INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 grudnia 2012 r. (data wpływu 17 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia 4 i 8 marca 2013 r. (data wpływu 6 i 14 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT darowizny nieruchomości zabudowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT darowizny nieruchomości zabudowanej. Dnia 6 i 14 marca 2013 r. wniosek doprecyzowano o elementy opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W miesiącu sierpniu 2005 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną (…). Po nabyciu nieruchomość tę Wnioskodawca wprowadził do ewidencji środków trwałych firmy. Nieruchomość od momentu nabycia była wykorzystywana przez Zainteresowanego do celów działalności gospodarczej (działalność w zakresie handlu hurtowego kosmetykami). W latach 2005 - 2011 Wnioskodawca dokonał remontu, adaptacji i rozbudowy nabytej nieruchomości. Nakłady na remont i rozbudowę przekroczyły 30% wartości początkowej nieruchomości. W roku 2008 część nieruchomości została wynajęta (w około 30% powierzchni). Remont, rozbudowę i adaptację Wnioskodawca zakończył w dniu 7 lutego 2011 r. (pozwolenie na użytkowanie). W chwili obecnej nadal wynajmowane jest około 30% powierzchni, a resztę Zainteresowany wykorzystuje na własne potrzeby.

W chwili obecnej, po upływie 2 lat od momentu zakończenia rozbudowy i adaptacji budynku Wnioskodawca zamierza nieruchomość powyższą sprzedać podmiotowi trzeciemu lub też darować osobie z pierwszej linii pokrewieństwa.

Dnia 6 marca 2013 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego wskazując, iż:

1. na przedmiotowej nieruchomości gruntowej znajduje się jeden budynek (jedna bryła), składający się z magazynów, oraz biurowca trwale z sobą połączonych. Jest to jeden obiekt budowlany. Przed kupnem tej nieruchomości budynek służył również do działalności gospodarczej,
2. w latach 2005-2011 Wnioskodawcy przysługiwało prawo odliczenia podatku od towarów i usług w związku z wydatkami poniesionymi na nieruchomość zabudowaną,
3. Zainteresowany ponosił wydatki remontowe na magazyny, oraz na modernizację i rozbudowę biurowca trwale złączonego z częścią magazynową. Budynek był przedmiotem dzierżawy od 7 lutego 2011 r., i jest nadal.
   
   

Z kolei, dnia 14 marca 2013 r. Zainteresowany wyjaśnił, iż nieruchomość, zakupił od osoby prywatnej. Była to nieruchomość używana bez prawa do odliczenia podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy darowizna opisanej wyżej nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w związku z art. 2 pkt 14 ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do postanowień art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie zaś z postanowieniami art. 2 pkt 14 lit. b cyt. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

W opisanym wyżej stanie faktycznym pierwsze zasiedlenie (poprzez oddanie w najem) części budynku nastąpiło z chwilą oddania do użytkowania budynku po rozbudowie i adaptacji.

Ponieważ przepisy nie wskazują czy dla uznania, że nastąpiło pierwsze zasiedlenie musi nastąpić sprzedaż lub wynajem całego budynku, zdaniem Wnioskodawcy uznać należy, że pierwsze zasiedlenie nastąpiło z chwilą oddania w najem części budynku.

Zauważyć tu należy, że darowizna towarów jest w ustawie o podatku od towarów i usług traktowana tak samo jak odpłatna dostawa (sprzedaż).

Wobec przedstawionych wyżej argumentów Wnioskodawca uważa, że sprzedaż lub darowizna całej nieruchomości w opisanym wyżej stanie faktycznym, po upływie 2 lat od momentu pierwszego zasiedlenia części budynku korzystać będzie ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części. Powyższe oznacza, że darowiznę uznaje się za odpłatną dostawę towarów, jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem lub wytworzeniem.

W konsekwencji niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) – zwanej dalej k.c., przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Umowa darowizny jest czynnością prawną, na mocy której darczyńca zobowiązuje się do jednostronnego bezpłatnego świadczenia kosztem swojego majątku na rzecz obdarowanego, przy równoczesnym braku nałożenia na niego obowiązku świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Korzyść osiągana przez jedną stronę umowy nie znajduje odpowiednika po drugiej stronie. Darowizna jest zaliczana do szczególnie wykształconych, nieograniczonych do wyspecjalizowanych szczególnych form prawnych, czynności prawnych nieodpłatnych (S. Grzybowski (w:) System prawa cywilnego, t. III, cz. 2, s. 223).

Świadczenie na rzecz obdarowanego polega na dokonaniu przysporzenia majątkowego, może w szczególności polegać na przeniesieniu określonych praw z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego (np. prawa własności), na zapłacie określonej sumy pieniężnej, ustanowieniu pewnych praw majątkowych (np. na ustanowieniu służebności osobistej), na zwolnieniu obdarowanego z długu, (Zdzisław Gawlik, Komentarz do art. 888 Kodeksu cywilnego, publikacja elektroniczna LEX).

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca nabył nieruchomość zabudowaną (obejmującą jeden budynek, tj. magazyn i biurowiec), którą wprowadził do ewidencji środków trwałych firmy, i wykorzystywał do celów działalności gospodarczej. Przedmiotową nieruchomość zakupił od osoby prywatnej. Była to nieruchomość używana bez prawa do odliczenia podatku od towarów i usług. Aktualnie Wnioskodawca zamierza nieruchomość powyższą sprzedać podmiotowi trzeciemu lub też darować osobie z pierwszej linii pokrewieństwa.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opisane zdarzenie przyszłe wskazać należy, iż darowizna przedmiotowej nieruchomości zabudowanej nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż w związku z nabyciem opisanej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, w konsekwencji czego nie została spełniona przesłanka określona w art. 7 ust. 2 ustawy, na podstawie której darowiznę nieruchomości można by uznać za odpłatną dostawę z art. 7 ust. 1 ustawy. W świetle powyższego darowizna taka nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu organ podatkowy wyjaśnia, iż Wnioskodawca w przedstawionym we wniosku własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego, używa pojęcia „korzystać będzie ze zwolnienia”. Tut. Organ pragnie zaznaczyć, iż pomimo podobnego skutku podatkowego dla podatnika podatku od towarów i usług – pojęcia „nie podlega opodatkowaniu” i „zwolnione od podatku” nie są tożsame, a w rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której przedmiotowa darowizna nieruchomości zabudowanej jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Z tego powodu organ podatkowy zobligowany był uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie darowizny nieruchomości zabudowanej. Natomiast kwestia dotycząca sprzedaży nieruchomości zabudowanej, została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z dnia 19 marca 2013 r. nr ILPP1/443-1167/12-6/MK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.