Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-1176/12-2/AA
z 21 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2012 r. (wg daty wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca chce zorganizować „Olimpiadę Sportową (…)”, dla pracowników szesnastu oddziałów XXX działających w Polsce oraz Centrali XXXX. Pracownicy biorący udział w olimpiadzie będą wybrani drogą eliminacji przez Dyrektorów Oddziałów i wyjadą na ww. olimpiadę w ramach delegacji służbowej. Każdy Oddział i Centrala wystawi swoją reprezentację. Zawodnicy podczas zawodów sportowych będą występować w strojach z logo firmy. Poza wyłonionymi drużynami żaden inny pracownik nie będzie uczestniczył w tej sportowej imprezie.

Koszty uczestnictwa w olimpiadzie obejmą: wynajęcie obiektów sportowych, zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników, obsługę medyczną, wynagrodzenie sędziów, obsługę zawodów oraz nagrody. Impreza ma charakter sportowy i finansowana będzie ze środków budżetu państwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na rzecz pracowników reprezentujących dany Oddział w opisanej olimpiadzie sportowej będą stanowić dla nich przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione przez pracodawcę koszty organizacji olimpiady sportowej nie stanowią dla pracowników przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca wskazuje, że organizowana przez niego olimpiada sportowa nie ma na celu spowodowania przysporzenia po stronie pracowników - nie jest to świadczenie na rzecz pracowników. Celem tej imprezy jest wyłącznie osiągnięcie rezultatów w zakresie promocji dobrego imienia Wnioskodawcy, a także propagowania wśród pracowników zdrowego trybu życia (z korzyścią dla pracodawcy - bowiem zdrowie pracowników przełoży się na mniejsze absencje w pracy i zwiększoną wydajność pracy), a także ma na celu zwiększenie umiejętności współpracy w zespole. Wnioskodawca chce w ten sposób zwiększyć efektywność pracy swoich pracowników. Ponadto Wnioskodawca liczy, że olimpiada pomoże budować jego pozytywny wizerunek.

Należy również zaznaczyć, że pracownicy będą oddelegowywani do udziału w olimpiadzie na podstawie polecenia pracodawcy. Ich udział w zawodach należy uznać za realizację ich pracowniczych obowiązków. Nie można zatem przyjąć, że finansując koszty olimpiady sportowej, Wnioskodawca dokonuje nieodpłatnych świadczeń na rzecz pracowników. Występuje tu sytuacja odwrotna: to pracownicy startując w zawodach świadczą pracę na rzecz Wnioskodawcy. Natomiast koszty organizacji olimpiady Wnioskodawca ponosi wyłącznie we własnym interesie.

Zaprezentowane wyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. W wyroku z dnia 18 marca 2010 r. (I SA/Wr 1456/09) Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu rozpatrując sprawę o podobnym stanie faktycznym stwierdził, że: „pracownicy spółki uczestnicząc w zawodach sportowych branżowych występują w imieniu i na rzecz swojego pracodawcy. Przez uczestnictwo w zawodach branżowych utrwalają, promują wizerunek firmy, a w konsekwencji nie można wykluczyć iż poprzez takie działanie marketingowo -reklamowe spółki może dojść do zwiększenia przychodów spółki. Trudno w takiej sytuacji przyjąć, iż wysyłając drużynę sportową, składającą się z pracowników spółki i ponosząc koszty jej udziału w imprezie sportowej branżowej działanie spółki (ponoszenie kosztów tej imprezy) nakierowane jest działaniem na rzecz pracowników. Zdaniem Sądu w takiej sytuacji mamy do czynienia wręcz z sytuacją odwrotną a mianowicie, to pracownicy spółki (ci przez nią oddelegowani, najlepsi w danej dziedzinie sportowej) podejmują działania na rzecz spółki promując w ten sposób jej wizerunek na rynku handlowym. W takiej sytuacji nie sposób przyjąć, iż działania pracodawcy zostały poczynione jako nieodpłatne świadczenie na rzecz pracownika.”

Podobną opinię wyraził również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który w wyroku z dnia 26 października 2011 r. (III SA/Wa 531/11) stwierdził, że: „Skarżąca wskazywała, iż wyjazdy organizowane są najczęściej w dni robocze, a pracownicy zobowiązani są do uczestniczenia w tych wyjazdach, ze względu na odbywające się w ich trakcie zajęcia integracyjne lub szkoleniowe. Wyjazdy te postrzegane są jako nieodłączny element stosunku pracy i wykonywanych przez nich obowiązków służbowych. Pracownik nie może więc odmówić wzięcia udziału w organizowanych przez Skarżącą spotkaniach. Celem wyjazdów nie jest spowodowanie przysporzenia po stronie pracownika, lecz osiągnięcie oczekiwanych rezultatów związanych z działalnością firmy. W tak przedstawionym stanie faktycznym, którym zarówno organ jak Sąd jest związany, trudno uznać, aby działania pracodawcy były nakierowane działaniem na rzecz pracownika, który stosuje się do poleceń pracodawcy i wykonuje w ten sposób nałożone na niego obowiązki. Spółka działa tu przede wszystkim we własnym interesie. Zgodzić należy się ze Skarżącą, iż po stronie pracownika nie dochodzi do osiągnięcia wymiernych korzyści, które miałyby dla niego konkretny wymiar finansowy.”

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionych wyżej argumentów oraz przytoczonego orzecznictwa, uzasadnione jest stanowisko, że poniesione przez pracodawcę koszty organizacji olimpiady sportowej nie stanowią dla pracowników przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zasady ustalania wartości świadczeń w naturze zawierają postanowienia art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Natomiast wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń w myśl art. 11 ust. 2a ww. ustawy ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności podmiotów, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych zaliczyć należy zatem również różnego rodzaju spotkania o charakterze imprez integracyjnych lub sportowych, a w zasadzie ich wartość.

W sytuacji przedstawionej we wniosku Wnioskodawca zamierza zorganizować „Olimpiadę Sportową (…)” dla pracowników wszystkich oddziałów firmy działających w Polsce. Udział w olimpiadzie sportowej ma charakter delegacji służbowej i jest związany z realizacją obowiązków pracowniczych. Zawodnicy podczas zawodów sportowych będą występować w strojach z logo firmy.

Koszty uczestnictwa w olimpiadzie obejmą: wynajęcie obiektów sportowych, zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników, obsługę medyczną, wynagrodzenie sędziów, obsługę zawodów oraz nagrody.

Wnioskodawca wskazuje, iż celem tej imprezy jest wyłącznie osiągnięcie rezultatów w zakresie promocji dobrego imienia Wnioskodawcy, a także propagowanie wśród pracowników zdrowego trybu życia. Wnioskodawca chce zwiększyć efektywność pracy swoich pracowników. Ponadto Wnioskodawca liczy, że olimpiada pomoże budować jego pozytywny wizerunek.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku informacje oraz powołane wyżej uregulowania prawne należy stwierdzić, iż wydatki poniesione na rzecz pracowników biorących udział w olimpiadzie sportowej (wyżywienie, zakwaterowanie dla pracowników, wynajęcie obiektów sportowych, obsługę medyczną, wynagrodzenie sędziów, obsługę zawodów oraz nagrody) sfinansowane ze środków Wnioskodawcy, nie stanowią dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie można ich uznać za nieodpłatne świadczenia otrzymane przez pracowników. Pracownicy reprezentując Wnioskodawcę w olimpiadzie sportowej podejmują działania promujące wizerunek i dobre imię Wnioskodawcy.

Reasumując, wartość poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków na rzecz pracowników reprezentujących dany oddział w opisanej powyżej olimpiadzie sportowej, nie stanowi dla pracowników przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych tut. Organ informuje, że w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.