INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 03 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 27 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów w związku z nabyciem lub powstaniem wierzytelności na mocy umowy Cash poolingu – jest prawidłowe.

(pytanie oznaczone we wniosku numerem 4)

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów w związku z nabyciem lub powstaniem wierzytelności na mocy umowy Cash poolingu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza przystąpić do umowy prowadzenia rachunków w systemie „cash pool” (zwana dalej: „Umową”). Spółka przystąpi do Umowy w charakterze strony, zobowiązując się do przestrzegania jej postanowień. Umowa została zawarta pomiędzy mającym siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bankiem (zwanym dalej: „Bankiem”), spółkami z grupy kapitałowej P. mającymi siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zwanych dalej „Uczestnikami”) oraz z P. SA (zwanym dalej „Agentem”).

Spółki z grupy P. są spółkami powiązanymi kapitałowo w rozumieniu art. 11 ust. 4 w zw. z art. 11 ust. 5a ustawy o p.d.o.p. Celem Umowy jest zapewnienie efektywnego zarządzania środkami pieniężnymi i poprawa płynności finansowej Wnioskodawcy, Uczestników i Agenta.

Na podstawie odrębnych umów bieżących rachunków bankowych zawartych przez Bank z Wnioskodawcą, Uczestnikami i Agentem, bank przechowuje ich środki pieniężne oraz dokonuje na zlecenie rozliczeń pieniężnych. Przy czym Agent posiada w Banku dwa rachunki: jeden jako Uczestnik (rachunek pomocniczy), a drugi jako Agent (rachunek główny).

Zgodnie z postanowieniami Umowy każdego dnia roboczego Bank przeprowadza następujące operacje, które są wykonywane jako ostatnie w danym dniu:

• ustalane są salda rachunków każdego Uczestnika (również Spółki),
• ustalana jest suma sald dodatnich (tzn. suma sald rachunków wszystkich uczestników – w tym Spółki i Agenta - które mają wartość dodatnią) oraz suma sald ujemnych (tzn. suma sald rachunków wszystkich uczestników, które mają wartość ujemną),
• obliczana jest Suma tj. kwota stanowiąca sumę sald dodatnich oraz sumę sald ujemnych w zależności od jej wartości Bank dokonuje następujących transferów pieniężnych: w przypadku wartości ujemnej transfer środków jest dokonywany z rachunku głównego Agenta na rachunek pomocniczy natomiast w przypadku wartości dodatniej transfer jest dokonywany z rachunku pomocniczego na rachunek główny. W przypadku gdy wartość jest równa zeru Bank nie dokonuje żadnych transferów.
  
  

Postanowienia Umowy przewidują, iż następnie na koniec każdego dnia roboczego są dokonywane - w sposób automatyczny - następujące czynności, w zależności od stanu rachunków Uczestników:

1. W sytuacji gdy co najmniej jeden uczestnik niebędący Agentem jest uczestnikiem dodatnim, tzn. stan rachunku w momencie bilansowania ma wartość dodatnią, a co najmniej jeden uczestnik niebędący Agentem jest uczestnikiem ujemnym, tzn. stan jego rachunku w momencie bilansowania ma wartość ujemną wówczas Agent spłaca zobowiązania uczestników ujemnych wobec Banku oraz wstępuje - w trybie art. 518 § 1 ust. 3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16 poz. 93 z późn. zm. zwana dalej „k.c”) - w prawa wierzyciela (tj. Banku) do wysokości dokonanej spłaty. Następnie uczestnicy dodatni niebędący Agentem spłacają zobowiązania Agenta względem Banku i wstępują - w trybie art. 518 § 1 ust. 3 k.c – w prawa zaspokojonego wierzyciela (tj. Banku) do wysokości dokonanej spłaty.
2. W przypadku gdy każdy z wszystkich uczestników innych niż Agent jest uczestnikiem dodatnim wówczas uczestnicy dodatni spłacają zobowiązania Agenta względem Banku i wstępują - w trybie art. 518 § 1 ust. 3 k.c. - w prawa zaspokojonego wierzyciela (tj. Banku) do wysokości dokonanej spłaty.
3. W sytuacji gdy każdy z wszystkich uczestników innych niż Agent jest uczestnikiem ujemnym wówczas Agent spłaca zobowiązania uczestników ujemnych względem banku i wstępuje w ten sposób - w trybie art. 518 § 1 ust. 3 k.c. - w prawa zaspokojonego wierzyciela (tj. Banku) do wysokości dokonanej spłaty.
   
   

Natomiast na początek każdego dnia roboczego przeprowadzane są operacje odwrotne, tzn. odpowiednio:

1. W pierwszej z sytuacji Bank spłaca wszystkie zobowiązania uczestników ujemnych względem Agenta jak również zobowiązania Agenta względem uczestników dodatnich i nabywa w ten sposób wierzytelności Agenta względem uczestników ujemnych oraz wierzytelności uczestników dodatnich względem Agenta do wysokości dokonanej spłaty. Bank wstępuje w prawa wierzyciela w trybie art. 518 § 1 ust.3 k.c.
2. W drugim z przypadków Bank spłaca wszystkie zobowiązania Agenta względem uczestników dodatnich i nabywa tym samym wierzytelności uczestników dodatnich, wstępując w prawa wierzyciela w trybie art. 518 § 1 ust. 3 k.c.
3. W ostatniej z sytuacji Bank spłaca wszystkie zobowiązania uczestników ujemnych względem Agenta wstępując tym samym w prawa wierzyciela w trybie art. 518 § 1 ust. 3 k.c.
   
   

Po wykonaniu powyższych czynności w zależności od stanu wartości sumy Bank dokonuje transferów pieniężnych z rachunku pomocniczego na rachunek główny Agenta lub z rachunku głównego na rachunek pomocniczy. Spółka w powyższych sytuacjach, w zależności od stanu rachunku, może być uczestnikiem dodatnim lub uczestnikiem ujemnym. Zgodnie z postanowieniami Umowy rachunki wszystkich uczestników - również Spółki oraz rachunek pomocniczy Agenta - na koniec dnia roboczego są równe zeru. Natomiast na rachunku głównym Agenta powstanie saldo dodatnie, od którego Bank nalicza odsetki od tego salda w określonej w Umowie wysokości za każdy dzień utrzymywania się tego salda na Rachunku Agenta. Przy czym Agent jest zobowiązany do zapłaty uczestnikom dodatnim kwot wynikających z oprocentowania sald dodatnich. Jeżeli zaś po dokonaniu tych czynności na Rachunku Agenta powstanie saldo ujemne Bank będzie pobierał odsetki od tego salda w określonej w Umowie wysokości za każdy dzień utrzymywania się tego salda na Rachunku Agenta. Uczestnicy ujemni zobowiązani są do zapłaty na rachunek główny Agenta kwoty wynikającej z sald ujemnych. Bank za wykonywanie czynności przewidzianych w Umowie pobierać będzie miesięczne wynagrodzenie, którego koszt będzie zaliczany w ciężar rachunków Uczestników oraz Spółki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w związku z przejmowaniem na koniec oraz na początek dnia roboczego wierzytelności Spółka będzie obowiązana do rozpoznawania przychodów i kosztów uzyskania przychodów (lub ujmowania transakcji wynikowo)...

(pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Zdaniem Wnioskodawcy występując jako uczestnik dodatni lub uczestnik ujemny, nie będzie On obowiązany do rozpoznawania przychodów i kosztów uzyskania przychodów (lub ujmowania transakcji wynikowo) w związku nabyciem lub powstaniem wierzytelności na mocy Umowy.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż w ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm dalej „ustawa o p.d.o.p.”), nie unormowano legalnej definicji przychodów, wskazany został jedynie przykładowy katalog przychodów. W konsekwencji czego w orzecznictwie sądów administracyjnych przyjęto, iż „przychodem jest przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa osoby prawnej” (teza do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 23 lutego 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1461/10). Powyższą definicję aprobuje także doktryna prawa podatkowego (por. J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, C.H Beck, rok wydania 2010). Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ustawy o p.d.o.p. Na gruncie powyższych przepisów nabycie lub zbycie wierzytelności zasadniczo łączy się z koniecznością rozpoznawania przychodów i kosztów podatkowych (lub też ujmowaniem transakcji wynikowo).

Zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszym przypadku nie należy jednak łączyć nabycia lub powstania wierzytelności z obowiązkiem rozpoznawania przychodów czy też kosztów uzyskania przychodów (względnie ujmowaniem transakcji wynikowo) po stronie Spółki. Powyższa konstatacja nie wynika wprawdzie wprost z literalnej wykładni przepisów jednakże jest ona uzasadniona z punktu widzenia celu oraz zasad rozliczania środków pieniężnych. Należy zauważyć, iż wprawdzie na koniec każdego dnia roboczego dochodzić będzie do wstąpienia w prawa wierzyciela jednakże z początkiem dnia następnego dokonywane będą operacje odwrotne. Tym samym nieuzasadnione byłoby każdorazowe rozpoznawanie przychodów i kosztów podatkowych (lub ujmowanie transakcji wynikowo). Zdaniem Spółki, czynności dokonywane na zasadach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego winny być oceniane w kontekście idei całego systemu cash poolingu. Z postanowień Umowy, przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego, wynika iż czynności te mają na celu przede wszystkim skuteczną konsolidację rachunków.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż nie będzie obowiązany do rozpoznawania przychodów i kosztów uzyskania przychodów (lub ujmowania transakcji wynikowo) z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerem 1, 2, 3, 5, 6 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.