INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2011 r. (data wpływu 14 października 2011 r.), uzupełnionym w dniu 12 grudnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 1 i § 4, a także art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 28 listopada 2011 r. znak ILPB1/415-1184/11-2/AG na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 1 grudnia 2011 r., a w dniu 12 grudnia 2011 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 7 grudnia 2011 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą zarejestrowaną w Polsce w lutym 2011 roku w oparciu o wpis do Ewidencji Działalności Gospodarczej. Siedziba prowadzonego przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwa położona jest w W. W ramach prowadzonej od lutego 2011 roku działalności gospodarczej Wnioskodawca wykonuje usługi doradcze w zakresie informatyki.

Obecnie usługi we wskazanym zakresie Wnioskodawca wykonuje na rzecz firmy (zleceniodawcy) mającej siedzibę w Wielkiej Brytanii. Usługi świadczone są na terenie wskazanym przez zleceniodawcę i ze względu na ich charakter oraz w celu prawidłowego ich wykonania konieczna jest podróż służbowa do wskazanych przez zleceniodawcę miejsc.

Obecnie Wnioskodawca wykonuje usługi na terenie Hiszpanii, co wiąże się z pobytem czasowym w tym kraju.

Zainteresowany rozlicza się z podatku dochodowego od całości uzyskiwanych przez siebie przychodów z ww. działalności gospodarczej w Polsce. Miejscem interesów życiowych jest Rzeczpospolita Polska. Pobyt w Hiszpanii ma charakter czasowy i ma na celu wykonanie otrzymanego zlecenia. Oprócz działalności prowadzonej poza Polską, Wnioskodawca ma zamiar prowadzić działalność usługową również w Polsce. W chwili składania wniosku, jedynymi przychodami osiąganymi przez Wnioskodawcę, są przychody uzyskane od kontrahenta zagranicznego z działalności doradczej prowadzonej na terenie Hiszpanii.

Z punktu widzenia prowadzonej działalności gospodarczej wyjazd do Hiszpanii ma charakter podróży służbowej w celu wykonania konkretnego zlecenia dla kontrahenta z Wielkiej Brytanii i w ten sposób uzyskania przychodu.

Podróże służbowe z Polski do Hiszpanii odbywane są w sposób ciągły i często długotrwały, co oznacza, ze np. w skali miesiąca, w celu realizacji zlecenia, Wnioskodawca jest zmuszony przebywać poza krajem większą część miesiąca, a niekiedy i cały miesiąc. Wynika to z charakteru zlecenia polegającego między innymi na prowadzeniu przez Wnioskodawcę szkoleń dla użytkowników oraz na pozyskiwaniu informacji i danych niezbędnych do sformułowania właściwych wniosków doradczych umożliwiających prawidłowe planowanie i projektowanie systemów komputerowych, dobór i wdrażanie przez kontrahenta właściwego oprogramowania i technologii komunikacyjnych.

Podczas pobytu w Hiszpanii Wnioskodawca wykonuje zlecenie także w soboty i niedziele, przygotowując się do realizacji kontraktu. Po powrocie do Polaki w siedzibie swojego przedsiębiorstwa kontynuuje realizację usługi doradczej np. przez przygotowanie raportu doradczego itp.

Wykonywanie usługi następuje w miejscu wskazanym przez angielskiego zleceniodawcę. W Hiszpanii Wnioskodawca nie posiada, ani też nie wynajmuje żadnego lokalu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo zaliczać do kosztów uzyskania przychodów diety z tytułu krajowych i zagranicznych podróży służbowych za cały czas jej trwania, w tym za soboty i niedziele, w wysokości przysługującej pracownikom na podstawie odrębnych przepisów...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), z uwagi na miejsce zamieszkania, Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co do zasady kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kierując się ogólną zasadą wynikającą ze wskazanego przepisu, wydatki dotyczące krajowych i zagranicznych wyjazdów służbowych przedsiębiorcy mogą obciążać koszty uzyskania przychodów pozarolniczej działalności gospodarczej, jeżeli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiąganie przychodu, bądź też zmierza do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów i wydatki te nie są wyszczególnione jako wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów w art. 23 ust. l powołanej ustawy.

Jednocześnie art. 23 ust.1 pkt 52 wskazanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.

Zatem osobom prowadzącym działalność gospodarczą przysługuje prawo uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodów wartości diet za czas podróży służbowych do wysokości diet przysługujących pracownikom. Zakresem omawianego unormowania zostały objęte osoby prowadzące działalność gospodarczą bez żadnych ograniczeń podmiotowych i przedmiotowych.

Jedynym ograniczeniem jest limit wysokości diet, mogących zostać zaliczonymi do kosztów uzyskania przychodów. Ustawodawca wyłącza z kosztów uzyskania przychodów wartość diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom.

Jak wskazano wyżej, zasadniczą przesłanką decydującą o kwalifikacji podatkowej wydatków z tytułu podróży służbowych, jest ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą. Za podróż służbową należy uznać bezpośrednie wykonywanie przez przedsiębiorcę zadań związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą poza siedzibą firmy, zarówno w kraju, jak i poza jego granicami, niezależnie od czasu jej trwania.

Mając powyższe na względzie, przy spełnieniu warunku, że podróże krajowe i zagraniczne odbywane przez Wnioskodawcę są podróżami służbowymi związanymi z prowadzoną przez Niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, w ciężar kosztów uzyskania przychodów mogą zostać zaliczone diety związane z tymi podróżami, jednakże wyłącznie w części nie przekraczającej wysokości diet przysługujących pracownikom, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, tj. dla podróży zagranicznych - rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.), zaś dla podróży krajowych - rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

W związku z powyższym w przypadku odbywania podróży służbowych - również trwających w soboty i niedziele - Wnioskodawca może zaliczać do kosztów uzyskania przychodów diety z tytułu krajowej i zagranicznej podróży służbowej w wysokości nieprzekraczającej wskazanego limitu.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają następujące wyroki Sądów Administracyjnych:

• wyrok WSA dnia 13 października 2009 r. sygn. akt I SA/Po 661/08,
• wyrok NSA z dnia 15 września 2005 r., sygn. akt FSK 2175/04 i FSK 2176/04,
• wyrok WSA z 28 marca 2006 r., sygn. akt I SA/Bd 43/06,
• wyrok WSA z 5 marca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3827/06,
• wyrok WSA z 5 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Gd 46/07,

oraz następujące interpretacje indywidualne:

• ILPBI/415-128/09/10-S/AK,
• IBPB1/41IBPB1/415-351/08/BK,
• IBPB1/415-426/08/ZK,
• IBPB1/415-496/08/BK,
• ILPB1/415-735/08-2/AK,
• 1401/BF-I/4160-0038/1/07/AG,
• PB2/005-SIP-131/06,
• UA I-1/415-3/2007/RB.
  
  

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.