Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/436-201/12/MCZ
z 29 sierpnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 31 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny środków pieniężnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada z żoną wspólność majątkową małżeńską. On i jego żona zaciągnęli w banku kredyt hipoteczny przeznaczony na nabycie nieruchomości. W umowie o kredyt z dnia 10 listopada 2011 r. Wnioskodawca i jego żona są określeni jako "działający łącznie, zwani kredytobiorcą", a warunki na jakich przyznano im kredyt są takie same zarówno w stosunku do Wnioskodawcy jak i jego żony. Bank udzielił małżonkom, tj. „kredytobiorcy” kredytu w kwocie 50.000,00 złotych. Przedmiot kredytowania to nieruchomość, która stanowi własność Wnioskodawcy. W akcie notarialnym z dnia 25 stycznia 2012 r. (umowa sprzedaży i akt ustanowienia hipoteki) jest zapis: iż Wnioskodawca „kupuje tę nieruchomość za podaną cenę, do majątku osobistego". Zapłata części ceny sprzedaży nastąpiła w formie przelewu z jego środków własnych na rachunek wskazany przez sprzedającego. Natomiast reszta ceny sprzedaży, w kwocie 50.000,00 złotych, została uregulowana przelewem dokonanym przez bank (po przedstawieniu aktu notarialnego), ze środków pochodzących z kredytu, na rachunek wskazany przez sprzedającego. A zatem bank dokonał przelewu kwoty udzielonego małżonkom kredytu, tj. 50.000,00 złotych, bezpośrednio na rachunek wskazany przez sprzedającego, pomijając jego rachunek bankowy i pomijając rachunek bankowy jego żony. W akcie notarialnym jest zapis: „żona (…) wyraziła zgodę aby zapłata części ceny sprzedaży w kwocie 50.000,00 zł, za nieruchomość lokalową opisaną powyżej nastąpiła ze środków pochodzących z kredytu udzielonego małżonkom i w tym zakresie Wnioskodawca zostanie zwolniony przez małżonków (…) z obowiązku świadczenia polegającego na zapłacie reszty ceny sprzedaży w kwocie 50.000,00 zł”.

W ww. akcie notarialnym (umowa sprzedaży i akt ustanowienia hipoteki) jest zapis: "Nie pobrano podatku od darowizny na podstawie przepisu art. 4a ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (…) – I grupa podatkowa”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy darowizna żony na rzecz Wnioskodawcy jest zwolniona z podatku czy opodatkowana?

Czy taką darowiznę należy zgłosić w stosownym urzędzie skarbowym, na jakim druku, w jakim terminie? Ile wyniesie kwota ewentualnego podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy darowizna jest zwolniona z podatku i nie wymaga zgłoszenia w urzędzie skarbowym.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego – do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny - z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy - z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Według art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej kwotę wolną w wysokości 9.637 zł, jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe.

Zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Stosownie do art. 15 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, według następującej skali:

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.