INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 26 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 5 lipca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego (samochodu osobowego) oraz możliwości zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji tego środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej środka trwałego (samochodu osobowego) oraz możliwości zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji tego środka trwałego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 22 czerwca 2012 r. Znak: IBPBI/1/415-494/12/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 5 lipca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W związku z pojawiającym się zapotrzebowaniem na usługi odpłatnego wynajmu samochodów osobowych, w marcu 2012 r. Wnioskodawca poszerzył zakres prowadzonej działalności o tego typu działalność, która sklasyfikowana została wg PKD pod symbolami 77.11.Z i 77.12.Z. W dniu 30 marca 2012 r. zakupił nowy samochód osobowy, z zamiarem przeznaczenia go do działalności polegającej na odpłatnym oddawaniu w użytkowanie na podstawie umów najmu, zarówno innym firmom, jak i indywidualnym osobom fizycznym. W dniu 31 marca 2012 r. samochód ten został odebrany z salonu samochodowego i od tej pory liczy się okres gwarancji samochodu. Faktura dokumentująca zakup ww. samochodu została zaewidencjonowana w rejestrze zakupów VAT w marcu 2012 r. i w tym też miesiącu samochód został oddany do użytkowania i wprowadzonym do ewidencji środków trwałych. Wartość początkowa zakupionego samochodu osobowego przekracza równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłoszonego przez NBP z dnia przekazania samochodu do używania. Odpisy amortyzacyjne od tego samochodu dokonywane są począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek trwały został oddany do użytkowania tj. od kwietnia 2012 r. przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej podwyższonej – na podstawie art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy zastosowaniu współczynnika 1,4, ponieważ pojazd będzie oddawany w odpłatne użytkowanie innym podmiotom. W związku z tym używany będzie bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych i wymagać będzie szczególnej sprawności technicznej. Przyjęta wartość początkowa samochodu osobowego, stanowiąca podstawę amortyzacji liniowej, wynosi 303.414,63 zł i przekracza równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote wg kursu średniego NBP z dnia przekazania samochodu do użytkowania.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 29 czerwca 2012 r., wskazano, iż samochód, o którym mowa we wniosku będzie używany przez najemców w warunkach terenowych, leśnych, w terenie błotnistym, po nie utwardzonych szlakach drogowych, co powodować będzie jego bardziej intensywne zużycie. Pojazd wskazany we wniosku posiada napęd 4x4, stąd też z istoty konstrukcyjnej pojazdu wynika, iż jest to pojazd lepiej przystosowanych do poruszania się w warunkach terenowych, leśnych, po drogach błotnistych, po śliskiej nawierzchni, po bezdrożach. Powyższe okoliczności powodują, iż potencjalni najemcy, potrzebujący pojazdu z napędem 4x4, będą korzystali właśnie z tego egzemplarza pojazdu dostępnego w ofercie Wynajmującego. Najemcy, który nie poruszają się pojazdem w warunkach drogowo trudnych, standardowo korzystają z pojazdów z napędem jednoosiowym, ponieważ jest to dla nich opcja wystarczająca. Zważywszy na fakt, iż koszty najmu i eksploatacji pojazdu z napędem jednoosiowym są zdecydowanie niższe, niż koszty tego rodzaju dotyczące pojazdów z napędem 4x4, zasadne jest przyjęcie, iż potencjalni najemcy nie będą korzystać z oferty najmu pojazdu wskazanego we wniosku, jeżeli faktycznie nie będą mieli potrzeby poruszania się w warunkach drogowo trudnych, gdyż jest to wariant zdecydowanie bardziej kosztowny. Środek trwały w postaci pojazdu samochodowego wskazanego we wniosku został zaliczony zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, do grupy 741 – samochód osobowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy w sprawie ustalenia wartości początkowej dla samochodu osobowego, od której będzie naliczana amortyzacja liniowa dla celów podatkowych oraz czy prawidłowe jest zastosowanie współczynnika 1,4 i stosowanie szybszej amortyzacji w opisanym przykładzie...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo zastosować współczynnik 1,4 i stosować szybszą amortyzację podatkową oraz prawidłowo przyjął wartość początkową samochodu osobowego stanowiącą podstawę podatkowej amortyzacji liniowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części (…).

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22f ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Podstawą dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest zatem prawidłowo ustalona wartość początkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zasady ustalania wartości początkowej, które są zróżnicowane m.in. z uwagi na sposób nabycia środka trwałego, reguluje art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia.

Przy czym, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku (art. 22g ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Z powyższych przepisów wynika zatem, iż wartość początkową środków trwałych nabytych odpłatnie, m.in. w drodze kupna, stanowi ich cena nabycia zdefiniowana w art. 22g ust. 3 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dla celów prowadzonej działalności gospodarczej zakupił samochód osobowy za kwotę przekraczającą równowartość 20.000 euro. Zakup ten udokumentowany jest fakturą VAT. Ww. samochód został uznany za środek trwały i wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż wartość początkową ww. środka trwałego należało ustalić w wysokości ceny jego nabycia, wynikającej z faktury VAT, niezależnie od faktu, iż jest ona wyższa niż równowartość 20.000 euro. Pamiętać jedynie należy, iż do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie może zaliczyć odpisów amortyzacyjnych od tej części wartości początkowej wskazanego we wniosku samochodu, która przekracza równowartość 20.000 euro. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Odnosząc się natomiast do kwestii możliwości zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej do amortyzacji ww. samochodu stwierdzić należy, iż w myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Zgodnie z treścią art. 22h ust. 2 ww. ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l i 22ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i-22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Na podstawie art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Jednakże w szczególnych, przewidzianych w ww. ustawie przypadkach, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych z zastosowaniem podwyższonych stawek amortyzacyjnych.

Przepis art. 22i ust. 2 pkt 2 ww. ustawy określa, iż podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4.

W myśl art. 22i ust. 3 ww. ustawy, w razie wystąpienia bądź ustania warunków uzasadniających podwyższenie stawek, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, stawki te ulegają podwyższeniu lub obniżeniu od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaistniały okoliczności uzasadniające te zmiany.

Ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa przesłanek, jakie winny być spełnione, by zasadnym stało się uznanie, że środki trwałe wskazane w art. 22i ust. 2 (w tym środki transportu) są używane bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. W Wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazano, że dla samochodów osobowych zaliczonych do rodzaju 741 Klasyfikacji Środków Trwałych, podstawowa stawka amortyzacyjna wynosi 20%.

Z pkt 3 Objaśnień do powyższego załącznika nr 1 wynika natomiast, że przez maszyny, urządzenia i środki transportu, wymagające szczególnej sprawności technicznej, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy, rozumie się te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 30 marca 2012 r. Wnioskodawca dla celów prowadzonej działalności gospodarczej zakupił samochód osobowy. W tym samym miesiącu ww. samochód został oddany do użytkowania i wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej. Przedmiotowy samochód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będzie oddany w odpłatne użytkowanie innym podmiotom, w związku z tym używany będzie bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych i wymagać będzie szczególnej sprawności technicznej. Będzie on używany przez najemców w warunkach terenowych, leśnych, w terenie błotnistym, po nie utwardzonych szlakach drogowych, co powodować będzie jego bardziej intensywne zużycie.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż jeżeli w istocie przedmiotowy samochód będzie używany w warunkach terenowych, w warunkach leśnych lub innych wskazujących na bardziej intensywne jego zużycie, to Wnioskodawca, może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tego samochodu przy zastosowaniu współczynnika podwyższającego, o którym mowa w art. 22i ust. 2 pkt 2 ustawy, pamiętając o ograniczeniu kwotowym tych odpisów, o którym mowa w art. 23 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.