Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1386/12/MO
z 29 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 02 listopada 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 listopada 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalania różnic kursowych na podstawie przepisów o rachunkowości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Przedmiotem działalności Spółki prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE”) jest głównie produkcja ceramicznych wkładów do silników wysokoprężnych służących do filtracji gazów spalinowych, wykorzystywanych w pojazdach silnikowych. Ponadto, w roku 2012 Spółka rozpoczęła produkcję czujników odpowiedzialnych za pomiar stężenia tlenków azotu (NOx).

Spółka posiada następujące trzy zezwolenia (dalej: „Zezwolenia”):

• Zezwolenie nr 138 z dnia 11 marca 2003 r.,
• Zezwolenie nr 324 z dnia 01 grudnia 2011 r.,
• Zezwolenie nr 326 z dnia 26 stycznia 2012 r.
  
  

Spółka rozpoznaje przychody i koszty z tytułu różnic kursowych dla celów podatkowych zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 Ustawy o CIT, tzn. na podstawie przepisów o rachunkowości (dalej: „metoda rachunkowa”). W konsekwencji, różnice kursowe ustalone dla celów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm. - dalej: „ustawa o rachunkowości”) jednocześnie stanowią różnice kursowe rozpoznawane w wyniku podatkowym.

Spółka spełniła warunki stosowania wybranej przez siebie metody rachunkowej określone w art. 9b Ustawy CIT, tj. złożyła zawiadomienie o wyborze tej metody dla celów rozpoznawania przychodów i kosztów z tytułu różnic kursowych do naczelnika właściwego urzędu skarbowego. Jednocześnie, sprawozdanie finansowe Spółki podlega corocznemu badaniu przez biegłego rewidenta.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka dokonuje licznych transakcji, których rozliczenie odbywa się w walucie obcej. W wyniku realizacji tych transakcji, a w szczególności w związku z realizacją płatności ich dotyczących, po stronie Spółki powstają różnice kursowe dodatnie lub różnice kursowe ujemne.

Spółka rozpoznaje przychody oraz koszty z tytułu różnic kursowych także w związku z takimi zdarzeniami gospodarczymi jak płatności na rzecz kontrahentów zagranicznych należności wyrażonych w walutach obcych (m.in. z tytułu należności licencyjnych), które rodzą obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego („podatek u źródła”) zgodnie z art. 21 ust. 1 Ustawy CIT.

Po otrzymaniu faktury od zagranicznego kontrahenta dotyczącej powyżej wskazanych należności, Spółka dokonuje jej zaksięgowania na koncie zobowiązań, przeliczonej na PLN według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury.

W momencie dokonania przez Spółkę płatności z tytułu powyższego zobowiązania, po stronie zagranicznego kontrahenta powstaje obowiązek podatkowy w zakresie podatku u źródła na gruncie Ustawy o CIT. Płatnikiem tego podatku na rzecz właściwego organu podatkowego jest Spółka, która pomniejsza kwotę dokonywanej wypłaty na rzecz zagranicznego kontrahenta o odpowiednią kwotę podatku na rzecz właściwego urzędu skarbowego.

Spółka przelicza na PLN całą wartość płatności wynikającą z faktury od zagranicznego kontrahenta według kursu średniego NBP z dnia poprzedzającego dzień dokonania płatności faktury. Przy czym część tak ustalonej wartości (w wysokości podatku u źródła) jest przekazywana na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Jednocześnie różnica pomiędzy wyrażoną w PLN wartością faktury z dnia zarachowania zobowiązania a wartością tej faktury z dnia dokonania płatności (obejmującej zarówno kwotę wypłacaną na rzecz zagranicznego kontrahenta, jak i kwotę podatku u źródła wpłacanego na rachunek urzędu skarbowego) wpływa na wynik finansowy Spółki i jest ujmowana odpowiednio na koncie dodatnich bądź ujemnych różnic kursowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy różnice kursowe powstałe w związku z dokonywaniem płatności na rzecz kontrahentów zagranicznych zarówno w części dotyczącej wypłaty na rzecz kontrahenta zagranicznego, jak i w części dotyczącej podatku u źródła stanowią przychody podatkowe (w przypadku dodatnich różnic kursowych) lub koszty uzyskania przychodów (w przypadku ujemnych różnic kursowych) i tym samym wpływają na wynik podatkowy Spółki?

Zdaniem Wnioskodawcy, różnice kursowe powstałe w związku z dokonywaniem płatności na rzecz kontrahentów zagranicznych zarówno w części dotyczącej wypłaty na rzecz kontrahenta zagranicznego, jak i w części dotyczącej podatku u źródła od tej wypłaty stanowią przychody podatkowe (w przypadku dodatnich różnic kursowych) lub koszty uzyskania przychodów (w przypadku ujemnych różnic kursowych) i tym samym wpływają na wynik podatkowy Spółki.

W myśl art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a, albo przepisów ustawy o rachunkowości (dalej: „metoda rachunkowa”).

Podatnicy, którzy wybrali metodę rachunkową rozliczania różnic kursowych, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 Ustawy o CIT).

Mając na względzie powyższe przepisy Ustawy o CIT w przypadku wyboru metody rachunkowej, po spełnieniu określonych w Ustawie o CIT warunków, do przychodów lub do kosztów uzyskania przychodów z tytułu różnic kursowych należy zaliczyć te pozycje, które wpływają na wynik finansowy podatnika i jednocześnie są ujmowane dla celów księgowych w pozycji przychodów bądź kosztów z tytułu różnic kursowych.

Jak wskazano w stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym), Spółka spełniła wszystkie określone w art. 9b Ustawy o CIT formalne przesłanki warunkujące możliwość rozliczania różnic kursowych dla celów podatkowych przy zastosowaniu metody rachunkowej. Zatem, (w ocenie Spółki) wszystkie różnice kursowe ujmowane przez Spółkę w wyniku finansowym jako przychody lub koszty finansowe i księgowane odpowiednio na koncie dodatnich lub ujemnych różnic kursowych, stanowią jednocześnie różnice kursowe dla celów podatkowych.

W rezultacie w przypadku płatności na rzecz kontrahentów zagranicznych powstałe różnice kursowe dotyczące zarówno zapłaty należności na rzecz kontrahenta zagranicznego, jak również podatku u źródła pobranego od tej wypłaty, wpływają na wynik podatkowy Spółki, tj. stanowią przychody podlegające opodatkowaniu CIT (w przypadku dodatnich różnic kursowych) lub koszty uzyskania przychodów (w przypadku ujemnych różnic kursowych).

Przedstawione przez Spółkę stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydawanych w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektorów Izb Skarbowych.

Przykładowo powyższe stanowisko zostało wskazane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 31 marca 2011 r. o (znak: ILPB4/423-9/11-6/ŁM) oraz w interpretacji indywidualnej z dnia 02 lutego 2009 r.( znak: IPPB5/423-163/08-2/MB), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził stanowisko podatnika, iż: „Stosując metodę rachunkową ustalania różnic kursowych, za podatkowe należy uznać również różnice kursowe powstałe z wyceny pozycji bilansowych niestanowiących przychodów podatkowych lub kosztów uzyskania przychodów. Takie konkluzje wynikają wprost z zapisu art. 9b ust. 1 updop”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.