INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z dnia 3 lipca 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 18 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ze sprzedaży złomu w wartości ustalonej według ceny sprzedaży netto – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ze sprzedaży złomu w wartości ustalonej według ceny sprzedaży netto.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej („Strefa”), na podstawie Zezwolenia z 10 kwietnia 2008 r. („Zezwolenie Strefowe”).

Na terenie Strefy, Spółka prowadzi działalność gospodarczą obejmującą działalność produkcyjną, handlową i usługową, w zakresie wyrobów i usług wytworzonych na terenie Strefy określonych w następujących grupowaniach rozporządzenia Rady Ministrów z 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług:

• 28.40 - usługi kucia, prasowania, wytłaczania i walcowania metali, usługi w zakresie metalurgii proszków;
• 28.51 - usługi obróbki metali i nakładania powłok na metale;
• 28.52 - usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych;
• 28.75 - wyroby metalowe gotowe pozostałe, gdzie indziej nieesklasyfikowane;
• 34.20 - nadwozia do pojazdów samochodowych; przyczepy i naczepy;
• 34.30 - części i akcesoria do pojazdów samochodowych i ich silników.
  
  

W związku z w/w działalnością gospodarczą powstają odpady produkcyjne - złom. Jako tego rodzaju odpady klasyfikowane są w szczególności:

1. półprodukty, u których stwierdzono na poszczególnych etapach procesu produkcyjnego wady uniemożliwiające wytworzenie w pełni sprawnego produktu finalnego,
2. (II) skrawki materiałów pochodzące z obróbki mechanicznej w procesie produkcyjnym,
3. (III) półprodukty uszkodzone w sposób mechaniczny oraz
4. (IV) wytworzone produkty gotowe, które z uwagi na niespełnienie przewidzianych przez Spółkę wysokich norm jakości sprzedawane są podmiotom trzecim z przeznaczeniem do zezłomowania (dalej, łącznie: „Złom”).
   
   

Spółka wskazuje, iż sprzedaż odpadów produkcyjnych (w tym Złomu) nie została wymieniona w posiadanym Zezwoleniu Strefowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszt uzyskania przychodów ze sprzedaży Złomu stanowi jego wartość ustalona według ceny sprzedaży netto...

Zdaniem Spółki, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. dalej „ustawa o PDOP”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych („ustawa o SSE”). Stosownie do art. 12 w związku z art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, zwolnienie obejmuje wyłącznie dochody uzyskane z tych rodzajów działalności gospodarczej, które zostały wymienione w zezwoleniu. Dodatkowo powyższe zwolnienie, zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o pdop, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie Strefy.

Z powyższych unormowań wynika, że zwolnieniu od podatku dochodowego od osób prawnych („PDOP”) podlega tylko dochód z działalności gospodarczej, prowadzonej na terenie Strefy w zakresie przedmiotowym, określonym w zezwoleniu. A contrario, jeżeli dany rodzaj działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, a także jeżeli działalność nie jest działalnością pomocniczą, niezbędną do realizacji zakresu działalności gospodarczej wymienionej w Zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu od PDOP.

Stanowisko takie, utrwalone już w praktyce organów podatkowych, zostało wyrażone m.in. przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 20 lutego 2009 r., (sygn. ILPB3/423-777/08-4/ MM), w której zostało uznane, iż:
  „(…) Gospodarka odpadami może stanowić samodzielną działalność podstawową. Zasady tej gospodarki określa odrębna ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 39, poz. 251 ze zm.), która reguluje istotne ze względów społecznych i gospodarczych kwestie postępowania z odpadami w sposób zapewniający ochronę życia i zdrowia ludzi oraz ochronę środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, a w szczególności zasady zapobiegania powstawaniu odpadów lub ograniczania ilości odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko, a także odzysku lub unieszkodliwiania odpadów. (...) Reasumując, jeżeli działalność związana z gospodarką odpadami nie jest wymieniona w zezwoleniu, dochody uzyskane ze sprzedaży złomu (odpadu z produkcji) lub innej formy jego zagospodarowania nie podlegają zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 6 lutego 2009 r. (sygn. ITPB3/423-623/08/AM);
• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 6 kwietnia 2010 r. (sygn. IBPBI/2/423-526/10/SD);
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 10 czerwca 2011 r. (sygn. ILPB3/423-105/11 -3/MM).
  
  

Analogicznie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 29 listopada 2007 r. (sygn. 1 SA/Gl 614/07), uznał, że: „(...) przesłanką korzystania ze zwolnienia określonego w art. l7 ust. 1 pkt 34 ustawy o pdop jest to, aby dochód uzyskiwany był na terenie Strefy wyłącznie w zakresie przedmiotowym określonym w zezwoleniu na działalność na terenie Strefy. Dochody pochodzące z działalności innej niż ta która wskazana jest w zezwoleniu (w tym sprzedaż odpadów poprodukcyjnych) podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych”.

Mając powyższe na uwadze, wskazane przychody z tytułu sprzedaży Złomu, Spółka rozpoznaje, jako przychody opodatkowane PDOP na zasadach ogólnych.

W konsekwencji, koszty uzyskania przychodów alokowane do tego rodzaju przychodów stanowią w opinii Spółki koszty uzyskania przychodów działalności pozastrefowej (tj. opodatkowanej PDOP na zasadach ogólnych).

Podejście takie zgodne jest w szczególności z tezą wyrażoną w postanowieniu Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Skarbowego z 14 maja 2007 r. (sygn. US.PD/423-10/ER/07) wydanym na wniosek podmiotu prowadzącego działalność na terenie Strefy i uzyskującego dodatkowe dochody z tytułu sprzedaży odpadów blachy powstałych w procesie produkcyjnym. Naczelnik stwierdził, iż: „(...) z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że złom stanowią odpady powstałe w toku produkcji puszek z zakupionej w tym celu blachy. Zatem wydatek poniesiony na zakup blachy odpowiadający ilości powstałych odpadów produkcyjnych (złomu) stanowi koszt uzyskania przychodu ze sprzedaży tego złomu, gdyż wiąże się w sposób bezpośredni z przychodem z tego tytułu.”

Zważywszy jednak na konieczność alokacji części kosztów uzyskania przychodów do przychodów ze sprzedaży Złomu, Spółka uznaje, iż powinna dokonać odpowiedniej ich kalkulacji.

Powyższe wynika z faktu, iż zdaniem Spółki, jeśli w wyniku procesu produkcyjnego otrzymuje się produkt główny oraz produkty uboczne, w tym Złom podlegający sprzedaży, Spółka powinna sporządzać zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości („UoR”) kalkulację pozwalającą na właściwą alokację kosztów do przychodów wynikających ze sprzedaży produktów głównych albo ubocznych. Spółka wychodzi z założenia, iż ustalając koszt wytworzenia produktu głównego powinna odjąć od kosztów produkcji wartość produktów ubocznych i Złomu, a następnie podzielić otrzymaną różnicę przez liczbę produktów głównych. Działanie takie pozwoli na precyzyjne ustalenie kosztów wytworzenia produktu głównego. Niniejsza kalkulacja będzie jednak możliwa wyłącznie wówczas, jeśli dokonana zostanie wycena odpadów (Złomu) i produktów ubocznych.

Zdaniem Spółki, Złom, jako rzeczowe składniki aktywów obrotowych stosownie do art. 28 ust. 1 pkt 6 UoR podlegają wycenie według cen nabycia lub kosztów wytworzenia nie wyższych od cen ich sprzedaży netto. Ze względu na fakt, że cena nabycia względnie koszt wytworzenia tych rzeczowych składników majątku obrotowego jest wyższy od ich ceny sprzedaży netto, to podlegają one wycenie w cenie sprzedaży netto. W konsekwencji, o otrzymaną w wyniku wyceny wartość Złomu powinien być obniżany koszt wytworzenia produktu właściwego otrzymanego z tego samego materiału co Złom. Tym samym, zdaniem Spółki, wartość Złomu ustalona na podstawie wyceny w cenie sprzedaży netto stanowi koszt własny Złomu w momencie jego sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.