INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 stycznia 2012 r. (data wpływu 16 stycznia 2012 r.) uzupełnionym w dniu 2 kwietnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 2 kwietnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 7 czerwca 2011 r. Komenda Powiatowa Policji została powiadomiona o kradzieży z włamaniem do pomieszczeń biurowych, skąd sprawcy zabrali w celu przywłaszczenia, półfabrykaty do produkcji sztucznej biżuterii w postaci kamieni oraz srebrnych i metalowych elementów o wartości 45.695,74 zł netto oraz inne elementy wyposażenia biura, tj. stoły jubilerskie, grzejniki, krany, lodówkę, telewizor, elektronarzędzia, bojler do podgrzewania wody, wibro prasę oraz inne metalowe przedmioty.

Teren, na którym znajduje się budynek, do którego się włamano, był ogrodzony, brama wjazdowa była zabezpieczona kłódką. Drzwi wejściowe do budynku były zabezpieczone dwoma zamkami. Skradzione półfabrykaty do produkcji biżuterii były przechowywane w metalowej szafie, która była zabezpieczona kłódką. Sprawcy włamali się na teren, na którym znajduje się budynek poprzez przecięcie kłódki bramy wjazdowej. Do budynku dostali się poprzez wybicie szyb w oknach. Sprawcy włamali się do metalowej szafy, w której były przechowywane półfabrykaty do produkcji biżuterii poprzez przecięcie kłódki.

Sporządzono protokół z włamania wraz ze zdjęciami. W dniu 28 września 2011 r. z Komendy Powiatowej Policji przysłano postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie zaistniałej kradzieży z włamaniem, skąd sprawcy zabrali elementy wyposażenia biura, tj. stoły jubilerskie, grzejniki, krany, lodówkę, telewizor, elektronarzędzia, bojler do podgrzewania wody, wibro prasę oraz inne metalowe przedmioty (czyn z art. 279 § 1 K.k.) - wobec niewykrycia sprawców przestępstwa oraz postanowienie o umorzeniu dochodzenia w sprawie zaistniałej kradzieży z włamaniem, skąd sprawcy zabrali w celu przywłaszczenia, półfabrykaty do produkcji sztucznej biżuterii w postaci kamieni oraz srebrnych i metalowych elementów (czyn z art. 279 § 1 K.k). - wobec braku danych, dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego.

Postanowieniem prokuratora rejonowego z dnia 18 stycznia 2012 r. podjęto na nowo umorzone postępowanie, dotyczące zaistniałej kradzieży z włamaniem do pomieszczeń biurowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy konieczna jest korekta VAT naliczonego odliczonego od skradzionych towarów...

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 91 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma podstawy do korekty VAT naliczonego w przypadku utraty towarów w wyniku kradzieży, gdyż nie może tutaj być mowy o zmianie przeznaczenia towaru - nie jest on w żaden sposób wykorzystywany przez podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl generalnej zasady, wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Kwestie korekty podatku naliczonego zostały uregulowane w art. 91 powołanej ustawy.

Wskazać należy w szczególności na art. 91 ust. 7 ustawy, zgodnie z którym przepisy ust. 1–6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 7d ww. ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (ust. 7d ww. artykułu).

W opisanym we wniosku stanie faktycznym dochodzi do sytuacji, w której nabyte towary – na skutek kradzieży - nie zostaną wykorzystane do działalności opodatkowanej, co jest niezbędnym warunkiem dokonania odliczenia. Przepisy ustawy o VAT nie regulują kwestii niedoborów niezawinionych.

W tym miejscu zasadne jest powołanie orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-37/95 pomiędzy Państwem Belgijskim a Ghent Coal Terminal NV, w którym Trybunał stwierdził (odwołując się do zasady neutralności podatku VAT), że w sytuacji kiedy nabycie towarów i usług zostało poczynione z zamiarem wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, ale z powodów pozostających poza kontrolą podatnika, nie wykorzystał on nabytych towarów i usług w prowadzeniu tej działalności, prawo podatnika do odliczenia podatku VAT zostaje zachowane.

W świetle powołanego wyroku, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy zakup danego towaru jest dokonany z zamiarem wykorzystania tego towaru do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, to pomimo utraty danego towaru z przyczyn od niego niezależnych, tj. w sposób niezawiniony, czy jak to ujął Trybunał „z powodów pozostających poza kontrolą podatnika” (np. z powodu kradzieży), jego prawo do odliczenia w związku z ww. nabyciem zostaje zachowane, a tym samym nie ma podstaw do dokonywania korekt odliczonego podatku.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny wskazać należy, iż w sytuacji, gdy towary zostały nabyte w celu wykorzystania ich do działalności opodatkowanej, a utrata towarów nastąpiła z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy, nie ma On obowiązku korekty podatku związanego ze skradzionymi towarami.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.