INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 22 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (systemu fotowoltaicznego) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (systemu fotowoltaicznego).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą – sklep spożywczy i rozlicza się z podatku dochodowego od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Jest „małym podatnikiem” i w 2011 r. nie dokonywała zakupów środków trwałych, nie dokonywała również odpisów amortyzacyjnych. W grudniu 2011 roku, dla celów prowadzonej działalności gospodarczej zakupiła i przekazała do użytkowania środek trwały - system fotowoltaiczny. Urządzenie to przeznaczone jest do produkcji energii elektrycznej poprzez wykorzystanie promieni słonecznych. Pozwoli ono zredukować lub zlikwidować koszty korzystania z energii elektrycznej (oświetlenie sklepu, zasilanie urządzeń chłodniczych i innych urządzeń stanowiących wyposażenie sklepu, ogrzewanie wody). Na system ten składają się moduły: panele fotowoltaiczne, inwerter, regulatory i stelaż montażowy, instalacje montuje się w miejscach, które są najbardziej i najdłużej wystawione na działanie promieni słonecznych. Firma montażowa, jako najkorzystniejsze miejsce wybrała dach sklepu Wnioskodawczyni. Urząd statystyczny w Łodzi w odpowiedzi na wniosek Wnioskodawczyni zaklasyfikował system fotowoltaiczny do grupy 6, rodzaj 669 Klasyfikacji Środków Trwałych - jako pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ww. urządzenie można w miesiącu przekazania do użytkowania (grudzień 2011r.) jednorazowo zamortyzować...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w związku z tym, iż spełnia wszystkie warunki do jednorazowej amortyzacji, czyli:

• jest „małym podatnikiem”,
• nie przekroczyła limitu jednorazowej amortyzacji (na rok 2011 – 197.000 zł),
• środek trwały został zaklasyfikowany do grupy 3-8 KŚT z wyłączeniem samochodów osobowych,

może dokonać jednorazowej amortyzacji systemu fotowoltaicznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (…).

Stosownie do postanowień art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z treścią art. 22k ust. 7 ww. ustawy, podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50.000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych (art. 22k ust. 8 ww. ustawy).

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać mali podatnicy lub podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej za wyłączeniem sytuacji, określonych w art. 22k ust. 11 powołanej ustawy, zgodnie z którym przepis ust. 7 nie ma zastosowania do podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej, który w roku rozpoczęcia tej działalności, a także w okresie dwóch lat, licząc od końca roku poprzedzającego rok jej rozpoczęcia, prowadził działalność gospodarczą samodzielnie lub jako wspólnik spółki niemającej osobowości prawnej lub działalność taką prowadził małżonek tej osoby, jeżeli między małżonkami istniała w tym czasie wspólność majątkowa.

Określenie „mały podatnik” jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i oznacza ono podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

W 2011 r. za małego podatnika można było uznać tego, u którego przychód brutto ze sprzedaży za 2010 rok nie przekroczył kwoty 4.736.000 zł, wg wyliczenia: średni kurs euro ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na dzień 1 października 2010 roku wynosił 3,9465 zł x 1.200.000 = 4.735.800 zł, w zaokrągleniu 4.736.000 zł.

Natomiast dopuszczalny w 2011 r. limit jednorazowych odpisów amortyzacyjnych stosownie do postanowień art. 22k ust. 7 i 12 ww. ustawy wynosił 197.000 zł, wg wyliczenia: ww. kurs euro tj. 3,9465 zł x 50.000 = 197.325 zł, w zaokrągleniu 197.000 zł.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawczyni jako tzw. „mały podatnik”, w grudniu 2011 roku dla celów prowadzonej działalności gospodarczej zakupiła i przekazała do użytkowania środek trwały - system fotowoltaiczny. Urządzenie to przeznaczone jest do produkcji energii elektrycznej poprzez wykorzystanie promieni słonecznych. Na system ten składają się moduły: panele fotowoltaiczne, inwerter, regulatory i stelaż montażowy, instalacje montuje się w miejscach, które są najbardziej i najdłużej wystawione na działanie promieni słonecznych. Wnioskodawczyni na podstawie otrzymanej opinii Urzędu Statystycznego w Łodzi, zakwalifikowała ww. system fotowoltaiczny do grupy 6, rodzaj 669 Klasyfikacji Środków Trwałych - pozostałe urządzenia nieprzemysłowe.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż jeżeli w świetle odrębnych przepisów, nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej przedmiotowy środek trwały (system fotowoltaiczny) może stanowić samodzielny środek trwały zakwalifikowany do grupy 6 Klasyfikacji Środków Trwałych i został wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w miesiącu przekazania go do użytkowania (tj. w przedmiotowej sprawie w grudniu 2011 r.), to Wnioskodawczyni, jako „mały podatnik”, po spełnieniu pozostałych określonych w przepisach art. 22k ust. 7 - 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunków, mogła dokonać jego jednorazowej amortyzacji na zasadach określonych w tych przepisach, w miesiącu wprowadzenia ww. środka trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.