INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Po 82/10 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2011 r. sygn. akt I FSK 788/10 – stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2009 r. (data wpływu 8 lipca 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 14 września 2009 r. (data wpływu 18 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu udzielania klientom bonusów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2009 r. Spółka Akcyjna reprezentowana przez Pełnomocnika złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu udzielania klientom bonusów. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 września 2009 r. (data wpływu 18 września 2009 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego oraz upoważnienie osoby podpisanej na wniosku do występowania w imieniu Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest firmą produkującą meble tapicerowane. W ramach swej działalności, sprzedaje swoje wyroby głównie do klientów mających siedzibę na terenie Wspólnoty Europejskiej. Spółka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce i we Francji. Część sprzedaży dokonuje jako podatnik VAT zarejestrowany w Polsce, a część jako podatnik VAT zarejestrowany we Francji. Zainteresowany posiada siedzibę w Polsce. We Francji nie ma ani zakładu, ani stałego miejsca prowadzenia działalności.

W związku z uatrakcyjnieniem swojej oferty, na podstawie zawartych umów, porozumień lub uzgodnień ustnych, Spółka udziela swoim klientom lub centralom, w których klienci są zrzeszeni, bonusów (premii pieniężnych) od obrotów, realizowanych z klientem Spółki lub z klientami zrzeszonymi w danej centrali. Jak wspomniano wyżej udziela więc bonusów:

1. centralom zrzeszającym bezpośrednich nabywców Spółki,
2. bezpośrednim nabywcom.

Otrzymującymi bonusy są wyłącznie kontrahenci mający siedzibę w innym kraju Wspólnoty Europejskiej, niż kraj siedziby Wnioskodawcy lub poza Wspólnotą Europejską.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż w zamian za udzielenie premii pieniężnej swojemu odbiorcy, nie ma miejsca świadczenie usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym etc. Odbiorca nie jest zobowiązany do zakupów wyłącznie w firmie Wnioskodawcy, ani też do posiadania pełnego asortymentu jego produktów itp. Usługi o charakterze promocyjnym, marketingowym i inne, świadczone na rzecz Spółki przez odbiorców jej produktów, są odrębne od premii pieniężnych.

Premie pieniężne przyznawane są co do zasady za rok. Zdarzają się również premie pieniężne udzielane za inne okresy np. miesięczne, przy czym, miesiąc nie zawsze jest liczony od pierwszego do ostatniego dnia miesiąca.

Bonus roczny może być rozliczany zaliczkowo w trakcie roku.

Umowy handlowe zawarte przez Zainteresowanego z odbiorcami bądź inne ustalenia pisemne przewidują przyznanie premii pieniężnej za:

• zrealizowanie jakiegokolwiek obrotu z Wnioskodawcą – nie ma ustalonego minimalnego poziomu zakupów, który uprawniałby klienta do bonusu;
• zrealizowanie określonego obrotu np. 1 EUR do 499 999,99 EUR – 0%; 500 000,00 EUR do 999 999,99 EUR – 3%; 1 000 000,00 do 1 999 999,99 EUR – 3,5% itd.
  
  

Wysokość premii od obrotów we wszystkich przypadkach ustalana jest jako procent od obrotu. Procent ten ustalany jest albo w umowie handlowej z odbiorcą (dotyczy to większości przyznanych premii), bądź też na zasadzie porozumień zawartych z odbiorcą, potwierdzonych drogą mailową bądź w inny sposób. W przypadku klientów, którzy dokonują zakupów również w innych spółkach grupy, do której należy Zainteresowany i przewiduje to umowa handlowa, wysokość udzielonego bonusu zależy od wielkości obrotu uzyskanego z wszystkimi spółkami grupy.

Premie pieniężne, w związku z tym, że są premiami od obrotu, nie są wypłacane tylko i wyłącznie wtedy, gdy nie zostanie zrealizowany wymagany do jej otrzymania obrót.

Dodatkowo Spółka poinformowała, że w umowach stosowane jest różne nazewnictwo dotyczące premii od obrotu np.: rabat końca roku, upust końca roku, bonus roczny, bonus specjalny, rabat specjalny itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z udzielaniem klientom Zainteresowanego bonusów (premii pieniężnych), powstaje obowiązek podatkowy w zakresie VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacanie premii pieniężnych jego klientom i centralom, w których klienci są zrzeszeni ze Wspólnoty Europejskiej lub spoza niej, nie rodzi dla niego obowiązku podatkowego w zakresie VAT w kraju jego siedziby. Ewentualny obowiązek podatkowy w zakresie podatku od wartości dodanej powstaje w kraju siedziby otrzymującego premię pieniężną i to na nim ciąży obowiązek określenia, czy otrzymana premia pieniężna jest czynnością opodatkowaną w kraju jej otrzymania, czy też nie podlega podatkowi VAT.

Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Spółka przeprowadziła analizę negatywną i stwierdziła, iż:

1. zapłata premii pieniężnej nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u. (przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel),
2. zapłata premii pieniężnej niezależnie od tego, czy byłaby ona wynagrodzeniem za usługę wyświadczoną przez otrzymującego premię, czy też zapłatą za czynność niepodlegającą podatkowi VAT, nie jest świadczeniem usług na terytorium kraju w myśl art. 27 ust. 1. Zasada generalna zawarta w art. 27 ust. 1 wyraźnie określa, że miejscem świadczenia usług, jest miejsce gdzie świadczący usługę posiada siedzibę. Katalog czynności, dla których podatnikiem jest nabywca (usług, dla których miejscem świadczenia jest kraj nabywcy usługi), jest zamknięty. Czynność polegająca na otrzymaniu bonusu (premii pieniężnej) nie została wymieniona w katalogu wyłączeń zawartych w art. 27 ust. 2 i dalsze oraz w art. 28 u.p.t.u., a więc nie możliwe jest aby czynność ta była wykonana na terytorium kraju Wnioskodawcy. Ustalenie czy zapłata bonusu (premii pieniężnej) jest zapłatą wynagrodzenia za usługę wyświadczoną przez otrzymującego premię polegającą na zrealizowaniu z Zainteresowanym obrotów w określonej wartości, czy też jest zapłatą za czynność niepodlegającą podatkowi VAT w kraju siedziby otrzymującego bonus (premię pieniężną), jest dla Spółki bezprzedmiotowe.

Analiza negatywna ww. przepisów wskazuje, że Wnioskodawca nie jest podatnikiem dla tej czynności i w związku z powyższym nie uznaje tych czynności za import usług, nie dokumentuje ich fakturami wewnętrznymi i nie uwzględnia w deklaracji VAT 7.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w dniu 29 września 2009 r. interpretację indywidualną nr ILPP2/443-998/09-4/EWW, w której stanowisko Wnioskodawcy uznał za nieprawidłowe.

W ocenie tut. Organu, bonusy jakich Spółka udziela klientom oraz centralom z terytorium Wspólnoty Europejskiej oraz spoza niej - na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - są traktowane jako rabaty. Obniżają podstawę opodatkowania dokonanych dostaw towarów, a tym samym powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług.

Pismem z dnia 14 października 2009 r. Spółka Akcyjna reprezentowana przez Pełnomocnika wezwała Organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 13 listopada 2009 r. nr ILPP2/443/W-116/09-2/SJ Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu, stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej w przedmiotowej sprawie.

W związku z powyższym, Spółka Akcyjna reprezentowana przez Pełnomocnika wniosła w dniu 21 grudnia 2009 r. skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Sąd, po rozpoznaniu sprawy, wydał wyrok w dniu 17 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Po 82/10, w którym uchylił zaskarżoną interpretację.

Od powyższego wyroku WSA Minister Finansów złożył skargę kasacyjną, która oddalona została wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2011 r. sygn. akt I FSK 788/10.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 marca 2010 r. sygn. akt I SA/Po 82/10 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 kwietnia 2011 r. sygn. akt I FSK 788/10 – stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Art. 2 pkt 8 ustawy wskazuje, iż przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7 (…).

Art. 13 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z analizy sprawy wynika, iż Wnioskodawca będący producentem mebli tapicerowanych, w ramach prowadzonej działalności sprzedaje swoje wyroby głównie klientom mającym siedzibę na terenie Wspólnoty Europejskiej. Zainteresowany posiada siedzibę w Polsce. Część sprzedaży dokonuje jako podatnik VAT zarejestrowany w Polsce, a część jako podatnik VAT zarejestrowany we Francji.

W odniesieniu do ww. informacji tut. Organ wskazuje, iż o sposobie rozliczania podatku, jego wysokości oraz o podmiocie zobowiązanym do jego rozliczenia w przypadku dokonywania przez Spółkę czynności jako podatnik podatku od wartości dodanej we Francji, przesądzają przepisy tego kraju.

Mając na uwadze powyższe, przedmiotowa interpretacja dotyczy sytuacji, w których Wnioskodawca działa jako podatnik podatku od towarów i usług na terytorium kraju.

We wniosku wskazano, iż w związku z uatrakcyjnieniem swojej oferty, na podstawie zawartych umów, porozumień lub uzgodnień ustnych, Spółka udziela swoim klientom lub centralom, w których klienci są zrzeszeni, bonusów (premii pieniężnych) od obrotów, realizowanych z klientem Spółki lub z klientami zrzeszonymi w danej centrali. Otrzymującymi bonusy są wyłącznie kontrahenci mający siedzibę w innym kraju Wspólnoty Europejskiej, niż kraj siedziby Wnioskodawcy lub poza Wspólnotą Europejską.

W uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, iż w zamian za udzielenie premii pieniężnej swojemu odbiorcy, nie ma miejsca świadczenie usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym etc. Odbiorca nie jest zobowiązany do zakupów wyłącznie w firmie Wnioskodawcy, ani też do posiadania pełnego asortymentu jego produktów itp. Usługi o charakterze promocyjnym, marketingowym i inne, świadczone na rzecz Spółki przez odbiorców jej produktów, są odrębne od premii pieniężnych.

Premie pieniężne przyznawane są co do zasady za rok. Zdarzają się również premie pieniężne udzielane za inne okresy np. miesięczne, przy czym, miesiąc nie zawsze jest liczony od pierwszego do ostatniego dnia miesiąca.

Umowy handlowe zawarte przez Zainteresowanego z odbiorcami bądź inne ustalenia pisemne przewidują przyznanie premii pieniężnej za zrealizowanie jakiegokolwiek obrotu z Wnioskodawcą (gdy nie ma ustalonego minimalnego poziomu zakupów, który uprawniałby klienta do bonusu), zrealizowanie określonego obrotu.

Wysokość premii od obrotów we wszystkich przypadkach ustalana jest jako procent od obrotu. Procent ten ustalany jest albo w umowie handlowej z odbiorcą (dotyczy to większości przyznanych premii), bądź też na zasadzie porozumień zawartych z odbiorcą, potwierdzonych drogą mailową bądź w inny sposób. W przypadku klientów, którzy dokonują zakupów również w innych spółkach grupy, do której należy Zainteresowany i przewiduje to umowa handlowa, wysokość udzielonego bonusu zależy od wielkości obrotu uzyskanego z wszystkimi spółkami grupy. Premie pieniężne, w związku z tym, że są premiami od obrotu, nie są wypłacane tylko i wyłącznie wtedy, gdy nie zostanie zrealizowany wymagany do jej otrzymania obrót.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Stwierdzić należy, że przekazanie bonusów (premii pieniężnych) kontrahentom nie stanowi dostawy towarów, gdyż pieniądz, jako środek płatniczy nie jest towarem i nie mieści się w granicach definicji ustawowej wskazanej w art. 2 pkt 6 ustawy.

Zatem wypłata bonusów (premii pieniężnych) nie stanowi dostawy towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy i tym samym, nie podlega jako sprzedaż towarów opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z powołanymi przepisami art. 5 i art. 8 ustawy, każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 ustawy.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Wskazać należy, że podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, np. czy są związane ze świadczeniem dodatkowych usług na rzecz sprzedawcy itp.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca wypłacając bonusy (premie pieniężne) z tytułu osiągnięcia określonego obrotu, nie zobowiązuje odbiorcy do wykonywania na jego rzecz jakichkolwiek innych czynności mających na celu intensyfikację sprzedaży, czy promocję towarów, w szczególności: nie ma miejsca świadczenie usług (w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym), odbiorca nie jest zobowiązany do zakupów wyłącznie w firmie Zainteresowanego, ani do posiadania pełnego asortymentu jego produktów. Tym samym, wypłacana przez Spółkę premia pieniężna na rzecz kontrahentów nie jest w żaden sposób związana z uzyskaniem świadczenia wzajemnego, gdyż za takie świadczenie nie można uznać zrealizowania w danym okresie przez kontrahentów, określonego limitu (kwoty) zakupów. Brak jest zatem spełnienia warunku obowiązku wykonania świadczenia przez kontrahentów na rzecz Zainteresowanego.

W badanej sprawie nie można więc uznać za świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, osiągnięcia określonego w umowie z kontrahentami pułapu obrotu. Tym samym, wypłacenie tego rodzaju bonusów (premii pieniężnych) jest obojętne z punktu widzenia podatku od towarów i usług.

Reasumując, w związku z udzieleniem klientom Zainteresowanego bonusów (premii pieniężnych) nie powstaje obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo informuje się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowe – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności uznania wypłaconych bonusów (premii pieniężnych) za rabaty, zmniejszające podstawę opodatkowania sprzedanych towarów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.