INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2011 r. (data wpływu 30 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów przeznaczonych na prowadzenie ogródków działkowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 listopada 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dzierżawy gruntów przeznaczonych na prowadzenie ogródków działkowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Od 1 stycznia 2012 r. Gmina będzie zawierała umowy na dzierżawę gruntów komunalnych z przeznaczeniem na prowadzenie ogródków działkowych – uprawy warzywno-kwiatowe i cele rekreacyjno-wypoczynkowe. Gmina wyraża zgodę na realizowanie przez dzierżawcę na nieruchomości obiektów (np. altan ogrodowych) i urządzeń infrastruktury technicznej, związanych z funkcjonowaniem ogrodów działkowych – zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wszystkie inwestycje prowadzone na ww. nieruchomości realizowane będą w zakresie i na koszt dzierżawcy, każdorazowo po uzgodnieniu z Gminą.W gminnym planie zagospodarowania przestrzennego uchwalono przeznaczenie terenu jako:

1. podstawowe przeznaczenie terenu: RP – tereny rolne,
2. ścisłe przeznaczenie terenu oznaczonego na rysunku planu wydzielenie zewnętrzne ZI dla terenów zieleni izolacyjnej;
3. na terenie elementarnym, z zastrzeżeniem pkt 2, możliwa jest lokalizacja:
1. parkingów,
2. obiektów budowlanych,
3. niezbędnych obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej, związanych z funkcjonowaniem ogrodów działkowych.

Głównym przeznaczeniem i celem jest uprawa produkcji roślinnej (warzywa i kwiaty), natomiast celem ubocznym jest rekreacja i wypoczynek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do opłaty za dzierżawę wszystkich działek ogrodowych należy doliczyć podatek od towarów i usług (wg stawki 23%), czy zastosować zwolnienie od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), czy do działek na których uprawia się warzywa i kwiaty zastosować zwolnienie od podatku, a do działek, na których będą obiekty budowlane (altany) zastosować 23% stawkę podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przypadku znajduje zastosowanie § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Gmina ponownie wskazała, iż zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania tereny, o których mowa we wniosku, oznaczone są jako RP – tereny rolne i nie są terenami budowlanymi oraz przeznaczonymi pod zabudowę mimo, iż możliwa jest lokalizacja parkingów, obiektów budowlanych, i niezbędnych obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej. Podniosła, że wszelkie inwestycje związane z funkcjonowaniem ogrodów działkowych prowadzone na przedmiotowych nieruchomościach, realizowane będą w zakresie i na koszt dzierżawcy.

Zdaniem Gminy, prowadzenie ogródka działkowego – uprawa warzyw i kwiatów wraz z rekreacją i wypoczynkiem dla rodziny, nie zmienia faktu, że są to tereny przeznaczone na cele rolnicze. Podkreśliła, iż głównym celem jest uprawa warzyw i kwiatów, natomiast celem ubocznym jest rekreacja i wypoczynek, część działkowców deklaruje bowiem tylko uprawę warzyw i kwiatów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22% , z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do brzmienia art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392 ze zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, iż, co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia wykonawczego.

Ani przepisy powołanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy ww. rozporządzenia nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawodawca zdefiniował pojęcie „działalność rolnicza”, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, iż gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który może być wykorzystany do ww. działalności rolniczej.

Przeznaczenie dzierżawionych gruntów na cele rolnicze może również wynikać z planu zagospodarowania przestrzennego lub z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wydanej przez wójta, burmistrza lub prezydenta miasta. W sytuacji, gdy dla danego terenu miasto lub gmina nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, ani też decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, stawka podatku od towarów i usług lub ewentualne zwolnienie od opodatkowania podatkiem od towarów i usług dzierżawy gruntu zależy od obecnego charakteru działki.

W świetle powyższego, o przeznaczeniu dzierżawionego gruntu na cele rolnicze decyduje zapis miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego albo jego aktualne wykorzystanie w działalności rolniczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Gmina zamierza oddać w dzierżawę grunty komunalne, z przeznaczeniem na ogródki działkowe i cele rekreacyjno-wypoczynkowe. Dzierżawcy, za zgodą Gminy, będą mogli na nieruchomości realizować obiekty (np. altany ogrodowe) i urządzenia infrastruktury technicznej, związane z funkcjonowaniem ogrodów działkowych – zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wszystkie inwestycje prowadzone na ww. nieruchomości realizowane będą w zakresie i na koszt dzierżawcy, każdorazowo po uzgodnieniu z Gminą. W gminnym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie ww. terenu jest następujące:

1. podstawowe przeznaczenie terenu: RP – tereny rolne,
2. ścisłe przeznaczenie terenu oznaczonego na rysunku planu wydzielenie zewnętrzne ZI dla terenów zieleni izolacyjnej;
3. na terenie elementarnym, z zastrzeżeniem pkt 2, możliwa jest lokalizacja:
1. parkingów,
2. obiektów budowlanych,
3. niezbędnych obiektów i urządzeń infrastruktury technicznej, związanych z funkcjonowaniem ogrodów działkowych.

Głównym przeznaczeniem i celem ww. nieruchomości jest uprawa produkcji roślinnej (warzywa i kwiaty), natomiast celem ubocznym jest rekreacja i wypoczynek.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż dzierżawa gruntów, które będą użytkowane na cele rolnicze (do produkcji roślinnej), będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie § 13 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzania Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. Należy jednak zaznaczyć, że w sytuacji przeznaczenia gruntów na cele pozarolnicze, ich dzierżawa będzie opodatkowana wg stawki 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.