INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2011 r. (data wpływu 24 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskiwanego z Angoli – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu uzyskiwanego z Angoli.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca rozpocznie pracę, na podstawie kontraktu dla firmy brytyjskiej i będzie ją świadczył na terytorium Angoli (będzie to Jego jedyne źródło dochodów).

Zainteresowany został poinformowany przez przedstawiciela firmy, dla której będzie wykonywał pracę, że firma brytyjska nie będzie potrącać podatku od Jego wynagrodzenia, ze względu na to, że rzeczywista praca odbywa się poza brytyjskim systemem podatkowym i że będzie musiał rozliczyć swoje wynagrodzenie pod systemem podatkowym kraju, w którym będzie ją wykonywał (czyli w Angoli).

Ponieważ Wnioskodawca ma polskie obywatelstwo i na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej znajduje się Jego rodzina, mimo że będzie przebywać poza Polską dłużej niż 183 dni, zgodnie z art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca wskazuje, że pomiędzy Polską a Angolą nie funkcjonuje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zatem zastosowanie ma art. 27 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który precyzuje, że dochody ze źródeł przychodów położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w krajach z którymi Polska nie zawarła umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, opodatkowane są w sposób określony w ust. 9, czyli potocznie mówiąc według zasady proporcjonalnego odliczenia (od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie, a odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym).

Analizując jednak dalszą część ustawy, a konkretnie art. 27g ust. 1 i 2 uznać należy, że w przypadku dochodów regulowanych wyżej powołanymi przepisami (art. 27 ust. 9 i 9a), można zastosować odliczenie różnicy między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 lub 9a, a kwotą podatku obliczonego od tych dochodów, przy zastosowaniu zasad określonych w art. 27 ust. 8 (czyli potocznie mówiąc według zasady wyłączenia z progresją).

Stosując jednak zasadę wyłączenia z progresją do dochodów Zainteresowanego (z założeniem, że nie ma On innych dochodów, tzw. krajowych) wynikałoby, że nie wychodzi Mu podatek do zapłaty (bowiem zasada ta odnosi się do dochodów krajowych, nakazując stosowanie ich opodatkowania przy użyciu specjalnie wyliczonej stawki podatkowej, tylko uwzględniającej dochody zagraniczne). W konsekwencji różnica, o której mowa w art. 27g ust. 2 byłaby równa całości wychodzącego Zainteresowanemu podatku dochodowego, a zatem wynikowo Jego podatek dochodowy wyniósłby 0,00 zł.

Wnioskodawca uważa, że stosując przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zobowiązany byłby każdego roku do złożenia rozliczenia rocznego, w którym wykaże całość swoich dochodów uzyskanych w Angoli, natomiast stosując wyżej wymienione mechanizmy, Jego podatek wynosiłby 0,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca jest zobowiązany do corocznego składania zeznań podatkowych i odprowadzania w polskim systemie podatkowym podatku dochodowego od dochodów uzyskanych wyłącznie za granicą Rzeczypospolitej Polskiej, w kraju, z którym Polska nie ma podpisanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (z wyłączeniem krajów i terytoriów stosujących szkodliwą konkurencję podatkową, wymienionych w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 25a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)...

Zdaniem Wnioskodawcy, jest On zobowiązany do składania zeznań podatkowych w polskim systemie podatkowym, natomiast przy zastosowaniu mechanizmów wymienionych w art. 27 ust. 9a i 9 oraz art. 27g ust. 1 i 2, przy założeniu, że nie uzyska dochodów na terytorium Polski, każdorazowo jego podatek będzie zerowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca rozpocznie pracę, na podstawie kontraktu dla firmy brytyjskiej i będzie ją świadczył na terytorium Angoli (będzie to Jego jedyne źródło dochodów).

Jednocześnie Zainteresowany podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Z uwagi na to, iż Polska nie zawarła odrębnej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Angolą, dochody uzyskane przez Wnioskodawcę będą podlegać opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Zgodnie z art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym.

W myśl art. 27 ust. 9a ww. ustawy, w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 1, uzyskującego wyłącznie dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które nie są zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zasady określone w ust. 9 stosuje się odpowiednio.

W konsekwencji uwzględniając powyższe, metodę unikania podwójnego opodatkowania określaną jako metoda proporcjonalnego odliczenia (zaliczenia) stosuje się w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody wyłączenia z progresją. Zasada ta dotyczy również sytuacji, gdy z danym państwem Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania – jak to będzie miało miejsce w niniejszym przypadku.

Zatem dochody osiągnięte z pracy w Angoli będą podlegać opodatkowaniu w Polsce, przy czym do obliczenia podatku należnego za dany rok będzie w tym przypadku miała zastosowanie tzw. metoda proporcjonalnego zaliczenia (odliczenia podatku zapłaconego za granicą).

Zgodnie z tą metodą, podatnik osiągający dochody z pracy za granicą ma obowiązek wykazać łączne dochody (zarówno krajowe, jak i zagraniczne) w zeznaniu, a od podatku dochodowego obliczonego według skali podatkowej ma prawo odliczyć podatek zapłacony za granicą. Odliczenie to możliwe jest tylko do wysokości podatku przypadającego proporcjonalnie na dochód uzyskany w obcym państwie. W przypadku natomiast gdy dochód został uzyskany w państwie, z którym Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a w państwie tym nie pobrano od niego podatku, dochód ten będzie opodatkowany w Polsce bez odliczania podatku.

Jednocześnie, na podstawie art. 27g ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnik podlegający obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1, rozliczający na zasadach określonych w art. 27 ust. 9 albo 9a uzyskane w roku podatkowym poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dochody:

1. ze źródeł, o których mowa w art. 12 ust. 1, art. 13, art. 14, lub
2. z praw majątkowych w zakresie praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, z wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, oświatowej i publicystycznej, z wyjątkiem dochodów (przychodów) uzyskanych z tytułu korzystania z tych praw lub rozporządzania nimi

   - ma prawo odliczyć od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2.

Zgodnie z art. 27g ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca różnicę między podatkiem obliczonym zgodnie z art. 27 ust. 9 albo 9a a kwotą podatku obliczonego od dochodów ze źródeł, o których mowa w ust. 1, przy zastosowaniu do tych dochodów zasad określonych w art. 27 ust. 8.

Jednocześnie należy wskazać, że stosownie do art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Wobec powyższego, Wnioskodawca będzie zobowiązany składać w Polsce zeznanie roczne, w którym wykaże wysokość dochodu uzyskanego ze stosunku pracy w Angoli. Jednocześnie Zainteresowanemu będzie przysługiwało prawo do skorzystania z ulgi wynikającej z art. 27g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w przypadku przedstawionym we wniosku, stosując powyższy sposób rozliczenia i zakładając, że Wnioskodawca nie uzyska żadnego dochodu w Polsce, Zainteresowanemu nie wyjdzie podatek do zapłaty w Polsce.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.