Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-910/12-5/KT
z 3 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

W związku ze skargą wniesioną w dniu 27.02.2013 r. (data wpływu 05.03.2013 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 07.12.2012 r. nr IPPP3/443-910/12-2/KT w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów demonstracyjnych oraz paliwa do tych pojazdów, doręczoną w dniu 12.12.2012 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) w związku z § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 07.12.2012 r. nr IPPP3/443-910/12-2/KT, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w powyższym zakresie.

We wniosku z dnia 06.09.2012 r. (data wpływu 11.09.2012 r.) przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest sprzedaż samochodów osobowych, które Spółka nabywa od kontrahentów z krajów Unii Europejskiej.

Część nabytych samochodów przed sprzedażą klientom detalicznym wykorzystywana jest jako tzw. samochody demonstracyjne. Pojazdy te (dalej: Samochody demonstracyjne) służą do prowadzenia jazd próbnych (testowych) realizowanych przez osoby zainteresowane nabyciem pojazdów oferowanych przez Spółkę oraz do jazd zastępczych, kiedy to Samochody demonstracyjne są udostępniane klientom Spółki, korzystającym z jej usług serwisowych, na czas, w jakim ich własne samochody pozostają w serwisie prowadzonym przez Spółkę.

Czas wykorzystywania Samochodów demonstracyjnych jest różny. Z reguły Samochody demonstracyjne są wykorzystywane przez Wnioskodawcę przez okres krótszy niż rok od momentu ich rejestracji i nie są zaliczane do środków trwałych. Nie jest jednak całkowicie wykluczone, że w niektórych przypadkach Samochody demonstracyjne wykorzystywane będą do jazd demonstracyjnych przez dłuższy okres i w związku z powyższym zostaną zaliczane przez Spółkę do środków trwałych. Zawsze jednak Spółka, po upływie określonego przez Nią czasu, przeznacza Samochody demonstracyjne do odsprzedaży klientom detalicznym.

Spółka odlicza naliczony podatek VAT, zarówno w wypadku nabycia Samochodu demonstracyjnego, jak i nabycia paliwa do takiego pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w wypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia Samochodów demonstracyjnych i nabycia paliwa do przedmiotowych samochodów, przysługuje Spółce prawo do odliczania całości podatku naliczonego zawartego w fakturach VAT dokumentujących przedmiotowe zakupy?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy na wskazane powyżej pytanie należy udzielić odpowiedzi twierdzącej.

Praktyka Wnioskodawcy w zakresie odliczenia podatku VAT od paliw do Samochodów demonstracyjnych do 31 grudnia 2010 r. znajdowała uzasadnienie w interpretacji wydanej Spółce przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z 12 lutego 2007 r., sygn. 1472/RPP1/443-11/07/SZU, której organ podatkowy stwierdził, że Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z paliwa zakupionego do pojazdów demonstracyjnych (dalej: Interpretacja). Interpretacja została wydana na podstawie art. 88 ust. 1 pkt 3 oraz art. 86 ust. 3 i ust. 4 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r. poz. 54 Nr 535 ze zm.).

Powołane przepisy UVAT zostały uchylone z dniem 1 stycznia 2011 r. Od tego momentu, do l stycznia 2013 r., kwestie związane z odliczaniem podatku naliczonego przy nabyciu samochodów oraz paliwa regulują przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. Nr 246 poz. 1649 ze zm.; dalej: Nowelizacja). Pomimo jednak, że zmienił się akt prawny, w którym ustawodawca określił zasady odliczenia podatku naliczonego od nabycia samochodów i paliwa do nich, treść przedmiotowych przepisów pozostała w zasadzie niezmieniona.

Obecnie, zgodnie z art. 3 ust. 1 Nowelizacji, do 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Stosownie do art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a) Nowelizacji, powołany powyżej przepis nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż samochodów.

W myśl zaś art. 4 Nowelizacji, w okresie od dnia wejścia w życie Nowelizacji do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust 1 Nowelizacji.

Odpowiednio, do l stycznia 2011 r., w myśl art. 86 ust 3 UVAT, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, kwotę podatku naliczonego stanowiło 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, nie więcej jednak niż 6000 zł.

Stosownie do art. 86 ust 4 pkt 7 lit a) UVAT, art. 86 ust 3 UVAT nie dotyczył przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika była odprzedaż samochodów.

Z art. 88 ust 1 pkt 3 UVAT wynikało z kolei, że obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego nie było dopuszczalne w wypadku nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 UVAT.

Opisane powyżej przepisy Nowelizacji (i odpowiadające im przepisy UVAT obowiązujące do 31 grudnia 2010 r.), uzależniały możliwość uzyskania pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego od nabycia pojazdów, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 Nowelizacji, od charakteru działalności podatnika. Prawo do odliczenia przysługuje wtedy, gdy działalność podatnika polega na odsprzedaży pojazdów. Art. 3 ust. 2 pkt 7 Nowelizacji nie odwołuje się przy tym do sposobu zadysponowania jakimś konkretnym samochodem, ale wskazuje jedynie na przedmiot prowadzonej przez dany podmiot działalności.

Powszechnie akceptowana wykładnia celowościowa UVAT i Nowelizacji wskazuje, że zakresem tego przepisu nie są objęte wszystkie pojazdy podatnika prowadzącego działalność polegającą na odsprzedaży samochodów, ale jedynie te samochody, które wykorzystywane są do prowadzenia tej konkretnej działalności. Pomimo jednak, że przyjmuje się, że powołany art. 3 ust. 2 pkt 7 Nowelizacji znajduje zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do pojazdów, które będą oferowane do dalszej odprzedaży, to z art. 3 ust 2 pkt 7 Nowelizacji nie wynika, aby nie były objęte jego dyspozycją pojazdy, które nie są od razu oferowane do sprzedaży, lecz początkowo pełnią pomocnicze funkcje w procesie sprzedaży, jako np. samochody demonstracyjne lub samochody zastępcze i późnej są oferowane klientom podatnika.

Ustawodawca nie określił bowiem żadnych limitów czasowych, w jakim danym samochód ma podlegać odsprzedaży. Nie wykluczył również możliwości wykorzystania samochodów przeznaczonych do odsprzedaży do pełnienia przez pewien czas funkcji pomocniczych w procesie sprzedaży. Dlatego też, fakt rejestracji samochodu i wykorzystywania go do celów jazd testowych nawet przez okres dłuższy niż 12 miesięcy nie powoduje, że Samochód demonstracyjny utraci przymiot towaru handlowego i działalność Spółki w odniesieniu do tego pojazdu nie będzie juz polegała na prowadzeniu dalszej odsprzedaży w rozumieniu Nowelizacji.

Przedmiotowe stanowisko zajął WSA w Białymstoku w wydanym na gruncie Nowelizacji wyroku z 5 stycznia 2012 r. sygn. I SA/Bk 416/11, w którym wskazał, że: „pojazdy nabyte przez spółkę tylko czasowo używane są jako samochody demonstracyjne, jednak zasadniczo przeznaczone są do odsprzedaży Pojazdy te nie przestają być zatem traktowane jako towary handlowe. Nie są również prywatną własnością podatnika. Powyższe sprawia, że nie ma racji bytu w stosunku do takich pojazdów ograniczenie możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa.”

Podobny pogląd wyraził w odnoszącym się do przepisów Nowelizacji wyroku z 24 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Wr 243/12, WSA we Wrocławiu. Zdaniem tego Sądu: „samochody wykorzystywane przez podatnika do jazd testowych (demonstracyjnych) oraz jako pojazdy zastępcze nie tracą charakteru towarów handlowych, których zasadniczym przeznaczeniem jest dalsze zbycie.”

Powyższe powoduje, że nie ma żadnych podstaw do wyłączenia Samochodów demonstracyjnych z zakresu art. 3 ust. 4 pkt 7 Nowelizacji i uznania, że Spółce, na podstawie art. 3 ust 1 Nowelizacji, nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabycia przedmiotowych pojazdów. W konsekwencji, ponieważ Samochody demonstracyjne nie są objęte art. 3 ust 1 Nowelizacji, w stosunku do Samochodów demonstracyjnych nie znajdzie również zastosowania art. 4 Nowelizacji, wyłączający możliwość odliczenia podatku naliczonego od nabycia paliw do pojazdów, o których mowa w art. 3 ust 1 Nowelizacji.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w szeregu wyroków sądów administracyjnych. W wyroku z 18 stycznia 2011 r., sygn. I SA/Po 783/11, WSA w Poznaniu uznał, że również na podstawie przepisów Nowelizacji podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupu samochodów demonstracyjnych i paliwa do nich. Także w orzeczeniu WSA w Olsztynie w wyroku z 5 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Ol 108/12, czytamy: „w stanie prawnym obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. oraz od dnia 1 stycznia 2011 r. przysługiwało [...] i nadal przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodów osobowych, które są wykorzystywane do jazd testowych/demonstracyjnych, a także wypożyczane klientom serwisu na czas obsługi ich samochodu. W konsekwencji, należało stwierdzić, że w odniesieniu do tych samochodów podatnikowi przysługiwało/przysługuje również prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa wykorzystywanego do ich napędu.” Stanowisko to podzielił również WSA w Krakowie w wyroku z 24 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Kr 359/12 a także WSA w Białymstoku i WSA we Wrocławiu w powołanych już powyżej wyrokach.

Za powyższym wnioskiem przemawia także wykładnia historyczna Nowelizacji i UVAT. Porównanie postanowień Nowelizacji z obowiązującymi do 31 grudnia 2010 r. art. 86 ust. 3 oraz art. 86 ust. 4 pkt 7 UVAT wskazuje, że treść przepisów wpływających na odliczenia podatku VAT od nabycia Samochodów demonstracyjnych i paliwa, w żaden sposób się nie zmieniła. Opisane powyżej postanowienia zostały jedynie usunięte z UVAT i przeniesione do Nowelizacji. Zmiana powołanych przepisów nie wskazuje zatem na to, aby istniały podstawy do zmiany praktyki w zakresie określenia sposobu odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów demonstracyjnych oraz paliwa do nich opisanej w Interpretacji oraz w orzecznictwie sądów administracyjnych, dla których zarówno na podstawie UVAT jak i Nowelizacji możliwość odliczenia podatku naliczonego od nabyć samochodów demonstracyjnych i paliwa do nich nie budziła jakichkolwiek wątpliwości. W tym kontekście należy w szczególności przywołać stanowisko NSA, który na gruncie UVAT potwierdził, iż wykorzystywanie samochodów w celach prowadzenia jazd demonstracyjnych oraz jako samochodów zastępczych nie zmienia ich przeznaczenia jako pojazdów przeznaczanych do dalszej odsprzedaży oraz nie wyłącza możliwości skorzystania z prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od nabycia przedmiotowych pojazdów i paliwa do nich (tak: NSA w wyroku z 29 października 2010 r., sygn. I FSK 1875/09).

W ocenie Wnioskodawcy należy zatem przyjąć, że kwalifikacja prawna dokonywanych przez Spółkę transakcji opisanych w uzyskanej przez Wnioskodawcę w 2008 r. Interpretacji nie uległa zmianie. Dlatego też, biorąc pod uwagę powyższy wywód, uwzględniając jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych, mając na względzie fakt, iż Samochody demonstracyjne przeznaczone są do dalszej odsprzedaży, należy uznać, iż Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wewnątrzwspólnotowe nabycie Samochodów demonstracyjnych przez Spółkę oraz fakturach dokumentujących nabycie paliwa do tych pojazdów.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, Dyrektor Izby Skarbowej powinien udzielić odpowiedzi twierdzącej na pytanie Wnioskodawcy zadane w pkt 69 niniejszego wniosku.

W dniu 07.12.2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną nr IPPP3/443-910/12-2/KT, w której stanowisko Strony uznano za nieprawidłowe.

Analizując powołane w interpretacji przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, Organ podatkowy stwierdził, że w opisanej sytuacji Spółce - w odniesieniu do samochodów osobowych wskazanych w art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, wykorzystywanych do celów demonstracyjnych - nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zapłaconego przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu przedmiotowych samochodów. Zgodnie z ww. art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego, nie więcej niż 6.000 zł – wynikającej z faktury zakupu tych pojazdów. Zakwalifikowanie lub nie przedmiotowych pojazdów do środków trwałych podatnika w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym pozostaje bez wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie.

Ponadto, z uwagi na fakt, iż do ww. samochodów, wykorzystywanych do celów demonstracyjnych, będzie miał zastosowanie art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, Wnioskodawcy – stosownie do art. 4 tej ustawy – nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa wykorzystywanego do napędu tych pojazdów.

Przedmiotowa interpretacja została doręczona Stronie w dniu 12.12.2012 r. (data potwierdzenia odbioru). Pismem z dnia 21.12.2012 r. (data nadania 21.12.2012 r., data wpływu 24.12.2012 r.) Spółka, nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem Organu, wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji i uznania stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, pismem z dnia 24.01.2013 r. nr IPPP3/443-910/12-4/KT Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 07.12.2012 r. nr IPPP3/443-910/12-2/KT, podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.

Wobec powyższego, w dniu 27.02.2013 r. (data wpływu 05.03.2013 r.) za pośrednictwem Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, Strona wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na interpretację indywidualną z dnia 07.12.2012 r. nr IPPP3/443-910/12-2/KT.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi wniesionej w dniu 27.02.2013 r., po ponownym przeanalizowaniu opisanego stanu faktycznego, uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 06.09.2012 r. (data wpływu 11.09.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia samochodów demonstracyjnych oraz paliwa do tych pojazdów - jest prawidłowe.

Wobec powyższego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
   
   
   1. z tytułu nabycia towarów i usług,
      
   2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
      
   3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
      
      - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
2. w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
   
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
   
4. kwota podatku należnego z tytułu:
   1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 lub 8 podatnikiem jest ich usługobiorca,
      
   2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca,
      
   3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
5. kwota podatku należnego z tytułu importu towarów - w przypadkach, o których mowa w art. 33a;
   
6. różnica podatku, o której mowa w art. 29 ust. 18 i art. 37.
   
   
   

Do dnia 31 grudnia 2010 r., zasady odliczenia podatku VAT od nabycia samochodów regulowały przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r., przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług zostały uchylone. Natomiast dodano m. in. przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, a także przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują przepisy art. 3 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
   
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
   
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
   
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
   
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
   
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
   
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   
   
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
      
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   
   

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 4 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży samochodów osobowych, które nabywa od kontrahentów z krajów Unii Europejskiej. Część nabytych samochodów przed sprzedażą klientom detalicznym wykorzystywana jest jako tzw. samochody demonstracyjne. Pojazdy te służą do prowadzenia jazd próbnych (testowych) realizowanych przez osoby zainteresowane nabyciem pojazdów oferowanych przez Spółkę oraz do jazd zastępczych, kiedy to samochody demonstracyjne są udostępniane klientom Spółki, korzystającym z jej usług serwisowych, na czas, w jakim ich własne samochody pozostają w serwisie prowadzonym przez Spółkę.

Czas wykorzystywania samochodów demonstracyjnych jest różny. Z reguły samochody demonstracyjne są wykorzystywane przez Wnioskodawcę przez okres krótszy niż rok od momentu ich rejestracji i nie są zaliczane do środków trwałych. Nie jest jednak wykluczone, że w niektórych przypadkach samochody demonstracyjne wykorzystywane będą do jazd demonstracyjnych przez dłuższy okres i w związku z powyższym zostaną zaliczane przez Spółkę do środków trwałych. Zawsze jednak Spółka, po upływie określonego przez Nią czasu, przeznacza Samochody demonstracyjne do odsprzedaży klientom detalicznym.

Spółka odlicza naliczony podatek VAT, zarówno w wypadku nabycia Samochodu demonstracyjnego, jak i nabycia paliwa do takiego pojazdu.

Jak wynika z powołanych uregulowań prawnych, zasadą jest, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Natomiast, to ograniczone prawo nie ma zastosowania w przypadkach, o których mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej, tj. w przypadkach, gdy nabywane ww. samochody i pojazdy są odsprzedawane w ramach działalności podatnika.

Zatem, warunkiem określonym w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy nowelizującej, niezbędnym do pełnego odliczenia podatku naliczonego od nabycia pojazdów, jest to, by przedmiotem działalności podatnika była odsprzedaż tych pojazdów. Omawiane przepisy odwołują się wyłącznie do rodzaju działalności podatnika i nie wprowadzają żadnych innych kryteriów. Tym samym, bez znaczenia dla prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego ma czasowe wykorzystywanie towaru przeznaczonego do dalszej odsprzedaży do jazd demonstracyjnych.

Towar, jakim jest samochód, został nabyty do dalszej odsprzedaży i zamiar ten będzie przez podatnika zrealizowany, z tym, że w pewnym okresie od jego nabycia, ale w świetle brzmienia art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a okoliczność ta nie ma znaczenia prawnego. Przepis ten nie określa bowiem przeznaczenia tych pojazdów ani nie odwołuje się do okoliczności zadysponowania jakimś konkretnym pojazdem, a jedynie odwołuje się do działalności podatnika.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że - skoro w odniesieniu do samochodów osobowych, nabytych przez Spółkę w ramach wewnątrzwspólnowego nabycia towarów w celu ich odsprzedaży w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a wykorzystywanych czasowo do celów demonstracyjnych, nie znajduje zastosowanie art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej - Spółce przysługuje prawo do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego z tytułu zakupu przedmiotowych pojazdów.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do opisanych samochodów osobowych związane jest z zakresem odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych pojazdów, na co wskazuje przepis art. 4 ustawy nowelizującej. W konsekwencji, z uwagi na fakt, iż do ww. samochodów, wykorzystywanych do celów demonstracyjnych, nie będzie miał zastosowania art. 3 ust. 1 tej ustawy, Spółce przysługuje również prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup paliwa wykorzystywanego do napędu tych pojazdów.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.