INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15.06.2012 r. (data wpływu 21.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępniania kontrahentom ekspozytorów będących własnością Wnioskodawcy, a służących do prezentacji jego produktów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.06.2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępniania kontrahentom ekspozytorów będących własnością Wnioskodawcy, a służących do prezentacji jego produktów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Spółki (zwanej dalej również Wnioskodawcą) jest produkcja i sprzedaż akcesoriów dla niemowląt. Działalność handlowa Spółki zorganizowana jest w ten sposób, że Spółka sprzedaje swoje produkty placówkom handlu detalicznego i hurtowego, a placówki te prowadzą dalszą dystrybucję tych produktów do ich odbiorców finalnych. Dla celów ekspozycji swoich produktów w placówkach kontrahentów Spółka udostępnia im stojaki i regały oznaczone znakami towarowymi Spółki, zwane dalej „ekspozyturami”.

Porozumienia, na podstawie których następuje przekazanie ekspozytorów przewidują, iż placówki handlowe nie mają prawa wykorzystywać udostępnianych im ekspozytorów dla celów innych niż prezentacja produktów Spółki, a także umieszczać na nich znaków towarowych innych podmiotów, niż Spółki.

Ekspozytory niezależnie od faktu przekazania ich kontrahentom, pozostają nieprzerwanie własnością Spółki. Jednocześnie, w świetle zawieranych porozumień kontrahenci mają obowiązek niezwłocznie po zakończeniu współpracy handlowej ze Spółką zwrócić jej udostępnione ekspozytory. Z tytułu udostępnienia ekspozytorów kontrahenci Spółki nie uiszczają na Jej rzecz jakichkolwiek opłat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011r. Nr 177, poz. 1054) (dalej również: VATU) udostępnienie ekspozytorów kontrahentom, odbywające się na zasadach wskazanych w opisie stanu faktycznego, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego przekazywanie ekspozytorów kontrahentom dokonywane jest wyłącznie dla celów prezentacji sprzedawanych przez nich towarów z oferty produktowej Spółki. Z tytułu udostępnienia ekspozytorów kontrahenci Spółki nie uiszczają na jej rzecz żadnych opłat. Właścicielem ekspozytorów pozostaje Spółka.

Zgodnie z definicją dostawy towarów zawartą w art. 7 ust. 1 VATU: „przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)”.

W związku z tym, iż w analizowanej sytuacji nie dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, czynność udostępniania ekspozytorów kontrahentom nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 VATU.

Z kolei, stosownie do art. 7 ust. 2 VATU: „Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów”.

W związku z tym, że przekazanie ekspozytorów nie pociąga za sobą przeniesienia ich własności, czynność ta nie stanowi również zrównanego z dostawą towarów nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, o którym mowa w art. 7 ust 2 VATU.

Jednocześnie należy zważyć, iż zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 VATU, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 2 VATU za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do treści art. 8 ust. 2 VATU należy zauważyć, że analizowane nieodpłatne udostępnianie ekspozytorów, zawiera się w dyspozycji pkt 1 ww. przepisu, stanowi bowiem w istocie użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika. Jednakże, jak wynika z treści art. 8 ust 2 pkt 1 VATU, aby użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą zostać łącznie spełnione dwie przesłanki, a mianowicie użycie tych towarów powinno nastąpić do celów innych niż działalność gospodarcza, a podatnikowi przysługiwać musiało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

Przekazywanie przez Spółkę ekspozytorów placówkom handlowym będącym dystrybutorami Jej produktów ma niewątpliwie związek z działalnością przedsiębiorstwa Spółki, bowiem ma na celu prezentację produktów przez nią oferowanych.

W świetle powyższej okoliczności Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż czynność nieodpłatnego przekazania ekspozytorów kontrahentom nie podlega opodatkowaniu VAT także jako świadczenie usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

Powołany przepis art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane. Przez świadczenie usługi należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Ustawodawca przyjął zatem generalną zasadę, że usługami są wszelkie świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem „usługi” w przepisach ustawy o VAT objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń nie ujętych w tych klasyfikacjach.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT wynika natomiast, że również nieodpłatne świadczenie usług jest traktowane jak odpłatne świadczenie i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, lecz ma to miejsce tylko w określonych przez ustawodawcę okolicznościach. Aby bowiem nieodpłatne świadczenie usługi podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 8 ust. 2, spełnione muszą być łącznie dwa warunki:

1. usługa nie ma związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
2. świadczącemu usługę przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tą usługą, w całości lub w części.
   
   

Tylko łączne spełnienie powyższych warunków powoduje, że nieodpłatne świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, tak jak świadczenie odpłatne.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca produkuje i sprzedaje akcesoria dla niemowląt. W celu wsparcia sprzedaży swoich produktów Spółka udostępnia swoim kontrahentom stojaki i regały (ekspozytury) oznaczone znakami towarowymi Spółki. Porozumienia, na podstawie których następuje przekazanie ekspozytorów przewidują, iż placówki handlowe nie mają prawa wykorzystywać udostępnianych im ekspozytorów dla celów innych niż prezentacja produktów Spółki, a także umieszczać na nich znaków towarowych innych podmiotów, niż Spółki. Ekspozytory niezależnie od faktu przekazania ich kontrahentom, pozostają nieprzerwanie własnością Spółki. Jednocześnie, w świetle zawieranych porozumień kontrahenci mają obowiązek niezwłocznie po zakończeniu współpracy handlowej ze Spółką zwrócić jej udostępnione ekspozytory. Z tytułu udostępnienia ekspozytorów kontrahenci Spółki nie uiszczają na Jej rzecz jakichkolwiek opłat.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia z dostawą towarów, gdyż Spółka w dalszym ciągu pozostaje właścicielem przekazywanych do używania ekspozytorów. Istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyżej powołanym przepisie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT mowa jest o czynności, która daje otrzymującemu towar, prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel (prawo do wyzbycia się, obciążania, zmiany). Natomiast w przedstawionym stanie faktycznym, wraz z udostępnieniem urządzeń nie dochodzi do przeniesienia na kontrahentów prawa do rozporządzania ekspozytorami jak właściciel. Zatem nie mamy tu do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu powyższego przepisu.

W myśl powołanej powyżej w art. 8 ust. 1 ustawy definicji świadczenia usług, wydanie rzeczy do użytkowania bez przeniesienia na odbiorcę prawa do rozporządzania nimi – stanowi natomiast świadczenie usług.

Nieodpłatne przekazanie wymienionych we wniosku ekspozytorów ma jednak związek z działalnością przedsiębiorstwa, bowiem jego celem jest wsparcie sprzedaży towarów Spółki Tym samym nie znajduje zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Jest to zatem nieodpłatna usługa, wykonywana w związku z działalnością przedsiębiorstwa i jako taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w kwestii braku opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania ekspozytorów kontrahentom za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.