Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/443-506/12-2/BA
z 12 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 listopada 2012 r. (data wpływu 12 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczenia usług, ich opodatkowania oraz prawa do odliczenia podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie świadczenia usług, ich opodatkowania oraz prawa do odliczenia podatku VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

X (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”, „G”) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i jednocześnie spółką kapitałową, w której członkowie zarządu zasiadają jednocześnie w zarządzie spółki Y (dalej Y), która jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zarejestrowanym w Republice Federalnej Niemiec i nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Członkami zarządu spółek X oraz Y są te same osoby fizyczne, rezydenci niemieccy przebywający na stałe w Niemczech i wykonujący tam pracę przez większą część roku. Niekiedy jednak wykonywanie funkcji członka zarządu na rzecz Spółki wymaga przyjazdu członków zarządu do Polski. Pobyt członków zarządu w Polsce związany jest wyłącznie z wykonywaniem czynności wynikających z faktu sprawowania funkcji członka zarządu Spółki Y opłaca część kosztów związanych z podróżą członków zarządu do Polski, a dodatkowo członkowie zarządu podczas podróży do Polski wykorzystują samochody stanowiące własność tej spółki. Przyjazdy członków zarządu do Polski mają miejsce przeciętnie raz w miesiącu na okres ok. dwóch dni. W praktyce może się jednak zdarzyć, że w okresie rozliczeniowym, którym jest rok, łączny czas wykorzystywania samochodów należących do spółki Y do celów związanych z działalnością Wnioskodawcy przekroczy 30 dni.

W związku z powyższym, spółki X i Y zawarły umowę, której uwierzytelnione tłumaczenie stanowi załącznik do wniosku, na mocy której Wnioskodawca zobowiązał się do zwrotu kosztów, które spółka Y ponosi w związku z podróżami członków zarządu do Polski. Zawarta między spółkami umowa przewiduje m.in., iż spółka Y na koniec każdego roku obciąża Wnioskodawcę:

1. kosztami przejazdu członków zarządu samochodami należącymi do Y - w wysokości 0,50 EUR za każdy przejechany kilometr,
2. pozostałymi kosztami administracyjnymi (np.: wartość pracy związanej z organizacją podróży członków zarządu do Polski wykonywanej przez sekretarki zatrudnione w Spółce Y, koszt rozmów telefonicznych wykonanych w sprawach związanych z wykonywaniem przez członków zarządu funkcji w X itp.) - ryczałtowo w wysokości 500 EUR za każdego członka zarządu.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym stanie faktycznym, zwrot kosztów przejazdu członków zarządu Spółki dokonywany na podstawie umowy zawartej pomiędzy Spółką a Y należy traktować jako zapłatę za usługę wykonaną przez Spółkę Y na rzecz Wnioskodawcy?
2. Czy w przypadku, gdy zwrot kosztów przejazdu członków zarządu Spółki dokonywany na podstawie umowy zawartej pomiędzy Spółką a Y należy traktować jako zapłatę za usługę wykonaną przez Spółkę Y na rzecz Wnioskodawcy, usługa ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce?
3. Czy w przypadku, gdy zwrot kosztów przejazdu członków zarządu Spółki dokonywany na podstawie umowy zawartej pomiędzy Spółką a Y należy traktować jako zapłatę za usługę wykonaną przez Spółkę Y na rzecz Wnioskodawcy i usługa ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, podatek należny będzie stanowił dla Spółki jednocześnie podatek naliczony podlegający odliczeniu w deklaracji dla podatku od towarów i usług?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zwrot kosztów przejazdu członków zarządu Spółki do Polski dokonywany na podstawie umowy zawartej ze spółką Y, zarówno w kwocie 0,50 EUR za każdy przejechany kilometr, jak i dokonywany wg stawki ustalonej ryczałtowo powinien być traktowany jako zapłata za usługę wykonaną przez Spółkę Y na rzecz Wnioskodawcy.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 j.t. ze zm.) (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast art. 8 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Ponadto zgodnie z treścią art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów. Podobnie na poziomie prawa unijnego art. 26 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112 WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. 006.347) przesądza o tym, że za odpłatne świadczenie usług należy uznać użycie towarów stanowiących część majątku przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników lub, bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa, w przypadkach kiedy VAT od takich towarów podlegał w całości lub w części odliczeniu.

Zdaniem Wnioskodawcy sytuacja, w której członkowie zarządu Spółki korzystają w trakcie wykonywania swoich funkcji z samochodów należących do Spółki Y mieści się w elementach hipotezy normy prawnej wynikającej z treści cytowanego powyżej przepisu zawartego w art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, bowiem Spółka Y zezwala Wnioskodawcy na użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa (samochodów) do celów innych niż działalność gospodarcza Spółki Y. Nie można bowiem utożsamiać działalności Spółki i działalności Spółki Y tylko na tej podstawie, że członkowie zarządu obu spółek są tymi samymi osobami fizycznymi.

Zwrot pozostałych kosztów administracyjnych rozliczanych w ramach ryczałtu w wysokości 500 EUR, stanowi zdaniem Spółki, w istocie zapłatę za czynności faktycznie wykonane na potrzeby działalności Wnioskodawcy przez pracowników Spółki Y.

W świetle definicji usług zawartej w cytowanym powyżej art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów stanowi usługę, zatem w opinii Wnioskodawcy, ryczałt w wysokości 500 EUR płacony w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym będzie stanowił zapłatę za wykonane usługi.

Ad. 2

Usługi świadczone w opisanym stanie faktycznym przez Spółkę Y na rzecz Spółki będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, na mocy art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który ustanawia generalną zasadę, iż miejscem świadczenia usług w przypadku, gdy są one świadczone na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej.

Ad. 3

W zaistniałej sytuacji kwota podatku należnego stanowi dla Spółki jednocześnie podatek naliczony, o kwotę którego Spółka ma prawo obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji dla podatku od towarów i usług.

Ze względu na treść art. 17 ust. 3 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, w opisanym stanie faktycznym Spółka będzie podatnikiem podatku od towarów i usług zobowiązanym do rozliczenia podatku należnego. W związku z tym powinna otrzymywać od Spółki Y faktury VAT bez kwoty podatku, zawierające jedynie adnotację, że podatek rozlicza nabywca. Z kolei na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przepis zawarty w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. a ustawy o VAT rozstrzyga, że kwotę podatku naliczonego stanowi między innymi kwota podatku należnego z tytułu świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca.

Zdaniem Spółki w świetle powołanych powyżej przepisów nie powinno budzić wątpliwości, że Spółce przysługuje prawo do uznania, że kwota podatku należnego od usług świadczonych przez spółkę Y, opisanych w stanie faktycznym, stanowi jednocześnie kwotę podatku naliczonego, którą Spółka ma prawo odliczyć od kwoty podatku należnego w deklaracji dla podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W oparciu o art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, iż nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy zwrócić uwagę na to, że usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Wskazać należy bowiem, że czynnikiem wyróżniającym określoną czynność jako czynność usługową (usługę) jest przede wszystkim to, iż świadczenie tej czynności zmierza do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego.

Aby daną czynność uznać za świadczenie usługi, musi istnieć także bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i jednocześnie spółką kapitałową, w której członkowie zarządu zasiadają jednocześnie w zarządzie Spółki Y, która jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zarejestrowanym w Republice Federalnej Niemiec i nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Członkami zarządu spółek X oraz Y są te same osoby fizyczne, rezydenci niemieccy przebywający na stałe w Niemczech i wykonujący tam pracę przez większą część roku. Niekiedy jednak wykonywanie funkcji członka zarządu na rzecz Spółki wymaga przyjazdu członków zarządu do Polski. Pobyt członków zarządu w Polsce związany jest wyłącznie z wykonywaniem czynności wynikających z faktu sprawowania funkcji członka zarządu Spółki X Spółka Y opłaca część kosztów związanych z podróżą członków zarządu do Polski, a dodatkowo członkowie zarządu podczas podróży do Polski wykorzystują samochody stanowiące własność tej spółki. Przyjazdy członków zarządu do Polski mają miejsce przeciętnie raz w miesiącu na okres ok. dwóch dni. W praktyce może się jednak zdarzyć, że w okresie rozliczeniowym, którym jest rok, łączny czas wykorzystywania samochodów należących do Spółki Y do celów związanych z działalnością Zainteresowanego przekroczy 30 dni.

W związku z powyższym, spółki X i Y zawarły umowę, na mocy której Wnioskodawca zobowiązał się do zwrotu kosztów, które Spółka Y ponosi w związku z podróżami członków zarządu do Polski. Zawarta między spółkami umowa przewiduje m.in., iż Spółka Y na koniec każdego roku obciąża Zainteresowanego:

1. kosztami przejazdu członków zarządu samochodami należącymi do Y - w wysokości 0,50 EUR za każdy przejechany kilometr,
2. pozostałymi kosztami administracyjnymi (np.: wartość pracy związanej z organizacją podróży członków zarządu do Polski wykonywanej przez sekretarki zatrudnione w Spółce Y, koszt rozmów telefonicznych wykonanych w sprawach związanych z wykonywaniem przez członków zarządu funkcji w Spółce X itp.) - ryczałtowo w wysokości 500 EUR za każdego członka zarządu.
   
   

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy ustawy wskazać należy, iż zwrot kosztów przejazdu członków zarządu Spółki dokonywany na podstawie umowy zawartej z Y należy traktować jako zapłatę za usługę wykonaną przez Spółkę Y na rzecz Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Zainteresowanego w tej części należy uznać za prawidłowe, jednak na podstawie innego uzasadnienia niż wskazane przez niego.

Wnioskodawca nabywa zatem od Spółki Y usługę zdefiniowaną w art. 8 ust. 1 ustawy.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależy, czy dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
      
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy, zgodnie z którym działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

W myśl zasady ogólnej zawartej w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

Z przedstawionych informacji wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy.

Po dokonaniu analizy sprawy stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie, zastrzeżenia wskazane w art. 28b ust. 1 ustawy nie mają zastosowania. Zatem miejsce świadczenia usługi wykonywanej na rzecz Spółki, ustalane jest na podstawie zasady ogólnej wyrażonej w tym przepisie.

Zatem, miejscem świadczenia, a tym samym miejscem opodatkowania usługi świadczonej przez Spółkę Y na rzecz Zainteresowanego, stosownie do treści art. 28b ust. 1 ustawy, jest terytorium Polski. Tym samym, ww. usługa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące miejsca świadczenia nabywanej usługi należy uznać za prawidłowe.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy).

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Art. 17 ust. 3 ustawy stanowi, iż przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

Wnioskodawca poinformował, że Spółka Y jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zarejestrowanym w Republice Federalnej Niemiec i nie ma stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy stwierdzić zatem należy, iż w przedmiotowej sprawie Zainteresowany dokonał importu usługi, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy jest podatnikiem, jako jej usługobiorca.

Tut. Organ podkreśla, że z przypadkiem importu usług wiąże się co do zasady obowiązek rozliczenia podatku przez nabywcę usługi. Tego rodzaju mechanizm (określany odwróconym mechanizmem poboru, ang. reverse charge) jest wprowadzony w celu uproszczenia rozliczeń podatkowych, a założenie, że podatek płacony przez importera usług jest dla niego jednocześnie podatkiem naliczonym, zapewnia neutralność podatku od importu usług.

W analizowanej sprawie usługodawca nie rozliczał podatku należnego z tytułu świadczonej usługi, co powoduje, że obowiązek ten ciążył na nabywcy usługi, który jest podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce.

Zatem, to Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT z tytułu nabycia usługi, zobowiązanym do rozpoznania jej importu i rozliczenia należnego podatku.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do ust. 2 pkt 4 ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu:

1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
   
   

Zainteresowany wskazał, że przysługuje mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Reasumując, podatek należny stanowi dla Wnioskodawcy jednocześnie podatek naliczony podlegający odliczeniu w deklaracji dla podatku od towarów i usług, jeżeli nabyta usługa, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, wykorzystywana jest do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tym samym, stanowisko Spółki w tej części także należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy oraz stanowiska własnego, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Tut. Organ informuje, iż z dniem 1 stycznia 2013 r., na podstawie art. 11 pkt 3 ustawy z dnia 30 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342), zmianie uległo brzmienie art. 28b ust. 1 ustawy.

Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załącznika dołączonego przez Zainteresowanego, jest natomiast związany opisem sprawy przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wprost wynika z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.