INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2011 r., (data wpływu 13 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania prowizji otrzymanej za czynność poboru opłaty skarbowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania prowizji otrzymanej za czynność poboru opłaty skarbowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Uchwałą Rady Miejskiej z dnia 28 grudnia 2006 r. nr (...) w sprawie zarządzenia poboru opłaty skarbowej w drodze inkasa oraz wyznaczenia inkasentów i określenia wynagrodzenia za inkaso (w opublikowanym Dzienniku Urzędowym Województwa.) został Pan wyznaczony na inkasenta opłaty skarbowej, w związku z czym podpisał Pan umowę inkasa z Urzędem Miejskim na czynności poboru opłaty skarbowej. Z tytułu wykonywanych czynności otrzymuje Pan wynagrodzenie w wysokości 5% pobranej w danym miesiącu opłaty skarbowej (co miesiąc przekazuje Pan do Urzędu Miejskiego dochody z tytułu opłaty skarbowej pomniejszone o ww. wynagrodzenie). Powstała w wyniku tych czynności prowizja stanowi Pana przychód. Nadmienia Pan, iż Urząd Statystyczny w Łodzi zaklasyfikował ww. usługi w grupowaniu PKWiU 82.91.12.0 jako „usługi świadczone przez agencje inkasa”.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność poboru opłaty skarbowej przez inkasenta, a tym samym otrzymywana z tego tytułu prowizja jest zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), jako usługa pośrednictwa pieniężnego (PKWiU z 2008 r. 64.19.30.0)... Czy też usługi polegające na poborze opłaty skarbowej przez inkasenta należy zakwalifikować do PKWiU 82.91.12.0 jako „usługi świadczone przez agencje inkasa”, a związku z tym powinny być objęte podstawową stawką podatku VAT...

Pana zdaniem, czynność poboru opłaty skarbowej przez inkasenta, a tym samym otrzymywana z tego tytułu prowizja powinna być objęta podstawową stawką podatku VAT jako „usługi świadczone przez agencje inkasa” (PKWiU z 2008 r. – 82.91.12.0). Tym bardziej, iż wykreślono § 8 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), zgodnie z którym zwolnione od podatku były prowizje z tytułu umowy dystrybucji i sprzedaży znaków opłaty skarbowej, sądowej i urzędowych blankietów weksli. W obecnie obowiązującym rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług § 13 ust. 1 pkt 14 zwalnia od podatku prowizje z tytułu umowy dystrybucji i sprzedaży znaków, ale opłaty sądowej. Tym samym brak jest zapisu o zwolnieniu prowizji z tytułu dystrybucji opłaty skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238 poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257 poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

I tak, na mocy przepisów art. 43 ust. 1 ustawy, obowiązujących od dnia 1 stycznia 2011 r., zwalnia się od podatku:

• usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę – pkt 38;
• usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę – pkt 39;
• usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług – pkt 40;
• usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie – pkt 41.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż opisana we wniosku czynność, polegająca na poborze opłaty skarbowej, nie korzysta ze zwolnień określonych w art. 43 ust. 1 pkt 38-41, jako że usługa ta nie została wymieniona w ww. przepisach.

Z kolei w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246 poz. 1649) § 13 ust. 1 pkt 14 zwalnia od podatku prowizje z tytułu umowy dystrybucji i sprzedaży znaków opłaty sądowej. Powyższa kwestia została identycznie uregulowana w obowiązującym od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392). Normodawca nie zastosował jednak zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w odniesieniu do prowizji z tytułu poboru opłaty skarbowej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Pan działalność gospodarczą, na podstawie umowy inkasa z Urzędem Miejskim wykonuje Pan czynności poboru opłaty skarbowej. Z tytułu wykonywanych czynności otrzymuje Pan wynagrodzenie w wysokości 5% pobranej w danym miesiącu opłaty skarbowej. Świadczone usługi sklasyfikował Pan w grupowaniu PKWiU 82.91.12.0 jako „usługi świadczone przez agencje inkasa”.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powyższych regulacji prawnych należy stwierdzić, iż pobieranie prowizji z tytułu poboru opłaty skarbowej podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 23%, bowiem zarówno w ustawie o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach do tej ustawy, Normodawca nie zastosował zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług w odniesieniu do prowizji z tytułu poboru opłaty skarbowej.

Ponadto nadmienić należy, iż zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów lub usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.