INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2012r. (data wpływu 11 czerwca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wartości sprzedaży opodatkowanej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wartości sprzedaży opodatkowanej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 3) jest jednostką budżetową miasta. Od 2007r., decyzją Prezydenta Miasta, został przekazany Szkole budynek w trwały zarząd.

Obok prowadzonej działalności statutowej (edukacyjnej), Wnioskodawca wynajmuje pomieszczenia szkolne na cele inne niż mieszkalne i z których uzyskuje dochody.

Najemcami są: firmy, osoby fizyczne oraz inna jednostka budżetowa – Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 1.

Zgodnie z zawartymi umowami, najemcy (firmy i osoby fizyczne) dokonują zapłaty za czynsz i media.

Natomiast w przypadku ZSP Nr 1 zawarta jest umowa użyczenia, na podstawie której korzystający z użyczonych pomieszczeń pokrywa tylko część kosztów związanych z utrzymaniem tych pomieszczeń na zasadzie partycypacji.

Odsprzedawane są tzw. media: energia elektryczna, energia cieplna, woda, odprowadzenie ścieków i wywóz odpadów komunalnych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego, gdyż łączna wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekracza łącznie 150.000 zł.

Za usługi wynajmu Wnioskodawca wystawia najemcom co miesiąc rachunki.

Kwoty wystawionych rachunków są wpisywane do ewidencji sprzedaży za dany dzień, w następujący sposób:

1. rachunki wystawiane dla firm – całość sprzedaży (tj. czynsz i media),
2. rachunki wystawiane dla osób fizycznych – całość sprzedaży (tj. czynsz i media),
3. rachunki wystawiane dla ZSP Nr 1 – sprzedaż (refaktura) tylko za:
   • wodę (PKWIU 36.00.20),
   • odprowadzenie ścieków (PKWIU 37.00.11),
   • odpady komunalne (PKWiU 38.11.1).
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy ustalaniu wartości sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, powodującej utratę zwolnienia, Wnioskodawca prawidłowo uwzględnia – w przypadku sprzedaży mediów dla ZSP Nr 1 – przychód wyłącznie z tytułu wody, odprowadzenia ścieków i odpadów komunalnych (z pominięciem energii elektrycznej i energii cieplnej)...

Zdaniem Wnioskodawcy, na chwilę obecną do ustalania wartości sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, należy zaliczać sprzedaż (refaktury) mediów dla Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 1 tylko w zakresie wody, odprowadzenia ścieków i odpadów komunalnych (bez energii elektrycznej i energii cieplnej) – zwolnienie na podstawie § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, tj.: „usługi świadczone pomiędzy jednostkami budżetowymi ... – z wyłączeniem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy ...”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ww. ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ww. ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Natomiast w myśl § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

1. jednostkami budżetowymi,
2. samorządowymi zakładami budżetowymi,
3. jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi,

– z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

W załączniku nr 3 do ustawy w pozycjach 140-153, 174 i 175 wymieniono usługi związane z: uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych, handlem wodą dostarczaną za pośrednictwem sieci wodociągowych, odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków, zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nadających się do recyklingu, zbieraniem odpadów innych niż niebezpieczne nienadających się do recyklingu, infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów innych niż niebezpieczne, zbieraniem odpadów niebezpiecznych, infrastrukturą przeznaczoną do przemieszczania odpadów niebezpiecznych nadających się do recyklingu, obróbką odpadów innych niż niebezpieczne w celu ich ostatecznego usunięcia, usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne, przetwarzaniem pozostałych odpadów niebezpiecznych, unieszkodliwianiem odpadów promieniotwórczych i pozostałych odpadów niebezpiecznych, z wyłączeniem usług zagospodarowania odpadów promieniotwórczych (ponownego przetwarzania paliw i odpadów), odkażaniem i czyszczeniem, pozostałe usługi związane z rekultywacją oraz specjalistyczne usługi w zakresie kontroli zanieczyszczeń, usługi zamiatania śmieci i usuwania śniegu, pozostałe usługi sanitarne.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminów: „jednostka budżetowa” czy „samorządowy zakład budżetowy”, wobec czego należy posiłkować się definicjami legalnymi zawartymi w obowiązującej od dnia 1 stycznia 2010r. ustawie z dnia 27 sierpnia 2009r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 ze zm.).

W świetle art. 9 ww. ustawy, sektor finansów publicznych tworzą m. in.:

1. organy władzy publicznej, w tym organy administracji rządowej, organy kontroli państwowej i ochrony prawa oraz sądy i trybunały;
2. jednostki samorządu terytorialnego oraz ich związki;
3. jednostki budżetowe;
4. samorządowe zakłady budżetowe.
   
   

Jednostkami budżetowymi – zgodnie z brzmieniem art. 11 ust. 1 cyt. ustawy – są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

W myśl art. 11a ust. 1 powyższej ustawy, państwowe jednostki budżetowe, dla których organem prowadzącym są organy administracji państwowej, prowadzące działalność określoną w ustawie z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.) gromadzą na wydzielonym rachunku dochody uzyskiwane:

1. ze spadków, zapisów i darowizn w postaci pieniężnej na rzecz jednostki budżetowej;
2. z odszkodowań i wpłat za utracone lub uszkodzone mienie będące w zarządzie bądź użytkowaniu jednostki budżetowej;
3. z działalności wykraczającej poza zakres działalności podstawowej, określonej w statucie, polegającej między innymi na świadczeniu usług, w tym szkoleniowych i informacyjnych;
4. z opłat egzaminacyjnych, za wydawanie świadectw i certyfikatów, jak również za sprawdzanie kwalifikacji;
5. z tytułu odpłatności za wyżywienie i zakwaterowanie uczniów i młodzieży w bursach i internatach, ponoszonych przez rodziców lub opiekunów;
6. z dopłat bezpośrednich i innych płatności stosowanych w ramach Wspólnej Polityki Rolnej Unii Europejskiej, otrzymanych na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zatem ze zwolnienia, określonego w § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011r. korzystają usługi świadczone pomiędzy zdefiniowanymi w tym przepisie grupami podmiotów, których status prawny regulują ww. przepisy z zakresu finansów publicznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 3) jest jednostką budżetową miasta. Od 2007r., decyzją Prezydenta Miasta, został przekazany Szkole budynek w trwały zarząd.

Obok prowadzonej działalności statutowej (edukacyjnej), Wnioskodawca wynajmuje pomieszczenia szkolne na cele inne niż mieszkalne i z których uzyskuje dochody.

Najemcami są: firmy, osoby fizyczne oraz inna jednostka budżetowa – Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 1. Zgodnie z zawartymi umowami, najemcy (firmy i osoby fizyczne) dokonują zapłaty za czynsz i media.

Natomiast w przypadku ZSP Nr 1 zawarta jest umowa użyczenia, na podstawie której korzystający z użyczonych pomieszczeń pokrywa tylko część kosztów związanych z utrzymaniem tych pomieszczeń na zasadzie partycypacji.

Odsprzedawane są tzw. media: energia elektryczna, energia cieplna, woda, odprowadzenie ścieków i wywóz odpadów komunalnych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego, gdyż łączna wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekracza łącznie 150.000 zł.

Za usługi wynajmu Wnioskodawca wystawia najemcom co miesiąc rachunki.

Kwoty wystawionych rachunków są wpisywane do ewidencji sprzedaży za dany dzień, w następujący sposób:

1. rachunki wystawiane dla firm – całość sprzedaży (tj. czynsz i media),
2. rachunki wystawiane dla osób fizycznych – całość sprzedaży (tj. czynsz i media),
3. rachunki wystawiane dla ZSP Nr 1 – sprzedaż (refaktura) tylko za:
   • wodę (PKWIU 36.00.20),
   • odprowadzenie ścieków (PKWIU 37.00.11),
   • odpady komunalne (PKWiU 38.11.1).
   
   

Zauważyć należy, iż w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE wskazuje się na konieczność traktowania, dla celów podatkowych, złożonego działania podatnika, jako jednolitej całości bez sztucznych podziałów. Oznacza to, że jeżeli podatnik dokonuje więcej niż jedno świadczenie na rzecz klienta i są one ze sobą powiązane tak, że obiektywnie rzecz biorąc tworzą z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość, którą jedynie sztucznie można byłoby podzielić, to te elementy lub świadczenia – dla celów podatku od towarów i usług – stanowią jedną całość lub jedną usługę.

Ponadto, jeżeli transakcja składa się z zespołu świadczeń i czynności, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich dokonywana jest rozpatrywana transakcja. Po pierwsze zatem, czy są to świadczenia odrębne, czy też jest to jedno świadczenie, a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku to jedno świadczenie powinno zostać zakwalifikowane jako świadczenie usług.

W świetle powyższego uznać należy, iż opisana powyżej usługa użyczenia pomieszczeń na cele inne niż mieszkalne jest usługą złożoną tzn. taką, która łączy w sobie usługę sensu stricte użyczenia pomieszczeń i przyporządkowane do niej usługi związane z zapewnieniem możliwości pełnowartościowego użytkowania użyczanych pomieszczeń takie jak: dostawa energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, odprowadzenie ścieków i wywóz odpadów komunalnych, które są nierozerwalnie ze sobą związane.

Odnosząc się do powyższego, wskazać należy, iż wszystkie świadczenia (dostawy towarów jak i świadczone usługi) powinny być opodatkowane na takich samych zasadach jak usługa podstawowa, która nadaje całości zasadniczy charakter.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis stanu faktycznego należy więc uznać, iż w przedmiotowej sprawie usługą podstawową jest wynikająca z umowy usługa użyczenia pomieszczeń na cele inne niż mieszkalne świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz biorących w użyczenie ww. pomieszczenia, natomiast kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zapewnieniem mediów (energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, odprowadzenie ścieków i wywóz odpadów komunalnych) pozostaje w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy. Stanowią one integralną część świadczonych przez Wnioskodawcę usług. Pełnią funkcję pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej jaką jest umowa użyczenia pomieszczeń.

Wskazać należy, iż kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zapewnieniem mediów (energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, odprowadzenie ścieków i wywóz odpadów komunalnych) jest należnością Wnioskodawcy, wynikającą z umowy, na podstawie której doszło do udostępnienia lokalu, a więc jest należnością z tytułu odpłatnego świadczenia usługi. Nie jest odrębnym elementem, ale tworzy pewną całość, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Bez usługi podstawowej – usługi użyczenia pomieszczeń – odsprzedaż energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, odprowadzenie ścieków i wywóz odpadów komunalnych, utraciłaby swój sens. Opłaty z tytułu dostawy mediów służą tylko zapewnieniu prawidłowego wykonania i korzystania z usługi głównej.

Należy także zaznaczyć, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy dana czynność podlega opodatkowaniu, nie jest istotna nazwa zastosowana przez dostawcę towarów czy świadczącego usługę dla wykonywanej czynności, lecz najistotniejsze jest to, czym dana czynność jest w rzeczywistości.

Odnosząc powyższe do sprawy będącej przedmiotem wniosku trzeba zauważyć, że umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną, bowiem zgodnie z art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy, jednakże jeśli pojawia się jakakolwiek płatność związana z użytkowaniem rzeczy oddanej w używanie, to na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług umowa ta przestaje być umową nieodpłatną i staje się czynnością odpłatną, a więc jako taka podlega opodatkowaniu.

Jednocześnie, w przedmiotowej sprawie koszty związane z zapewnieniem mediów na potrzeby użytkownika pomieszczeń nie mogą być przedmiotem odsprzedaży, bowiem stanowią one element cenotwórczy usługi.

W przypadku świadczenia usługi użyczenia pomieszczeń jednostce budżetowej jaką jest Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 1 wraz z odsprzedażą energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, odprowadzenia ścieków i wywozu odpadów komunalnych, na potrzeby użytkownika pomieszczeń, mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą.

Wobec powyższego przedmiotem opodatkowania jest skategoryzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy zatem stwierdzić, iż jeżeli umowy na dostawy mediów nie są zawierane z dostawcą bezpośrednio przez biorącego w użyczenie pomieszczenia na cele inne niż mieszkalne, wówczas kwoty należne z tytułu tych świadczeń pozostają w bezpośrednim związku z przedmiotem umowy użyczenia, stanowiąc część świadczonej usługi zasadniczej. Ww. świadczenie nie stanowi odrębnej usługi, ale jest elementem pewnej całości, stanowiącej jedno świadczenie – usługę użyczenia. W związku z tym, że świadczenie usługi użyczenia wraz ze świadczeniami dodatkowymi stanowi jedną usługę, do podstawy opodatkowania należy doliczyć również te świadczenia oraz zastosować jednolitą stawkę podatku, właściwą dla usługi zasadniczej (tj. usługi użyczenia).

Reasumując, opłaty z tytułu ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z zapewnieniem mediów (energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, odprowadzenie ścieków i wywóz odpadów komunalnych) należy uznać za element kalkulacyjny świadczenia zasadniczego.

Ponadto stwierdzić należy, iż wskazane we wniosku użyczenie pomieszczeń na cele inne niż mieszkalne wraz z zapewnieniem dostawy tzw. mediów, mieszczą się w szerokiej definicji usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, w konsekwencji czego podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, będący jednostką budżetową, na podstawie zawartej umowy użycza pomieszczenia na cele inne niż mieszkalne wraz z dostawą tzw. mediów na rzecz innej jednostki budżetowej. Należy zatem zauważyć, że przedmiotowe czynności korzystają ze zwolnienia od podatku, przewidzianego przez ustawodawcę w § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz usług komunikacji miejskiej).

Istotą ww. zwolnienia jest bowiem świadczenie usług pomiędzy jednostkami budżetowymi, samorządowymi zakładami budżetowymi oraz jednostkami budżetowymi i samorządowymi zakładami budżetowymi.

Zatem do usług świadczonych pomiędzy Wnioskodawcą (Zespołem Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 3) będącym jednostką budżetową, a inną jednostką budżetową (Zespołem Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 1), ma zastosowanie zwolnienie określone w powołanym wyżej § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, z wyłączeniem usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz usług komunikacji miejskiej. Usługi użyczenia pomieszczeń na cele inne niż mieszkalne nie zawierają się w wyłączeniu od zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w ww. przepisie, a zatem spełniają przesłanki do objęcia ich zwolnieniem. Tym samym koszty dostawy energii elektrycznej, energii cieplnej, wody, odprowadzenia ścieków i wywozu odpadów komunalnych, stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu użyczenia przez Wnioskodawcę pomieszczeń na rzecz innej jednostki budżetowej i korzystają ze zwolnienia od podatku, przewidzianego przez ustawodawcę w § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, użyczający (Wnioskodawca) powinien do całej usługi użyczenia zastosować zwolnienie z podatku wynikające z § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia, przy czym podstawa opodatkowania powinna obejmować również wszystkie związane z tytułem użyczenia opłaty, tj. za media (energię elektryczną, energię cieplną, wodę, odprowadzenie ścieków i wywóz odpadów komunalnych).

Nie mamy bowiem w tym przypadku do czynienia z samą odsprzedażą towarów i usług w postaci energii elektrycznej, cieplnej, wody, odprowadzania ścieków i wywozu odpadów, lecz z kompleksową usługą odpłatnego udostępnienia pomieszczeń. Zatem kwoty, które Wnioskodawca pobiera od kontrahenta (niezależnie od tego jak są one skalkulowane), będącego jednostką budżetową, stanowią wynagrodzenie za taką właśnie usługę.

Kwestię zwolnienia podmiotowego, będącą przedmiotem wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego reguluje art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jak stanowi art. 113 ust. 2 tej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z powyższego wynika więc, iż do wskazanego limitu określonego w ww. art. 113 ust. 1 ustawy o VAT nie wlicza się obrotu korzystającego ze zwolnienia na podstawie § 13 ust. 1 pkt 13 powołanego rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei, zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (…).

Mając na uwadze powołane przepisy oraz stan prawny stwierdzić należy, że ponieważ usługa użyczenia, o której mowa we wniosku, jako świadczona na rzecz innej jednostki budżetowej, jest zwolniona z podatku, zatem nie wlicza się jej do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne, stanowisko Wnioskodawcy, że do ustalania wartości sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, należy zaliczać sprzedaż (refaktury) mediów dla Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych Nr 1 tylko w zakresie wody, odprowadzenia ścieków i odpadów komunalnych (bez energii elektrycznej i energii cieplnej) – uznano za nieprawidłowe.

Jak bowiem wykazano powyżej, do ustalania wartości sprzedaży nie należy zaliczać nie tylko energii elektrycznej i energii cieplnej, ale również wody, odprowadzenia ścieków i odpadów komunalnych, gdyż ww. opłaty w całości składają się na obrót związany z odpłatnym świadczeniem usługi użyczania pomieszczeń jednostce budżetowej, który korzysta ze zwolnienia od podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.