INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 02 lipca 2012 r. (data wpływu do Organu 06 lipca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (samochodu) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06 lipca 2012 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (samochodu).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 16 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca zakupił w salonie samochodowym używany, sprowadzony z Niemiec samochód osobowy za kwotę brutto 23.000 zł (słownie: dwadzieścia trzy tysiące złotych). Przedmiotowy samochód został zakupiony przez Wnioskodawcę (tylko On jest wymieniony na fakturze i w dowodzie rejestracyjnym), ale ze środków pochodzących z majątku wspólnego, zatem stanowi tym samym składnik majątku wspólnego małżonków. Nabycie samochodu oraz wskazana wyżej cena udokumentowana jest w fakturze VAT Marża.

W dniu 03 października 2011 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prawniczych, w ramach prowadzonej przez siebie kancelarii radcy prawnego.

Do chwili rozpoczęcia działalności gospodarczej, tj. do 02 października 2011 r. samochód był wykorzystywany na cele prywatne. Od rozpoczęcia działalności, tj. od października 2011 r. do dnia 31 maja 2012 r. samochód był wykorzystywany zarówno na cele prywatne, jak i związane z działalnością firmy Wnioskodawcy - w okresie tym rozliczenie kosztów użytkowania pojazdu na cele prowadzonej działalności gospodarczej realizowane było na zasadzie ewidencji przebiegu pojazdu.

Od dnia 01 czerwca 2012r. Wnioskodawca oświadczeniem przekazał przedmiotowy samochód na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, wprowadzając go do ewidencji środków trwałych i przyjmując, jako wartość początkową, zgodnie z art. 22 ust. 1 i art. 22g ust. 1 pkt l i ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, cenę nabycia wynikającą z Faktury VAT Marża z dnia 16 sierpnia 2008 r., tj. kwotę 23.000 zł. Od tak ustalonej wartości początkowej Wnioskodawca dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Odpisy amortyzacyjne podatnik ustalił według metody indywidualnej, przyjmując stawkę 40% odpisu amortyzacyjnego, z uwagi na wprowadzenie do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych firmy, samochodu używanego przed jego zakupem przez okres dłuższy niż 6 miesięcy, a w okresie od października 2011 r. do 31 maja 2012 r., również wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wprowadzając samochód osobowy do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych słusznie przyjęto jako wartość początkową tego środka trwałego cenę nabycia wynikającą z faktury VAT Marża, dokumentującej zakup samochodu w dniu 16 sierpnia 2008 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. - dalej: updof), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów, stosowne do art. 22 ust. 8 updof, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 updof, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 w razie nabycia w drodze kupna uważa się cenę nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy, za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obrażenie kwoty należnego podatku. Natomiast zgodnie z zapisem art. 22g ust. 8 updof, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Powyższy przepis przewiduje możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego w drodze kupna środka trwałego na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku - zasada ta jednak nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

W stanie faktycznym sprawy, samochód osobowy, stanowiący przedmiot wspólności majątkowej małżeńskiej został przekazany na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

Skoro samochód nabyty został za określoną cenę, której wysokość wprost wynika z otrzymanej przez Wnioskodawcę faktury VAT Marża, nie zachodzi sytuacja, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego nie jest możliwe. Zatem, zgodne z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny nabycia.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że postąpił prawidłowo, wprowadzając w czerwcu 2012 r. przedmiotowy samochód do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, określając jego wartość początkową w wysokości 23.000 zł, tj. według ceny zakupu z roku 2008, stwierdzonej w fakturze VAT Marża.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach Ministra Finansów wydanych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 09 lutego 2009 r. Znak: IPPB1/415-1403/08-2/1F, z dnia 22 stycznia 2010 r. Znak: IPPB1/415-847/09-5/EC, z dnia 09 czerwca 2010 r. Znak: IPPB1/415-389/10-2/EC, z dnia 11 marca 2011 r. Znak: IPPB1/415-7/11-2/MS,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 27 listopada 2009 r. Znak: ILPB1/415-994/09- 2/AA,
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 12 kwietnia 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-53/10/ESZ, z dnia 24 lutego 2010 r. Znak: IBPBI/1/415-091/09/AP.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w niniejszej interpretacji indywidualnej nie odniesiono się do sposobu amortyzacji wskazanego we wniosku środka trwałego (samochodu), gdyż kwestia ta nie jest przedmiotem pytania i stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, 43-300 Bielsko-Biała, ul. Traugutta 2a.