INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2012r. (data wpływu 11 maja 2012r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 lipca 2012r. (data wpływu 31 lipca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty akcyzy od zużycia alkoholu etylowego nieskażonego zwolnionego ze względu na przeznaczenie na podstawie § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070 ze zm.), dla którego nie zostały ustalone normy zużycia, w przedstawionym we wniosku zaistniałym stanie faktycznym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku zapłaty akcyzy od zużycia alkoholu etylowego nieskażonego zwolnionego ze względu na przeznaczenie na podstawie § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, dla którego nie zostały ustalone normy zużycia.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 lipca 2012r. (data wpływu 31 lipca 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 lipca 2012r., znak: IBPP4/443-203/12/PH.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji blach grubych. Jest podatnikiem podatku akcyzowego, zwolnionym na podstawie § 13 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 23 sierpnia 2010 r. (Dz. U. Nr 159, poz. 1070). Spółka zużywa nieskażony alkohol etylowy (kod CN 2207 10 00) w laboratorium badań wytrzymałościowych jako niezamarzający płyn stanowiący środek oziębiający w komorach chłodniczych 3 zamrażarek, w których dokonuje się wymrażania próbek do temperatury minus 60°C, bezpośrednio przed poddaniem ich badaniom udarnościowym. Badanie udarnościowe próbek pobranych z wyrobów gotowych - blach - polega na wytrzymaniu przez okres 15 minut w temperaturze ujemnej kompletu (3 sztuk) próbek, następnie wyjmowaniu po 1 sztuce próbek i w czasie 5 sekund złamania każdej na młocie udarnościowym. Odczytaniu zużytej do złamania energii i wyliczeniu średniej arytmetycznej dla danego badania. Badanie to wykonuje się zgodnie z wymaganiami normy PN-EN 10045-1 „próba udarnościowa sposobem Charpy’ego” oraz instrukcji stanowiskowej 1LB 1/6,3/3. Laboratorium Wnioskodawcy wykonuje średnio miesięcznie 14957 prób przy ruchu ciągłym zakładu. W okresie rozliczeniowym od 1 stycznia do 31 stycznia 2012 roku stwierdzono zużycie wynoszące 7,75 kg tj. 0,0925 hektolitra alkoholu etylowego, natomiast w okresie od 1 do 29 lutego 2012 roku zużycie alkoholu etylowego wyniosło 1,05 kg, tj. 0,0125 hektolitra, przy czym w styczniu alkohol etylowy stosowano do trzech zamrażarek, a w lutym - tylko do jednej.

Należy wyjaśnić, że alkohol etylowy zastąpił stosowany wcześniej w wymienionej wyżej procedurze denaturat.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 10 stycznia 2012 roku zwrócił się do Naczelnika Urzędu Celnego z wnioskiem o nadanie normy zużycia alkoholu etylowego używanego do wykonywania badan prób udarności w temperaturach do 600, przedstawiając średnie zużycie alkoholu na jednostkową próbkę w 2010 i 2011 roku.

Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku Naczelnik Urzędu Celnego nie wydał stosownej decyzji. Termin załatwienia sprawy przedłużono do 13 maja 2012 r.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 lipca 2012r. Wnioskodawca wyjaśnił, że wniosek o ustalenie dopuszczalnych norm zużycia napojów alkoholowych został skierowany do Naczelnika Urzędu Skarbowego . Termin załatwienia sprawy został przesunięty przez Urząd Celny na dzień 13 września 2012r.

Jakkolwiek Wnioskodawca płaci akcyzę, to w przekonaniu Wnioskodawcy alkohol zużywany do celów szczegółowo we wniosku opisanych nie powinien być objęty akcyzą. Fakt, że Wnioskodawca płaci akcyzę jest to działanie Wnioskodawcy podjęte tylko i wyłącznie ze względów ostrożnościowych, by nie dopuścić do powstania ewentualnych zaległości podatkowych.

Reasumując, istotą wystąpienia Wnioskodawcy jest wniosek najdalej idący tzn. ustalenie czy w tym przypadku ciąży na Wnioskodawcy obowiązek płacenia akcyzy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 2, poz. 11), zwanej dalej ustawą, w zw. z § 13 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 23 sierpnia 2010 r. (Dz. u. Nr 159, poz. 1070) zużycie alkoholu przy opisanych wyżej badaniach powinno podlegać opodatkowaniu akcyzą...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotem opodatkowania akcyzą - na podst. art. 8 ustawy - jest m.in. użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie - było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy.

§ 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 23 sierpnia 2010 r. (Dz. u. Nr 159, poz. 1070) stanowi: „zwalnia się od akcyzy napoje alkoholowe używane:

1. jako próbki do analiz, niezbędnych prób produkcyjnych lub celów naukowych;
2. do badań naukowych;
3. do procesów produkcyjnych, pod warunkiem że produkt końcowy nie zawiera alkoholu,”
   
   

zaś ust. 2 określa, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1, stosuje się w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 3 pkt 1 i 8 ustawy, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 32 ust. 5-11 ustawy.

Warunki zwolnienia od akcyzy wyrobów akcyzowych (tu: alkoholu) wymienione w przywołanym rozporządzeniu są przez Wnioskodawcę spełnione.

Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 8 ustawy, zawierającego katalog przedmiotów opodatkowania akcyzą, jednym z nich jest kategoria specyficznych czynności polegających na zużyciu wyrobów akcyzowych. Jednakże opodatkowaniu akcyzą nie będzie podlega każde zużycie, a jedynie zużycie ponadnormatywne określone przez organ podatkowy.

W przypadku napojów alkoholowych (w opisywanym przypadku alkohol 96%) przeznaczonych do celów zwolnionych od akcyzy zużycie zgodnie z przeznaczeniem może podlegać opodatkowaniu w sytuacji, gdy zużycie zgodne z przeznaczeniem przekroczy dopuszczalne normy zużycia określone uprzednio przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

Zgodnie bowiem z art. 85 ustawy właściwy naczelnik urzędu celnego jest zobowiązany do ustalenia dopuszczalnych norm zużycia napojów alkoholowych zwolnionych od akcyzy. Zatem, jeśli Naczelnik Urzędu Celnego nie ustalił dopuszczalnych norm zużycia, całość zużycia wyrobów akcyzowych nie może podlegać opodatkowaniu jako zużycie ponadnormatywne z tego powodu, iż brak norm nie pozwala na ich przekroczenie.

Zdaniem Wnioskodawcy zużyty w przedstawionym stanie faktycznym alkohol etylowy nie podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym.

Jednak z ostrożności, w celu uniknięcia dotkliwych konsekwencji wiążących się z niezapłaceniem należnego podatku akcyzowego Wnioskodawca zdecydował się na składanie deklaracji AKC-4/A do czasu uzyskania decyzji Naczelnika Urzędu Celnego .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.), zwana dalej ustawą, określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy (art. 1 ust. 1).

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy, wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Pod poz. nr 17 tego załącznika zostały wymienione: alkohol etylowy nieskażony o objętościowej mocy alkoholu 80% obj. lub większej; alkohol etylowy i pozostałe wyroby alkoholowe, o dowolnej mocy, skażone.

W myśl art. 93 ust. 1 ustawy, do alkoholu etylowego w rozumieniu ustawy zalicza się:

1. wszelkie wyroby o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 1,2% objętości, objęte pozycjami CN 2207 i 2208, nawet jeżeli są to wyroby stanowiące część wyrobu należącego do innego działu Nomenklatury Scalonej;
2. wyroby objęte pozycjami CN 2204, 2205 i 2206 00, o rzeczywistej objętościowej mocy alkoholu przekraczającej 22% objętości;
3. napoje zawierające rozcieńczony lub nierozcieńczony alkohol etylowy.
   
   

Zgodnie z art. 93 ust. 3 i ust. 4 ustawy, podstawą opodatkowania alkoholu etylowego jest liczba hektolitrów alkoholu etylowego 100% vol. w temperaturze 20#9675;C zawartego w gotowym wyrobie. Stawka akcyzy na alkohol etylowy wynosi 4960,00 zł od 1 hektolitra alkoholu etylowego 100% vol. zawartego w gotowym wyrobie.

Ponadto na gruncie wspólnotowym należy zwrócić uwagę na regulację art. 27 ust. 2 lit. a Dyrektywy 92/83/EWG z dnia 19 października 1992 r. w sprawie harmonizacji struktury podatków akcyzowych od alkoholu i napojów alkoholowych (Dz. Urz. UE. L 1992 Nr 316, str. 21), zgodnie z którym, Państwa członkowskie mogą zwolnić produkty objęte niniejszą dyrektywą z ujednoliconego podatku akcyzowego na warunkach, które zostaną przez nie określone w celu zapewnienia prawidłowego i uczciwego stosowania tych zwolnień oraz zapobiegania wszelkim ewentualnym przypadkom uchylania się od tych przepisów oraz ich omijania lub naruszania, gdy produkty te są używane jako próbki do analiz, do niezbędnych prób produkcyjnych lub do celów naukowych.

Powyższe znajduje swoje odzwierciedlenie m.in. w zapisach zawartych w rozdziale 3 „Zwolnienia od akcyzy wynikające z przepisów prawa Wspólnoty Europejskiej” rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010 r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 159, poz. 1070 ze zm.).

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia zwalnia się od akcyzy napoje alkoholowe używane jako próbki do analiz, niezbędnych prób produkcyjnych lub celów naukowych.

Jednocześnie w myśl § 13 ust. 2 ww. rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1, stosuje się w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 3 pkt 1 i 8 ustawy, jeżeli spełnione są warunki, o których mowa w art. 32 ust. 5-11 ustawy.

Przypadki, o których mowa w powyższym przepisie, to:

• dostarczenie wyrobów akcyzowych ze składu podatkowego na terytorium kraju do podmiotu zużywającego (art. 32 ust. 3 pkt 1 ustawy),
• zużycie wyrobów akcyzowych przez podmiot prowadzący skład podatkowy występujący jako podmiot zużywający (art. 32 ust. 3 pkt 8 ustawy).
  
  

Natomiast warunki, o których mowa w § 13 ust. 2 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, są następujące:

Stosownie do art. 32 ust. 5 ustawy, warunkiem zwolnień od akcyzy wyrobów akcyzowych ze względu na ich przeznaczenie jest również:

1. objęcie wyrobów akcyzowych będących przedmiotem zwolnienia zabezpieczeniem akcyzowym lub w przypadku importu - zabezpieczeniem złożonym w trybie stosowanym przy zabezpieczeniu należności celnych na podstawie przepisów prawa celnego, złożonym przez, odpowiednio: podmiot prowadzący skład podatkowy, podmiot pośredniczący lub zarejestrowanego odbiorcę, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca, w wysokości zobowiązania podatkowego mogącego powstać w przypadku użycia tych wyrobów niezgodnie z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy lub naruszenia warunków zwolnienia - do czasu potwierdzenia odbioru wyrobów akcyzowych przez, odpowiednio: podmiot zużywający lub podmiot pośredniczący; warunek ten nie dotyczy sytuacji, o której mowa w ust. 3 pkt 4 lub 8;
2. dołączenie do przemieszczanych wyrobów akcyzowych dokumentu dostawy wyrobów objętych zwolnieniem od akcyzy, zwanego dalej „dokumentem dostawy”;
3. prowadzenie ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem przez podmiot prowadzący skład podatkowy, zarejestrowanego odbiorcę, z wyłączeniem zarejestrowanego odbiorcy posiadającego zezwolenie na jednorazowe nabycie wyrobów akcyzowych jako zarejestrowany odbiorca, podmiot pośredniczący oraz podmiot zużywający prowadzący działalność gospodarczą z użyciem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, z wyłączeniem podmiotu zużywającego, który wyłącznie używa do celów opałowych pozostałe węglowodory gazowe o kodach CN od 2711 12 11 do 2711 19 00.
   
   

Zgodnie z art. 32 ust. 6 ustawy, warunkiem zwolnień od akcyzy wyrobów akcyzowych ze względu na ich przeznaczenie w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 1, 3 i 5, jest ponadto przedstawienie przez mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju podmiot zużywający prowadzący działalność gospodarczą z użyciem wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie podmiotowi dostarczającemu te wyroby akcyzowe, pisemnego potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 16 ust. 3.

W myśl natomiast art. 32 ust. 7 – ust. 8 ustawy, ewidencja, o której mowa w ust. 5 pkt 3:

• może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia.
• powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości wysłanych lub otrzymanych wyrobów akcyzowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania oraz informacje o dokumentach dostawy.
• powinna być przechowywana do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym została sporządzona.
  
  

Zgodnie z art. 32 ust. 10 i ust. 11 ustawy, dokument dostawy może być zastąpiony przez inny dokument, w przypadku gdy dokument ten zawiera takie same dane, jakie są wymagane dla dokumentu dostawy i znajduje swoją podstawę w porozumieniach międzynarodowych lub w przepisach prawa Unii Europejskiej. Do dokumentu zastępującego dokument dostawy, stosuje się odpowiednio przepisy o dokumencie dostawy. Odbierający wyroby akcyzowe zwolnione od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie jest obowiązany do potwierdzenia odbioru tych wyrobów na dokumencie dostawy.

Stosownie do § 3 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010 r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 ze zm.), ewidencja, o której mowa w art. 31a ust. 4 i art. 32 ust. 5 pkt 3 ustawy, zwana dalej „ewidencją”, zawiera:

1. dane dotyczące ilości wyrobów zwolnionych:
   1. nazwę wyrobów oraz ich kod CN,
   2. ilość opakowań oraz ich numery identyfikacyjne, jeżeli zostały nimi oznaczone,
   3. ilość wysłanych lub otrzymanych wyrobów zwolnionych, w tym ilość wyrobów zwolnionych zużytych na cele uprawniające do ich zwolnienia od akcyzy, oraz ich łączną ilość, obliczoną narastająco od początku roku kalendarzowego;
2. informację odpowiednio o dacie wysłania, otrzymania wyrobów zwolnionych lub ich zużycia;
3. informację o dacie wystawienia i numerach identyfikujących dokument dostawy albo dokument, o którym mowa w art. 32 ust. 10 ustawy, na podstawie których wyroby zwolnione zostały wysłane, otrzymane lub zużyte;
4. informację o adresie miejsca odbioru wyrobów zwolnionych.
   
   
   
   

Ilość wyrobów zwolnionych wysłanych, otrzymanych lub zużytych wpisuje się do ewidencji według kodów CN w jednostkach miary stosowanych przy obliczeniu akcyzy oraz w sposób umożliwiający obliczenie ilości tych wyrobów.

Ewidencję, zgodnie z § 4 ust. 1-3 ww. rozporządzenia, prowadzi się dla okresów obejmujących rok kalendarzowy. Dane do ewidencji wpisuje się chronologicznie.

Wpisanie do ewidencji danych, o których mowa w § 3, powinno nastąpić, odpowiednio:

1. przed wyprowadzeniem wyrobów zwolnionych ze składu podatkowego;
2. niezwłocznie po otrzymaniu wyrobów zwolnionych, nie później jednak niż następnego dnia po ich odebraniu;
3. niezwłocznie po zużyciu wyrobów zwolnionych na cele uprawniające do zwolnienia, nie później jednak niż następnego dnia po ich zużyciu;
4. niezwłocznie po wystawieniu dokumentu dostawy albo dokumentu, o którym mowa w art. 32 ust. 10 ustawy, nie później jednak niż następnego dnia po ich wystawieniu.
   
   

Dopuszcza się wpisanie do ewidencji ilości zużytych wyrobów zwolnionych raz w miesiącu, po zweryfikowaniu jej podczas dokładnej i rzeczywistej kontroli zużycia, gdy ilość zużytych wyrobów zwolnionych ustalana jest na podstawie współczynnikowo określonego poziomu ich zużycia przez poszczególne urządzenia, wskazanego w dokumentacji prowadzonej przez podmiot zużywający.

Ewidencja w formie elektronicznej, stosownie do § 6 ww. rozporządzenia, jest prowadzona zgodnie z pisemną instrukcją obsługi programu komputerowego i w taki sposób, aby:

1. umożliwiała wgląd w treść dokonywanych wpisów oraz ochronę przechowywanych danych przed zniekształceniem lub utratą;
2. umożliwiała dokonywanie korekty danych opatrzonej adnotacją osoby dokonującej tej korekty oraz daty jej dokonania;
3. pozwalała na uzyskanie czytelnego wydruku wpisów w porządku chronologicznym;
4. uniemożliwiała usuwanie wpisów.
   
   

Podmiot prowadzący ewidencję w formie elektronicznej przechowuje jej kopię zapisaną na informatycznych nośnikach danych oraz w formie papierowej, po jej wydrukowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji blach grubych. Jest podatnikiem podatku akcyzowego, zwolnionym na podstawie § 13 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego z dnia 23 sierpnia 2010 r. (Dz. U. Nr 159, poz. 1070 ze zm.).

Alkohol etylowy zastąpił stosowany wcześniej w wymienionej wyżej procedurze denaturat.

Wnioskodawca w piśmie z dnia 10 stycznia 2012 roku zwrócił się do Naczelnika Urzędu Celnego z wnioskiem o nadanie normy zużycia alkoholu etylowego używanego do wykonywania badan prób udarności w temperaturach do 600, przedstawiając średnie zużycie alkoholu na jednostkową próbkę w 2010 i 2011 roku.

Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku Naczelnik Urzędu Celnego nie wydał stosownej decyzji. Termin załatwienia sprawy przedłużono do 13 maja 2012 r.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 lipca 2012r. Wnioskodawca wyjaśnił, że wniosek o ustalenie dopuszczalnych norm zużycia napojów alkoholowych został skierowany do Naczelnika Urzędu Skarbowego . Termin załatwienia sprawy został przesunięty przez Urząd Celny na dzień 13 września 2012r.

Jakkolwiek Wnioskodawca płaci akcyzę, to w przekonaniu Wnioskodawcy alkohol zużywany do celów szczegółowo we wniosku opisanych nie powinien być objęty akcyzą. Fakt, że Wnioskodawca płaci akcyzę jest to działanie Wnioskodawcy podjęte tylko i wyłącznie ze względów ostrożnościowych, by nie dopuścić do powstania ewentualnych zaległości podatkowych. Reasumując, istotą wystąpienia Wnioskodawcy jest wniosek najdalej idący tzn. ustalenie czy w tym przypadku ciąży na Wnioskodawcy obowiązek płacenia akcyzy.

Dokonując analizy powyższego, na wstępie tut. organ podkreśla, iż Wnioskodawca we wniosku wskazał, iż korzysta ze zwolnienia na podstawie § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 sierpnia 2010r. w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego oraz spełnia warunki wymienione w § 13 ww. rozporządzenia wymagane do zastosowania przedmiotowego zwolnienia. Informacje te zatem przyjęto za element zaistniałego stanu faktycznego i nie podlegają ocenie przez tut. organ.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest natomiast w przedstawionym stanie faktycznym kwestia obowiązku zapłaty akcyzy przez Wnioskodawcę z tytułu zużycia alkoholu etylowego nieskażonego, korzystającego ze zwolnienia od podatku akcyzowego na podstawie § 13 cyt. wyżej rozporządzenia w sprawie zwolnień, dla którego nie zostały ustalone normy zużycia, do czasu ustalenia przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego dopuszczalnych norm zużycia tego alkoholu.

Zdaniem Wnioskodawcy, „jeśli Naczelnik Urzędu Celnego nie ustalił dopuszczalnych norm zużycia, całość zużycia wyrobów akcyzowych nie może podlegać opodatkowaniu jako zużycie ponadnormatywne z tego powodu, iż brak norm nie pozwala na ich przekroczenie.”

Sytuacje, w których właściwy Naczelnik Urzędu Celnego ustala dopuszczalne normy zużycia wyrobów akcyzowych regulują przepisy art. 85 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 85 ust. 1 pkt 2 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego ustala, w drodze decyzji, dla poszczególnych podmiotów, na ich wniosek dopuszczalne normy zużycia napojów alkoholowych:

1. objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, w przypadku ich użycia do produkcji innych wyrobów,
2. o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 i 3, w przypadku ich użycia przez podmiot zużywający.
   
   

W myśl art. 85 ust 4 ustawy, właściwy naczelnik właściwy naczelnik urzędu celnego, ustalając normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych oraz dopuszczalne normy ich zużycia, uwzględni:

1. rodzaj wyrobów akcyzowych;
2. specyfikę poszczególnych etapów produkcji i pozostałych czynności, w trakcie których może dojść do powstania ubytków wyrobów akcyzowych;
3. warunki techniczne i technologiczne występujące w danym przypadku;
4. maksymalne normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie ust. 5.
   
   

Stosownie zaś do art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również użycie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie albo określoną stawką akcyzy związaną z ich przeznaczeniem, jeżeli ich użycie:

1. było niezgodne z przeznaczeniem uprawniającym do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy lub
2. nastąpiło bez zachowania warunków uprawniających do zwolnienia od akcyzy albo zastosowania tej stawki akcyzy.
   
   

Z powyższych regulacji wynika, iż właściwy Naczelnik Urzędu Celnego ustala, w drodze decyzji dla podmiotu zużywającego, na jego wniosek, dopuszczalne normy zużycia napojów alkoholowych, objętych procedurą zawieszenia poboru akcyzy, w przypadku ich zużycia do produkcji innych wyrobów, a także wyrobów, o których mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2 i 3, w przypadku ich użycia przez podmiot zużywający.

A zatem art. 85 nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie, gdyż Wnioskodawca – jak wynika z wniosku – korzysta ze zwolnienia wskazanego w § 13 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, który to przepis nie uzależnia przedmiotowego zwolnienia od ilości nieprzekraczających dopuszczalnych norm zużycia, o których mowa w art. 85 ust. 1 pkt 2 lit. b oraz ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy.

Innymi słowy, brak opodatkowania alkoholu nieskażonego zużywanego przez Wnioskodawcę w zwolnieniu wskazanym w § 13 ww. rozporządzenia nie jest związany z dopuszczalnymi normami jego zużycia, lecz ze spełnieniem warunków zawartych w tym przepisie.

Reasumując powyższe, alkohol etylowy nieskażony, podlegający zwolnieniu na podstawie § 13 rozporządzenia w sprawie zwolnień od podatku akcyzowego, nie podlega ograniczeniom ilościowym wskazanym w art. 85 ust. 1 pkt 2 lit. b oraz ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy, co oznacza zarazem, że Wnioskodawca korzystający ze zwolnienia na podstawie § 13 ww. rozporządzenia, spełniający warunki zawarte w tym przepisie, nie jest zobligowany do zapłaty akcyzy od zużytych z zachowaniem ww. warunków zwolnienia, wyrobów akcyzowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ciążącego na nim obowiązku zapłaty akcyzy należało uznać za prawidłowe, jednakże prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy wynika z innych podstaw prawnych niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie tut. organ zaznacza, że niniejsza interpretacja nie obejmuje kwestii objętej skierowanym przez Wnioskodawcę do Naczelnika Urzędu Celnego wnioskiem o nadanie normy zużycia alkoholu etylowego używanego do wykonywania badan prób udarności.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 5 Ordynacji podatkowej, nie wydaje się interpretacji indywidualnej w zakresie tych elementów stanu faktycznego, które w dniu złożenia wniosku o interpretację są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej albo gdy w tym zakresie sprawa została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej.

W świetle powyższego tut. organ nie jest uprawniony do wydania interpretacji indywidualnej w tym zakresie, który został objęty wnioskiem złożonym przez Wnioskodawcę do właściwego naczelnika Urzędu Celnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę przedstawionego we wniosku stanowiska prawnego Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego. Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.