Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1230/12-2/JK
z 6 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 listopada 2012 r. (data wpływu 6 grudnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• jest prawidłowe w zakresie opodatkowania przekazania bonów pracownikom,
• jest nieprawidłowe w zakresie opodatkowania świadczenia usług (karnety na basen, bilety wstępu do kina) oraz przekazania towarów pracownikom (artykuły spożywcze z okazji świąt, paczki świąteczne dla dzieci).
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania bonów pracownikom jak również opodatkowania świadczenia usług (karnety na basen, bilety wstępu do kina) oraz przekazania towarów pracownikom (artykuły spożywcze z okazji świąt, paczki świąteczne dla dzieci).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka rozważa możliwość dokonywania na rzecz pracowników określonych świadczeń będących dodatkowym składnikiem wynagrodzenia. Świadczeniami tymi mogą być bony, towary bądź usługi przekazywane pracownikom. Wnioskodawca ma tu na myśli „bon” jako „dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów lub usług” np. w jednym z centrów handlowych. Przykładowymi usługami jakie przekazywałaby Spółka byłyby karnety na basen, bilety wstępu do kina. Jeśli chodzi zaś o towary byłyby to przykładowo artykuły spożywcze z okazji świąt, świąteczne paczki dla dzieci. Ich przekazywanie zostałoby uwzględnione w wewnętrznych aktach prawa pracy obowiązujących w Spółce. Świadczenia te byłyby przede wszystkim wyrazem polityki socjalnej Spółki, która w ten sposób pragnie wytworzyć lepsze, mocniejsze relacje z pracownikami a przez to zwiększyć ich efektywność i lojalność wobec Spółki. Wartość powyższych świadczeń byłaby uwzględniona w podstawie opodatkowania podatkiem PIT oraz w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Powyższe świadczenia stanowiłyby zatem formę wynagrodzenia za pracę. Powyższe świadczenia finansowane byłyby ze środków obrotowych Spółki. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług. Ponadto zakup towarów, usług i bonów nie będzie sfinansowany ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, gdyż takowy w Spółce nie funkcjonuje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy należy naliczyć VAT od świadczeń które byłyby przekazywane pracownikom zgodnie z wewnętrznymi regulacjami prawa pracy obowiązującymi w Spółce?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 dalej ustawa o VAT), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 2 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególnosci:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.
  
  

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów,
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Cytowane powyżej polskie przepisy nie są w tej sprawie jasne. Mogą wręcz sugerować, iż każde wydanie towaru pracownikowi (nawet wtedy, gdy wymuszone zostało przepisami BHP) winno być opodatkowane. Jednakże reguły wykładni, w razie gdy polskie przepisy nie dają jednoznacznych rezultatów nakazują dokonywać interpretacji w zgodzie z przepisami wspólnotowymi. W tym zakresie wyznacznikiem wykładni powinien być art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE.

Zgodnie z jego treścią opodatkowane są wyłącznie te wydania, których efektem jest konsumpcja towarów. W przypadku pracowników wyłącznie prywatne (osobiste) lub inne niż służbowe wykorzystanie będzie wiązało się z opodatkowaniem. Tezę tą potwierdzają liczne wyroki, w tym wyroki ETS, tj. C-371/07 Danfoss A/S, AstraZeneca, C-258/95 J.F. Sohne.

Jednocześnie w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, podkreślono znaczenie pojęcia towaru, przez który, na potrzeby opodatkowania VAT, należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W przypadku planowanego przekazywania bonów towarowych przez Spółkę pracownikom, należy stwierdzić, że ponieważ bon towarowy stanowi jedynie dokument uprawniający do nabycia towarów (zastępczy środek płatniczy), to w rozumieniu ustawy o VAT, nie może być uznany za towar, a tym samym jego przekazanie pracownikowi nie stanowi dostawy towarów. Nadto trzeba dodać, że przekazanie bonu towarowego nie stanowi również świadczenia usługi, o której mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym brak jest podstaw dla uznania przekazania bonu towarowego za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Bon towarowy stanowi jedynie dokument uprawniający do nabycia towarów, czyli zastępczy środek płatniczy, zatem na gruncie ustawy o VAT, nie może być uznany za towar, a tym samym jego przekazanie pracownikowi nie stanowi dostawy towarów. Przekazanie bonu towarowego nie stanowi również świadczenia usługi, o której mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, a tym samym brak jest podstaw dla uznania przekazania bonu towarowego za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT.

Z kolei przekazanie pracownikowi na cele osobiste towarów w formie np. świadczeń rzeczowych (z wyłączeniem przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek – art. 7 ust. 3 ustawy o VAT) stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, o ile spełniony jest warunek, że w stosunku do przekazywanych towarów podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia wartości podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości lub części.

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 który stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, przekazywane usługi nie będą stanowić odpłatnego świadczenia usług.

Ponadto, nawet gdyby uznać, że świadczone usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, to ze względu na to, iż będą one świadczone na rzecz pracownika, stanowić będą wydatek bez wątpienia w celu związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Planowane przekazywanie wynagrodzenia pracownikom w formie towarów i usług jest wyrazem polityki socjalnej Spółki, która w ten sposób pragnie wytworzyć lepsze, mocniejsze relacje z pracownikami a przez to zwiększyć ich efektywność i lojalność wobec Spółki. Należy przy tym podkreślić, że wdrożenie korzystnych dla pracowników rozwiązań w ramach prowadzonej przez podmiot gospodarczy polityki socjalnej nie może być uznawane za działanie mające na celu uchylanie się lub unikanie opodatkowania.

Powyższa polityka ma w założeniu doprowadzić do uzyskania wysokiej (wyższej) efektywności i jakości pracy, a w konsekwencji do zwiększenia sprzedaży. Ma zatem ściśle określony cel, jednoznacznie związany z prowadzoną działalnością gospodarczą i wykonywanymi w jej ramach czynnościami opodatkowanymi VAT.

Zgodnie ze słownikiem synonimów, wyraz nieodpłatny oznacza to samo co bezpłatny. Z kolei zgodnie z zawartą w słowniku języka polskiego definicją, bezpłatny oznacza taki, za który się nie płaci; darmowy, nieodpłatny.

Świadczenia takie nie stanowią zatem nieodpłatności, jeśli przekazywane są w ramach umowy o pracę. Pracownik aby otrzymać te świadczenia będzie musiał bowiem wykonać określoną pracę, tym samym nie ma w tym przypadku nieodpłatności. Ich przekazanie będzie zatem formą zapłaty za wykonaną pracę.

Należy podkreślić, iż towary i usługi przekazywane pracownikom w Spółce stanowić będą element wynagrodzenia pracowników z tytułu umowy o pracę. Wartość powyższych świadczeń będzie uwzględniona w podstawie opodatkowana podatkiem PIT oraz w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. W związku z powyższym, jako składnik wynagrodzenia nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, planowane przekazywanie świadczeń pracownikom zgodnie z wewnętrznymi regulacjami prawa pracy, stanowiące formę wynagrodzenia za pracę nie podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w zakresie opodatkowania przekazania bonów pracownikom oraz za nieprawidłowe w zakresie opodatkowania świadczenia usług (karnety na basen, bilety wstępu do kina) oraz przekazania towarów pracownikom (artykuły spożywcze z okazji świąt, paczki świąteczne dla dzieci).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 8 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka rozważa możliwość dokonywania na rzecz pracowników określonych świadczeń będących dodatkowym składnikiem wynagrodzenia. Świadczeniami tymi mogą być bony, towary bądź usługi przekazywane pracownikom. Wnioskodawca ma tu na myśli „bon” jako „dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów lub usług” np. w jednym z centrów handlowych. Przykładowymi usługami jakie przekazywałaby Spółka byłyby karnety na basen, bilety wstępu do kina. Jeśli chodzi o towary byłyby to przykładowo artykuły spożywcze z okazji świąt, świąteczne paczki dla dzieci. Ich przekazywanie zostałoby uwzględnione w wewnętrznych aktach prawa pracy obowiązujących w Spółce. Świadczenia te byłyby przede wszystkim wyrazem polityki socjalnej Spółki, która w ten sposób pragnie wytworzyć lepsze, mocniejsze relacje z pracownikami a przez to zwiększyć ich efektywność i lojalność wobec Spółki. Wartość powyższych świadczeń byłaby uwzględniona w podstawie opodatkowania podatkiem PIT oraz w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne. Powyższe świadczenia stanowiłyby zatem formę wynagrodzenia za pracę i finansowane byłyby ze środków obrotowych Spółki. Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółce będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług. Ponadto zakup towarów, usług i bonów nie będzie sfinansowany ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, gdyż takowy w Spółce nie funkcjonuje.

Wskazać należy, że czynność przekazania bonów towarowych nie można utożsamiać z dostawą towarów ani świadczeniem usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy. Bon stanowi bowiem jedynie rodzaj środka pieniężnego, upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do zakupu w oznaczonym terminie towarów bądź usług i dlatego nie mieści się w definicji towaru ujętej w art. 2 pkt 6 ustawy. Bon nie jest więc towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do zakupu towarów i usług. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary i usługi.

Ponadto, bon stanowiący rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru świadczenia, nie mieści się również w definicji świadczenia usług ujętej w art. 8 ust. 1 ustawy.

W opisywanym zdarzeniu przyszłym pracownicy otrzymujący bony nie będą beneficjentami żadnego świadczenia dokonywanego przez Spółkę. Wobec powyższego, czynność przekazania bonów pracownikom nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, sama czynność przekazania bonów pracownikom nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta nie będzie mieścić się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, gdyż bon nie będzie towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy, ani też nie będzie spełniać definicji usługi zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy. Tym samym fakt przekazania bonów pracownikom nie będzie powodował powstania u Spółki obowiązku podatkowego.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepisu ust. 2 – na mocy art. 7 ust. 3 ustawy – nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności w całości lub w części.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem, można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a więc potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązku pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Z opisu sprawy wynika, iż Spółka rozważa możliwość dokonywania na rzecz pracowników określonych świadczeń będących dodatkowym składnikiem wynagrodzenia. Świadczeniami tymi mogą być bony, towary bądź usługi przekazywane pracownikom. Jeśli chodzi o towary byłyby to przykładowo artykuły spożywcze z okazji świąt, świąteczne paczki dla dzieci.

Tym samym, nieodpłatne przekazanie towarów, należących do przedsiębiorstwa, co do zasady, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy Wnioskodawca miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu tych towarów, a taka sytuacja ma miejsce w sprawie będącej przedmiotem wniosku – jak wynika z treści przedstawionego zdarzenia przyszłego. Wyjątek stanowią wydane nieodpłatnie towary, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie nieodpłatne wydanie towarów na cele osobiste pracownika, tj. artykułów spożywczych z okazji świąt, świątecznych paczek dla dzieci będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W tej części stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Zatem interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m. in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

Tylko łączne zaistnienie ww. przesłanek umożliwia zastosowanie fikcji prawnej i objęcie zakresem opodatkowania VAT usług świadczonych nieodpłatnie. Jeśli jeden z tych warunków nie jest spełniony nie powinno się opodatkowywać takiego nieodpłatnego świadczenia usług.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy zauważyć należy, że dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Podkreślić należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Ponadto, z powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników, które służy celom osobistym pracowników (ich celom bezpośrednio konsumpcyjnym), zatem nie ma żadnego związku z działalnością przedsiębiorstwa podatnika.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Spółka rozważa możliwość dokonywania na rzecz pracowników określonych świadczeń będących dodatkowym składnikiem wynagrodzenia. Świadczeniami tymi mogą być bony, towary bądź usługi przekazywane pracownikom. Przykładowymi usługami jakie przekazywałaby Spółka byłyby karnety na basen, bilety wstępu do kina.

Zatem, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza dokonywać zakupu usług, z których będą korzystać pracownicy nieodpłatnie (przekazanie karnetów na basen i biletów wstępu do kina).

Należy zauważyć, iż wskazane usługi, z których pracownicy będą korzystać nieodpłatnie, niewątpliwie będą świadczone na cele osobiste pracowników.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż nieodpłatne świadczenie ww. usług na cele osobiste pracowników, będzie wypełniać przesłanki określone w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, co pozwala uznać powyższe świadczenia za podlegające opodatkowaniu, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, Spółka powinna naliczać podatek VAT z tytułu przedmiotowych świadczeń.

W tej części stanowisko Zainteresowanego uznaje się za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie również zauważyć, iż granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14 b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym tut. Organ w niniejszej interpretacji odniósł się wyłącznie do kwestii opodatkowania przekazania bonów pracownikom oraz opodatkowania świadczenia usług i przekazania towarów pracownikom. Inne kwestie przedstawione w opisywanym zdarzeniu przyszłym, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.