INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2011 r. (data wpływu 16 września 2011 r.), uzupełnionym w dniu 28 listopada 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 oraz w art. 14f § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 18 listopada 2011 r., znak ILPP1/443-1228/11-2/MS i ILPB1/415-1093/11-2/TW, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 21 listopada 2011 r., a w dniu 28 listopada 2011 r. wniosek uzupełniono (data dokonania wpłaty).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce jawnej, której głównym przedmiotem działalności jest handel detaliczny samochodami ciężarowymi i naczepami jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W firmie prowadzona jest księga rachunkowa.

Pojazdy wystawione są w siedzibie firmy, tam też przyjeżdżają zainteresowani zakupem bądź informacją o pojazdach kontrahenci.

W czasie spotkań z potencjalnymi kupującymi Wnioskodawca zapewnia herbatę, kawę, cukier, śmietankę do kawy, drobne słodycze. Wnioskodawca podkreśla, że taki poczęstunek nie ma charakteru wytwornego i okazałego, czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Podczas takiego poczęstunku Wnioskodawca chce przede wszystkim omówić bieżące sprawy biznesowe. Wnioskodawca wskazuje, iż celem, takiej formy poczęstunku kontrahenta, nie jest chęć pokazania przepychu.

Obecnie z uwagi na niejasne przepisy podatkowe, zakup ww. artykułów spożywczych w wartości brutto faktury, księgowany jest w pozostałe koszty rodzajowe – nie stanowiące kosztów podatkowych. Tym samym nie jest wystawiana faktura wewnętrzna na zużycie tych artykułów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy wydatek na zakup kawy, herbaty, ciastek, innych słodyczy, wody oraz mleka i śmietanki do kawy na potrzeby sekretariatu i w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów może być kosztem uzyskania przychodów...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup kawy, herbaty, ciastek, innych słodyczy, wody oraz mleka i śmietanki do kawy na potrzeby sekretariatu i w celu poczęstowania klienta winny być uznawane za koszt uzyskania przychodów, ponieważ zakup na potrzeby sekretariatu służy poczęstunkowi klientów, jest zachowaniem zwyczajowym i nie ma charakteru reprezentacji, okazałości czy wytworności. Takie postępowanie służy w sposób pośredni zachęceniu kontrahenta (poczęstunek wpływa pozytywnie na relacje kupiec-sprzedawca) do zakupu towarów u Wnioskodawcy, a tym samym przysporzeniem przychodu firmie. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego uzasadnionym jest odwołanie się do wykładni językowej tego pojęcia.

Reprezentacja, zgodnie z definicją słownikową („Słownik języka polskiego” pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992), oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Działania Wnioskodawcy dotyczące drobnych poczęstunków kontrahentów w siedzibie firmy w jego ocenie wykluczają charakter reprezentacyjny, a tym samym przesłanka negatywna zawarta w art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma w tym przypadku zastosowania.

Podobne stanowisko – zdaniem Zainteresowanego – potwierdzili:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 15 lipca 2008 r. nr IBPB1/415-313/08/MW(KAN-3829/04/08).
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w interpretacji indywidualnej z dnia 6 stycznia 2009 r. (sygn. ILPB3/423-666/08-2/KS): „(...) wydatki ponoszone na zakup produktów spożywczych typu kawa, herbata, napoje, cukier w celu poczęstowania klientów oraz potencjalnych klientów, stanowią zwyczajowy poczęstunek klientów i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury. Przedmiotowe wydatki stanowią koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że wydatki te nie posiadają charakteru okazałości (...)”.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z 17 marca 2011 r. nr IPPB1/415-1130/10-6/KS: „(...) wydatki na drobny poczęstunek podawany podczas spotkań z kontrahentami w biurze (miejscu zamieszkania) prowadzonej działalności gospodarczej mogą stanowić koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże wydatki na posiłki (lunch, obiad, kolację) oraz napoje zamówione podczas spotkania biznesowego poza siedzibą prowadzonej działalności, np. w kawiarni czy restauracji, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (...)”.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

W myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje terminu „reprezentacja”, dlatego też należy posłużyć się w tym zakresie wykładnią językową. Przez reprezentację rozumie się „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną” – Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. S. Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc tę definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika w celu ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Odnosząc natomiast powyższe do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż wydatki jakie ponosi Wnioskodawca na zakup produktów spożywczych (kawa, herbata, ciastka, woda, mleko, śmietanka do kawy, słodycze) na potrzeby sekretariatu oraz w celu poczęstowania klientów czy kontrahentów, które serwowane są w siedzibie firmy, nie noszą znamion reprezentacji. Są one zwyczajowo przyjęte i nie mają charakteru okazałości. Mogą zatem zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowo tut. organ pragnie podkreślić, iż w kwestii dotyczącej możliwości zakwalifikowania wydatków do kosztów podatkowych, ciężar dowodu w zakresie wykazania ich związku z przychodem leży po stronie podatnika, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Reasumując, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki związane z zakupem produktów spożywczych, o których mowa we wniosku na potrzeby sekretariatu oraz w celu poczęstowania klientów czy kontrahentów serwowane w siedzibie Wnioskodawcy, jako wydatki niewymienione w negatywnym katalogu kosztów podatkowych, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Zainteresowanego pozarolniczej działalności gospodarczej na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wniosek dotyczący podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty w terminie późniejszym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.