INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2012 r. (data wpływu 16 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne przez Wnioskodawcę mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne przez Wnioskodawcę mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 2011 r. Wnioskodawca zakupił komputer osobisty (laptop) dla niepełnosprawnej córki. Córka jest niepełnosprawna od urodzenia, obecnie ma 27 lat jest osobą z zespołem downa. Jest upośledzona umysłowo w stopniu znacznym. Od wczesnego dzieciństwa córki Wnioskodawca stara się wraz z żoną wszelkimi możliwymi sposobami wspomagać jej rozwój. Córka m. in. ukończyła Gimnazjum i Szkołę Przysposabiającą do Pracy. Obecnie jest uczestnikiem zajęć rehabilitacyjnych i przysposabiających do pracy w Warsztacie Terapii Zajęciowej. Bierze czynny udział w zajęciach aktywizujących dla osób niepełnosprawnych, różnego rodzaju warsztatach, praktykach na stanowisku pracy itp., organizowanych przez Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym. Uczestniczy w zajęciach logopedycznych oraz art - terapii. Ma zainteresowania plastyczne, muzyczne i fotograficzne. Zdobywa różne nagrody i wyróżnienia w tych dziedzinach. Bez ustawicznej rehabilitacji, wspomagania rozwoju oraz utrwalania nabytych umiejętności nastąpiłby regres rozwojowy w każdej dziedzinie życia, zarówno umysłowej jak i psycho - ruchowej. Przez wiele lat Wnioskodawca konstruował różne pomoce, wycinając, szyjąc, naklejając, kolorując obrazki itp., do nauki pisania, liczenia, czytania i mówienia (wada wymowy), postrzegania. Obecnie narzędziem powszechnie stosowanym w edukacji stał się komputer, który oferuje gotowe lub lepsze rozwiązania i pomoce. Stosowany jest zarówno w przedszkolu jak i w Uniwersytecie Trzeciego Wieku. W przypadku córki komputer jest wykorzystywany jako pomoc w jej rozwoju. Obsługi komputera była uczona już w czasie nauki w gimnazjum, były to zajęcia obowiązkowe. Córka potrafi czytać i pisać, może komunikować się z innymi ludźmi poprzez internet co wspomaga jej rozwój społeczny. Córka korzysta i potrafi, obsługiwać programy edukacyjne adekwatne do jej poziomu w zakresie czytania, pisania, liczenia oraz w nauce początkowej języka angielskiego. Poprzez możliwość korzystania z komputera utrwala i rozwija umiejętności nabyte w poprzednich latach. Korzystanie z komputera umożliwia rehabilitację zaburzeń mowy i głosu poprzez nagrywanie i odtwarzanie swoich wypowiedzi, oraz słyszenie poprawnej wymowy podawanej przez lektora. Wielkim plusem korzystania z komputera jest możliwość bezproblemowego gromadzenia i katalogowania i odtwarzania w ciekawy sposób własnych prac fotograficznych z różnych miejsc, wycieczek itp. - fotografia jest jej wielką pasją. Córka posiada własny stary sprzęt fotograficzny.

Komputer, który Wnioskodawca zakupił (zakup na raty), posiada wielką zaletę, jest bardzo przyjazny w obsłudze nawet dla osoby z ograniczeniami. Korzystanie z zakupionego komputera nie wymaga od córki specjalnej wiedzy związanej z uruchamianiem jak i konfigurowaniem niezbędnego oprogramowania.

Nigdy dotychczas Wnioskodawca nie korzystał z żadnych dofinansowań ani programów rządowych, unijnych, PFRON-owych itp. ułatwiających zakup komputera dla osób niepełnosprawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może odliczyć, w ranach ulgi rehabilitacyjnej, wydatki na zakup komputera dla niepełnosprawnej córki ...

Zdaniem Wnioskodawcy, komputer osobisty jest urządzeniem technicznym niezbędnym w rehabilitacji Jego córki. Uważa, że może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej, wydatek na zakup komputera dla niepełnosprawnej córki.

Uważa że ww. zakup spełnia wszystkie wymogi ustawy dotyczące odliczenia:

1. jest urządzeniem technicznym;
2. jest to sprzęt osobisty (indywidualny);
3. powszechnie używany i niezbędny w rehabilitacji w XXI w.;
4. ułatwiający wykonywanie czynności życiowych, takich jak; mówienie, pisanie, czytanie, liczenie, komunikacja z otoczeniem - podstawowe czynności życiowe;
5. stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności - córka jest upośledzona umysłowo w stopniu znacznym, ma kłopoty z porozumiewaniem się (zaburzenia mowy i głosu) kłopoty z kondycją umysłową - programy edukacyjne wspomagają, są bardzo atrakcyjne i łatwe w obsłudze, dzięki temu często z nich córka korzysta i utrwala oraz rozwija nabyte, ćwiczone przez wiele lat umiejętności;
6. nie jest to sprzęt gospodarstwa domowego.
   
   

Córka jest na utrzymaniu Wnioskodawcy, jej dochód roczny za 2011 r. wynosi 7.303,26 zł. Wnioskodawca dowiadywał się w tej sprawie w Krajowej Informacji Podatkowej i został pouczony, że może taki zakup cyt. „odliczyć w wydatkach na cele rehabilitacyjne, że komputer znajduje się w wykazie urządzeń technicznych jako pomoc w rozwoju dziecka”. Właściwy dla Wnioskodawcy Urząd Skarbowy przychyla się do tej interpretacji, ale prosi o indywidualną interpretację na piśmie przez właściwy organ, tj. Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe - jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają kwoty 9.120 zł (art. 26 ust. 7e ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 26 ust. 7f ww. ustawy o podatku dochodowym ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo;
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono
3. całkowitą niezdolność do pracy albo
4. umiarkowany stopień niepełnosprawności

Zgodnie z art. 26 ust. 7b ww. ustawy wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków na zakup komputera, można jedynie ocenić poprzez analizę zapisu art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że za wydatki o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać właściwości leczniczo – rehabilitacyjne. Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu, cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter. Dla oceny powyższego pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

W myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Przy czym, zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t. j. Dz. U. z 2008 r. Nr 14, poz. 92 ze zm.) rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Z uregulowań zawartych w ww. art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek. Zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji i mieć indywidualny charakter.

Właściwym do stwierdzenia, czy dane urządzenie, sprzęt czy narzędzie jest niezbędne w rehabilitacji oraz będzie ułatwiał wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, jest w szczególności lekarz specjalista, który biorąc pod uwagę stan zdrowia konkretnej osoby i potrzeby indywidualnej rehabilitacji może ten fakt potwierdzić np. w wydanym zaświadczeniu.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zakupił komputer (laptopa), niepełnosprawnej córce będącej na jego utrzymaniu. Komputer umożliwia rehabilitację zaburzeń mowy i głosu córki poprzez nagrywanie i odtwarzanie swoich wypowiedzi, oraz odsłuchiwanie poprawnej wymowy podawanej przez lektora. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że powyższy komputer ułatwia wykonywania czynności życiowych córki.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup ww. sprzętu dla niepełnosprawnej córki będącej na Jego utrzymaniu, przy spełnieniu ww. warunków będą mogły zostać zaliczone do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne i odliczone od dochodu w zeznaniu rocznym na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże aby skorzystać z przedmiotowej ulgi Wnioskodawca powinien wystąpić do lekarza specjalisty o wydanie zaświadczenia z którego będzie wynikało, że zakupiony komputer jest niezbędny w rehabilitacji i będzie ułatwiał Jego córce wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, iż z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – niniejsza interpretacja jest wiążąca dla Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem. Zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla Jego żony.

Do wniosku Wnioskodawca załączył dokumenty. Zaznacza się, iż tut. Organ wydając interpretacje w trybie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny załączonych do wniosku dokumentów, jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz Jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.