Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/443-813/12-2/AK
z 10 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 09 października 2012r. (data wpływu 12 październik 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych na rzecz pracowników i kontrahentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych na rzecz pracowników i kontrahentów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zwana dalej „Spółką” prowadzi działalność w zakresie wynajmu i serwisu odzieży roboczej.

W ramach prowadzonej działalności, Spółka ponosi koszty nabycia produktów spożywczych takich jak: kawa, herbata, woda mineralna, soki, inne napoje bezalkoholowe cukier, słodycze.

Zgodnie z przepisami BHP, Spółka zapewnia pracownikom napoje, natomiast pozostałe artykuły spożywcze przekazywane są podczas spotkań zarządu/kierownictwa narad pracowniczych, szkoleń oraz spotkań z kontrahentami i gośćmi w czasie pracy w siedzibie Spółki.

Dodatkowo, zarówno dla pracowników, jak i osób z zewnątrz (gości/kontrahentów) udostępniane są za częściową odpłatnością (50 groszy za sztukę) automaty z napojami: kawą herbatą, zupami w proszku, czekoladą. Pozostała część kosztów jest ponoszona przez Spółkę ze środków obrotowych. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nabyte artykuły są wykorzystywane w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną. Spółka odlicza podatek VAT naliczony związany z zakupem ww. artykułów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego nieodpłatne przekazanie ww. artykułów spożywczych należy opodatkować podatkiem VAT należnym?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie napojów pracownikom w trakcie pełnienia obowiązków służbowych wynika z przepisów BHP. Do zapewnienia pracownikom wody i innych napojów zobowiązują pracodawcę przepisy z zakresu Bezpieczeństwa i Higieny Pracy na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003r., Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.). W opinii Spółki, takie przekazanie nie powinno być opodatkowane podatkiem VAT należnym, gdyż nie mamy do czynienia z przekazaniem/zużyciem towarów na cele osobiste pracowników lecz z przekazaniem pracownikom napojów zgodnie z przepisami BHP na terenie firmy i podczas pełnienia obowiązków służbowych.

Spółka organizuje również narady pracownicze, spotkania pracowników poszczególnych działów, których celem jest omówienie i rozwiązywanie problemów pojawiających się w Spółce oraz szkolenia dla pracowników - w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. Podczas takich spotkań i szkoleń zapewniane są w celu zwiększenia komfortu i wydajności pracy, artykuły spożywcze takie jak kawa, herbata, inne napoje bezalkoholowe, słodycze. W związku z organizowaniem wspomnianych narad pracowniczych i szkoleń nie dochodzi do indywidualnego zużycia towarów przez pracowników na ich cele osobiste, lecz w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych. Wskazane spotkania mają charakter roboczy i są związane z działalnością Spółki.

W sytuacji, gdy artykuły spożywcze (kawa, herbata, słodycze) wydawane są kontrahentom/gościom, Spółka traktuje takie wydania jako drobny poczęstunek będący wyrazem dobrego zachowania i gościnności. Spotkania z kontrahentami/gośćmi odbywają się na terenie Spółki oraz w czasie pracy firmy i mają nieodzowny związek z wykonywaną działalnością oraz nie służą realizacji celów osobistych kontrahentów/gości, stąd też nie może być tu mowy o przekazaniu/zużyciu towarów na cele osobiste. W przypadku automatów z napojami, ich udostępnianie jest związane z wypełnianiem przez Spółkę obowiązków wynikających z przepisów BHP, a ponadto korzystanie z nich jak opisano wyżej, nie jest nieodpłatne. Nieodpłatnie przekazywane wspominane artykuły spożywcze nie stanowią też prezentów o małej wartości ani próbek.

Spółka stoi na stanowisku, iż nieodpłatne przekazanie artykułów spożywczych w opisanych wyżej sytuacjach ma ścisły związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i nie nosi znamion przekazania/zużycia towarów na cele osobiste podatnika lub pracowników Spółki, w związku z czym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Definicje prezentów o małej wartości oraz próbek zawarte zostały przez ustawodawcę w przepisach art. 7 ust. 4 oraz art. 7 ust. 7 ustawy.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. pracownik, kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązku pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

W oparciu o art. 232 ustawy z dnia z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 1998r., Nr 21, poz. 94 ze zm.), pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania.

Stosownie do art. 23715 § 1 Kodeksu pracy, Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy.

Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac. (art. 237¹⁵ § 2 Kodeksu pracy).

Przepisy wykonawcze regulujące powyższe obowiązki to:

• rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996r., Nr 60, poz. 279),
  

• rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tj. Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 ze zm.).
  
  

Na podstawie § 112 wyżej powołanego rozporządzenia w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników. Szczegółowe zasady zaopatrzenia w napoje pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych określają odrębne przepisy.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Spółka prowadzi działalność w zakresie wynajmu i serwisu odzieży roboczej. W ramach prowadzonej działalności, Spółka ponosi koszty nabycia produktów spożywczych takich jak: kawa, herbata, woda mineralna, soki, inne napoje bezalkoholowe cukier, słodycze. Zgodnie z przepisami BHP, Spółka zapewnia pracownikom napoje, natomiast pozostałe artykuły spożywcze przekazywane są podczas spotkań zarządu/kierownictwa narad pracowniczych, szkoleń oraz spotkań z kontrahentami i gośćmi w czasie pracy w siedzibie Spółki. Nabyte artykuły są wykorzystywane w związku z prowadzoną działalnością opodatkowaną. Spółka odlicza podatek VAT naliczony związany z zakupem ww. artykułów.

Odnosząc treść powołanych przepisów do przedstawionego opisu sprawy należy uznać, iż nieodpłatne przekazanie artykułów spożywczych pracownikom przez pracodawcę, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czynność ta nie będzie bowiem przekazaniem lub zużyciem towarów na cele osobiste pracowników. Również przekazywanie pracownikom napojów w ramach stosunku zatrudnienia, do czego Wnioskodawca zobligowany jest przepisami prawa, nie będzie stanowiło w tych przypadkach przekazania towarów na cele osobiste pracowników, gdyż takie przekazania (zużycia) będą miały na celu zabezpieczenie pracownikom zgodnych z przepisami warunków pracy oraz służyć będą prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Ponadto, nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Tym samym, również przekazywanie napojów i artykułów spożywczych, w celu zapewnienia poczęstunku kontrahentów oraz pracowników Spółki podczas spotkań służbowych na terenie siedziby nie podlega opodatkowaniu.

Reasumując, nieodpłatne przekazanie/zużycie artykułów spożywczych stanowiących własność Spółki, na zasadach określonych w zdarzeniu przyszłym, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.