INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lutego 2012r. (data wpływu do tut. Biura 6 marca 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu dokonania korekty przychodu, uzyskanego z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w związku z uznaniem reklamacji dot. towarów handlowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 marca 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie momentu dokonania korekty przychodu, uzyskanego z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej w związku z uznaniem reklamacji dot. towarów handlowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, głównie w zakresie hurtowej sprzedaży obuwia. Z tytułu sprzedaży wystawia faktury VAT i rozpoznaje przychód zgodnie z art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na mocy zawartych umów, jak również na mocy prawa zwyczajowego oraz zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej przyznającej prawo do reklamacji obuwia w terminie dwóch lat od daty zakupu, odbiorcy mają prawo do zwrotu towaru, jak również do bonifikat i skont.

Często zwroty towarów, szczególnie tych pochodzących z reklamacji złożonych przez klientów, następują po zakończeniu i rozliczeniu roku podatkowego, w którym wydano rzecz i rozpoznano przychód. Po otrzymaniu zwrotów, uznaniu reklamacji, udzieleniu bonifikat, zostają wystawione faktury korygujące, zgodnie z przepisami § 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r., w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Na podstawie wystawionych faktur korygujących Wnioskodawca koryguje przychody do celów podatku dochodowego od osób fizycznych w momencie wystawienia tych faktur korygujących.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim okresie rozliczeniowym Wnioskodawca powinien dokonać zmiany wielkości przychodu należnego w podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z wystawieniem faktur korygujących...

Zdaniem Wnioskodawcy, zmniejszenie przychodów podatkowych z faktur korygujących „in minus”, potwierdzających zwrot towarów lub udzielenie bonifikat, winno być ewidencjonowane w dacie ich wystawienia. Przyczyna wystawienia faktury korygującej powstała bowiem po wystawieniu faktury pierwotnej, w więc nawet po kilku latach.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody bez względu na rodzaj źródeł przychodu, a stosownie do art. 9 ust. 2 cyt. ustawy, dochodem ze źródeł przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

Z kolei w myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Stosownie do art. 14 ust. 1c za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1 uważa się dzień wydania rzeczy nie później niż dzień wystawienia faktury. Wprawdzie, art. 14 ust. 1 i 1c nie precyzuje, kiedy należy pomniejszyć uzyskany uprzednio przychód o wartość zwróconych towarów, czy udzielony rabat (upust), to analiza treści tego przepisu nie może jednak pomijać treści art. 9 ust. 1, 1a i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wskazuje, że wpływ na kształtowanie przychodów i kosztów w danym roku podatkowym mają zdarzenia zaistniałe właśnie w tym roku podatkowym. Ponadto, według Wnioskodawcy, jeżeli ustawodawcy zależałoby na powiązaniu zwrotu towarów, bonifikat i skont z określoną transakcją to wyraźnie by to wskazał, tak jak uczynił, to w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów w art. 22 ust. 4 cyt. ustawy, gdzie wyraźnie zastrzeżono, iż „koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą”.

Na potwierdzenie prezentowanego stanowiska Wnioskodawca powołał wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych w:

• Bydgoszczy z dnia 2 czerwca 2010r. sygn. akt I SA/Bd 395/10 oraz
• Krakowie z dnia 10 maja 2010r. sygn. akt I SA/Kr 359/10.
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 361 ze zm.), za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika m.in., iż w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedaje obuwie. Na mocy zawartych umów, jak również na mocy prawa zwyczajowego oraz zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002r. o szczególnych warunkach sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 141 poz. 1176 ze zm.), przyznającej prawo do reklamacji obuwia w terminie dwóch lat od daty zakupu, odbiorcy mają prawo do zwrotu towaru, jak również do bonifikat i skont. Często zwroty towarów następują po zakończeniu i rozliczeniu roku podatkowego, w którym wydano rzeczy i rozpoznano przychód. Po otrzymaniu zwrotów, uznaniu reklamacji, udzieleniu bonifikat, zostają wystawione faktury korygujące. Na podstawie wystawionych faktur korygujących Wnioskodawca koryguje przychody uznane uprzednio za przychody należne z prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przy czym, jak wynika z wniosku, korekty odnosi do roku, w którym zostały wystawione faktury korygujące.

Mając na względzie przedstawiony we wniosku stan faktyczny, zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „bonifikata”; przyjmuje się więc, za wykładnią językową, że bonifikata to zmniejszenie ustalonej ceny towaru lub usługi, zniżka od ustalonej ceny towaru, opust, rabat. Zwykle stanowi ona zachętę do dalszych zakupów, albo formę rekompensaty z powodu faktycznie poniesionej lub przewidywanej straty klienta (kontrahenta).

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż w sytuacji uznania reklamacji przez Wnioskodawcę i udzielenia z tego tytułu bonifikaty od ceny reklamowanego towaru, bądź też w sytuacji zwrotu towaru – zwrotu kwoty stanowiącej cenę sprzedaży, wartość udzielonej bonifikaty, czy też dokonanego zwrotu, pomniejszać będzie, przychód należny uzyskany z tego tytułu. Z tego też względu, korekta przychodu należnego, winna zostać dokonana wstecz do okresu zaewidencjonowania faktury pierwotnej (wykazania przychodu należnego). Jeżeli bowiem wystawiona faktura błędnie dokumentuje stan faktyczny (nienależny przychód (zwrot towaru), bądź przychód, który w istocie podlega pomniejszeniu w związku z udzieleniem bonifikaty), to skutkuje zadeklarowaniem i zapłatą podatku dochodowego w nieodpowiedniej wysokości. Korekta ta nie generuje nowego momentu powstania przychodu, lecz odnosi się do przychodu uprzednio wykazanego. Nieprawidłowości te powinny zatem zostać skorygowane w odpowiednim okresie sprawozdawczym, w którym pierwotnie wykazano przychód należny z określonej transakcji.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do wskazanych przez Wnioskodawcę wyroków Wojewódzkich Sądów Administracyjnych stwierdzić należy, iż tut. Organ nie podziela zawartego w nich stanowiska ze względów wskazanych szczegółowo powyżej. Jednocześnie w polskim systemie prawnym orzeczenia sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Zgodnie bowiem z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270), ocena prawna i wskazania, co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Zatem wyroki te nie mają zastosowania, ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego. Niezależnie od powyższego zauważyć należy, iż wyroki mające uzasadniać stanowisko Wnioskodawcy, zostały wydane w odmiennym niż przedstawiony we wniosku stanie faktycznym i dotyczą interpretacji przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie mającej zastosowania w sprawie będącej przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U z 2012r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.