INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 09.03.2010 r. (data wpływu 15.03.2010 r.), uzupełnione pismem z dnia 02.06.2010 r. ( data wpływu) na wezwanie z dnia 18 maja 2010 roku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej dokumentacji dokonanego eksportu towarów do Rosji - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15.03.2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, uzupełniony w dniu 02.06.2010 r. (data wpływu), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej dokumentacji dokonanego eksportu towarów do Rosji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W związku z eksportem towarów do Rosji Wnioskodawca otrzymuje od kontrahenta rosyjskiego zaliczkę na rachunek bankowy, co dokumentuje fakturą zaliczkową i wprowadza do rejestru VAT. W następnym miesiącu dokonuje faktycznego eksportu, wystawia faktury eksportowe, otrzymuje SAD i wprowadza ww. faktury do rejestru VAT. Jednocześnie Wnioskodawca wystawia fakturę korygującą całą poprzednią zaliczkę i też wprowadza do rejestru VAT. Ww. operacja pozwala na dokładne rejestrowanie faktycznie wyeksportowanego towaru.

Wnioskodawca w przyszłości zamierza wystawiać fakturę zaliczkową nadal i wprowadzać ją do rejestru VAT. Natomiast faktury eksportowe będą wystawiane po potrąceniu zaliczki, co pozwoli na nie wystawianie faktury korygującej zaliczkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy stan faktyczny jest prawidłowy...

Zdaniem Wnioskodawcy stan faktyczny jest poprawny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. u. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

W świetle art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Powyższe przepisy stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (art. 106 ust. 3 ustawy).

Faktura VAT jest więc dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr 212, poz. 1337 ze zm.).

Zgodnie z § 13 ust. 1 powołanego rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Jak stanowi ust. 2 ww. przepisu, faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

1. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych rabatem;
3. kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4. kwotę zmniejszenia podatku należnego.
   
   

Stosownie do ust. 3 powołanego paragrafu, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1. zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2. zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.
   
   

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, w związku z dokonywanym eksportem towarów do Rosji, otrzymuje od kontrahenta zaliczkę, co dokumentuje fakturą zaliczkową i wprowadza ją do rejestru VAT. W następnym miesiącu dokonuje faktycznego eksportu, wystawia faktury eksportowe, otrzymuje SAD i wprowadza ww. faktury do rejestru VAT, wystawiając jednocześnie fakturę korygującą całą poprzednią zaliczkę i też wprowadza ją do rejestru VAT. Stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii sprowadza się do pokazania w rejestrach VAT całej kwoty wyeksportowanego towaru w momencie faktycznego wywozu do kontrahenta, bez uwzględnienia otrzymanej wcześniej kwoty zaliczki na poczet transakcji.

W tym miejscu należy przytoczyć zapisy § 10 ust. 5 cyt. powyżej rozporządzenia, który stanowi, że jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3, nie obejmują całej ceny brutto, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach określonych w § 5 i 7-9, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o wartość otrzymanych części należności, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części należności. Faktura taka powinna zawierać również numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Jeżeli jednak nastąpi zdarzenie, które będzie obligowało sprzedawcę do zwrotu otrzymanych wcześniej kwot, zastosowanie znajdzie przepis ust. 3 § 13 rozporządzenia. Zatem, jeżeli do rzeczonej transakcji eksportu towarów nie doszłoby i Wnioskodawca zmuszony byłby do zwrotu kwoty zaliczki, należałoby wystawić fakturę korygującą do wcześniej wystawionej faktury zaliczkowej, z uwzględnieniem zapisu art. 29 ust. 4b pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca w przedłożonym wniosku, nie wskazuje na żadne okoliczności, na skutek których do transakcji eksportu towarów nie doszło. Brak jest przyczyny uzasadniającej wystawienie faktury korygującej na otrzymaną zaliczkę, gdy do zdarzenia gospodarczego doszło. Natomiast, po dokonaniu eksportu towaru powinna zostać wystawiona na kontrahenta rosyjskiego faktura VAT dokumentująca tę dostawę, z tym że zgodnie z § 10 ust. 5 powołanego rozporządzenia, wartość towaru powinna zostać pomniejszona o wartość otrzymanej zaliczki.

Reasumując, Podatnik otrzymując zaliczki od kontrahenta rosyjskiego na poczet przyszłego eksportu, poprawnie wystawia faktury zaliczkowe w momencie otrzymania należności. W momencie faktycznego eksportu towarów powinien wystawić fakturę rozliczeniową, w której uwzględnić należy kwotę wcześniej otrzymanej zaliczki. Faktura korygująca wystąpiłaby w sytuacji, gdy do rzeczonej transakcji wywozu towarów poza granicę Wspólnoty w ogóle by nie doszło. W sytuacji, gdy do transakcji dochodzi i następuje faktyczny wywóz towarów do kontrahenta rosyjskiego i jednocześnie nie występują inne okoliczności powodujące zwrot wcześniej otrzymanej zaliczki, wystawianie faktur korygujących do zaliczek jest błędne.

Zatem stanowisko Podatnika w kwestii prawidłowej dokumentacji dokonanego eksportu towarów należy uznać za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie pierwsze, w zakresie pytania drugiego sprawa zostanie rozstrzygnięta odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.