Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-3/13/LSz
z 15 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2012r. (data wpływu 2 stycznia 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 marca 2013r. (data wpływu 28 marca 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na opisaną we wniosku inwestycję w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. - jest nieprawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w całości z faktur zakupu towarów i usług dotyczących budowy kanalizacji deszczowej w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2013r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w całości z faktur zakupu towarów i usług dotyczących budowy kanalizacji deszczowej.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 marca 2013r. (data wpływu 28 marca 2013r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-3/13/LSz z dnia 14 marca 2013r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina jest czynnym podatnikiem VAT. Składa co miesiąc deklaracje od podatku od towarów i usług VAT-7. Gmina w ramach wykonywania gminnych zadań publicznych zrealizowała lub jest w trakcie realizacji inwestycji dotyczących budowy instalacji kanalizacji deszczowej. W celu realizacji inwestycji gmina dokonywała lub dokonuje nabycia towarów i usług opodatkowanych podatkiem VAT.

Podatek naliczony zawarty w cenie towarów i usług związanych z budową instalacji kanalizacji deszczowej nie był odliczany przez Gminę.

Gmina wykorzystując powstałą inwestycję, świadczy usługi zbiorowego odprowadzania wód opadowych lub roztopowych.

Odbiorcami usług są indywidualnie określone podmioty, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki nieposiadające osobowości prawnej, korzystające z usług z zakresu zbiorowego odprowadzania wód opadowych lub roztopowych ze swoich posesji.

Do urządzeń kanalizacyjnych wpływają również wody opadowe lub roztopowe z ulic ogólnodostępnych poprzez wpusty uliczne.

Na podstawie uchwały Rady Miasta nr … z dnia 31 stycznia 2005r. Gmina pobiera opłaty za korzystanie z miejskiej kanalizacji deszczowej od podmiotów gospodarczych odprowadzających wody opadowe lub roztopowe z terenów utwardzonych.

Odprowadzanie wód opadowych lub roztopowych od pozostałych odbiorców jak również z ulic ogólnodostępnych nie jest objęte odpłatnością.

Budowa instalacji kanalizacji deszczowej i związane z jej realizacją zakupy towarów i usług wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych gdyż Gmina zawiera z podmiotami gospodarczymi umowy cywilnoprawne dotyczące opłat za wprowadzanie wód opadowych lub roztopowych do miejskiej kanalizacji deszczowej na podstawie których wystawiane są faktury VAT z 8% stawką podatku VAT. Jednocześnie zakupy te wykorzystywane są do wykonywania czynności niepodlegających ustawie o podatku od towarów i usług.

Gmina nie jest w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania (wyodrębnienia) podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług związanych z budową kanalizacji deszczowej czynnościom w związku z wykonywaniem których odliczenie podatku naliczonego jest możliwe (tj. opodatkowanych - odpłatne odprowadzanie wód opadowych) i czynnościom w związku z wykonywaniem których nie ma prawa do odliczenia (tj. niepodlegających opodatkowaniu).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że instalacja kanalizacji deszczowej jest budowlą w rozumieniu Prawa budowlanego i PKOB i jest trwale związana z gruntem. Wydatki na realizację inwestycji, o odliczenie których Gmina pyta, były ponoszone od 1993r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma prawo do pomniejszenia podatku należnego o cały podatek naliczony wynikający z faktur zakupu towarów i usług związanych z budową instalacji kanalizacji deszczowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione lub ponoszone w związku z budową instalacji kanalizacji deszczowej są jednocześnie związane z czynnościami opodatkowanymi jak również z czynnościami w ogóle niepodlegającymi regulacjom VAT. Zdaniem Gminy nie jest możliwe, aby je bezpośrednio i wyłącznie przyporządkować do czynności opodatkowanych VAT, lub też do zdarzeń w ogóle niepodlegających VAT. W związku z powyższym Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Gmina ma prawo do pomniejszenia kwoty podatku należnego o całość podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu towarów i usług związanych z budową instalacji kanalizacji deszczowej.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza uchwała 7 sędziów NSA z dnia 24 października 2011r., sygn. I FPS 9/10.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że w dniu 12 listopada 2012r. otrzymał interpretację indywidualną sygn. IBPP3/443-857/12/ASz rozstrzygającą wątpliwości w sprawie odliczenia podatku VAT w przypadku budowy instalacji kanalizacji deszczowej odnośnie do zdarzeń przyszłych, dlatego Wnioskodawca uważa, że w przypadku zaistniałego stanu faktycznego Gmina również ma prawo do pomniejszenia podatku należnego o całość podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu towarów i usług związanych z budową instalacji kanalizacji deszczowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie:

• prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na opisaną we wniosku inwestycję w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. - za nieprawidłowe,
• prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w całości z faktur zakupu towarów i usług dotyczących budowy kanalizacji deszczowej w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. – za prawidłowe.
  
  

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) nie są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych VAT.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy o VAT.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Dokonując analizy cyt. wyżej przepisów stwierdzić należy, iż na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o VAT, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Zatem obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Wnioskodawca ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami dającymi prawo do odliczenia czy też czynnościami niedajacymi takiego prawa, czyli dokonania tzw. bezpośredniej alokacji.

Na tle obecnej ustawy o podatku od towarów i usług w dniu 24 października 2011r. Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale siedmiu sędziów (sygn. akt I FPS 9/10) wskazał, że „za w pełni aktualną i trafną należy uznać linię orzeczniczą NSA, z której jednoznacznie wynika, że zawarte w przepisach art. 90 ust. 1 – 3 u.p.t.u. sformułowanie „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia” należy rozumieć jako odnoszące się do czynności zwolnionych od podatku. Skoro bowiem rzecz dotyczy odliczenia podatku, to pod uwagę można wziąć tylko takie transakcje, które w ogóle objęte są zakresem przedmiotowym VAT. W tej części są to tylko czynności zwolnione od podatku, gdyż czynności niepodlegające w ogóle podatkowi nie są objęte zakresem przedmiotowym VAT. Sformułowanie „czynności, w związku z którymi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku” należy zatem rozumieć jako „czynności zwolnione od podatku” oraz czynności opodatkowane na specjalnych zasadach, gdzie ustawa wprost stwierdza, że podatnik nie ma prawa do odliczenia”.

Zdaniem NSA, za trafne należy uznać stanowisko, „… że w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatnikowi (których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności), podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u., lecz odliczenie pełne. Wartość czynności niepodlegajacych w ogóle opodatkowaniu nie wchodzi bowiem do sumy wartości obrotów ustalanych dla potrzeb liczenia proporcji sprzedaży”.

Należy podkreślić, iż w świetle powyższej uchwały, pełne prawo do odliczenia podatku przysługuje w stosunku do zakupów związanych zarówno z czynnościami opodatkowanymi jak i niepodlegajacymi opodatkowaniu, wyłącznie w sytuacji gdy nie ma obiektywnych możliwości przyporządkowania ich do określonych rodzajów czynności.

Z wniosku wynika, iż Gmina, czynny podatnik VAT, w ramach wykonywania gminnych zadań publicznych zrealizowała lub jest w trakcie realizacji inwestycji dotyczących budowy instalacji kanalizacji deszczowej, która jest budowlą w rozumieniu Prawa budowlanego i PKOB trwale z gruntem związaną. Gmina wykorzystując powstałą inwestycję, świadczy usługi zbiorowego odprowadzania wód opadowych lub roztopowych. Odbiorcami usług są indywidualnie określone podmioty (osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki nieposiadające osobowości prawnej), korzystające z usług z zakresu zbiorowego odprowadzania wód opadowych lub roztopowych ze swoich posesji. Do urządzeń kanalizacyjnych wpływają również wody opadowe lub roztopowe z ulic ogólnodostępnych poprzez wpusty uliczne. Na podstawie uchwały Rady Miasta z dnia 31 stycznia 2005r. Gmina pobiera opłaty za korzystanie z miejskiej kanalizacji deszczowej od podmiotów gospodarczych odprowadzających wody opadowe lub roztopowe z terenów utwardzonych. Odprowadzanie wód opadowych lub roztopowych od pozostałych odbiorców jak również z ulic ogólnodostępnych nie jest objęte odpłatnością.

Budowa instalacji kanalizacji deszczowej i związane z jej realizacją zakupy towarów i usług wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, gdyż Gmina zawiera z podmiotami gospodarczymi umowy cywilnoprawne dotyczące opłat za wprowadzanie wód opadowych lub roztopowych do miejskiej kanalizacji deszczowej na podstawie których wystawiane są faktury VAT z 8% stawką podatku VAT. Jednocześnie zakupy te wykorzystywane są do wykonywania czynności niepodlegających ustawie o VAT.

W celu realizacji inwestycji Gmina dokonywała lub dokonuje nabycia towarów i usług opodatkowanych podatkiem VAT. Podatek naliczony zawarty w cenie towarów i usług związanych z budową instalacji kanalizacji deszczowej nie był odliczany przez Gminę. Wydatki na realizację inwestycji były ponoszone przez Gminę od 1993r. Gmina nie jest w stanie dokonać bezpośredniego przyporządkowania (wyodrębnienia) podatku naliczonego zawartego w cenie towarów i usług związanych z budową kanalizacji deszczowej czynnościom w związku z wykonywaniem których odliczenie podatku naliczonego jest możliwe (tj. opodatkowanych - odpłatne odprowadzanie wód opadowych) i czynnościom w związku z wykonywaniem których nie ma prawa do odliczenia (tj. niepodlegających opodatkowaniu).

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od zakupionych towarów i usług związanych z budową kanalizacji deszczowej wykorzystywanych zarówno do wykonywania czynności opodatkowanych VAT jak i niepodlegających opodatkowaniu VAT, w stosunku do których nie jest możliwe odrębne określenie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami dającymi prawo do odliczenia podatku naliczonego jak i czynnościami nie dającymi takiego prawa.

Analizując kwestię prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków inwestycyjnych polegających na budowie kanalizacji deszczowej, należy również uwzględnić unormowania zawarte w art. 86 ust. 7b ustawy o VAT.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. przepisem art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy o VAT, rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Cytowany wyżej przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, wprowadza szczególny tryb obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym ponoszonych nakładów) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej działalności. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana w działalności, jak i na inne cele.

Zatem powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Biorąc pod uwagę opisane okoliczności na tle powołanych przepisów, w przypadku zakupu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz niepodlegającymi podatkowi VAT Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko w takiej części, w jakiej nabycie to wiąże się z czynnościami opodatkowanymi (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać czynnościom opodatkowanym. W związku z tym, iż ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania. Warto nadmienić, iż zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia jaka część realizowanej inwestycji związana będzie z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana będzie dla potrzeb innych niż prowadzona działalność, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy.

W myśl generalnej zasady wynikającej z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim nieruchomość (kanalizacja deszczowa) jest wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, Gminie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na budowę tej nieruchomości (instalacji kanalizacji deszczowej).

Biorąc zatem pod uwagę obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011r. powołany przepis art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, Gmina jest zobowiązana do obliczenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu związanego z wytworzeniem przedmiotowej nieruchomości według udziału procentowego, w jakim nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności opodatkowanej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż Gmina ma prawo do pomniejszenia kwoty podatku należnego o całość podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu towarów i usług związanych z budową instalacji kanalizacji deszczowej w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie natomiast wydatków poniesionych przez Gminę związanych z budową instalacji kanalizacji deszczowej poniesionych przed dniem wejścia w życie przepisów art. 86 ust. 7b ustawy o VAT, tj. do dnia 31 grudnia 2010r., w ocenie tut. organu należy uznać, że w sytuacji, gdy zakupy towarów i usług nabyte w celu wytworzenia przedmiotowej inwestycji były wykorzystywane przez Wnioskodawcę zarówno do działalności opodatkowanej VAT, jak i do działalności niepodlegającej opodatkowaniu VAT, i nie były wykorzystywane do działalności zwolnionej od podatku VAT, a ponadto Wnioskodawca nie miał obiektywnej możliwości przyporządkowania dokonywanych zakupów do jednego konkretnego rodzaju prowadzonej działalności, wówczas Wnioskodawcy przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu tych zakupów.

W konsekwencji, w zakresie wydatków ponoszonych do dnia 31 grudnia 2010r., Wnioskodawcy przysługuje w całości prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wydatków ponoszonych do dnia 31 grudnia 2010r., należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, że prawo do korekty istnieje dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Należy wskazać, że w myśl art. 70 § 1 cyt. w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Należy przy tym zauważyć, że przedawnienie następuje z mocy prawa.

Ponadto odnośnie wydatków poniesionych w związku z budową instalacji kanalizacji deszczowej w okresie od 1993r. do dnia 30 kwietnia 2004r., tj. w okresie obowiązywania ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, ze zm.) należy wskazać, że ustawa ta przewidywała inne zasady odliczeń podatku niż ustawa obecnie obowiązująca, jednak z tego względu, że Wnioskodawca zgodnie z oznaczeniem w poz. 61 wniosku ORD-IN przedmiotem interpretacji uczynił przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług oraz że zobowiązania podatkowe za lata 1993-2004 uległy już przedawnieniu, niniejsza interpretacja nie obejmuje prawa do odliczenia wydatków ponoszonych w tych latach.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć jednak należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Odnośnie wskazanej przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku wydanej dla niego interpretacji z dnia 9 listopada 2012r. nr IBPP3/443857/12/ASz, stwierdzić należy, iż interpretacje indywidualne wydawane są w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego choć niewątpliwie kształtują sytuację prawną podatników w ich indywidualnych sprawach.

Jednocześnie należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Oznacza to również, że co do zasady, istnieje możliwość zmiany stanowiska przez organy podatkowe w zakresie wykładni przepisów prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.