INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 grudnia 2010r. (data wpływu 5 stycznia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 marca 2011r. (data wpływu 4 marca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przemieszczanych z terytorium Niemiec do Polski, po ich uprzednim zaimportowaniu z Chin, jest:

• prawidłowe w części dotyczącej uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski, momentu powstania obowiązku podatkowego, przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych,
• nieprawidłowe w części dotyczącej określenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przemieszczanych z terytorium Niemiec do Polski, po ich uprzednim zaimportowaniu z Chin.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 marca 2011r. (data wpływu 4 marca 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 22 lutego 2011r. znak IBPP3/443-19/11/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje importu towarów z Chin. Towary dostarczane są do Hamburga, gdzie dokonuje się odprawy celnej i uiszcza należne cło. Następnie towary dostarczane są do magazynów Wnioskodawcy na terytorium kraju. Odprawy celne dokonywane są przez Przedstawicieli Podatkowych w Hamburgu. Towary zostają dopuszczone do obrotu na podstawie procedury celnej o kodzie 42. Procedura 42 stanowi dopuszczenie do obrotu z jednoczesnym wprowadzeniem na rynek krajowy towarów, które podlegają zwolnieniu z podatku VAT w przypadku dostawy do innego Państwa Członkowskiego (import z kraju trzeciego z bezpośrednio następującą dostawą wewnątrzwspólnotową).

Przemieszczenie z terytorium Niemiec na terytorium Polski stanowiących własność Wnioskodawcy towarów, które zostały sprowadzone przez Wnioskodawcę spoza Wspólnoty i zostały w Niemczech dopuszczone do obrotu na terytorium Wspólnoty stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o VAT podstawę opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, którą nabywający jest obowiązany zapłacić. Art. 31 ust. 2 określa, że podstawę opodatkowania o której mowa w ust. 1 obejmuje też:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów z wyjątkiem podatku,
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.
   
   

Pismem z dnia 1 marca 2011r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

1. Należnością za cło obciąża Wnioskodawcę przedstawiciel podatkowy E z Hamburga. Faktura wystawiona jest w walucie obcej – euro. Płatności z tego tytułu Wnioskodawca dokonuje na jego rzecz.
2. Za koszt frachtu morskiego na trasie Chiny-Hamburg oraz odprawy ostatecznej, dokumentacji, opłaty portowe, ubezpieczenie oraz transport Hamburg-B. obciąża Wnioskodawcę firma X , która jest przedstawicielem Wnioskodawcy i dla niej dokonywana jest płatność.
   
   

Dla sprzedawcy z Chin Wnioskodawca dokonuje tylko bezpośredniej płatności za fakturę towarową. Pozostałe płatności z tytułu opłat celnych, koszty przewozu na trasie Chiny – Hamburg, odprawy ostatecznej, opłat portowych, dokumentacji, ubezpieczenia oraz koszt transportu do magazynu w kraju rozliczany jest z pośrednikiem. W tym wypadku opłaty celne z E, a koszt transportu łącznie z frachtem morskim, dokumentacją, opłatami portowymi, ubezpieczeniem i odprawą ostateczną z firma X.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Co stanowi podstawę opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów sprowadzanych z Chin a odprawianych w Hamburgu...

Czy do podstawy opodatkowania należy doliczyć wartość towaru wynikającą z faktury, opłacone cło, opłatę za fracht morski i opłatę celną...

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT. Podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w przedmiotowym zapytaniu będzie:

1. wartość towarów, wynikająca z faktury wystawionej przez dostawcę chińskiego, przeliczona zgodnie z art. 31 a ustawy o VAT tj. według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, którym dla Wnioskodawcy jest 15 następnego miesiąca po miesiącu w którym dokonano dostawy towarów zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT. Nie będzie miał zastosowania tutaj art. 20 ust. 6 ustawy o VAT rodzący wcześniejszy termin powstania obowiązku podatkowego – dostawca chiński nie jest płatnikiem podatku od wartości dodanej. Jedyną fakturą potwierdzającą zakup towarów jest faktura importowa wystawiona przez kontrahenta chińskiego.
2. zapłacone cło – fakturowane w EURO, przeliczone według kursu średniego NBP zgodnie z art. 31 a ustawy o VAT.
3. opłata za fracht morski i odprawę celną, którą refakturuje na Wnioskodawcę Spółka – X przedstawiciel fiskalny spółki.

Takie stanowisko potwierdził Wnioskodawcy Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków – Prądnik pismem PP/443-37/07, BA 113849/2007 z dnia 26 września 2007r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w części dotyczącej uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski, momentu powstania obowiązku podatkowego, przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych,
• nieprawidłowe w części dotyczącej określenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W świetle natomiast art. 79 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z 12 października 1992r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. UE L Nr 302, str. 1 ze zm.), zastosowanie procedury dopuszczenia do obrotu nadaje towarowi niewspólnotowemu status towaru wspólnotowego. Oznacza to, że po spełnieniu wszystkich formalności, a zwłaszcza po dokonaniu zgłoszenia celnego oraz zapłaceniu należności celno – podatkowych, można swobodnie dysponować towarem na obszarze celnym Wspólnoty Europejskiej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej importu towarów z Chin na terytorium Niemiec, a następnie następuje przemieszczenie towarów stanowiących własność Wnioskodawcy z terytorium Niemiec na terytorium Polski. Wnioskodawca dla sprzedawcy z Chin dokonuje tylko bezpośredniej płatności za fakturę towarową. Należnością za cło obciąża Wnioskodawcę przedstawiciel podatkowy E z Hamburga.

Natomiast za koszt frachtu morskiego na trasie Chiny – Hamburg oraz odprawy ostatecznej, dokumentacji, opłaty portowe, ubezpieczenie oraz transport na trasie Hamburg – B. obciąża Wnioskodawcę firma X.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Stosownie do art. 31 ust. 2 ustawy o VAT podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku,
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.
   
   

W myśl art. 31 ust. 5 ustawy o VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów, a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie nabycia tych towarów. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy wyraża zasadę, że w skład podstawy opodatkowania wchodzą wszelkie obciążenia publicznoprawne, jakimi obciążona jest dostawa i przemieszczenie towarów, które w kraju stają się przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego.

Tak więc podstawa opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obejmuje wszelkie obciążenia publicznoprawne związane z dostawą i sprowadzeniem towaru do kraju, poza polskim podatkiem od towarów i usług należnym od tegoż nabycia.

Podstawa opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów obejmuje także wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, ale tylko wówczas gdy są pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W tym zakresie polskie przepisy są dokładnym odbiciem regulacji zawartych w prawie wspólnotowym. Przepis art. 78 lit. b dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. z 2006r. Nr L 347 s. 1 ze zm.) wskazuje, że podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Do podstawy opodatkowania powinny być więc włączone tylko te koszty, którymi dostawca obciąża nabywcę towarów. Koszty pobierane przez firmy trzecie (niebędące dostawcą ani niedziałające w jego imieniu) nie podlegają włączeniu do podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Wnioskodawca na rzecz sprzedawcy z Chin dokonuje tylko bezpośredniej płatności za fakturę towarową. Pozostałe płatności z tytułu opłat celnych, koszty przewozu na trasie Chiny – Hamburg, odprawy ostatecznej, opłat portowych, dokumentacji, ubezpieczenia oraz koszt transportu do magazynu w kraju rozliczane są z pośrednikiem. W tym wypadku opłaty celne z E z Hamburga będącego przedstawicielem podatkowym Wnioskodawcy, a koszt transportu łącznie z frachtem morskim, dokumentacją, opłatami portowymi, ubezpieczeniem i odprawą ostateczną z firmą X.

Uwzględniając powyższe, za podstawę opodatkowania wewnatrzwspólnotowego nabycia towaru opisanego we wniosku, należy uznać cenę nabycia tych towarów (koszt zakupu), a więc cenę określoną w fakturze wystawionej przez kontrahenta z Chin, który sprzedał Wnioskodawcy towary. Ponadto do podstawy opodatkowania należy również włączyć cło kierując się przesłankami wynikającymi z art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Natomiast koszt transportu łącznie z frachtem morskim, dokumentacją, opłatami portowymi, ubezpieczeniem i odprawą ostateczną nie są pobierane przez dostawcę z Chin. Tym samym tego rodzaju koszty uboczne pobierane przez spółkę z o.o., nie będą zwiększały podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 5 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

Przepis ten ustanawia generalna zasadę dotyczącą powstania obowiązku podatkowego w przypadku czynności wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Od powyższej zasady ustawodawca wprowadził pewne wyjątki określone m. in. w ust. 6 art. 20 ustawy o VAT.

W myśl tego przepisu, w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zasada ta nie znajduje jednak zastosowania w niniejszej sprawie. W sprawie będącej przedmiotem wniosku obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, tj. 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru do Polski.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego należało uznać za prawidłowe.

Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy o VAT w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w myśl, którego wartość towaru wynikająca z faktury wystawionej przez dostawcę chińskiego winna być przeliczona zgodnie z art. 31a ustawy o VAT tj. według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego którym dla spółki jest 15 następnego miesiąca po miesiącu w którym dokonano dostawy towarów, jest prawidłowe.

Również za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w kwestii przeliczenia wartości zapłaconego cła wchodzącego w skład podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – według kursu średniego NBP.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy jest:

• prawidłowe w części dotyczącej uznania transakcji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium Polski, momentu powstania obowiązku podatkowego, przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych,
• nieprawidłowe w części dotyczącej określenia podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.