INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2010 r. (data wpływu 6 grudnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 24 lutego 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz w zakresie amortyzacji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz w zakresie amortyzacji.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 oraz art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 9 lutego 2011 r. nr ILPB1/415-1396/10-2/AO wezwano Wnioskodawczynię do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 lutego 2011 r., natomiast w dniu 24 lutego 2011 r. Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 21 lutego 2011 r.). Zainteresowana wskazała, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy jedynie podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Po śmierci męża w styczniu br. roku Wnioskodawczyni nabyła w dniu x stycznia 2010 r. wraz z dziećmi spadek w części 4/16, dzieci 3/16 w skład którego wchodziła firma, którą mąż prowadził jako jednoosobową działalność gospodarczą.

Od xx stycznia 2010 r. Zainteresowana kontynuuje tą działalność z tą samą nazwą i o takim samym profilu. Kontynuuje także odpisy amortyzacyjne środków trwałych od ustalonej uprzednio wartości i stawek amortyzacyjnych. Dnia x czerwca 2010 r. notarialnie w formie darowizny, przejęła całą firmę na skutek zrzeczenia się swoich praw przez dzieci.

Wnioskodawczyni zamierza:

1. Ustalić wartość początkową środków trwałych według zasad określonych dla podatku od spadków i darowizn, tj. według wartości rynkowej z chwilą przejęcia spadku/wartość rynkowa na styczeń 2010 r.
2. Dokonywać odpisów amortyzacyjnych od dnia przejęcia spadku, od tak ustalonej wartości w części:
   1. przypadającej na Nią w okresie styczeń do czerwiec od 75 % ustalonej wartości,
   2. począwszy od lipca 2010 r. od 100% ustalonej wartości według obowiązujących stawek.
   
   

W tym celu dokona korekty odpisów amortyzacyjnych od miesiąca stycznia 2010 roku.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że pozostawała z mężem we wspólnocie majątkowej. Wszystkie składniki majątkowe wykorzystywane w działalności gospodarczej męża były ich wspólną własnością. Przed śmiercią męża Wnioskodawczyni nie prowadziła własnej działalności gospodarczej. Nabyte w drodze spadku przedsiębiorstwo męża odziedziczyła (w części) jako zorganizowaną całość, w rozumieniu przepisów art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Darowizna części spadku od dzieci dotyczy także całości przedsiębiorstwa w rozumieniu powyższego przepisu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zamiary Wnioskodawczyni są zgodne z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. czy amortyzacja ustalona od wartości rynkowej środków trwałych z dnia nabycia spadku - x stycznia 2010 r. - będzie kosztem uzyskania przychodu w 2010 roku i w latach następnych...

Treść pytania wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawczyni, Jej zamiary, aby ustalić nowe wartości początkowe nabytych środków trwałych są zgodne z art. 22g ust. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przepis stanowi przepis szczególny względem art. 97 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. W świetle art. 97 § 1 spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego, majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy.

Przy braku szczególnego przepisu oznaczałoby to, że Zainteresowana powinna kontynuować odpisy amortyzacyjne w dotychczasowej wysokości, co byłoby zgodne także z art. 22g ust. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ze względu jednak na istnienie szczególnej regulacji w art. 22g ust. 15 cyt. ustawy, przepis ten znajduje pierwszeństwo przed regulacją ogólną na zasadzie lex specialist derogat legi generali.

Nowa wysokość odpisów amortyzacyjnych od tak ustalonej wartości środków trwałych jest, w ocenie Wnioskodawczyni, kosztem uzyskania przychodu ze względu na art. 23 ust.1 pkt 45a, który wyraźnie wyłącza z nieuznawania za koszty odpisy amortyzacyjne od nabytych w drodze spadku środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do postanowień art. 22a ust. 1 cyt. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Z ww. przepisu wynika więc, że nabycie składników majątkowych w drodze spadku nie stanowi przeszkody do ich amortyzacji i zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że składniki są środkami trwałymi.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Zainteresowana nabyła w drodze spadku przedsiębiorstwo męża jako zorganizowaną całość, w rozumieniu przepisów art. 551 Kodeksu cywilnego. Wnioskodawczyni kontynuuje działalność męża z tą samą nazwą i o takim samym profilu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w szczególny sposób reguluje kwestię łącznej wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w razie gdy podatnik nabędzie w drodze spadku lub darowizny przedsiębiorstwo (zorganizowaną część).

W myśl art. 22g ust. 15 cyt. ustawy, w razie nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części w drodze spadku lub darowizny, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi suma ich wartości rynkowej, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa albo jego zorganizowaną częścią, a wartością składników mienia, nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do treści art. 22g ust. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 8, 9, 14 i 15, przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 19 ust. 3 ww. ustawy, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Reasumując, odpisy amortyzacyjne od wartości rynkowej poszczególnych środków trwałych wchodzących w skład przedsiębiorstwa nabytego w drodze spadku są u nabywcy spadku kosztem uzyskania przychodów od momentu rozpoczęcia dokonywania tych odpisów do pełnego zamortyzowania środków trwałych. Łączną wartość początkową środków trwałych stanowi suma ich wartości rynkowej z dnia nabycia spadku, nie wyższa jednak od różnicy pomiędzy wartością tego przedsiębiorstwa, a wartością składników mienia, nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, określoną dla celów podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.