Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-45/13/AD
z 21 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2013 r. (data wpływu 11 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zbycia nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 6 września 2006 r. Sąd Rejonowy VI Wydział Gospodarczy ogłosił upadłość Pana firmy prowadzonej w spółce cywilnej, obejmującą likwidację jej majątku. Postępowanie upadłościowe w stosunku do wspólnika zostało zakończone. W 2003 r. nabył Pan dwa lokale mieszkalne, które następnie w 2006 r. podarował rodzicom. Rodzice natomiast przedmiotowe mieszkania zbyli na rzecz osoby trzeciej. Zgodnie z postanowieniami art. 127 i następnych ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze czynność darowizny była bezskuteczna w stosunku do masy upadłości. W wyniku toczących się procesów przed Sądem Okręgowym i Sądem Rejonowym wyrokiem zaocznym z dnia 28 grudnia 2011 r. Sad Rejonowy nakazał:

• nabywcy lokali aby wydał powodowi – syndykowi masy upadłości występującemu w Pana imieniu – oba lokale, oraz
  

• uzgodnić treść ksiąg wieczystych prowadzonych dla ww. lokali mieszkalnych w ten sposób, że w miejsce nabywcy lokali wpisać Pana jako właściciela.
  

W wyniku postępowania egzekucyjnego w dniu 4 lipca 2012 r. komornik sądowy przy Sądzie Rejonowym wydał mieszkania na rzecz syndyka. Lokale zostały wycenione przez rzeczoznawcę na kwoty: 125.100 zł i 123.300 zł. Po ogłoszeniu przetargu i otrzymaniu zgody sędziego komisarza na sprzedaż z wolnej ręki przedmiotowych nieruchomości, syndyk sprzedał ww. lokale po 130.000 zł każdy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wystąpi obowiązek zapłaty podatku dochodowego od sprzedanych mieszkań – jeżeli tak to jaka jest stawka?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że mieszkania zakupione zostały w 2003 r., a sprzedaż w 2012 r. obowiązek zapłaty podatku dochodowego od sprzedanych mieszkań nie wystąpi ponieważ od zakupu mieszkań upłynęło pięć lat kalendarzowych, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-d) tejże ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy normuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Natomiast, odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, tylko wówczas jeżeli nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z ich sprzedaży w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, dla ustalenia skutków podatkowych ewentualnej sprzedaży nieruchomości istotne znaczenie ma data jej nabycia.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy - nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy).

Zgodnie zaś z art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W 2003 r. nabył Pan dwa lokale mieszkalne, które następnie w 2006 r. podarował rodzicom. Rodzice natomiast przedmiotowe mieszkania zbyli na rzecz osoby trzeciej. Dnia 6 września 2006 r. Sąd Rejonowy ogłosił upadłość Pana firmy. Na podstawie art. 127 i następnych ustawy Prawo upadłościowe i naprawcze czynność darowizny uznano za bezskuteczną w stosunku do masy upadłości. W wyniku toczących się procesów i przeprowadzonego w dniu 4 lipca 2012 r. postępowania egzekucyjnego oba lokale zostały przekazane syndykowi, a w treści ksiąg wieczystych w miejsce nabywcy jako właściciela lokali wpisano Pana. Po ogłoszeniu przetargu i otrzymaniu zgody sędziego komisarza na sprzedaż z wolnej ręki przedmiotowych nieruchomości, syndyk sprzedał ww. lokale.

Zgodnie z art. 127 ust. 1. ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (t.j. z 2012 r. poz. 1112), bezskuteczne w stosunku do masy upadłości są czynności prawne dokonane przez upadłego w ciągu roku przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, którymi rozporządził on swoim majątkiem, jeżeli dokonane zostały nieodpłatnie albo odpłatnie, ale wartość świadczenia upadłego przewyższa w rażącym stopniu wartość świadczenia otrzymanego przez upadłego lub zastrzeżonego dla upadłego lub dla osoby trzeciej.

W myśl natomiast art. 134 ust. 1 ww. ustawy, jeżeli czynność upadłego jest bezskuteczna z mocy prawa lub została uznana za bezskuteczną, to co wskutek tej czynności ubyło z majątku upadłego lub do niego nie weszło, podlega przekazaniu do masy upadłości, a gdy przekazanie w naturze jest niemożliwe, do masy upadłości powinna być wpłacona równowartość w pieniądzach.

Z powyższych przepisów wynika, iż instytucja bezskuteczności z mocy prawa czynności upadłego podyktowana jest względami ochrony wierzytelności upadłościowych. W art. 127 mowa jest o bezskuteczności czynności w stosunku do masy upadłości. Chodzi zatem o sankcję określaną w nauce jako bezskuteczność względna. Bezskuteczność w stosunku do masy upadłości oznacza w istocie bezskuteczność w stosunku do wszystkich wierzycieli upadłościowych. Masa upadłości nie jest bowiem podmiotem prawa. Bezskuteczność czynności upadłego zdziałanych przed ogłoszeniem upadłości stanowi uzupełnienie unormowania, że czynności upadłego dokonane po ogłoszeniu upadłości są nieważne. W pewnym sensie oznacza to rozciągnięcie skutków upadłości na czas przed jej ogłoszeniem przez wyeliminowanie konsekwencji zmniejszenia się majątku dłużnika przed ogłoszeniem upadłości.

Podkreślić należy, iż bezskuteczność czynności upadłego określona w art. 127 istnieje z mocy samego prawa, jako skutek ogłoszenia upadłości dłużnika. Ewentualny wyrok sądu stwierdzający ową bezskuteczność ma deklaratywny charakter. Tym samym wobec stwierdzenia bezskuteczności w stosunku do masy upadłości czynności prawnej przenoszącej własność rzeczy z upadłego na inną osobę, właścicielem rzeczy – w stosunkach pomiędzy upadłym a tą osobą – pozostaje upadły.

Odnosząc zatem treść powyższych przepisów do przedstawionego stanu faktycznego uznać należy, iż w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z nowym nabyciem lokali mieszkalnych lecz jedynie z ich odzyskaniem z uwagi na bezskuteczność dokonanej darowizny. Sąd Rejonowy wyrokiem jedynie nakazał wydanie nieruchomości oraz uzgodnił treść księgi wieczystej, wpisując Pana jako właściciela przedmiotowych nieruchomości. Wyrok ten nie kreował nowego stanu prawnego, a jedynie potwierdził już istniejący, w konsekwencji czego nie można uznać, iż na jego mocy nabył Pan na nowo prawo własności nieruchomości.

Oznacza to tym samym, że za datę nabycia przez Pana przedmiotowych lokali mieszkalnych należy uznać 2003 r.

Zatem, sprzedaż nieruchomości wskazanych we wniosku dokonana przez syndyka w 2012 r. nie będzie stanowić źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie spowoduje obowiązku uiszczenia podatku dochodowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.