Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-231/13/IK
z 3 czerwca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla wyświetlanych filmów w sali kinowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku dla wyświetlanych filmów w sali kinowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury utworzoną na podstawie uchwały Rady Miejskiej w X Nr Y z dnia 25 października 1994 r., działającą w zakresie zadań statutowych określonych w załączniku do uchwały nr Y Rady Miejskiej w X. z dnia 28 sierpnia 2012 r. W rozdziale 2 § 8 są wymienione podstawowe zadania w zakresie m.in.:

1. rozbudzanie zainteresowań oraz potrzeb kulturalnych,
2. wychowanie przez sztukę i edukację kulturalną,
3. organizowania imprez,
4. prowadzenia kina,
5. prowadzenia działalności wystawienniczej (…).

Zgodnie z klasyfikacją dokonaną przez GUS działalność Wnioskodawcy mieści się w PKD 2007 jako działalność obiektów kulturalnych-9004Z. Siedzibą Wnioskodawcy jest obiekt kulturalny, w którym prowadzi się szereg różnorodnych form kulturalnych m.in.: wyświetlane są filmy w sali kinowej. Za wstęp na seans filmowy Wnioskodawca pobiera wynagrodzenie, wydając w zamian bilet wstępu do kina.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wejście do sali kinowej, znajdującej się w obiekcie kulturalnym na film, który Wnioskodawca zakupuje od dystrybutorów i wyświetla na dużym ekranie w sali kinowej, będzie podlegało opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%, zgodnie z brzmieniem ustawy obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, z dniem 1 kwietnia 2013 r. poz. 165 została wykreślona z załącznika nr 3 do ustawy. Wnioskodawca, wykonując swoje podstawowe zadania m.in. w zakresie wyświetlania filmów w sali kinowo-teatralnej sprzedaje bilety do kina, są to takie usługi, jak wymienione w poz. 182 zał. nr 3 do ustawy, zgodnie z treścią którego bez względu na symbol PKWiU – usługi kulturalne i rozrywkowe – wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe;
2. do obiektów kulturalnych,
   
   
   podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%.
   

Z powołanej przez Wnioskodawcę definicji „obiekt kulturalny” wynika, że obiekt kulturalny do budynek lub zespół budynków, w których odnosi się do tworzenia i upowszechniania kultury lub stanowiący jej składnik. Z istoty usług kulturalnych wynika, że może się na nią składać wiele różnych składników, a określenie bez względu na symbol PKWiU oznacza, że dotyczą one każdego obiektu kulturalnego.

Wnioskodawca zaznacza, że jest wpisany do samorządowego rejestru instytucji kultury zgodnie z ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży biletów na seanse filmowe winna być zastosowana stawka podatku 8%, z uwagi na fakt, że prowadzenie kina jest jednym z elementów działalności Wnioskodawcy w zakresie upowszechniania kultury, tak więc jest świadczeniem usługi kulturalnej.

Na potwierdzenie powyższego Wnioskodawca powołuje treść definicji usług kulturalnych, rozrywkowych, sportowych i rekreacyjnych dokonanej przez GUS. Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, wstęp do kina jest wstępem do obiektu kulturalnego, o którym mowa w poz. 182 zał. nr 3 do ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy usunięcie z dniem 1 kwietnia 2013 r. poz. 165 w zał. nr 3 nie ma wpływu na wysokość stawki podatku na usługi wstępu na seanse filmowe, z uwagi na fakt, że wg GUS usługi związane z projekcją filmów ujęte w sekcji J, która obejmuje:

• usługi związane z produkcją filmów i nagrań dźwiękowych,
• usługi związane z działalnością radiofoniczną i telewizyjną;
• usługi telekomunikacyjne,
• usługi związane z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki oraz usługi powiązane,
• usługi w zakresie informacji,
  
  
  
  nie dotyczą Wnioskodawcy, który świadczy „usługi projekcji filmów”, a nie świadczy „usług związanych z projekcją filmów”.
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 wskazanej ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. wykreślona została pozycja nr 165, zgodnie z którą do dnia 31 marca 2013 r. usługi związane z projekcją filmów podlegały opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8%.

Z kolei w poz. 182 załącznika nr 3 mieszczą się „usługi kulturalne i rozrywkowe-wyłącznie w zakresie wstępu:

1. na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe;
2. do obiektów kulturalnych,
   
   
   bez względu na symbol PKWiU.
   

Z treści wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca wyświetla filmy w sali kinowo-teatralnej, za które pobiera opłaty za wstęp.

Należy wskazać, że ustawodawca nie określił form ani kategorii „wstępu”, które objął obniżoną stawką podatku. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) „wstęp” to „możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś”.

Ponadto, w celu dalszej analizy tego pojęcia, warto powołać obowiązujące od 1 lipca 2011 r. rozporządzenie wykonawcze Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiające środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, które w art. 32 ust. 1 wskazuje, że usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

W art. 32 ust. 2 ww. rozporządzenia wskazano natomiast, że ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

1. prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
2. prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
3. prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.

W myśl art. 32 ust. 3 ww. rozporządzenia, ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.

Należy wyjaśnić, iż wskazanie na ww. regulacje spowodowane jest tym, że użyto w nich również pojęcia „wstęp”, zatem jest to pomocne w definiowaniu znaczenia tego terminu. Co więcej, Rada Unii Europejskiej we wstępie do ww. rozporządzenia, uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, Dyrektywę Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L 347 z 11.12.2006, s. 1), w szczególności jej art. 397 oraz uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej, w pkt 27 wskazała, iż „Aby zapewnić jednolite opodatkowanie świadczenia usług kulturalnych, artystycznych, sportowych, naukowych, edukacyjnych, rozrywkowych i podobnych, należy zdefiniować pojęcie wstępu na tego rodzaju wydarzenia i usługi pomocnicze związane z takim wstępem”.

Ww. rozporządzenie Rady Nr 282/2011 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2011 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady Nr 282/2011 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Zatem z ww. przepisów rozporządzenia wynika, że świadczenie usług wstępu, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, obejmuje prawo wstępu na spektakle, występy cyrkowe, koncerty, wystawy, mecze, zawody, konferencje, seminaria.

Jak wynika z powyższego, „wstęp” należy rozumieć jako możliwość wejścia „gdzieś”. Opłata za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. widza, co do zasady, za pobyt w sali kinowej związany z oglądaniem projekcji filmowej.

Z kolei zgodnie z treścią art. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 406) działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

W myśl art. 2 ww. ustawy, formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury.

Stosownie do art. 3 ww. ustawy działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.

Ponadto zasadne jest również odniesienie do ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz. U. Nr 132, poz. 1111 ze zm.). Art. 3 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż państwo sprawuje mecenat nad działalnością w dziedzinie kinematografii, jako części kultury narodowej, polegający w szczególności na wspieraniu produkcji i promocji filmu, upowszechnianiu kultury filmowej oraz ochronie dziedzictwa kulturalnego w dziedzinie filmu.

Ponadto kinematografia obejmuje twórczość filmową, produkcję filmów, usługi filmowe, dystrybucję i rozpowszechnianie filmów, w tym działalność kin, upowszechnianie kultury filmowej, promocję polskiej twórczości filmowej oraz gromadzenie, ochronę i upowszechnianie zasobów sztuki filmowej (art. 3 ust. 2 ustawy).

Na podstawie powołanych wyżej przepisów zgodzić należy się ze stwierdzeniem, iż kinematografia jest częścią kultury narodowej. Elementem kinematografii jest dystrybucja i rozpowszechnianie filmów, w tym działalność kin. Zatem działalność kin w zakresie dystrybucji, wyświetlania i rozpowszechniania filmów niewątpliwie stanowi działalność kulturalną.

Ponadto kina sklasyfikowane zostały w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316) - w grupie 126 („Ogólnodostępne obiekty kulturalne, budynki o charakterze edukacyjnym, budynki szpitali i zakładów opieki medycznej oraz budynki kultury fizycznej”), w klasie 1261 („Ogólnodostępne obiekty kulturalne”).

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, iż usługi wyświetlania filmów w sali kinowo-teatralnej stanowią usługi kulturalne świadczone w obiekcie kulturalnym.

Zatem świadczone przez Wnioskodawcę usługi wstępu do sali kinowo-teatralnej na podstawie sprzedawanych biletów w celu obejrzenia wyświetlanych w niej filmów są usługami, o których mowa w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy. Usługi te podlegają do dnia 31 grudnia 2013 r. opodatkowaniu podatkiem VAT według preferencyjnej stawki w wysokości 8%.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – ( t.j. Dz. U. z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.