INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 sierpnia 2012 r. (data wpływu 28 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia obrotów o kwoty bonifikat oraz sposobu dokumentowania bonifikat na paragonie fiskalnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pomniejszenia obrotów o kwoty bonifikat oraz sposobu dokumentowania bonifikat na paragonie fiskalnym.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej leków – prowadzi apteki. Przy sprzedaży niektórych leków z cenami urzędowymi i umownymi Wnioskodawca udziela kupującemu bonifikat w postaci obniżenia ostatecznej kwoty do zapłaty. Celem udzielania bonifikat przez Wnioskodawcę, było zwiększenie konkurencyjności prowadzonych przez Spółkę aptek. Spółka stosowała bonifikaty jedynie do leków refundowanych –opodatkowanych stawką 8% w 2011 r., oraz 7% w latach poprzednich.

Sprzedaż leków odbywała się za pomocą paragonów fiskalnych, zawierających wszystkie niezbędne informacje, stosownie do § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.).

Wspomniane paragony zawierały m.in. następujące pozycje:

1. nazwy i ceny poszczególnych zakupionych towarów,
2. wartość wszystkich tych towarów wymienionych na paragonie fiskalnym (suma),
3. kwotę, która powinna być uiszczona przez kupującego,
4. wartość bonifikaty udzielonej kupującemu, powodującej obniżenie kwoty do zapłaty, która to kwota powinna być zapłacona ze środków własnych kupującego w kasie apteki,
5. ostateczną kwotę, którą faktycznie uiszcza kupujący z własnych środków w kasie danej apteki.
   
   

Zatem na paragonie fiskalnym dokumentującym sprzedaż z bonifikatą, bonifikata nie obniżała cen poszczególnych artykułów, ale pomniejszała wykazaną w nim ostateczną kwotę do zapłaty. W paragonie wykazane były bowiem ceny leków w kwotach netto i z VAT, natomiast bonifikata przedstawiona była na dole paragonu w postaci jednej kwoty – bez rozbicia na kwotę netto i VAT i bez przyporządkowania do poszczególnych pozycji towarów wydanych klientowi. Do kas aptek wpływała wyłącznie kwota po bonifikacie, a zatem faktycznie zapłacona przez klienta. Te same dane były uwidocznione na wtórnikach drukowanych przez kasy fiskalne, które podlegają przechowaniu w dłuższym okresie czasu. Zatem paragony fiskalne odzwierciedlały wartość sprzedaży i potwierdzały faktyczny przebieg operacji gospodarczych.

Wartość bonifikat była uwidoczniona na raporcie dobowym z kasy fiskalnej, ponieważ bonifikata ujmowana jest w części informacyjnej, a nie fiskalnej kasy. W konsekwencji powstająca różnica pomiędzy raportem fiskalnym, który pokazywał wartość obrotu bez uwzględnienia bonifikat oraz rzeczywistym obrotem, o te bonifikaty pomniejszonym. Podkreślić należy, że kasy rejestrujące i ich algorytmy działania są zdeterminowane przepisami i brak jest możliwości ingerencji w strukturę oprogramowania przez podatnika.

Ponieważ jednak apteki pracują przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi wartość bonifikat i obrotu rejestrowanego za pomocą kas fiskalnych odzwierciedlona jest w ewidencji komputerowej i pojawia się na sporządzonych na jej podstawie zestawieniach komputerowych – dziennych lub miesięcznych, wykazujących kwoty sprzedaży, kwoty bonifikat, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego obrotu. Ponadto wartość udzielonych bonifikat jest możliwa do ustalenia poprzez sporządzenie dziennego zestawienia z paragonów fiskalnych.

Ponadto wskazać należy, iż Wnioskodawca na podstawie tych danych, jest w stanie przyporządkować w sposób prawidłowy kwoty udzielonych bonifikat do konkretnych stawek VAT zrealizowanego obrotu. W efekcie Wnioskodawca w oparciu o dane z ewidencji ma możliwość dokonania autokorekty kwoty podatku VAT, wykazanego w raportach fiskalnych, w taki sposób, aby kwota tego podatku uwzględniała rzeczywisty obrót.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowe będzie w świetle art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004 r. nr 54 poz. 535 ze zm.) pomniejszenie obrotów ze sprzedaży o kwoty bonifikat udzielanych na podstawie odrębnych wydruków komputerowych (raportów sprzedaży)...
2. Czy dokonywany przez Wnioskodawcę sposób dokumentacji udzielonych kupującemu bonifikat poprzez wykazanie na paragonie fiskalnym wartości udzielonej bonifikaty i otrzymanej kwoty pieniężnej ze sprzedaży towarów jest prawidłowy...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Pytanie 1.

Z uwagi na brzmienie art. 29 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, paragony kasy fiskalnej, oraz wydruki komputerowe (raporty sprzedaży) są podstawą do pomniejszenia obrotu ze sprzedaży o kwoty bonifikat. Art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż: obrót pomniejsza się o kwoty prawnie udokumentowanych, prawnie dopuszczonych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartości zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Mimo, iż bonifikata nie zmniejsza bezpośrednio ceny towaru na paragonie fiskalnym, to pomniejsza należną kwotę zapłaty jaką musi uiścić kupujący, wobec czego Wnioskodawca ma prawo do pomniejszenia kwoty obrotu o udzieloną bonifikatę. Zatem w oparciu o w/w przepis należy stwierdzić, że wydruki komputerowe (raporty sprzedaży) są podstawą do udzielenia bonifikaty, zwłaszcza że podobne stanowisko zajął Naczelnik Pierwszego Urzędu Łódź-Bałuty w postanowieniu I US 1-2/415-29/07 oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w piśmie 1-2/4150/IN-98/PUSŁ-G/07/BM.

Pytanie 2.

Ponadto Wnioskodawca uważa, iż sposób dokumentacji bonifikat za pomocą paragonów fiskalnych, na których wskazano kwotę bonifikaty oraz ewidencji komputerowej jest prawidłowy. Z treści paragonów fiskalnych, które były wystawiane przez apteki wynika m. in. wartość kwoty sprzedaży, wartość bonifikaty udzielonej kupującemu oraz wartość należności, którą kupujący wpłaca do kasy fiskalnej danej apteki. Zatem faktyczna kwota obrotu, jaką otrzymywały apteki wynikała z paragonów fiskalnych oraz danych zawartych w pamięci kasy rejestrującej. Ponadto dzienne i miesięczne kwoty udzielonych bonifikat wykazywane na paragonach fiskalnych ujęte były dodatkowo w ewidencji komputerowej Spółki w zestawieniach dziennych i miesięcznych sprzedaży, co pozwalało na ustalenie rzeczywistej wysokości obrotu, który wynikał z pomniejszenia wartości sprzedaży wykazanej w raportach dobowych z kasy fiskalnej o kwotę bonifikat wynikających z komputerowej ewidencji dziennej sprzedaży, stanowiącej sumę bonifikat wykazanych na paragonach fiskalnych z danego dnia. W załączniku Spółka przesyła wzorcowe wydruki z ewidencji komputerowej dokumentujące dzienną sprzedaż z uwzględnieniem bonifikat.

Analogiczne zestawienia sprzedaży sporządzane są dla okresów miesięcznych.

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.), regulującym zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej nie wskazano właściwej metody dokumentowania udzielonych bonifikat. Żaden przepis rozporządzenia z 2 listopada 2008 r. nie określa zarazem, gdzie na paragonie fiskalnym należy umiejscowić informację o udzielonych bonifikatach. Nie bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest także i to, że na tle obecnie obowiązujących przepisów nie jest możliwa korekta wydruków z kas (paragonów i raportów). Możliwość taka nie została przewidziana w przepisach, a ponadto uniemożliwiają ją warunki techniczne kas, które zapewniać mają nienaruszalność i nieusuwalność zapisów w kasie. W doktrynie nie budzi jednakże wątpliwości, że podatnicy są zobowiązani do korekty samych danych zewidencjonowanych w kasie, o ile miały miejsce ich zmiany, w celu określenia rzeczywistej podstawy opodatkowania.

Przepisy nie określają tutaj w ogóle sposobów dokonywania tej korekty, która jednakże – co już powiedziano – nie może nastąpić poprzez samą kasę rejestrującą. Na tle poprzednio obowiązującej ustawy przyjęło się, że tego rodzaju korekty są odnotowywane w prowadzonym pomocniczo, tzw. zeszycie korekt. Wynikające z niego korekty i poprawki uwzględnia się na koniec każdego okresu przy sporządzaniu deklaracji za ten okres. W kontekście powyższego uznać należy, że Wnioskodawca ma możliwość dokonania takiej właśnie autokorekty w związku z udzielanymi bonifikatami w oparciu o:

1. dzienne lub miesięczne zestawienia sprzedaży sporządzone przy pomocy programu komputerowego wykazującego kwoty sprzedaży, kwoty bonifikat, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego przychodu, w przypadku gdy ewidencja komputerowa równolegle dokumentuje i ściśle odzwierciedla udzielone bonifikaty/przychody rejestrowane za pomocą kas fiskalnych.
2. paragony z kasy fiskalnej będące w posiadaniu klienta i podatnika, jeśli ich treść pokrywa się z ewidencją komputerową o której mowa powyżej.
   
   

W efekcie system dokumentowania bonifikat, jaki będzie stosowany w aptekach prowadzonych przez Wnioskodawcę – polegający na wykazaniu kwoty bonifikaty na paragonach fiskalnych oraz w systemie informatycznym – wystarczająco potwierdza fakt zastosowania bonifikaty i uprawnia Wnioskodawcę przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem VAT do uwzględnienia rzeczywistego obrotu, pomniejszonego o udzielone bonifikaty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „bonifikata”, w związku z tym jej definicja powinna być odczytywana w oparciu o definicję słownikową. Bonifikata to zniżka, ustępstwo od ustalonej ceny towaru na rzecz nabywcy (Słownik języka polskiego PWN, Wydawnictwo Naukowe PWN, rok wydania 2005, str. 62).

Ponadto, jak wskazało Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 14 kwietnia 1994 r. nr PO 4/AK-722-122-94 „(…) Przez bonifikatę (rabat) należy rozumieć zmniejszenie umówionej wcześniej należności za wykonane świadczenie. Najczęściej bonifikata udzielana jest w związku z faktycznie poniesioną lub przewidywaną szkodą kontrahenta. Bonifikata udzielana jest w przypadku, gdy wystąpią okoliczności, których strony nie mogły przewidzieć w momencie podpisania umowy i w jej efekcie następuje faktyczne obniżenie określonej w umowie ceny towaru. W przypadku, gdyby okoliczność wpływająca na zmniejszenie tej ceny była znana stronom przed podpisaniem umowy, powinna znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w kontrakcie (…)”.

Odnosząc się do powyższego, z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

• rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży – niemające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat;

• rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży (bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta) wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania.
  
  

Zatem obrotem jest kwota należna ze sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku VAT, po wyłączeniu wartości udzielonych bonifikat. Należy zaznaczyć, iż bonifikata obniża zarówno podstawę opodatkowania, jak i podatek należny z niej wynikający. Wartość udzielonych bonifikat pomniejsza więc obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej leków – prowadzi apteki. Przy sprzedaży niektórych leków z cenami urzędowymi i umownymi Wnioskodawca udziela kupującemu bonifikat w postaci obniżenia ostatecznej kwoty do zapłaty.

Sprzedaż leków odbywała się za pomocą paragonów fiskalnych, zawierających wszystkie niezbędne informacje, stosownie do § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania.

Na paragonie fiskalnym dokumentującym sprzedaż z bonifikatą, bonifikata nie obniżała cen poszczególnych artykułów, ale pomniejszała wykazaną w nim ostateczną kwotę do zapłaty. W paragonie wykazane były bowiem ceny leków w kwotach netto i z VAT, natomiast bonifikata przedstawiona była na dole paragonu w postaci jednej kwoty – bez rozbicia na kwotę netto i VAT i bez przyporządkowania do poszczególnych pozycji towarów wydanych klientowi. Do kas aptek wpływała wyłącznie kwota po bonifikacie, a zatem faktycznie zapłacona przez klienta. Te same dane były uwidocznione na wtórnikach drukowanych przez kasy fiskalne, które podlegają przechowaniu w dłuższym okresie czasu. Zatem paragony fiskalne odzwierciedlały wartość sprzedaży i potwierdzały faktyczny przebieg operacji gospodarczych.

Ponieważ bonifikata ujmowana jest w części informacyjnej, a nie fiskalnej kasy w konsekwencji powstawała różnica pomiędzy raportem fiskalnym, który pokazywał wartość obrotu bez uwzględnienia bonifikat oraz rzeczywistym obrotem, o te bonifikaty pomniejszonym. Podkreślić należy, że kasy rejestrujące i ich algorytmy działania są zdeterminowane przepisami i brak jest możliwości ingerencji w strukturę oprogramowania przez podatnika. Ponieważ jednak apteki pracują przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi wartość bonifikat i obrotu rejestrowanego za pomocą kas fiskalnych odzwierciedlona jest w ewidencji komputerowej i pojawia się na sporządzonych na jej podstawie zestawieniach komputerowych – dziennych lub miesięcznych, wykazujących kwoty sprzedaży, kwoty bonifikat, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego obrotu. Ponadto wartość udzielonych bonifikat jest możliwa do ustalenia poprzez sporządzenie dziennego zestawienia z paragonów fiskalnych.

Wnioskodawca wskazał, że na podstawie tych danych, jest w stanie przyporządkować w sposób prawidłowy kwoty udzielonych bonifikat do konkretnych stawek VAT zrealizowanego obrotu. W efekcie Wnioskodawca w oparciu o dane z ewidencji ma możliwość dokonania autokorekty kwoty podatku VAT, wykazanego w raportach fiskalnych, w taki sposób, aby kwota tego podatku uwzględniała rzeczywisty obrót.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podkreślić również należy, że zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Natomiast art. 111 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 6a ustawy, kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych. Pamięć fiskalna kasy rejestrującej powinna posiadać numer unikatowy, nadawany w ramach czynności materialno-technicznych przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Podatnicy podatku od towarów i usług dokumentują dokonaną sprzedaż następującymi sposobami:

• wystawiając faktury VAT,

• ewidencjonując obrót na kasie rejestrującej.
  
  

Jednocześnie podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

Zgodnie z § 2 pkt 11 rozporządzenia, paragon fiskalny to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

W myśl § 5 ust. 1 pkt 6 lit f) do k) ww. rozporządzenia paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje: cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku, łączną kwotę należności.

Natomiast zgodnie z § 2 pkt 18 tego rozporządzenia, przez raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy) rozumie się dokument fiskalny zawierający dane sumaryczne o obrocie i kwotach podatku za daną dobę lub za wybrany okres w ujęciu według poszczególnych stawek podatku oraz sprzedaży zwolnionej od podatku.

Ewidencja obrotu i kwot podatku należnego prowadzona z zastosowaniem kas rejestrujących stanowi dowód, co do wysokości obrotu oraz kwot podatku należnego od dokonanych przez podatnika transakcji sprzedaży.

Jeśli zatem w momencie sprzedaży strony transakcji znają cenę sprzedaży, to cena powinna znaleźć odzwierciedlenie w dokumencie potwierdzającym dokonanie transakcji sprzedaży. W świetle powyższego paragony fiskalne a zarazem raporty fiskalne muszą odzwierciedlać wartość sprzedaży i potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczej.

Ze względu na fakt, że obrót pomniejszają udzielone bonifikaty w chwili sprzedaży powinno mieć odzwierciedlenie w paragonie fiskalnym dokumentującym tę sprzedaż w taki sposób, aby zachować postanowienia zawarte w wyżej cytowanym § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia. Kwoty udzielonej bonifikaty, czyli zniżki od ustalonej ceny towaru, winny być uwidocznione z wyszczególnieniem podatku VAT oraz wartości sprzedaży, o jakie zmniejszane są wartości sprzedaży towarów lub usług. Obrót pomniejszony o kwoty udzielonych bonifikat winien być uwidoczniony zarówno w paragonach jak i w okresowych raportach fiskalnych.

Obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej, jednak brak regulacji prawnych w tym zakresie nie pozbawia podatnika możliwości dokonania korekty zaewidencjonowanego obrotu. Zakaz zmiany treści paragonu jest jedynie warunkiem stosowania kas rejestrujących i nie może on zmieniać zasady wynikającej z art. 29 ust. 1 ustawy, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrotem jest zatem kwota rzeczywiście należna od nabywcy, a nie kwota figurująca na paragonie fiskalnym.

W celu więc ustalenia prawidłowej (rzeczywistej) podstawy opodatkowania w przypadku udzielenia bonifikat, które nie są uwidocznione w raportach fiskalnych należałoby prowadzić dodatkową, poza kasą rejestrującą, ewidencję (korekt), z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Należy zaznaczyć, iż ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, a w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika. Jest to przede wszystkim sprzedaż niedokumentowana fakturami. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

W świetle powyższego, bonifikata, aby mogła pomniejszyć obrót powinna zostać właściwie udokumentowana.

Wnioskodawca wskazał, iż apteki pracują przy użyciu zintegrowanego systemu informatycznego, który powiązany jest z drukarkami fiskalnymi wartość bonifikat i obrotu rejestrowanego za pomocą kas fiskalnych odzwierciedlona jest w ewidencji komputerowej i pojawia się na sporządzonych na jej podstawie zestawieniach komputerowych – dziennych lub miesięcznych, wykazujących kwoty sprzedaży, kwoty bonifikat, a co za tym idzie kwoty faktycznie osiągniętego obrotu. Ponadto wartość udzielonych bonifikat jest możliwa do ustalenia poprzez sporządzenie dziennego zestawienia z paragonów fiskalnych. Zainteresowany wskazał również, że na podstawie tych danych, jest w stanie przyporządkować w sposób prawidłowy kwoty udzielonych bonifikat do konkretnych stawek VAT zrealizowanego obrotu. W efekcie Wnioskodawca w oparciu o dane z ewidencji ma możliwość dokonania autokorekty kwoty podatku VAT, wykazanego w raportach fiskalnych, w taki sposób, aby kwota tego podatku uwzględniała rzeczywisty obrót.

Odnosząc się zatem do przedstawionego stanu faktycznego oraz mając na względzie brak szczegółowych uregulowań odnoszących się do sposobu korygowania obrotu ewidencjonowanego przy zastosowaniu kas rejestrujących stwierdzić należy, iż Wnioskodawca może przyjąć do określenia podstawy opodatkowania oraz rozliczenia w deklaracji podatkowej kwoty podatku należnego w kwocie innej niż wynika z wydruku raportu fiskalnego. Bowiem podstawą przysługującego uprawnienia do korekty sprzedaży i podatku należnego oraz podstawą prawidłowego sporządzenia deklaracji dla celów podatku VAT jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynikający z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych, z których dane za miesiąc rozliczeniowy obniżą łączną miesięczną sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie rejestrującej.

Należy bowiem podkreślić, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, iż prawidłowe jest pomniejszenie przez Wnioskodawcę obrotu o udzielone bonifikaty, wynikające z odrębnych wydruków komputerowych. Prawidłowy jest również dokonywany przez Wnioskodawcę sposób dokumentacji udzielonych kupującemu bonifikat poprzez wykazanie na paragonie fiskalnym wartości udzielonej bonifikaty i otrzymanej kwoty pieniężnej ze sprzedaży towarów.

Należy zwrócić uwagę, iż powołane przez Zainteresowanego we wniosku postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty nr I US I-2/415-29/07 oraz decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi nr I-2/4150/IN-98/PUSŁ-G/07/BM dotyczą rozstrzygnięć z zakresu podatku dochodowego od osób fizycznych.

Końcowo Tut. Organ wskazuje, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ w związku z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o stan faktyczny w nim przedstawiony.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, iż zgodnie z art. 14b § 3 cyt. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego, a nie na jakichkolwiek własnych ustaleniach faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Wniosek strony o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego, jak również w przypadku ustalenia w toku postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej odmiennego stanu faktycznego niż przedstawiony we wniosku udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.