Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-306/13/MN
z 14 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2013 r. (data wpływu 2 kwietnia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania udostępniania materiałów POS – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępniania materiałów POS.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność od dnia 1 października 2009 r. Przedmiotem działalności jest – „Przetwarzanie i konserwowanie ryb, skorupiakowi mięczaków” (PKD.10.20.Z).

W związku z prowadzoną działalnością produkcyjną i handlową Wnioskodawca nabywa materiały reklamowe i informacyjne, dalej „materiały POS” (ang. Point-of-Sales). Do materiałów POS Spółka zalicza w szczególności: makiety powiększonego produktu, zawieszki wiszące logo produktu (ang. hanger), reklamy stojące {ang. stand), stojaki na produkty z logo produktu - ekspozytory (ang.display), stojaki na ulotki, kiwaki (ang.wobber), reklama ruchoma przytwierdzona do krawędzi półki sklepowej, itp. Wykorzystanie materiałów POS ma związek z prowadzoną działalnością produkcyjną i handlową. Materiały POS są nietrwałe, mają wyłącznie charakter reklamowy, nie spełniają żadnych funkcji użytkowych, a jedyną ich funkcją jako nośników reklamy jest wspomaganie sprzedaży produktowi towarów w punktach sprzedaży detalicznej (sklepach spożywczych) poprzez poprawę wizualizacji i prezentowania produktów i towarów. Taka reklama ma na celu zachęcenie konsumentów do nabywania towarów tego właśnie, a nie innego producenta. Nabycie materiałów POS uprawnia Wnioskodawcę do odliczania VAT naliczonego przy zakupie. Materiały POS są nietrwałe, w związku z czym nie stanowią środków trwałych w rozumieniu art. 16a i 16b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a są „odnoszone” bezpośrednio w koszty działalności w momencie ich zakupu. Wnioskodawca nie prowadzi gospodarki magazynowej materiałami POS, a nadzór nad ich eksponowaniem powierza Regionalnym Kierownikom Sprzedaży. Wnioskodawca wykorzystuje materiały POS poprzez eksponowanie ich w detalicznych punktach sprzedaży nienależących do Wnioskodawcy. Z właścicielami detalicznych punktów sprzedaży zawierane są ustne porozumienia na temat eksponowania materiałów POS. Materiały POS pozostają własnością Wnioskodawcy przez cały okres eksploatacji - nie dochodzi do nieodpłatnego przekazania w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ani użyczenia materiałów POS właścicielowi detalicznego punktu sprzedaży. Materiały POS są nietrwałe i ulegają zniszczeniu już po kilku lub kilkunastu tygodniach eksponowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle zmian wprowadzonych ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw obowiązujących od dnia 1 kwietnia 2013 r. wykorzystanie materiałów POS poprzez eksponowanie w detalicznych punktach sprzedaży nienależących do Spółki (niepodlegających niedopłatnemu przekazaniu - art. 7 ust. 2) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, wykorzystywanie materiałów POS poprzez eksponowanie ich w detalicznych punktach sprzedaży nienależących do Spółki nie stanowi nieodpłatnego przekazania w myśl art. 7 ust. 2 w powiązaniu z art. 5 ust. 1 pkt. l ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 7 ust. 2 przez dostawę towarów, rozumie się także przekazanie niedopłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku eksponowania materiałów POS nie ma zastosowania art. 7 ust. 2, ponieważ nie ma miejsca nieodpłatne przekazanie, a materiały POS stanowią przez cały okres ich eksploatacji własność Wnioskodawcy. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy nie ma obowiązku opodatkowania materiałów POS podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według regulacji art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Wątpliwości Wnioskodawcy na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego sprowadzają się do określania, czy nieodpłatne wykorzystanie materiałów POS poprzez eksponowanie w detalicznych punktach sprzedaży nienależących do Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc cytowane wcześniej przepisy do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z dostawą towarów, gdyż Wnioskodawca przez cały okres ich eksploatacji pozostaje właścicielem opisanych materiałów POS. Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyżej powołanym przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług mowa jest o czynności, która daje otrzymującemu towar, prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel (prawo do wyzbycia się, obciążania, zamiany). Natomiast w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, wraz z wykorzystaniem (udostępnieniem) materiałów nie dochodzi do przeniesienia na klientów prawa do rozporządzania materiałami jak właściciel. Zatem nie mamy tu do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu powyższego przepisu.

Nieodpłatnego wykorzystania wymienionych we wniosku materiałów POS nie można uznać również za czynność zrównaną z odpłatnym świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku pod towarów i usług. Jak wynika z wniosku opisane czynności mają związek z działalnością produkcyjną i handlową Wnioskodawcy, mają na celu wspomaganie sprzedaży produktów i towarów w punktach sprzedaży detalicznej poprzez poprawę wizualizacji i prezentowania produktów i towarów.

Biorąc zatem pod uwagę przestawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że nieodpłatne wykorzystanie materiałów POS poprzez eksponowanie w detalicznych punktach sprzedaży nienależących do Wnioskodawcy nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie wywołuje dla Wnioskodawcy skutków w tym podatku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.