Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1244/12/AL
z 5 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Izba Finansowa z dnia 13 września 2012r. sygn. akt I FSK 1894/11 oraz wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 sierpnia 2011r. sygn. akt I SA/Rz 368/11 (data wpływu prawomocnego orzeczenia 6 grudnia 2012r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 3 listopada 2010r. (data wpływu 12 listopada 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2011r. (data wpływu 10 lutego 2011r.) oraz pismem z dnia 15 lutego 2011r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT zamiany (dostawy) działki nr 863/3 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2010r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z dnia 3 listopada 2010r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT zamiany (dostawy) działki nr 863/3.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 lutego 2011r. (data wpływu 10 lutego 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-1075/10/AL z dnia 26 stycznia 2011r. oraz pismem z dnia 15 lutego 2011r.

W dniu 25 lutego 2011r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-1075/10/AL uznając, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z podatku zamiany działki nr 863/3 jest nieprawidłowe.

Wnioskodawca na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 25 lutego 2011r. znak: IBPP1/443-1075/10/AL złożył skargę z dnia 10 maja 2011r., w której zażądał uchylenia zaskarżonej interpretacji indywidualnej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z dnia 9 sierpnia 2011r. sygn. akt I SA/Rz 368/11 uchylił zaskarżoną interpretację z dnia 25 lutego 2011r. znak: IBPP1/443-1075/10/AL.

Od powyższego wyroku, Minister Finansów wniósł skargę kasacyjną, natomiast Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, Izba Finansowa, Wydział I, wyrokiem z dnia 13 września 2012r. sygn. akt I FSK 1894/11 oddalił skargę kasacyjną.

W związku z powyższym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 sierpnia 2011r. sygn. akt I SA/Rz 368/11 uprawomocnił się od dnia 13 września 2012r. (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu – 6 grudnia 2012r.).

Wskutek powyższego, wniosek Gminy z dnia 3 listopada 2010r. (data wpływu 12 listopada 2010r.), uzupełniony pismem z dnia 3 lutego 2011r. (data wpływu 10 lutego 2011r.) oraz pismem z dnia 15 lutego 2011r., wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Sprawa dotyczy zamiany działek niezabudowanych między Gminą, będącą podatnikiem VAT, a osobą fizyczną nie będącą podatnikiem VAT. Zamiana działek nastąpi bez dopłaty stron transakcji.

W związku z zamianą, Gmina stanie się właścicielem działek nr 971/1 i 971/2 o ogólnej powierzchni 0,0947 ha, przeznaczonych pod budowę przepompowni kanalizacji sanitarnej służącej mieszkańcom wsi H. Na dzień dzisiejszy, zgodnie z wypisem z rejestru gruntów działki stanowią grunt rolny klasy IIIa. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego tereny te, położone są w obszarze potencjalnego rozwoju - realizacji różnych form mieszkalnictwa, usług i rzemiosła. Na teren ten brak jest planu przestrzennego zagospodarowania.

W zamian za powyższą działkę Gmina przekaże osobie fizycznej działkę nr 863/3 o powierzchni 0,0839 ha, położoną w L. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów działka, stanowi użytek rolny RIIIa, brak jest dla niej planu przestrzennego zagospodarowania. Zgodnie ze studium stanowi ona obszar koncentracji usług publicznych.

Działka będąca własnością Gminy, usytuowana jest pod wysoką skarpą przy drodze wojewódzkiej. Ze względu na bliskość ronda drogi wojewódzkiej z drogą krajową, brak jest możliwości wykonania zjazdu do przedmiotowej działki.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż przedmiot wniosku stanowi zdarzenie przyszłe - transakcja zamiany nastąpi po otrzymaniu interpretacji indywidualnej.

W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji w stanie prawnym obowiązującym po 1 stycznia 2011r.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż działka nr 863/3 stanowi grunt niezabudowany. Na tym terenie nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie ze studium stanowi ona obszar koncentracji usług publicznych. Obszar koncentracji usług publicznych - UP oznacza „Usługi o charakterze ponadpodstawowym, gdzie głównym kryterium jest standard obsługi i liczba potencjalnych użytkowników. Koncentracje takie stanowią zespół szkół zlokalizowanych na terenie dzielnicy xxx oraz kompleks administracyjno - handlowy w centrum miasta.

Zasady działania:

• intensyfikacja podstawowej funkcji poprzez lokowanie nowych obiektów usług publicznych na posiadanych przez gminę gruntach,
• szczególna dbałość o jakość przestrzeni publicznych (ulic, placów, parkingów, terenów zieleni),
• zwiększenie atrakcyjności obszarów poprzez dopuszczenie do lokalizacji usług towarzyszących o charakterze komercyjnym.”
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy dokonaniu transakcji zamiany działek, Gmina może skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT, jeśli nie, to jaką stawkę należy zastosować?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, że działka, której właścicielem jest Gmina, jest niezabudowana, nie ma do niej dojazdu, stanowi tereny rolne, brak jest dla tej działki planu przestrzennego zagospodarowania i Gmina nie przystąpiła do jego opracowania, zaś zapisy z studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nie są prawem miejscowym, zasadne jest zastosowanie zwolnienia z tytułu dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania uchylonej interpretacji z dnia 25 lutego 2011r. znak: IBPP1/443-1075/10/AL (tj. w dniu 25 lutego 2011r.) gdyż we wniosku z dnia 3 listopada 2010r. (data wpływu 12 listopada 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2011r. (data wpływu 10 lutego 2011r.) oraz pismem z dnia 15 lutego 2011r., Wnioskodawca wskazał, że sprawa dotyczy zdarzenia przyszłego, a niniejsza interpretacja została wydana w wyniku ponownego rozpatrzenia tej samej sprawy i zastępuje uchyloną interpretację.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r.), są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z treścią art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zamiana jest umową cywilnoprawną, na podstawie której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Natomiast zapis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Tym samym umowa zamiany skutkuje wzajemnym przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi towarami (w tym przypadku nieruchomościami) jak właściciel.

Na podstawie powyższego należy stwierdzić, że umowa zamiany towarów na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – dodanego do ustawy o VAT od dnia 1 stycznia 2011r. – w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych – tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Intencją ustawodawcy jest więc opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy) jak też przeznaczonych pod zabudowę.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w ustawie o VAT nie wskazał na podstawie jakich kryteriów należy daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie. Należy zatem uznać, iż ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z innych aktów prawnych czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 27 marca 2003r. (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej ustawą o planowaniu, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej „studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 193, poz. 1287) ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

Jak stanowi natomiast art. 21 ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

W uchwale siedmiu sędziów z dnia 17 stycznia 2011r. sygn. akt I FPS 8/10, Naczelny Sąd Administracyjny stanął na stanowisku, że „(…)w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., nr 54, poz. 535, ze zm.) przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086) w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla klasyfikacji terenu niezabudowanego, wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.”

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, ma zamiar dokonać zamiany działki z osobą fizyczną nie będącą podatnikiem VAT.

Gmina przekaże osobie fizycznej działkę nr 863/3 o powierzchni 0,0839 ha, położoną w L., która zgodnie z wypisem z rejestru gruntów, stanowi użytek rolny R IIIa. Brak jest dla tej działki planu przestrzennego zagospodarowania. Zgodnie ze studium stanowi ona obszar koncentracji usług publicznych.

Działka będąca własnością Gminy stanowi grunt niezabudowany. Działka usytuowana jest pod wysoką skarpą przy drodze wojewódzkiej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii zwolnienia od podatku VAT planowanej przez Wnioskodawcę zamiany (dostawy) działki nr 863/3.

W wydanym w przedmiotowej sprawie wyroku z dnia 9 sierpnia 2011r. sygn. akt I SA/Rz 368/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie stwierdził, iż „Nie budzi wątpliwości stanowisko Ministra Finansów, iż planowana przez skarżącą Gminę zamiana określonych działek /nieruchomości gruntowych/ stanowić będzie odpłatną dostawę, a więc – co do zasady- podlegać będzie przepisom ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54 poz. 535 z późn. zm./ jako czynność opodatkowana.” Ponadto w wyroku tym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wskazał, że „Sąd w niniejszej sprawie w pełni podziela stanowisko wyrażone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2011r. sygn. I FPS 8/10 / ONSA i wsa nr 3 poz.51 z 2011r./.

Iż w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy, dla określenia rodzaju terenu dla potrzeb interpretacji art. 43 ust.1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, decydujące znaczenie będą miały dane wynikające z ewidencji gruntów – a nie dane ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.”

Również Naczelny Sąd Administracyjny w wydanym w przedmiotowej sprawie wyroku z dnia 13 września 2012r. sygn. akt I FSK 1894/11 stwierdził, iż „W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego rozpoznając niniejszą sprawę prawidłowo Sąd I instancji przytoczył i podzielił stanowisko zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2011 r., sygn. akt I FPS 8/10, że w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086) w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla klasyfikacji terenu niezabudowanego, wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Również Naczelny Sąd Administracyjny w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę w pełni podziela poglądy wyrażone w wyroku I FPS 8/10 i przedstawioną w nim argumentację.

W orzeczeniu tym, wobec braku ustawowej definicji terenów, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, Naczelny Sąd Administracyjny sięgnął do dyrektywy interpretacyjnej związanej z wykładnią systemową zewnętrzną, w tym do art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego. Zgodnie z tym przepisem podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Przepis ten stanowi zatem, że podstawę m.in. wymiaru podatków i świadczeń stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Dla podstawy wymiaru każdego podatku, w tym podatku od towarów i usług, wiążące są więc dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. NSA wskazał na wcześniejsze orzecznictwo tego Sądu związane z wymiarem podatku od nieruchomości, gdzie podkreślano wiążący charakter ewidencji gruntów. Zdaniem NSA w składzie poszerzonym z wykładni art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego jednoznacznie wynika, że przy interpretacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, dotyczącego zwolnień z tytułu dostawy terenów innych niż budowlane lub nie przeznaczonych pod zabudowę, w razie braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, tj. aktów prawnych określających przeznaczenie terenu, decydujące znaczenie będą miały dane wynikające z ewidencji gruntów.”

Biorąc zatem pod uwagę wydany w przedmiotowej sprawie wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 września 2012r. sygn. akt I FSK 1894/11 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 9 sierpnia 2011r. sygn. akt I SA/Rz 368/11, stwierdzić należy, że zamiana (dostawa) przedmiotowej niezabudowanej działki nr 863/3, stanowiącej zgodnie z wypisem z ewidencji gruntów użytek rolny RIIIa, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W związku z powyższym za prawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, że zasadne jest zastosowanie zwolnienia z tytułu dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. w dniu 25 lutego 2011r.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.