczenie samochodu przed kradzieżą oraz zniszczeniem i uszkodzeniem,
przestrzegania polityki bezpieczeństwa,
wydania pojazdu spółce w stanie niepogorszonym po rozwiązaniu umowy.

Hipotetycznie, samochody służbowe mogą być wykorzystywane również do celów prywatnych pracowników. W związku z powyższym, Wnioskodawca zastanawia się nad sposobem uregulowania kwestii udostępnienia pracownikom, dla ich prywatnych potrzeb, samochodów służbowych), jak również nad sposobem wyceny tego świadczenia, tj. ustalenia dodatkowego przychodu po stronie pracowników z tytułu otrzymania przez nich nieodpłatnego świadczenia.

Spółka stoi na stanowisku, że przychód na poziomie pracownika powinien być ustalony w oparciu o koszty ponoszone przez spółkę w związku z umową leasingu (oplata leasingowa, ubezpieczenie samochodu, opłaty serwisowe).

Spółka planuje dokonanie wyliczenia wartości nieodpłatnego świadczenia podlegającego doliczeniu do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w następujący sposób:

zgodnie z regulaminem, każdy pracownik będący użytkownikiem samochodu służbowego ma prawo do wykorzystania samochodu służbowego w celach prywatnych w ramach przyznanego mu limitu kilometrów wynoszącego 300 km. Jeżeli pracownik przejedzie faktycznie w celach prywatnych więcej kilometrów niż wskazany limit, powinien złożyć na koniec miesiąca oświadczenie o faktycznej ilości przejechanych do celów prywatnych kilometrów.
przyznany ryczałt kilometrów rozliczany jest według określonej na podstawie umowy leasingu indywidualnej dla danego samochodu stawki za 1 km, stanowiącej równowartość ilorazu miesięcznej opłaty z tytułu leasingu przez ilość kilometrów fakturowanych miesięcznie (zgodnie z odpowiednią umową leasingu).
wartość nieodpłatnego świadczenia ustała się jako iloczyn stawki za 1 km oraz ilości kilometrów przejechanych przez pracownika w danym miesięcy w celach prywatnych.
w/w kwota jest powiększana o pozostałe koszty ponoszone przez pracodawcę w związku z leasingiem samochodu, a mianowicie miesięczny koszt ubezpieczenia, miesięczne opłaty serwisowe oraz opłaty za paliwo - przeliczone w proporcji na udział przejechanych w miesiącu kilometrów w celach prywatnych w stosunku do całkowitej ilości przejechanych w danym miesiącu kilometrów (zarówno w celach prywatnych, jak i służbowych).
jeżeli w związku z użytkowaniem samochodu służbowego dla celów prywatnych pracownik przekroczy miesięczny limit kilometrów fakturowanych przez dostawcę usług leasingowych, nadwyżka kilometrów ponad ten limit zostanie rozliczona według specjalnej stawki określonej w umowie leasingu w odniesieniu do kilometrów powyżej limitu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, w przypadku użytkowania przez pracowników Wnioskodawcy, samochodów do celów prywatnych, przychód pracowników powinno się określać zgodnie z przytoczoną w opisie zdarzenia przyszłego metodologią tj. na podstawie kosztów ponoszonych przez spółkę w związku z umową leasingu?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej „updof”) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei art. 12 ust. 1 updof stanowi, że za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia
zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zdaniem Spółki, udostępnianie przez spółkę pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych stanowi w świetle powyżej przytoczonych regulacji nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika, będące jego przychodem ze stosunku pracy. Oznacza to, że wartość nieodpłatnego świadczenia powinna powiększyć wartość przychodów pracownika pochodzących ze stosunku pracy, a od łącznej kwoty przychodu powinna zostać pobrana miesięczna zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Z uwagi na brak szczególnych regulacji prawnych w kwestii wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych, wartość pieniężną nieodpłatnych świadczeń w przypadku świadczeń polegających na nieodpłatnym korzystaniu z samochodów służbowych, ustala się według zasad określonych w art. 11 ust 2-2b updof.

Na podstawie art. 11 ust. 2 updof wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust 2, określą się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. Przytoczony wyżej art. 12 ust. 2 odnosi się do świadczenia rzeczy lub usługi wchodzących w zakres działalności pracodawcy, zatem nie ma on zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń, co zdaniem Wnioskodawcy będzie miało zastosowanie do samochodów służbowych w omawianym stanie faktycznym, ustala się zgodnie z treścią ust 2a.

Zgodnie z art. 11 ust 2a updof, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu,
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jeżeli natomiast świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest – zgodnie z art. 11 ust. 2b updof - różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W przedstawionym stanie faktycznym, w przypadku użytkowania samochodów służbowych w celach prywatnych przez pracowników spółki, po stronie tych pracowników dojdzie do powstania przychodu z tzw. nieodpłatnych świadczeń ze względu na to, że w przypadku spółki opodatkowaniu podlega wartość pieniężna nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, których przedmiotem są usługi leasingu zakupione przez spółkę, wartość powyższego świadczenia należy ustalić na podstawie wyżej przywołanego art. 11 ust. 2a pkt 2 updof, a więc według cen zakupu usługi leasingu.

Przedmiotem świadczenia w przedstawionym stanie faktycznym są bowiem zakupione przez Wnioskodawcę usługi leasingowe, które - w związku z użytkowaniem samochodu służbowego w celach prywatnych pracownika – są w istocie przekazywane temu pracownikowi przez Wnioskodawcę. Na usługi te składa się usługa podstawowa (udostępnienie samochodu nabytego przez spółkę na podstawie umowy leasingu) oraz usługi poboczne (ubezpieczenie, usługi serwisowe, koszty paliwa).

W związku z powyższym, wartość nieodpłatnego świadczenia z tytułu udostępniania pracownikom samochodów służbowych (będących przedmiotem umowy najmu) do celów prywatnych powinna zostać określona według cen zakupu wskazanych powyżej usług, za które należy uznać ponoszone przez Wnioskodawcę opłaty leasingowe dotyczące danego samochodu, opłaty z tytułu ubezpieczenia tego samochodu oraz opłaty serwisowe związane z danym samochodem.

W przedmiotowym stanie faktycznym, biorąc pod uwagę powyżej przytoczone przepisy updof, Spółka stoi na stanowisku, że zaprezentowany w opisie zdarzenia przyszłego sposób obliczenia wartości nieodpłatnego świadczenia polegający na przemnożeniu wynikającej z umowy leasingu
stawki za 1 kilometr przez liczbę kilometrów przyznaną pracownikowi na podstawie regulaminu (300 km) lub - w przypadku przekroczenia ustalonego regulaminem limitu - przez faktycznie przejechaną przez pracownika dla celów prywatnych liczbę kilometrów, a następnie powiększeniu obliczonej w ten sposób wartości o pozostałe koszty związane z użytkowaniem samochodu (opłaty serwisowe, ubezpieczenie, koszty paliwa) w proporcji odpowiadającej liczbie kilometrów przejechanych przez pracownika w celach prywatnych, spełnia kryteria art. 11. ust 2a pkt 2 updof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie zaś do treści art. 12 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższej definicji przychodów pracownika wynika, iż ustawodawca zaliczył do nich nie tylko otrzymane pieniądze, ale i świadczenia, które przybrały postać rzeczy, wykonywania usług, bądź udostępniania rzeczy lub praw.

Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Na podstawie art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń, w myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy, ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jak wynika z powołanych wyżej uregulowań, ustawodawca w art. 11 ust. 2a ściśle określił sposoby ustalenia wartości nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest międzynarodową firmą deweloperską i inwestycyjną, wyspecjalizowaną i skoncentrowaną na obrocie nieruchomościami o przeznaczeniu użytkowym (komercyjnym). W celu sprawnego zarządzania flotą, Spółka zawarła umowy leasingu z zewnętrznym dostawcą, na podstawie której użytkuje samochody. Do korzystania z samochodów służbowych upoważnieni są wyłącznie pracownicy kadry menadżerskiej, których charakter pracy wymaga od nich częstego przemieszczania się pomiędzy siedzibą Spółki, a innymi miejscami, w których bądź znajdują się pozostałe biura/centra logistyczne, bądź są budynki/tereny, które Wnioskodawca zamierza kupić/zaadaptować dla potrzeb prowadzonej działalności. W związku z powyższym, samochody służbowe są generalnie wykorzystywane w celach służbowych oraz w interesie i na rzecz Wnioskodawcy.

Hipotetycznie, samochody służbowe mogą być wykorzystywane również do celów prywatnych pracowników. W związku z powyższym, Wnioskodawca zastanawia się nad sposobem uregulowania kwestii udostępnienia pracownikom, dla ich prywatnych potrzeb, samochodów służbowych, jak również nad sposobem wyceny tego świadczenia, tj. ustalenia dodatkowego przychodu po stronie pracowników z tytułu otrzymania przez nich nieodpłatnego świadczenia.

W związku z powyższym, wskazać należy, że wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników Spółki, w postaci udostępnienia samochodów służbowych – użytkowanych przez Spółkę (Wnioskodawcę) na podstawie umowy leasingu – do celów prywatnych, stanowi dla tych pracowników przychód ze stosunku pracy.

Odnośnie natomiast sposobu ustalenia wartości tego świadczenia, tut. Organ wskazuje, iż stosownie do postanowień art. 709 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), usługa leasingowa, to umowa, w której jedna ze stron (leasingodawca) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie, oddać tę rzecz korzystającemu do używania, albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu, w uzgodnionych ratach, wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie, lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Wnioskodawca, zawierając umowę leasingu, zakupił u innego podmiotu usługę w niej wymienioną. Z wniosku wynika, że na zakupione usługi leasingowe składa się usługa podstawowa (udostępnienie samochodu nabytego przez spółkę na podstawie umowy leasingu) oraz usługi poboczne (ubezpieczenie, usługi serwisowe, koszty paliwa). Tak więc zakup tej usługi powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu uzyskiwanych przez pracownika nieodpłatnych świadczeń z tytułu prawa do korzystania z pojazdu dla celów prywatnych.

Reasumując, stwierdzić należy, iż wykorzystywanie samochodów służbowych do celów prywatnych przez pracowników, stanowi dla tychże pracowników przychody z tytułu nieodpłatnych świadczeń i w związku z tym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika.

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie, w przypadku samochodów użytkowanych przez Wnioskodawcę na podstawie umowy leasingu, ustalenia wartości pieniężnej nieodpłatnego świadczenia należy dokonać w oparciu o postanowienia art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy, tj. wg cen zakupu. Przedmiotem świadczenia na rzecz pracownika jest bowiem usługa zakupiona u innego podmiotu.

Wartość nieodpłatnych świadczeń Zainteresowany ma obowiązek doliczać do wynagrodzeń wypłaconych w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczać, pobierać i odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, art. 32 i art. 38 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo, w odniesieniu do przedstawionej przez Wnioskodawcę kalkulacji przychodu z tytułu wykorzystywania samochodów służbowych do celów prywatnych, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Treść art. 3 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Z uwagi na powyższe, nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) wysokości przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania dla potrzeb prywatnych z samochodów służbowych.

Zagadnienie dotyczące potwierdzenia prawidłowości przedstawionej we wniosku kalkulacji nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej. Przedmiotem interpretacji indywidualnej w niniejszej sprawie może być wyłącznie wskazanie przepisu, na podstawie którego należy ustalić wartość nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników, a nie prawidłowość ich wyliczania, bowiem kwestia ta nie jest regulowana przepisami prawa podatkowego.

Tut. Organ zauważa, iż rolą postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, nie jest ustalenie, czy sposób kalkulacji przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania dla potrzeb prywatnych z samochodu służbowego jest prawidłowy i czy spełnia kryteria art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania kontrolnego bądź postępowania podatkowego.

Podkreślić należy, że sposób kalkulacji musi odpowiadać cenie zakupu, co wynika z cytowanego przepisu. Cena zakupu definiuje wszystkie należności wynikające z umowy leasingowej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin