Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-86/13/DP
z 12 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2013 r. (data wpływu 17 stycznia 2013 r.), uzupełniony pismem z dnia 10 kwietnia 2013 r. (data wpływu 12 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 10 kwietnia 2013 r. (data wpływu 12 kwietnia 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od 1 maja 2011 r. pozarolniczą działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych według skali podatkowej. Zdarzenia gospodarcze ewidencjonuje za pomocą podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stosując metodę uproszczoną ujmowania kosztów, zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Posiadany przez Wnioskodawcę wpis do CEIDG obejmuje m.in. pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, do którego zalicza się także czynności wyceny nieruchomości. Wśród określonych w art. 177 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, warunków uprawniających do szacowania nieruchomości wymienione zostały m.in..: ukończenie studiów wyższych, uwzględniających co najmniej minimalne wymogi programowe dla studiów podyplomowych w zakresie wyceny nieruchomości oraz odbycie praktyki zawodowej w zakresie wyceny nieruchomości. Ukończony przez Wnioskodawcę kierunek studiów (Gospodarka Przestrzenna, Specjalność Gospodarowanie Przestrzenią i Nieruchomościami, studia II stopnia) wymogi te spełnia. Odbywanie praktyki zawodowej w zakresie wyceny nieruchomości Wnioskodawca rozpoczął w roku 2012. Praktyka ta jest płatna. Wydatek z tego tytułu udokumentowany został fakturą wystawioną w 2012 r. i zaliczony do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłata poniesiona przez Wnioskodawcę na odbycie praktyki zawodowej w zakresie wyceny nieruchomości może być zaliczona do kosztów podatkowych prowadzonej działalności w 2012 roku, w sytuacji gdy nie spełniając wszystkich warunków określonych w art. 177 ustawy o gospodarce nieruchomościami Wnioskodawca nie mógł dokonywać wycen nieruchomości, a zatem osiągać przychodów z tego tytułu?

W ocenie Wnioskodawcy wydatek poniesiony na odbycie praktyki zawodowej w zakresie szacowania nieruchomości może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu w 2012 roku, pomimo braku możliwości osiągania przychodów z tego tytułu. Posiadany przez Wnioskodawcę wpis do CEDIG obejmuje czynności w zakresie szacowania nieruchomości. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów za dzień poniesienia kosztu uważa się m.in. dzień wystawienia faktury stanowiącej podstawę do zaksięgowania kosztu. Powołane przepisy nie ustanawiają, zatem wymogu faktycznego uzyskiwania przychodu, jako warunku zaliczenia do kosztów ponoszonego w związku z tym przychodem wydatku. Wnioskodawca uważa, że w Jego sytuacji wydatek ten jest celowy i niezbędny do wykonywania czynności będących przedmiotem działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

I tak, w świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 23 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

• przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
• potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Wydatki na zdobycie uprawnień w zakresie wyceny nieruchomości nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Dla stwierdzenia, czy wydatki poniesione w związku ze zdobytymi uprawnieniami w zakresie wyceny nieruchomości, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, istotne jest ustalenie:

• czy takie wydatki związane są z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,
• czy takie wydatki służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością, a więc które co do zasady mają charakter osobisty.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi od 1 maja 2013 r. pozarolniczą działalność gospodarczą, która zgodnie z wpisem do CEIDG obejmuje m.in. pośrednictwo w obrocie nieruchomościami, do którego zalicza się także czynności wyceny nieruchomości. Jednym z warunków - wynikających z art. 177 ustawy o gospodarce nieruchomościami - uprawniających do szacowania nieruchomości jest ukończenie studiów wyższych, uwzględniających co najmniej minimalne wymogi programowe dla studiów podyplomowych w zakresie wyceny nieruchomości oraz odbycie praktyki zawodowej w zakresie wyceny nieruchomości. Wnioskodawca ukończył studia wyższe II stopnia na kierunku Gospodarka Przestrzenna, Specjalność Gospodarowanie Przestrzenią i Nieruchomościami. Natomiast odbywanie płatnej praktyki zawodowej w zakresie wyceny nieruchomości rozpoczął w 2012 r. Wydatek ten udokumentowany został fakturą wystawioną w 2012 r. i zaliczony do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności.

Zatem, jeżeli ponoszone wydatki na podwyższenie kwalifikacji zawodowych (pomimo, że trudno je przypisać do konkretnych przychodów) mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji wpływ na powstanie lub zwiększenie, obecnie lub w przyszłości, przychodu z działalności, to wydatki na ten cel mogą być zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów, jednakże pod warunkiem ich należytego udokumentowania.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy, według którego przedmiotowy wydatek może stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu należy uznać za prawidłowe.

Natomiast dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów uregulowane w art. 22 ust. 4–6 ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r., koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów mogą zaliczać wydatki do kosztów uzyskania przychodów w roku ich poniesienia, bez względu na to kiedy zostały uzyskane przychody, z którymi te koszty są bezpośrednio związane.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów tzw. „metodą kasową”, tj. nie stosuje zasad przewidzianych w ust. 5-5c dla podatników prowadzących księgi rachunkowe. Zatem opłata poniesiona na odbycie praktyki zawodowej w zakresie wyceny nieruchomości winna być zaewidencjonowana w kosztach uzyskania przychodów w dacie jej poniesienia, przy czym zgodnie z art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6 (prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów) uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Wobec tego skoro Wnioskodawca stosuje metodę uproszczoną (kasową) zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów, to zasadniczo w dacie wystawienia faktury, rachunku czy innego dokumentu potwierdzającego poniesienie tego wydatku, może zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie zaznacza się, iż procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego, które umożliwiłoby pełną ocenę okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku związanych z wniesieniem przedsiębiorstwa osoby fizycznej do spółki komandytowej.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.