Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-25/13/BW
z 12 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2013r. (data wpływu 15 stycznia 2013r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2013r. (data wpływu 5 kwietnia 2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości zastosowania stawki podatku VAT 8% do wykonanych prac dotyczących budowy budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z instalacjami oraz stawki podatku VAT w wysokości 23% dla wykonania infrastruktury towarzyszącej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2013r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości zastosowania stawki podatku VAT 8% do wykonanych prac dotyczących budowy budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z instalacjami oraz stawki podatku VAT w wysokości 23% dla wykonania infrastruktury towarzyszącej.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 kwietnia 2013r. (data wpływu 5 kwietnia 2013r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z dnia 25 marca 2013r. znak: IBPP2/443-25/13/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca na zlecenie jednej z gmin województwa /…/ wybudował „zespół pięciu kontenerów mieszkalnych z przeznaczeniem na lokale socjalne”, na podstawie prawomocnego pozwolenia na budowę, według zatwierdzonego przez organ budowlany projektu budowlanego. Inwestycja była prowadzona na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. – prawo budowlane (Dz. U. z 2003r. Nr 207 poz. 2016 z późn. zmianami). Wybór oferenta tj. podatnika w niniejszej sprawie dokonał się w drodze przetargu.

Cena została ustalona w oparciu o kosztorys ofertowy. W zakres prac wchodziły:

• budowa budynku mieszkalnego (PKOB-1110 budynki mieszkalne jednorodzinne - dom szeregowy, w którym każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu) – zbudowany w systemie modułowym pięciu kontenerów wyposażonych w pełny zakres urządzeń i instalacji jak: instalacja wod.-kan., c.o., elektryczna, z przeznaczeniem na lokale socjalne. Powierzchnia użytkowa budynku nie przekroczyła 300 m²,
• infrastruktura towarzysząca w postaci: przyłącza wod.-kan. utwardzonego placu schodów, podjazdów dla niepełnosprawnych.
  
  

Po zakończeniu prac odbył się odbiór budowlany, zgodnie z wymogami prawa budowlanego.

Zamawiający zapłacił uzgodnioną cenę, stawki podatku określono: dla budowy budynku wraz z instalacjami w wysokości 8%, na prace dotyczące infrastruktury towarzyszącej: 23%.

Natomiast w piśmie z dnia 3 kwietnia 2013r. Wnioskodawca wskazał, że:

-przedmiotem umowy były roboty budowlane polegające na wybudowaniu zespołu pięciu kontenerów mieszkalnych z przeznaczeniem na lokale socjalne oraz na budowę zjazdu,

-cena zawierała wszelkie koszty, które wykonawca zobowiązany był ponieść w celu wykonania umowy, w szczególności:

1. koszty materiałów budowlanych użytych do prac ,
2. koszty usług obcych,
3. koszty robót przygotowawczych, porządkowych i transportowych,
4. koszty uzgodnień i pomiarów niezbędnych do wykonania zamówienia.
   
   

Schodki i podjazdy dla niepełnosprawnych zostały zaliczone do infrastruktury towarzyszącej bowiem konstrukcyjnie nie były związane z budynkami i opodatkowano usługi związane z ich wykonaniem stawką 23% VAT.

Przyłącze wodno-kanalizacyjne nie stanowi instalacji wewnętrznej ani funkcjonalnie związanej z budynkiem wobec czego zaliczono jej wykonanie do usług opodatkowanych stawką 23% VAT.

Do prac opodatkowanych stawką 8% zaliczono prace dotyczące wzniesienia budynków i wyposażenia ich w niezbędne instalacje. Prace te wykonano zgodnie z projektem, w oparciu o pozwolenie na budowę wydane na podstawie prawa budowlanego (prace były wykonane zgodnie z przepisem rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 roku w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich użytkowanie (Dz. U. nr 75 poz. 690 ze zmianami). Zgodnie z tymi regulacjami, elementy instalacji technicznych jak wod.-kan., c.o. czy elektryczna w postaci zaworów, kurków, mogą znajdować się na zewnętrznej ścianie budynku, we wnęce ściennej ale stanowią część integralną instalacji warunkującą jej prawidłową funkcjonalność jak i prawidłową funkcjonalność budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowo Wnioskodawca zastosował stawki podatku VAT dla rozliczenia usług budowlanych polegających na :

1. wzniesieniu budynków mieszkalnych z instalacjami, opodatkowując te czynności stawką 8%,
2. dla prac przy wykonaniu infrastruktury towarzyszącej, na którą składają się podjazdy, plac, schody, zjazd z drogi oraz wykonanie przyłącza głównego wod.-kan. opodatkowanie stawką 23%?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Podatnik uważa, że prawidłowo dokonał rozgraniczenia prac na te, które opodatkowane winny być stawką 8 i 23 % wedle następującego schematu:

1. Prace budowlane polegające na wzniesieniu budynków od fundamentów po dach wraz ze stolarką i instalacjami bez względu na to czy elementy tych instalacji mieszczą się wewnątrz budynku, czy w ramach jego bryły gdy zgodnie z wymogami wskazanego powyżej Rozporządzenia winny być umieszczone na zewnątrz lecz funkcjonalnie są nierozerwalnie związane z budynkiem bowiem są konieczne do jego prawidłowego użytkowania, zgodnie z przeznaczeniem. Te prace, na podstawie kosztorysu powykonawczego zostały budżetowane w ramach ceny umówionej z inwestorem i opodatkowane stawką 8%.
2. Prace budowlane polegające na wykonaniu infrastruktury towarzyszącej, do której zaliczono: plac manewrowy, podjazdy dla niepełnosprawnych, schodki, zjazd z drogi oraz przyłącze wod.-kan. opodatkowano stawką 23%. Prace te dotyczą tej części inwestycji, która spełnia rolę pomocniczą w stosunku do obiektu budowlanego zaliczonego do obiektów budownictwa społecznego i jako takie od 2008 roku w ustawie o podatku VAT nie są zaliczane do prac objętych stawką preferencyjną 8%, a stawką podstawową 23%.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Wstępnie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach zauważa, iż w ww. piśmie z dnia 3 kwietnia 2013r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy oraz przeredagował pytanie i własne stanowisko w porównaniu do treści zawartych we wniosku o interpretację indywidualną z dnia 3 stycznia 2013r. Ponieważ ww. pismo Wnioskodawcy z dnia 3 kwietnia 2013r. było konsekwencją wezwania tut. organu z dnia 25 marca 2013r. znak: IBPP2/443-25/13/BW do uzupełnienia przedmiotowego wniosku, przyjęto, że pytanie oraz własne stanowisko Wnioskodawcy, uwzględniające zmiany wprowadzone ww. pismem, są ostateczne i w tej wersji zostały one przywołane powyżej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W myśl art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ww. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże, w myśl art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ww. ustawy o VAT – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Natomiast, w myśl ust. 12b ww. art. 41, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Dla celów podatku od towarów i usług stosuje się Polską Klasyfikację Obiektów Budowlanych wprowadzoną w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.).

Zgodnie z tą klasyfikacją, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Natomiast zgodnie z objaśnieniami Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Stosownie do art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei w świetle regulacji art. 3 pkt 7a ww. ustawy, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji (…).

Natomiast definicję remontu zawarto w art. 3 pkt 8 cyt. ustawy. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja z kolei oznacza „unowocześnienie i usprawnienie czegoś” (źródło: Słownik Języka Polskiego).

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca na zlecenie jednej z gmin województwa wybudował zespół pięciu kontenerów mieszkalnych. W zakres prac wchodziły:

• budowa budynku mieszkalnego (PKOB-1110 budynki mieszkalne jednorodzinne - dom szeregowy, w którym każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu, wyposażonych w pełny zakres urządzeń i instalacji jak: instalacja wod.-kan. c.o., elektryczna, z przeznaczeniem na lokale socjalne. Powierzchnia użytkowa budynku nie przekroczyła 300 m²,
• infrastruktura towarzysząca w postaci: przyłącza wod.-kan., utwardzonego placu schodów, podjazdów dla niepełnosprawnych.
  
  

Cena zawierała wszelkie koszty, które wykonawca zobowiązany był ponieść w celu wykonania umowy , w szczególności:

• koszty materiałów budowlanych użytych do prac,
• koszty usług obcych,
• koszty robót przygotowawczych, porządkowych i transportowych,
• koszty uzgodnień i pomiarów niezbędnych do wykonania zamówienia.
  
  

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy prawidłowo zastosował stawki podatku VAT dla rozliczenia usług budowlanych polegających na :

• wzniesieniu budynków mieszkalnych z instalacjami - opodatkowując te czynności stawką VAT 8%,
• dla prac przy wykonaniu infrastruktury towarzyszącej , na którą składają się podjazdy, plac, schody, zjazd z drogi oraz wykonanie przyłącza głównego wod.-kan. - opodatkowując te prace stawką VAT 23%.
  
  

Odnosząc się do powyższej kwestii, na wstępie podkreślić należy, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Należy w tym miejscu wskazać iż zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007r., obniżoną do 7% stawką VAT objęte były roboty budowlano-montażowe oraz remonty i roboty konserwacyjne związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 146 ust. 3 cyt. ustawy, infrastruktura towarzysząca budownictwu mieszkaniowemu obejmuje:

• sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,
• urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,
• urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

-jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Zatem możliwość stosowania obniżonej stawki VAT, tj. 7%, do robót związanych z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu ustała z dniem 31 grudnia 2007r. Natomiast przepisy dotyczące podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008r. nie przewidują możliwości zastosowania obniżonej stawki tego podatku do budowy, remontów czy też konserwacji infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Z przywołanych wyżej przepisów, a w szczególności art. 41 ust. 12 ustawy o VAT wynika, iż ustawodawca przewidział opodatkowanie stawką podatku w wysokości 8% jedynie czynności wymienionych w tym przepisie, a i to tylko takich, które dotyczą obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Stawki tej ustawodawca nie przewidział dla ww. czynności wykonywanych poza tymi obiektami (dotyczących infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu).

Odnosząc przedstawiony we wniosku zaistniały stan faktyczny do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że czynności dotyczące budowy budynku objętego społecznym programem mieszkaniowym i wykonania instalacji wod.-kan., c.o. i elektrycznej, w obrębie bryły tego budynku, winny zostać opodatkowane stawką podatku VAT 8%, natomiast prace wykonane poza obrębem bryły budynku (tj. wykonanie przyłącza wodno-kanalizacyjnego, utwardzonego placu, schodów i podjazdów dla niepełnosprawnych), skoro nie stanowią one elementów konstrukcyjnych budynku, winny zostać opodatkowane stawką podatku VAT 23%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania ww. budynku według PKOB. Tut. organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji budynku według PKOB, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje, m.in., obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania budynku, a w razie wątpliwości Wnioskodawca może w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego w Łodzi.

Ponadto należy zauważyć, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przestawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego przedmiotowa interpretacja traci swoją ważność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.