INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2012 r. (data wpływu 26 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 czerwca 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług utrzymania czystości i porządku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług utrzymania czystości i porządku. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 25 czerwca 2012 r. o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (…) (dalej: Gmina) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Gmina otrzymuje faktury VAT wraz z wykazanymi na nich kwotami VAT dokumentujące wydatki dotyczące utrzymania czystości na terenie Gminy. Do faktur tych załączane są harmonogramy prac wskazujące szczegółowe informacje odnoszące się do zakresu i miejsca wykonanych usług (wskazanie poszczególnych nazw i odcinków ulic).

Zasadniczo, Gmina nabywa wskazane usługi w związku z obowiązkiem wynikającym z ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (dalej: ustawa o utrzymaniu czystości), zgodnie z którą zapewnienie zachowania porządku na terenie Gminy należy do jej zadań własnych.

Niemniej jednak, przepisy ustawy o utrzymaniu czystości zobowiązują również inne podmioty do zapewnienia zachowania porządku w określonych miejscach. Stosownie bowiem do art. 5 ust. 1 pkt 4 tej ustawy, właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku przez uprzątnięcie błota, śniegu, lodu i innych zanieczyszczeń z chodników położonych wzdłuż nieruchomości, przy czym za taki chodnik uznaje się wydzieloną część drogi publicznej służącą dla ruchu pieszego położoną bezpośrednio przy granicy nieruchomości.

Właściciele nieruchomości, na których stosownie do powyższych przepisów spoczywa obowiązek utrzymania czystości, są często zainteresowani nabyciem takich usług od innego podmiotu, w tym np. od Gminy. W konsekwencji, Wnioskodawca zawiera umowy z tymi właścicielami, zgodnie z którymi zobowiązuje się do odpłatnego zapewnienia czystości we wskazanych miejscach (na chodnikach). Przedmiotowe prace są „fizycznie” wykonywane przez podmioty zajmujące się oczyszczaniem miasta, z którymi Gmina zawarła umowę. Wnioskodawca następnie obciąża tymi kosztami właścicieli nieruchomości, tj. de facto dokonuje tzw. refakturowania.

Faktury otrzymywane przez Gminę mają charakter zbiorczy, tj. dotyczą zarówno usług sprzątania nabywanych przez Gminę na jej rzecz (np. sprzątanie obiektów gminnych), jak również usług, które Gmina w powyższy sposób refakturuje. Jako załączniki do faktur dołączane są harmonogramy sprzątania zawierające nazwy poszczególnych ulic wraz ze wskazaniem odcinków/powierzchni podlegającej uprzątnięciu. Na tej podstawie Gmina ustala, jaka część nabytej usługi dotyczy powierzchni należących do właścicieli nieruchomości i w tej części wystawia na ich rzecz refaktury usług sprzątania.

W piśmie z dnia 22 czerwca 2012 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Gmina poinformowała, iż nie posiada opinii interpretacyjnej Ośrodka Standardów i Klasyfikacji Urzędu Statystycznego w Łodzi, jednakże zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług 2008, świadczone (refakturowane) przez Gminę usługi utrzymania czystości i porządku mieszczą się w grupowaniu 81.29.12.0, tj. „Usługi zamiatania śmieci i usuwania śniegu” (identyczne grupowanie widnieje również na fakturach otrzymywanych przez Gminę od nabywców przedmiotowych usług). Grupowanie to zgodnie z PKWiU 2008 obejmuje:

• usługi czyszczenia próżniowego pasów startowych,
• usługi zamiatania i podlewania ulic,
• usługi posypywania dróg piaskiem i solą,
• usługi usuwania śniegu i lodu, włącznie z usuwaniem śniegu i lodu z dachów budynku.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała prawo do odliczenia części podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych dokumentujących nabycie usług utrzymania czystości i porządku, w zakresie, w jakim podatek dotyczy (co wynika z dołączonych do faktur harmonogramów) usług refakturowanych przez Gminę...

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina będzie miała prawo do odliczenia części podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych dokumentujących nabycie usług utrzymania czystości i porządku, w zakresie, w jakim podatek dotyczy (co wynika z dołączonych do faktur harmonogramów) usług refakturowanych przez Gminę.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z pewnymi zastrzeżeniami niemającymi zastosowania w sprawie.

Z treści powyższej regulacji wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku istotne jest więc ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono VAT:

• zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz
• pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi.
  
  

Odnosząc się do warunku nabywania towarów i usług przez podatnika, kwestia ta została uregulowana w art. 15 ustawy o VAT. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do ust. 6 tej regulacji, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Drugim warunkiem niezbędnym do zastosowania prawa do odliczenia podatku naliczonego jest jego związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam nabył i wyświadczył te usługi. W konsekwencji, skoro Gmina wykonuje czynność, które podlegają opodatkowaniu VAT, również warunek dotyczący związku podatku naliczonego z wykonywaniem czynności opodatkowanych jest w opinii Gminy spełniony.

Zdaniem Gminy, nie sposób sobie wyobrazić bardziej bezpośredniego i klarownego związku pomiędzy VAT naliczonym i należnym, jak odsprzedaż danego świadczenia w „niezmienionej formie”.

W konsekwencji, zdaniem Gminy ma ona prawo do odliczenia części podatku naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych dokumentujących nabycie usług utrzymania czystości i porządku, w zakresie w jakim podatek dotyczy (co wynika z dołączonych do faktur harmonogramów) usług refakturowanych przez Gminę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, iż formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo – prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak np. zgodnie z przepisem art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, iż podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, lecz w zakresie niektórych czynności są objęte zwolnieniem wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zwolnienie od podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego jest zatem możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych) z wyłączeniem tych czynności, które wykonywane są na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast, zgodnie z brzmieniem art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym m. in. zadania obejmujące sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Jak stanowi art. 146f ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy, w przypadku gdy relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2011 r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2012 r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej, przekracza 55%, w okresach od dnia 1 lipca 2012 r. do dnia 30 czerwca 2013 r. oraz od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 9%.

Natomiast na podstawie art. 146f ust. 2 pkt 1 ustawy, w przypadku gdy nie nastąpi przekroczenie relacji państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto, o którym mowa w ust. 1, a relacja państwowego długu publicznego do produktu krajowego brutto według stanu na dzień 31 grudnia 2012 r., ogłoszona przez Ministra Finansów, w terminie do dnia 31 maja 2013 r., w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej, przekracza 55%, w okresach od dnia 1 lipca 2013 r. do dnia 30 czerwca 2014 r. oraz od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się odpowiednio.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Z opisu sprawy wynika, że świadczone przez Gminę usługi utrzymani czystości i porządku mieszczą się w grupowaniu PKWiU 81.29.12.0, tj. „Usługi zamiatania śmieci i usuwania śniegu”.

W obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. załączniku Nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. – 8%) pod pozycją 174 mieszczą się „Usługi zamiatania śmieci i usuwania śniegu” – PKWiU 81.29.12.0.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi mieszczące się w grupowaniu PKWiU 81.29.12.0 należy opodatkować 8% stawką podatku VAT, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z pozycją 174 obowiązującego aktualnie załącznika Nr 3 do ustawy, jednak z zastrzeżeniem wskazanym w art. 146f.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, iż Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca otrzymuje faktury VAT wraz z wykazanymi na nich kwotami VAT dokumentujące wydatki dotyczące utrzymania czystości na terenie Gminy. Do faktur tych załączane są harmonogramy prac wskazujące szczegółowe informacje odnoszące się do zakresu i miejsca wykonanych usług (wskazanie poszczególnych nazw i odcinków ulic). Zasadniczo, Gmina nabywa wskazane usługi w związku z obowiązkiem wynikającym z ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, zgodnie z którą zapewnienie zachowania porządku na terenie Gminy należy do jej zadań własnych. Niemniej jednak, przepisy ustawy o utrzymaniu czystości zobowiązują również inne podmioty do zapewnienia zachowania porządku w określonych miejscach. Właściciele nieruchomości, na których stosownie do powyższych przepisów spoczywa obowiązek utrzymania czystości, są często zainteresowani nabyciem takich usług od innego podmiotu, w tym np. od Gminy. W konsekwencji, Wnioskodawca zawiera umowy z tymi właścicielami, zgodnie z którymi zobowiązuje się do odpłatnego zapewnienia czystości we wskazanych miejscach (na chodnikach). Przedmiotowe prace są „fizycznie” wykonywane przez podmioty zajmujące się oczyszczaniem miasta, z którymi Gmina zawarła umowę. Wnioskodawca następnie obciąża tymi kosztami właścicieli nieruchomości, tj. de facto dokonuje tzw. refakturowania. Faktury otrzymywane przez Gminę mają charakter zbiorczy, tj. dotyczą zarówno usług sprzątania nabywanych przez Gminę na jej rzecz (np. sprzątanie obiektów gminnych), jak również usług, które Gmina w powyższy sposób refakturuje. Jako załączniki do faktur dołączane są harmonogramy sprzątania zawierające nazwy poszczególnych ulic wraz ze wskazaniem odcinków/powierzchni podlegającej uprzątnięciu. Na tej podstawie Gmina ustala, jaka część nabytej usługi dotyczy powierzchni należących do właścicieli nieruchomości i w tej części wystawia na ich rzecz refaktury usług sprzątania.

Wskazać należy, iż zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych.

W omawianej sprawie obydwa warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy są spełnione, ponieważ Gmina jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, a zakupione usługi będą miały związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Zatem, z uwagi na fakt, iż zakupione przez Wnioskodawcę usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, które Gmina wykonywać będzie na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących ich poniesienie.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy w odpowiedzi na zadane pytanie należy stwierdzić, iż Gmina będzie miała prawo do odliczenia VAT naliczonego od wydatków związanych z zakupem usług utrzymania czystości i porządku na chodnikach w zakresie w jakim podatek dotyczy usług refakturowanych przez Gminę, w myśl art. 86 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Jednocześnie podkreślić należy, że analiza prawidłowości dokonanej przez Gminę we wniosku klasyfikacji opisanych usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Minister Finansów nie jest uprawniony do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości przyporządkowania formalnego towarów i usług do grupowania klasyfikacyjnego.

Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. W związku z tym niniejszej interpretacji udzielono wyłącznie w oparciu o klasyfikację przedstawioną we wniosku.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie usług utrzymania czystości i porządku. Odpowiedzi na pytanie dotyczące stanu faktycznego w analogicznym zakresie udzielono interpretacją z dnia 28 czerwca 2012 r. nr ILPP1/443-278/12-6/HW. Wniosek w części dotyczącej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług utrzymania czystości i porządku na chodnikach świadczonych przez Gminę został rozstrzygnięty w interpretacjach indywidualnych z dnia 25 czerwca 2012 r. nr ILPP1/443-278/12-3/HW oraz ILPP1/443-278/12-4/HW.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.