INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą z dnia 24 lutego 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 16 grudnia 2011 r. Nr IPTPB1/415-158/11-4/AG, w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ujęcia w podstawie opodatkowania kwot bonifikat, doręczoną w dniu 19 grudnia 2011 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 16 grudnia 2011 r., Nr IPTPB2/415-158/11-4/AG, uznając stanowisko Skarżącej za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na wniosek Wnioskodawczyni z dnia 30 sierpnia 2011 r. (data wpływu 7 września 2011 r.), uzupełniony pismem nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 5 grudnia 2011 r. (data wpływu 7 grudnia 2011 r.), wydał indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 16 grudnia 2011 r. Nr IPTPB1/415-158/11-4/AG, w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ujęcia w podstawie opodatkowania kwot bonifikat, stwierdzając, że stanowisko Skarżącej zawarte w ww. wniosku było nieprawidłowe.

We wniosku z dnia 30 sierpnia 2011 r. (data wpływu 7 września 2011 r.) przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży środków farmaceutycznych (apteka), opodatkowaną na zasadach ogólnych. Jest także podatnikiem podatku od towarów i usług. Przy sprzedaży niektórych leków udziela kupującym bonifikat. Kwota bonifikaty jest ujmowana na paragonie fiskalnym, który otrzymuje klient. W raporcie dobowym z kasy fiskalnej przychód jest jednak ewidencjonowany z pominięciem tej kwoty. Do kasy apteki wpływa kwota pomniejszona o bonifikatę.

Podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym oraz podatkiem od towarów i usług stanowi kwota netto wynikająca z raportów dobowych z kasy fiskalnej.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawczyni wskazała, iż dla celów działalności gospodarczej prowadzi książkę przychodów i rozchodów i jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Wyjaśniła, iż podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym stanowią dane wynikające z raportów dobowych z kas fiskalnych, które nie zawierają kwoty udzielonych bonifikat. Do ewidencji sprzedaży używa licencjonowanego programu sprzedażowego KS-Apteka firmy Kamsoft, który jest całkowicie zintegrowany z drukarkami fiskalnymi i pozwala na całkowite odzwierciedlenie wartości bonifikat oraz kwoty faktycznie osiągniętego dochodu. Natomiast drukarki fiskalne (ELZAB OMEGA F) nie posiadają opcji odliczenia w raporcie dobowym kwot udzielonych bonifikat. Klient na paragonie uzyskuje tylko informację (w części niefiskalnej paragonu) o wysokości udzielonej bonifikaty i końcowej kwocie do zapłaty. Program sprzedażowy dostarcza w osobnych zestawieniach informacje o miesięcznej kwocie udzielonych bonifikat. Do kasy apteki wpływa więc kwota mniejsza od kwoty wykazywanej na raportach z kas fiskalnych. W związku z tym Skarżąca zauważyła, że płaci zawyżone podatki.

Podniosła, iż według art. 14 ust. l ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, „przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej są kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości udzielonych bonifikat”. Podobna jest treść art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, który mówi, że „podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont)”.

Z tego powodu złożyła wniosek o interpretację wymienionych wyżej przepisów, odnośnie Jej prawa do odliczenia bonifikaty od podstaw do obliczenia podatku dochodowego oraz podatku od towarów i usług.

Osobną sprawą była w ocenie Wnioskodawczyni kwestia programu sprzedażowego, który traktuje bonifikatę, jako kwotę niepodlegającą pod wymienione wyżej przepisy.

Skarżąca zauważyła, że nawet w aktualnej wersji, program daje Jej prawną możliwość obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym o kwotę bonifikaty, podając tę kwotę, podobnie jak podaje kwotę refundowanych leków, czy też zwrotów - te informacje nie mogą być i nie są wykazywane w raporcie z drukarki fiskalnej. Jeśli chodzi o podatek od towarów i usług to w ocenie Wnioskodawczyni w obecnym stanie nie ma możliwości odliczenia bonifikaty od podstawy podatku, którą podają raporty dobowe z kas fiskalnych, co uzasadniało Jej pytanie o program komputerowy. Skoro jednak Organ nie jest uprawniony do oceny działania tak stworzonego programu, to zmuszona została do wycofania tego pytania.

W związku z tym, zadano następujące pytania:

1. Czy podstawą opodatkowania podatkiem dochodowym oraz podatkiem od towarów i usług nie powinna być kwota netto wynikająca z rejestru kasy fiskalnej pomniejszona o udzielone bonifikaty, które są rejestrowane przez program sprzedażowy...
2. Czy program, który ewidencjonuje sprzedaż w ww. sposób jest zgodny z przepisami podatkowymi...
   
   

W uzupełnieniu wniosku Skarżąca wskazała, że pytania powyższe dotyczą zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem interpretacji była kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ujęcia w podstawie opodatkowania kwot bonifikat (część pytania Nr 1). Natomiast w pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawczyni, podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym powinna stanowić kwota, która rzeczywiście wpływa do kasy apteki, czyli kwota pomniejszona o bonifikaty.

W dniu 16 grudnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr IPTPB1/415-158/11-4/AG, uznającą stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (data wpływu 7 września 2011 r.), uzupełnionym pismem nadanym w urzędzie pocztowym w dniu 5 grudnia 2011 r., za nieprawidłowe. Interpretację doręczono w dniu 19 grudnia 2011 r.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem, Strona pismem z dnia 30 grudnia 2011 r. (data wpływu 3 stycznia 2012 r.), wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Następnie na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Nr IPTPB1/415-158/11-4/AG, Skarżąca, reprezentowana przez Pełnomocnika , doradcę podatkowego, pismem z dnia 24 lutego 2012 r. (data stempla pocztowego 29 luty 2012 r., data wpływu 5 marca 2012 r.), złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, w której wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji z powodu jej niezgodności z prawem, zarzucając zaskarżonej interpretacji naruszenie art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) - poprzez błędną interpretację podstawy opodatkowania na okoliczność udzielania bonifikaty w okolicznościach opisanych we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji.

Pełnomocnik Skarżącej podniósł, iż wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczył ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku udzielania bonifikaty przy sprzedaży aptecznej. We wniosku opisana została technika transakcji związanej z bonifikatą, łącznie ze sposobem jej dokumentowania, w tym rejestracji na kasie fiskalnej. Przy czym zapytanie dotyczyło wyłącznie określenia prawidłowości podstawy opodatkowania, a nie pozostałych czynności opisanych przy tej okazji.

W skardze wskazano, iż pomimo, że pytanie tego nie dotyczyło, postawiono Skarżącej zarzut nieprawidłowego udokumentowania bonifikat, pomijając załączony do sprawy na etapie wezwania do usunięcia naruszenia prawa przez Ministra Finansów, jako dowód, dzienny i miesięczny raport kasowy stanowiący podstawę do sporządzenia miesięcznego zestawienia sprzedaży, tj. dowód stanowiący podstawę do dokonania wpisu całomiesięcznej sprzedaży, w jednej pozycji, w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Podniesiono, że fakt przeprowadzenia operacji gospodarczej może być udowodniony w zasadzie każdym dowodem, tj. innymi dowodami, niż dowód określony przepisami rachunkowymi. Brak jest zatem podstaw do twierdzenia, że wydruki komputerowe Skarżącej, w których zostają ujęte bonifikaty, nie spełniają wymogów rejestracji obrotu dla potrzeb podatku od towarów i usług. Powyższe stoi w sprzeczności z treścią interpretacji tego samego Organu, udzielonej Skarżącej w zakresie podatku od towarów i usług z dnia Nr , a także orzeczeniem WSA w Łodzi z dnia sygn. akt i wyrokiem NSA w Warszawie z dnia sygn. akt oddalającym skargę kasacyjną Ministra Finansów na wyrok WSA w Łodzi oraz wyrokach WSA w Gdańsku: z dnia sygn. akt , z dnia sygn. akt , z dnia sygn. akt .

W związku z powyższym Pełnomocnik Skarżącej wniósł o uznanie, iż zapłata (cena), po pomniejszeniu o należny podatek od towarów i usług była przychodem podlegającym opodatkowaniu w rozumieniu przepisów art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu skargi z dnia 24 lutego 2012 r. (data stempla pocztowego 29 lutego 2012 r., data wpływu 5 marca 2012 r.), uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącej przedstawione we wniosku (data wpływu 7 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości ujęcia w podstawie opodatkowania kwot bonifikat – jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów rozpatrując ponownie wniosek w przedmiotowej sprawie, zważył co następuje.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), za przychód z działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia „bonifikata”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Wskazuje ona, iż „bonifikata” to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy (Słownik języka polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, rok wydania 2005, str. 62).

W świetle powyższych regulacji, przychodem z tytułu prowadzenia aptek są kwoty należne z tytułu sprzedaży leków po wyłączeniu wartości udzielonych bonifikat. Wartość udzielonych bonifikat pomniejsza więc przychód z prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem, przychodem aptek są faktycznie osiągnięte utargi dzienne ze sprzedaży leków, czyli kwoty należności pomniejszone o kwoty udzielonych bonifikat.

W przypadku prowadzenia przez podatnika podatkowej księgi przychodów i rozchodów, sposób prowadzenia księgi oraz dokumentowanie znajdujących się w niej zapisów określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zgodnie z § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej „fakturami”, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Natomiast w myśl § 13 tego rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Stosownie do przepisu § 20 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, podatnicy, którzy ewidencjonują obrót przy zastosowaniu kas rejestrujących, dokonują zapisów w księdze na podstawie danych wynikających z raportów dobowych, z zastrzeżeniem ust. 2, skorygowanych o wartości dotyczące zwrotów towarów wynikające z odrębnych ewidencji. W myśl natomiast § 20 ust. 2 tego rozporządzenia, podatnicy, o których mowa w ust. 1, mogą dokonywać zapisów w księdze na koniec każdego miesiąca, w terminie określonym w § 30 ust. 1, na podstawie danych wynikających z miesięcznych zestawień raportów dobowych.

Podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani równocześnie do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunki ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), wydanym na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Ww. rozporządzenie normuje w szczególności elementy, jakie powinien zawierać paragon fiskalny oraz zasady sporządzania raportów fiskalnych.

Zgodnie z § 2 pkt 11 powyższego rozporządzenia, paragon fiskalny to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Natomiast raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy), w myśl § 2 pkt 18 tego rozporządzenia, to dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku.

Należy wskazać, iż na mocy § 5 ust. 1 pkt 6 lit. f)-k) ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. takie informacje jak: cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku, łączną kwotę należności.

W świetle powyższego, paragon fiskalny (a także raporty fiskalne dobowe, miesięczne) musi odzwierciedlać wartość sprzedaży i potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczych. Jeśli zatem w momencie sprzedaży strony transakcji znają cenę sprzedaży, to cena ta powinna znaleźć odzwierciedlenie w dokumencie potwierdzającym dokonanie transakcji sprzedaży.

Ze tego względu udzielenie bonifikaty w chwili sprzedaży powinno mieć odzwierciedlenie w paragonie fiskalnym dokumentującym tą sprzedaż w taki sposób, aby zachowane zostały postanowienia zawarte w wyżej cytowanym § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunki ich stosowania. Kwoty udzielonej bonifikaty, czyli zniżki od ustalonej ceny towaru, winny być zatem uwidocznione z wyszczególnieniem podatku VAT oraz wartości sprzedaży, o jakie zmniejszane są wartości sprzedaży towarów lub usług. Kwoty udzielonych bonifikat winny być uwidocznione zarówno w paragonach, jak również w okresowych raportach fiskalnych (dobowych, miesięcznych, okresowych lub rozliczeniowych).

Istotne jest, by w momencie sprzedaży obie strony transakcji znały cenę (wartość) sprzedaży. Cena (wartość) ta powinna znaleźć odzwierciedlenie w dokumencie potwierdzającym dokonanie transakcji sprzedaży.

Należy zaznaczyć, iż ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności przepisy rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów podatnika. Przy czym spełnia ona wymogi określone w ww. rozporządzeniu wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania wartości sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej, jednak brak regulacji prawnych w tym zakresie nie pozbawia podatnika możliwości dokonania korekty zaewidencjonowanego obrotu.

W celu więc ustalenia prawidłowej (rzeczywistej) podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w przypadku udzielenia bonifikat, które nie są uwidocznione w raportach fiskalnych należy dodatkowo udokumentować udzielone bonifikaty innym dowodem, spełniającym wymogi określone w § 12 ust. 3 i § 13 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W przedmiotowym wniosku Skarżąca wskazała, iż w momencie sprzedaży leków apteka zamierza udzielać kupującym bonifikaty. Bonifikata ujmowana będzie na paragonie fiskalnym, w jego części niefiskalnej, w ten sposób klient uzyska informację o udzielonej bonifikacie. Do kasy apteki wpływać będzie kwota mniejsza od kwoty wykazanej w raportach fiskalnych. Bonifikata bowiem nie będzie wykazana w dobowym raporcie z kasy fiskalnej. Kwoty bonifikat widoczne będą jednak w zestawieniach miesięcznych.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy, a także opis zdarzenia przyszłego przedstawiony we wniosku stwierdzić należy, iż kwoty udzielonych bonifikat pomniejszają przychód należny z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli zatem dokumenty, na podstawie których dokonywane są księgowania udzielonych bonifikat w podatkowej księdze przychodów i rozchodów będą rzetelne, zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, której dotyczą, kompletne, spełniające wymogi określone wyżej cytowanymi przepisami prawa, to Skarżącej przysługiwać będzie prawo do obniżenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych o bonifikatę, którą udzieli nabywcom leków.

Zauważyć przy tym należy, iż powyższa ocena nie przesądza o prawidłowości sposobu dokumentowania bonifikat, który zamierza stosować Skarżąca, gdyż analiza i ocena dowodów stanowi domenę postępowania podatkowego lub kontrolnego. Natomiast na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg.

Wydając interpretację w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny dokumentów posiadanych przez podatnika, w tym dowodów załączonych do wezwania do usunięcia naruszenia prawa z dnia 30 grudnia 2011 r. Tut. Organ jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Skarżącą i Jej stanowiskiem.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji.

Stronie przysługuje prawo wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygnięcie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał decyzję (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Tryb., ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Tryb.